.
Ακέραια, σαρκαστική, ετοιμόλογη ευαίσθητη και εκεί που «θέλει» αδυσώπητη! Μα πάντα επίκαιρη. Μια προσεκτική γυροβολιά στα όχι και τόσο μικρά και «χαμένα» της παγκόσμιας κοινότητας είναι το καθημερινό μενού των θεμάτων που φέρνει στην επιφάνεια μέσω του LemonPie Blogspot, η ακαταμάχητη ξανθιά κυρία που δεν έχει κανένα λόγο να κρύβεται πίσω από το μικρόφωνο. Η ραδιοφωνική της ιστορία μετρά χρόνια στο αέρα με άπειρες ράδιο-ώρες, πολλές εκπομπές και όλες να ταυτίζονται στον χαρακτήρα της. Το ραδιόφωνο αν δεν σου κάνει «νούμερα», αν δεν είναι αληθινό και αυθεντικό δεν το εγκαταλείπεις ποτέ, είναι ένα μότο που το συναισθάνονται καλά οι ακροατές γι αυτό και η εκπομπή της έχει ένα μεγάλο φανατικό κοινό, άσε που είναι –κυριολεκτικά- να την πιεις στο ποτήρι….
Για την ώρα, η ραδιοφωνική παραγωγός Ελενα Λεμονίδου εκπέμπει στη συχνότητα του Kulturosupa.gr και μιλά για όλα.
1. Μίλησέ μας για σένα να σε γνωρίσουμε, με κάποια στοιχεία του βιογραφικού σου που εσύ θεωρείς σημαντικά.
Σ’ ένα βιογραφικό remix, που περιστράφηκε από την αρχή του μέχρι σήμερα γύρω από τη μουσική, τα pop χρόνια της ζωής μου ήταν αυτά στις δισκογραφικές εταιρίες WARNER και VIRGIN. Όταν ο Γιάννης Πετρίδης, το ραδιοφωνικό είδωλο των εφηβικών μου χρόνων, που διηύθυνε την Virgin στην Ελλάδα, άρχισε να δίνει, με την απίστευτη αύρα του, ροκ χροιά στις μέρες μου, έφυγα για να ζήσω τα alternative χρόνια στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, νομίζοντας πως μπορώ να λειτουργήσω σαν δημόσιος υπάλληλος. Το πρωί! Γιατί το βράδυ εξέπεμπα πειρατικά στα ερτζιανά με το ψευδώνυμο Έλενα Σοφούλη.
Αφού όλοι (και κυρίως ο μπαμπάς) καταλάβαμε πως το δημόσιο δεν φτιάχτηκε για μένα, έπιασα ξανά το νήμα των δισκογραφικών εταιριών για τα ροκ χρόνια στην BMG. Πολλά χρόνια… άλλοτε σε ρυθμούς ροκ μπαλάντας, άλλοτε σαν σκληρό ροκ και παράλληλα FM rock στο μεγάλο σχολείο της ΕΡΤ. Κι αργότερα στον FM 101, τη συχνότητα ξένης μουσικής του Δημοτικού Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης.
Τα live μου τα έζησα μέσα από τα live του ΜΥΛΟΥ, όπου θήτευσα στην παραγωγή συναυλιών, τις χρυσές εποχές του πολυχώρου και τα blues μου στα καμαρίνια των καλλιτεχνών της δισκογραφικής εταιρίας VIRUS.
Παράλληλα, μέσα από μια jazz διάθεση, που προέκυψε μάλλον όψιμα, αποφάσισα πως τα dexx της πόλης όφειλαν να φιλοξενήσουν τις μουσικές επιλογές… των επιχειρηματιών που μ’ εμπιστεύθηκαν: Restaurant B, Social, Times, Foyer, Polock, Sea to See, Meli Melo, Theros…
Και σαν να μην έφτανε το ραδιόφωνο και το dj-ing, σε μια chill out κατάσταση, μου ανατέθηκε και η αρχισυνταξία του free press περιοδικού LIBRE.
Με μουσικό χαλί αυτό το remix επωάστηκε η ιδέα του… copy blogging J και μετουσιώθηκε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στον FM 100: Το LemonPie Blogspot.
2. Ποιο είναι το στίγμα της εκπομπής σου αυτή τη στιγμή στο ραδιόφωνο και τί σημαίνει αυτό το μέσο για σένα;
Το LemonPie Blogspot είναι η προσωπική μου απόπειρα να συνδυάσω το διαδίκτυο με το ραδιόφωνο και τη μουσική. Και μέσα από το concept infotainment να δημιουργήσω μια ευχάριστη ώρα με ειδησούλες από το διαδίκτυο και τα social media, που είναι σχετικά μακριά από πολιτική και οικονομία, αλλά όλοι λίγο – πολύ θα θέλαμε να ξέρουμε και δεν χωράνε στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Η επιλογή των θεμάτων, εν πολλοίς, υπαγορεύει και τις μουσικές επιλογές κι αυτό είναι το ευχάριστο κομμάτι της προετοιμασίας της εκπομπής, γιατί προσπαθώντας να συνδυάσω τραγούδια με τα θέματα της ημέρας θυμάμαι ή ανακαλύπτω τραγούδια που δεν περιλαμβάνονται στις σημερινές mainstream playlists, αλλά αξίζουν να ακουστούν έστω και μία φορά, έστω και σαν συμπλήρωμα μιας ειδησούλας. Κι επειδή ραδιόφωνο, για μένα, σημαίνει αμεσότητα, αυτός ο συνδυασμός αμεσότητας που αντλείται από τις ειδήσεις της ημέρας και all time μουσικών αναφορών είναι το καθημερινό «παιχνίδι» που μ’ αρέσει να μοιράζομαι με τους ακροατές μου.
3. Θα ήθελα να σε ρωτήσω, πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ραδιόφωνο… Ήταν μια επιθυμία που προέκυψε ή ένα αγαπημένο μέσο από τα πρώτα σου χρόνια;
Ήταν που ως έφηβη κάθε απόγευμα άκουγα το ραδιοφωνικό μου είδωλο Γιάννη Πετρίδη και μυήθηκα στις μουσικές εκπομπές.. (Περήφανη που αργότερα στην επαγγελματική μου πορεία δούλεψα ως «παιδί» του στην δισκογραφική εταιρία Virgin). Ήταν που το σύμπαν συνωμότησε η πρώτη μου δουλειά να είναι σε δισκογραφική εταιρία (WEA τώρα Warner). Ήταν που εκεί είχα την πρώτη μου επαφή με τους ραδιοπειρατές της πόλης που με μύησαν στο αντικείμενο. Δεν θέλει και πολύ να το κολλήσεις το «μικρόβιο». Και μου αρέσει που η πρώτη μου προσέγγιση στο ραδιόφωνο ήταν «ερασιτεχνική» γιατί κατάφερα μέχρι σήμερα να έχω την προσέγγιση του «εραστή της τέχνης».
4.Τι είναι κατά τη γνώμη σου αυτό που χαρακτηρίζει έναν παραγωγό ως «καλό»; Υπάρχουν άραγε συνταγές επιτυχίας και κάποια «μυστικά»;
In talent we trust. Αλλά δεν αρκεί. Φυσικά η φωνή είναι το #1 ζητούμενο. Κανείς δεν θέλει ν’ ακούει μια δυσάρεστη, ενοχλητική φωνή. Από κει και πέρα μετράει η σωστή χρήση της γλώσσας, η εκφορά του λόγου και περισσότερο απ’ όλα το feeling που επικοινωνείς με τους ακροατές σου. Έτσι ώστε να μπορείς κάθε φορά να απαντάς θετικά στις ερωτήσεις «Θα ενδιέφερε αυτό στο κοινό μου?» «Θα το διασκεδάσει?» «Θα ταυτιστεί;».
Εξυπακούεται πως ένας ραδιοφωνικός παραγωγός πρέπει καθημερινά να ενημερώνεται για το είδος της μουσικής που μεταδίδει από την εκπομπή του και να έχει το κριτήριο να φιλτράρει αυτό που πιστεύει πως θέλει ν’ ακούσει το κοινό του.
Όμως το μυστικό κρύβεται στην πολλή δουλειά. Γιατί ραδιόφωνο δεν είναι μόνο το μικρόφωνο. Είναι όλη η «λάντζα» πίσω από το μικρόφωνο που κάθε παραγωγός, ο οποίος σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να «παίζει στα δάχτυλα». Το ραδιόφωνο είναι ζωντανό και εξελίσσεται καθημερινά. Από το μοντάζ στα Revox με ξυράφια, ως τα σημερινά προγράμματα επεξεργασίας ήχου που μας έλυσαν τα χέρια κι από το βινύλιο ως το mp3 και τα προγράμματα αναμετάδοσης μουσικής τύπου Jazler, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Και κυλάει καθημερινά. Αν δεν καταφέρεις να ακολουθήσεις τη ροή του και να εξοικειωθείς με τη φιλοσοφία των νέων τεχνολογιών, το ραδιόφωνο σ’ αφήνει πίσω.
5. Το ραδιόφωνο είναι για σένα χόμπι ή επάγγελμα από το οποίο μπορείς να ζήσεις αποκλειστικά; Πιστεύεις ότι η εποχή μας ευνοεί τον ραδιοφωνικό χώρο;
Προσωπικά πιστεύω πως το να είσαι ραδιοφωνικός παραγωγός δεν είναι ούτε χόμπι, ούτε επάγγελμα. Είναι τρόπος ζωής. Κι αν καταφέρνεις να πληρώνεσαι γι’ αυτή σου την επιλογή, τόσο το καλύτερο. Με τα σημερινά δεδομένα, θεωρώ πως είμαι από τους ευνοημένους που απασχολούνται σ’ έναν οργανισμό ο οποίος πληρώνει αξιοπρεπώς την ειδικότητά μας. Γενικότερα όμως, ο χώρος έχει πληγεί και τα τελευταία χρόνια οι αμοιβές είναι εξαιρετικά χαμηλές για να μπορεί κάποιος να δει βιοποριστικά το ραδιόφωνο.
6. Με ποιον τρόπο δουλεύεις καλύτερα, όταν είσαι μόνος πίσω από το μικρόφωνο ή όταν το μοιράζεσαι με συνάδελφο;
Σ’ όλη μου την ραδιοφωνική πορεία, οι εκπομπές μου (καλώς ή κακώς) ήταν one woman show. Έμαθα να δουλεύω πάνω σ’ αυτό το μοντέλο και να το διαχειρίζομαι όσο καλύτερα μπορώ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω και σ’ ένα ντουέτο αν υπήρχε η σωστή χημεία.
7. Ο ακροατής, με αφορμή μια φωνή μόνο, μιλάει για τη «μαγεία» του μέσου που διεγείρει τη φαντασία. Εσύ – η φωνή, ζεις αντίστοιχη μαγεία φτιάχνοντας εικόνα για όσους σε ακούν εκείνη τη στιγμή;
Εννοείται πως ναι. Εγώ οφείλω να βάλω την φαντασία μου να λειτουργήσει πολύ περισσότερο απ’ ό, τι το κάνουν οι ακροατές. Πρέπει να δημιουργήσω στο μυαλό μου ένα συγκεκριμένο target group για να ξέρω πώς θα του απευθυνθώ. Να μαντέψω πάνω – κάτω φύλο, ηλικία, μορφωτικό επίπεδο, πιθανές ταυτόχρονες ασχολίες…. Και να προσαρμόσω ανάλογα το λόγο μου, τις μουσικές μου, τα θέματά μου, την ραδιοσκηνοθεσία, τους χρόνους μου…. Για τον ακροατή την κάνω την εκπομπή, δεν την κάνω για μένα. Το να κάνεις εκπομπή χωρίς να έχεις χαραγμένη στο μυαλό σου (και με tattoo, αν χρειαστεί) την εικόνα του μέσου ακροατή σου, δεν είναι ραδιόφωνο. Είναι ένα είδος ραδιοφωνικού αυτισμού. Το ραδιόφωνο είναι επικοινωνία. Και στην επικοινωνία .. it takes two to tango.
8. Σου έτυχε να μιλάς και για κάποιο λόγο να απευθύνεσαι νοερά σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο;
Όταν είσαι μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο καθημερινά επί τρεις και πλέον δεκαετίες, όσο επαγγελματίας κι αν είσαι, δεν μπορείς πάντα να αποστασιοποιείσαι από τα προσωπικά σου συναισθήματα και να βγαίνεις «αποστειρωμένος» στον αέρα. Και μερικές – ελάχιστες φορές, ξέροντας ότι κάποιος συγκεκριμένος μπορεί να σ’ ακούει, στέλνεις το μήνυμά σου με κάποιον τρόπο. Από μηνύματα αγάπης μέχρι ξεσπάσματα οργής βρήκαν τον αποδέκτη τους, αλλά κυρίως βγήκαν από πάνω μου. Ουφ!
9. Συνέβη ποτέ σε διάρκεια εκπομπής κάτι εντελώς απρόοπτο που κινδύνεψες να εκτεθείς σοβαρά και πώς το διαχειρίστηκες;
Όταν στο μικρόφωνο είσαι ο εαυτός σου τίποτε δεν μπορεί να σε εκθέσει στον ακροατή. Τα απρόοπτα συμβαίνουν. Τα αντιμετωπίζεις ανθρώπινα κι έτσι τα δέχεται και το κοινό. Και μάλιστα θεωρώ πως κάποιες τέτοιες αμήχανες στιγμές μ’ έφεραν πιο κοντά στους ακροατές που έσπευδαν μ’ ένα τηλεφώνημα να με διαβεβαιώσουν πως «δεν έτρεξε και τίποτα».
10. Θα τολμούσες να κάνεις κάτι «έξω από σένα» με στόχο να γίνεις πιο γνωστός;
Κατηγορηματικά, όχι! Είμαι ευγνώμων που οι συγκυρίες ευνόησαν ώστε όλες μου οι επαγγελματικές ασχολίες να έχουν μια σχετική συνάφεια, πράγμα που με βοήθησε να «κτίσω» ένα επαγγελματικό προφίλ, αρραγές και συμβατό με την προσωπικότητά μου.
Ο,τιδήποτε έξω από αυτό, ακόμη κι αν μου εξασφάλιζε μια επιπλέον αναγνωρισιμότητα θα μου κόστιζε σε αυτοεκτίμηση κι αυτό δεν θα το ήθελα με τίποτα.
11. Σκέφτηκες ποτέ να αλλάξεις πόλη ή ακόμα και… χώρα, πιστεύοντας ότι θα έβρισκες καλύτερες συνθήκες εργασίας;
Κάποτε η Αθήνα πλήρωνε πολύ περισσότερο τους παραγωγούς ραδιοφώνου απ’ ότι η Θεσσαλονίκη. Κι όταν κατά καιρούς μου έγιναν προτάσεις από αθηναϊκά Μέσα, έμπαινα στον πειρασμό να εξετάσω το ενδεχόμενο. Μάλλον όμως ήμουν πολύ «γήινη» για να πετάξω. Τώρα «πέταξαν» οι μεγάλες αμοιβές και από την Αθήνα και οι οικογενειακές υποχρεώσεις με κρατούν πίσω.
12. Έχεις κάποιο χρονικό πλάνο στο μυαλό για την παραμονή σου στο ραδιόφωνο; Μέχρι κάποιο «όριο» ή όσο πάει;
Όταν θα πάψω να έχω αυτό το δημιουργικό τρακ πριν μπω στο studio,… όταν θα κάνω check στις εκπομπές μου και θα μετράω πιο πολλά λάθη από ενδιαφέροντα σημεία,… όταν δεν θα έχω πια την ευστροφία να αφομοιώνω τις εξελίξεις πάνω στο αντικείμενό μου,… όταν θα μου περάσει το αλκοολίκι να ψάχνω κάθε μέρα καινούρια μουσικά ακούσματα, τότε θα χτυπήσει το καμπανάκι της αποχώρησης. Προς το παρόν πάντως η κατάσταση φαίνεται να είναι αθεράπευτα μη αναστρέψιμη.
13. Ακούς άλλους συναδέλφους σου και πόσο αντικειμενικός είσαι όταν τους κρίνεις;
Ασφαλώς και ακούω εκπομπές άλλων ραδιοφωνικών παραγωγών. Προσπαθώ όσο μπορώ να λειτουργώ ως μέσος ακροατής και έτσι να τους κρίνω. Όμως γνωρίζοντας τους περισσότερους από αυτούς προσωπικά και ξέροντας πολλές φορές το κλίμα στα «αποδυτήρια» δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμενική. Συνήθως είμαι υπερβολικά επιεικής στις κρίσεις μου. Αυστηρή (έως κακίστρω) γίνομαι μόνο όταν κάνω check τις δικές μου εκπομπές.
14. Ακούνε οι Θεσσαλονικείς ραδιόφωνο; Τί είδους εκπομπές ή σταθμοί πιστεύεις ότι κερδίζουν μεγαλύτερες ακροαματικότητες;
Η ιστορία του ραδιοφώνου στην Ελλάδα ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη. Η οργανωμένη λειτουργία των πειρατικών ραδιοφώνων στα μέσα της δεκαετίας του 80 αποτέλεσε πρότυπο για την λειτουργία πολλών επαγγελματικών σταθμών στην άνθιση της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Άλλωστε το πρώτο «ελεύθερο» ραδιόφωνο σ’ ολόκληρη την Ελλάδα ήταν το Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, FM 100. Όπως και ο πρώτος σταθμός που εξέπεμψε αποκλειστικά ξένη μουσική στη χώρα ήταν ο FM 101, η νεανική συχνότητα του Δημοτικού Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης. Τα μουσικά ραδιόφωνα μεσουράνησαν για δεκαετίες στην πόλη. Όμως οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις έστρεψαν το ενδιαφέρον του κοινού στα ενημερωτικά ραδιόφωνα. Σήμερα το ενδιαφέρον είναι μοιρασμένο, όπως φαίνεται και από τις μετρήσεις.
15. Υπάρχουν εταιρείες που μετράνε τις ακροαματικότητες όλων των ραδιοφωνικών σταθμών (ή μάλλον όσων πληρώνουν να συμπεριληφθούν στις μετρήσεις). Κατά πόσο πιστεύεις στην εγκυρότητα αυτών των αποτελεσμάτων;
Έχουν γραφτεί κι έχουν ακουστεί πολλά για την αξιοπιστία των μετρήσεων ακροαματικοτήτων. Όμως ακόμη κι αν πιστέψει κανείς όλα τα συνομωσιολογικά σενάρια γύρω από το θέμα, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί πως σε γενικές γραμμές αυτές οι μετρήσεις αποτυπώνουν μια πραγματικότητα. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι κάποιοι σταθμοί πριμοδοτούνται και από κάποιους αφαιρούνται μονάδες για να πριμοδοτηθούν οι πρώτοι, πόσο μπορεί αυτό να αλλοιώνει την πραγματικότητα; Θέλω να πω τον τρίτο, μ΄ένα καλό μαγείρεμα μπορείς να τον πάς πρώτο. Τον δέκατο μπορείς να τον εμφανίσεις ως έκτο στη σειρά. Αλλά δεν πιστεύω πως ένας σταθμός που είναι τελευταίος μπορεί να πάει πρώτος, ούτε ένας που είναι μέτριος μπορεί να εμφανιστεί ως τελευταίος. Με μαγείρεμα ή χωρίς, πάνω – κάτω οι μετρήσεις αποτυπώνουν μια πραγματικότητα την οποία πρέπει ν’ αποδεχτούμε. Και οι σοβαροί ραδιοφωνικοί σταθμοί χρησιμοποιούν την πληροφορία ως εργαλείο για να δουλέψουν πάνω στα λάθη τους ή να ενισχύσουν τα καλά τους στοιχεία. Άλλωστε αυτό είναι οι μετρήσεις: εργαλείο. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, «έλεγχος προόδου και διαγωγής».
16. Ακούγονται πολλά για τις playlist των παραγωγών σε μουσικές εκπομπές, σε σχέση με την προώθηση συγκεκριμένων τραγουδιστών από δισκογραφικές εταιρείες. Κατά πόσο ισχύει;
Επειδή αυτό το έργο το έχω δει και από την πλευρά των δισκογραφικών εταιριών, θα ήθελα να πω στους «αμφισβητίες» ότι σε καμιά εταιρία δεν συμφέρει να προωθήσει το «μάπα» τραγούδι ή τον ατάλαντο καλλιτέχνη. Άρα οι προτάσεις της εταιρίας είναι μια «εκ του ασφαλούς» επιλογή. Και όλο αυτό είναι απολύτως αποδεκτό όταν γίνεται στο πλαίσιο του υγιούς promotion. Από κει και πέρα ακούγονται πολλά για τον τρόπο συναλλαγής ραδιοφώνου – εταιρίας, που στην μακρά μου πορεία στο χώρο δεν τα συνάντησα ούτε ως ραδιοφωνικός παραγωγός ούτε ως εταιρία. Οπότε δεν μπορώ να πω κατά πόσο ισχύουν.
Σας ευχαριστώ.
.
Βρείτε την Έλενα Λεμονίδου στις παρακάτω σελίδες:
Elena Lemonidou- About.me page https://about.me/elena.lemonidou
Και ακούστε το LEMONPIE BLOGSPOT
Δευτέρα – Παρασκευή 20.00 – 21.00 στον FM 100 ΕΔΩ
Συντονιστείτε στη συχνότητα μας.
——————————————-
——————————————–
Οι ΡΑΔΙΟ-ΦΩΝΙΚέΣ συνεντεύξεις στο Kulturosupa.gr συνεχίζονται.
Επόμενος καλεσμένος μας, Δευτέρα 17/4
——————————————————-
Φωτογραφικό υλικό
