Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα
Επειδή θα πολυλογήσω, εξηγώ περιληπτικά τη διαδικασία. Δεκαπέντε χώρες συμμετέχουν στον Α’ Ημιτελικό, δέκα προκρίνονται Τελικό. Και στους δύο Ημιτελικούς ψηφίζει αποκλειστικά το κοινό των χωρών που συμμετέχουν σε κάθε Ημιτελικό, συν ο υπόλοιπος πλανήτης που δε συμμετέχει καθόλου. Στον Α’ Ημιτελικό, θα ψηφίσουν και Γερμανία, Σουηδία, Αγγλία, οι οποίες είναι αυτόματα στον Τελικό. Θα παρουσιάσουν τα τραγούδια τους σε κάτι άκυρες στιγμές (εν μέσω διαγωνισμού), αλλά μην μπερδευτείτε, είναι ήδη Τελικό. Στον Τελικό κοινό και επιτροπές συνδιαμορφώνουν το αποτέλεσμα.
Με σειρά εμφάνισης:
Κύπρος
To Euro του 2004 το θυμάστε; Τους Ολυμπιακούς της Αθήνας; Ή για να πάμε σε πιο σχετικά χωράφια, τη Γιουροβίζιον της επόμενου σωτήριου έτους που κέρδισε η Ελλάδα; H συμμετέχουσα της Κύπρου σίγουρα όχι. Γιατί απλούστατα ήταν δεν ήταν στην κοιλιά της μάνας της. Δεκαεφτά χρονών δεν ξέρω τι κάνατε εσείς- εγώ έβλεπα Nickelodeon τα χαράματα.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά; Η Σίλια Καψή, που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο, θα εκτεθεί μπροστά μόνο σε λίγες δεκάδες εκατομμύριων πεινασμένων ματιών στα δεκαεφτά της και μπράβο της μόνο γι’ αυτό. Κατά τ’ άλλα άρχισα τις ιστορίες για αγρίους, γιατί δεν έχω να πω και πολλά για το τραγούδι: μια πολύ ευχάριστη ποπ στιγμή χωρίς τρομερές αξιώσεις, πρωτοπορίες ή ιδιαιτερότητες. Καμιά κριτική- αποτελεί μια απλώς χαρωπή, υπερανάλαφρη χορευτοπόπ στιγμή που μου αρέσει, αλλά ούτε πολύ ζέστη ή κρύο. Κάπου σαν να θέλει να πάει το τραγούδι, σαν να θέλει να ξεσηκώσει το απαιτητικό-για-πάρτι κοινό αλλά… κάπως ήπια τα μποφόρ. Προσωπική άποψη, το τραγούδι χάνει μετά από κάθε ρεφραίν, σε αυτά τα «υποχρεωτικά», γιουροβυζιονικά χορευτικά διαλείμματα.
Μακάρι να τραγουδήσει καλά η ερμηνεύτρια, γιατί είναι ένα μεν απλοϊκό δε ενδιαφέρον άσμα αλλά μπορεί να έχει κι ένα καλό πλασάρισμα στον Τελικό του Σαββάτου, που για μένα κιόλας το αξίζει άνετα. Ανοίγει και το σόου η Κύπρος, οπότε μακάρι η Σίλια να ‘χει τα ballsνα το στηρίξει όλο αυτό, πραγματικά μακάρι.
Ηθοποιός, παρουσιάστρια, χορεύτρια,τραγουδίστρια. Αν δεν ξεμείνει από ανάσες επιδεικνύοντας την τρίτη της προαναφερθείσα ιδιότητα και δικαιολογήσει και την τελευταία, μάλλον θα καταφέρει να κάνει πανικό και στην ψηφοφορία.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Περνάει Τελικό. Εκεί όμως θα βρίσκεται σε θέση που ταιριάζει σε θερμοκρασία κυπριακού ανοιξιάτικου μεσημεριού.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Θα ήθελα να ξανακούσω το τραγούδι στον σαββατιάτικο Τελικό.
Σερβία
Μετά την Κύπρο βγαίνει η Σερβία. Και θα ‘χει ενδιαφέρον εκ των υστέρων, να δούμε ποια κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων. Γιατί εδώ είναι πόλεμος, είναι σοβαρά τα πράγματα, είναι Γιουροβίζιον, goddammit!
Χαμηλώνουν τα bpm, αλλά όχι η ποιότητα. Μια αξιόλογη, σίγουρη ποπ μπαλάντα, με λιτή ενορχήστρωση και ταιριαστή ερμηνεία που σίγουρα θα πρέπει να δούμε αν μπορεί να την αναδείξει με τη φωνή της η αοιδός απ’ τη Σερβία. Προσωπικά, την αγοράζω την αισθαντικότητα του τραγουδιού, που μάλλον καταφέρνει να φέρει λίγο συναίσθημα στη σκηνή, χωρίς να ‘ναι πασπαλισμένο με μελό.
Ο τίτλος του τραγουδιού «Ramonda» παραπέμπει στη Ραμόνδα τη νατάλειο, ένα λουλούδι που υπάρχει σε Σερβία, Β. Μακεδονία και σ’ ένα χωριό της Ελλάδας (το Κιλκίς) και το οποίο αντέχει κι επιβιώνει σε αντίξοα περιβάλλοντα. Αυτό το λουλούδι λοιπόν είναι ένα εθνικό σύμβολο της Σερβίας, που αντιπροσωπεύει την ανθεκτικότητα του λαού της κατά τον Α’ ΠΠ.
Μακάρι να μπορέσει η Teya Dora να αποδώσει το τραγούδι όπως πρέπει και στη σκηνή, να το ΄χουν ευλογήσει κιόλας με μια βοηθητική σκηνική παρουσία, ώστε κι ο δρόμος προς τον Τελικό να μείνει ορθάνοιχτος. Αλλά, στα παλιά μας τα παπούτσια ο Τελικός– είναι ένα ευχάριστο, τραγουδάκι που μάθαμε απ’ τη φετινή Γιουροβίζιον. Και γι’ αυτόν τον λόγο είμαι χαρούμενος.
Τη δολοφονήσατε, ρε κερατάδες που ψηφίζετε, πέρσι την υπερ-υπέροχη συμμετοχή, ξεπληρώστε το κρίμα σας φέτος! Θέλετε να μην έχουμε και κριτικές επιτροπές…
*Τι λένε τα στοιχήματα: Δύσκολα τα πράγματα, δύσκολα… Απλώς να πω ότι έπεσε στη 10η θέση των στοιχημάτων για τον Α’ Ημιτελικό. Στον Τελικό περνάνε 10.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Θα ήθελα να το ακούσω και δεύτερη φορά live, το Σάββατο. Αν ερμηνευτεί καλά την Τρίτη.
Λιθουανία
Η Λιθουανία έχει μια ολιγοετή παράδοση να στέλνει καλά τραγουδάκια στη Γιουροβίζιον. Και το περσινό και το προπέρσινο ήταν πολύ άνω του μετρίου, για Γιουροβίζιον. Μάλιστα, διαβάζω ότι οι δημιουργοί επηρεάστηκαν κι απ’ το περσινό τραγούδι για τη δημιουργία του φετινού.
Επαναλαμβανόμενο ηλεκτρικό ποπ άσμα, χορευτυπνωτικό, τσαλαβουτάει σε μια ελαφριά trance εσάνς προηγούμενων δεκαετιών αλλά με σύγχρονο ήχο. Το συγκεκριμένο τραγούδι αν το στήσουν λίγο πιο «σκοτεινά», λίγο πιο επιβλητικά, λίγο πιο undergroundrave-ηλεκτρονικήφάση (που θεωρώ ότι εκπροσωπεί και το τραγούδι καθαυτό) θα είναι χάρμα οφθαλμών ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Δεν είναι τραγούδι-νικητής για Γιουροβίζιον, αλλά είναι απ’ αυτά που είναι αρκετά πιθανό να ‘ψαχνα, αν το πετύχαινα σε ραδιόφωνο. Κι αυτό είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη επιτυχία, για μένα τουλάχιστον.
Ο ερμηνευτής, Silvester Belt, κέρδισε στον τελικό της χώρας του τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους, μεταξύ των οποίων και οι Roop, οι οποίοι θα καταθέτουν προτάσεις για τη Γιουροβίζιον μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
«Luktelk» σημαίνει περιμένω στα λιθουανικά κι εγώ θα πρέπει να περιμένω για να μάθω αν θα ‘ναι απ’ τα τραγούδια που θα ψάχνω στο YouTube σε έναν χρόνο από τώρα ή έστω, θα θυμάμαι με ευχάριστα αισθήματα.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Τελικός με τα μπούνια. Κι εκεί μάλλον θα βρίσκεται στα ανεμοδαρμένα ύψη της γειτονιάς της πρώτης δεκάδας.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Πολύ ωραίο τραγούδι αλλά όχι για τα στεγανά της Γιουροβίζιον. Η δεκάδα θα ‘ναι ένα μικρό επίτευγμα, φρονώ, υποψιαζόμενος προς τα πού κινούνται τα γούστα των eurofans.
Ιρλανδία
Ω, καλά, τώρα γίναμε… Παγανιστικό, υστερικούλι, ακραία στυλιζαρισμένο, αναζωογονητικό. Μου αρέσει χωρίς καν να μου αρέσει (δε γράφω μεθυσμένος, σας τ’ ορκίζομαι).Η αλήθεια είναι όμως πως όσο το ακούω αρχίζω και το βρίσκω ειλικρινά υπέροχο. Και μόνο για τον τύπο που έχει, από μένα είναι ΝΑΙ! Όπως και να το κάνουμε είναι σημαντικό να έχεις τύπο- δεν πετυχαίνει πάντα ο καλύτερος, συχνά το κάνει όμως ο πιο μοναδικός.
Το μουσικό βίντεο το απολαμβάνω με κάθε θέαση όλο και πιο πολύ αλλά πάνω απ’ όλα μ’ αρέσει η αισθητική του ατόμου που ερμηνεύει. Αν και είναι λίγο Tiktok σατανισμός με μια κουταλιά “I’m not like all the other girls” και γκοθού Μαρία Αντουανέτα απ’ τη χώρα του Τζόνι του Λόγκαν. Η αλήθεια είναι περίμενα οι ερμηνευτές να ‘ναι νεότεροι με την όλη αισθητική και παρουσίαση του τραγουδιού. Ναι, συγγνώμη κιόλας αλλά μου είναι λίγο να πάρω στα πολύ σοβαρά κάποιον που χρησιμοποιεί στα σοβαρά (;) ξόρκια απ’ το Χάρι Πόττερ για στίχους. Παρόλα αυτά είναι 31 οι Bambie Thug. Και μπράβο τους.
Ανυπομονώ να δω τη μετάφραση του τραγουδιού ως live θέαμα, γιατί το βίντεο κλιπ μια χαρά χάρμα είναι. Ελπίζω μόνο να μην το κατευνάσουν για το γενικό κοινό, νομίζω θα είναι στραβοπάτημα αν το κάνουν.
Αν δεν είχε την παρουσίαση αυτή το τραγούδι, θα ήταν τόσο γοητευτικό ή έστω αξιοπρόσεκτο; Προσωπικά, νομίζω πως μάλλον όχι. Ακροβατούν οι BambieThug, ανάμεσα στο «βασικιά που ψάχνει gimmick για να γίνει viral» και στο «ειλικρινής δημιουργικότητα που είμαι λίγο αργόστροφος να πάρω χαμπάρι». Αλλά δεν πρόκειται ν’ ασχοληθώ παραπάνω, προς το παρόν. Επιπλέον, μου αρέσει το outfitκαι η γενική αύρα του ατόμου που ερμηνεύει αδιαπραγμάτευτα. Φτάνει με τα παντελόνια και τις μπλούζες, φορέστε ό,τι σας κατεβαίνει, το τέλος πλησιάζει!
Αυτοί που ερμηνεύουν το τραγούδι έχουν σίγουρα μια τρομερά ευπώλητη ιδέα για τα μέτρα της Γιουροβίζιον και είναι πολύ πιθανόν το τραγούδι να θεωρηθεί καλτ επιτυχία. Να εξηγήσω σ’ αυτό το σημείο πως ένα είναι το άτομο αυτό που ερμηνεύει απλώς χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες «αυτοί/αυτών».
*Τι λένε τα στοιχήματα: Τις τελευταίες μέρες έχει εκτοξευθεί στην πρώτη πεντάδα του Τελικού.Wingardium leviosa, Ιρλανδία!
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Βρε, λέτε να γίνει καμιά μπαγαμποντιά και να απειλήσει τα φαβορί; Απ’ το στόμα μας και στου Θεού το αφτί. Ή του Σατανά, στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ουκρανία
Έβλεπα τα προγνωστικά και σκεφτόμουν ότι λίγο φτάνει με αυτό να βγάζουμε την Ουκρανία νικήτρια για να δείξουμε ότι τη στηρίζουμε… σε κάτι άλλο. Δηλαδή πόσο κακόγουστη επιθεώρηση αυτή η ζωή και πόσοι αστείοι ηθοποιοί εμείς;
Ακούγοντας το τραγούδι όμως ομολογώ ότι δε θα μου κακοφανεί καθόλου να πάει πολύ καλά. Κλασικότατο σύγχρονο ποπ τραγούδι, με τα υπέροχα μελωδικά φωνητικά, με το ραπ διάλειμμα, με το πιασάρικο ρεφραίν, με τις κορώνες του. Ακριβώς ό,τι δεν ακούω, αλλά δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να εκτιμώ όταν είναι καλά καμωμένο. Κι εδώ είναι θεωρώ αρκετά καλά καμωμένο.
Το τραγούδι αναφέρεται στη Μαμά Τερέζα και στη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού (αυτουνού που αναστήθηκε, ναι), έτσι εγκυκλοπαιδικά.
Τι ζωή κι αυτή, ε; Μερικά χιλιόμετρα παραδίπλα να σκάνε βόμβες και να είναι κάπου μεταξύ ζωής και θανάτου ο αδερφός, ο μπαμπάς, το αγόρι, ο φίλος σου αλλά η ζωή να πρέπει να συνεχιστεί (γιατί όντως πρέπει) και να ψηφίζεις για το τραγούδι που θα στείλει η χώρα σου στη Γιουροβίζιον…
*Τι λένε τα στοιχήματα: Πεντάδα Τελικού.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Ευχάριστο τραγούδι που άλλες εποχές μάλλον θα ‘ταν για 20άδα.
Πολωνία
Θα έλεγα κλασικό girl ποπ, σύγχρονο και φρέσκο. Δεν ξέρω πόσο αξιομνημόνευτο είναι ή τι θα μπορούσε να το ξεχωρίσει απ’ τα υπόλοιπα τραγούδια. Μάλλον είναι το πιο ορθόδοξα ποπ τραγούδι, αυτού του Ημιτελικού τουλάχιστον. Με έναν περίεργο τρόπο το φαντάζομαι το τραγούδι στη Γιουροβίζιον Τζούνιορ να κάνω θραύση. Η οποία Γιουροβίζιον Τζούνιορ παρεμπιπτόντως θα διεξαχθεί φέτος στην Ισπανία και θα συμμετέχουν (μάλλον) δέκα ολόκληρες χώρες!
Δε νομίζω ότι έχει κάτι εξαιρετικά ιδιαίτερο, πέραν ότι είναι ένα ακόμη ευχάριστο τρίλεπτο μουσικής. Δε νομίζω ότι θα το ψάξω στο YouTube ούτε θα περιμένω εναγωνίως στα αποτελέσματα για να μάθω αν θα το δω το ξανά το Σάββατο.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Έχει κάποιες πιθανότητες να περάσει στον Τελικό. Αν φτάσει εκεί… καλή είναι και η συμμετοχή μωρέ, τι ασχολούμαστε με θέσεις και κουραφέξαλα, ολόκληρος Τελικός είναι αυτός!
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Αλλά σίγουρα ούτε ζέστη. Ζέστη όχι. Bye-bye η ζέστη.
Κροατία
Θεός! Υπερβάλλω συνειδητά. Θεός είναι ο περσινός νικητής της Eurovision (δυστυχώς όχι όμως και της Juryvision), ο Käärijä ή οι Lordi, που αυτοί τουλάχιστον δικαίως νίκησαν στην πατρίδα μας. Τι φάση, γιατί όλοι οι θεοί προέρχονται απ’ τον βορρά;
Anyway, ημίθεος. Ένα τραγούδι που από αναπληρωματικό για να συμμετέχει στον κροατικό τελικό σε περίπτωση κάποιο απ’ τα υπόλοιπα δε μπορούσε, είναι το φαβορί για τη φετινή Eurovision. Δεν είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί, είναι αλήθεια ότι η φετινός διαγωνισμός είναι αρκετά ανοιχτός αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε – Κροατία ή Ελβετία θα το πάρουν φέτος, αν όλα κυλήσουν κανονικά.
Αυτό το τραγούδι είναι Γιουροβίζιον. Νομίζω ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε είναι αυτός. Είναι η ενέργεια, είναι ο χορός, είναι η ηλεκτρονική ποπ που σε βάζει και σένα στο ρεύμα, είναι η αδέσποτη ξεσηκωτική μετάλλιά, είναι το κιτς, είναι το έθνικ απ’ το πουθενά, είναι η άμυαλη ηδονή ενός απόλυτου τώρα. Είναι αυτό που έκανε ο πραγματικός νικητής της περσινής Γιουροβύίιον, όπου ένα στάδιο σειόταν και χαιρόταν τη ζωή του. Όπως φαντάζομαι και τα υπόλοιπα εκατομμύρια υποστηρικτών μπροστά σε τηλεοράσεις, που για 3, 4 ώρες τουλάχιστον, ξέρανε ότι δε θα ακούσουν για βιασμούς, δολοφονίες, γυναικοκτονίες, πολέμους, κακοποιήσεις παιδιών, ανελέητα κέρδη πολυεθνικών και όλα τα λοιπά θεσπέσια και θεάρεστα.
Το θέμα είναι τι θα πουν γι’ αυτό οι κριτικές επιτροπές κι αν η Juryvision κάνει επανεμφάνιση. «Chachacha» δεν είναι, αλλά είναι ξεσηκωτικότατο, σύγχρονο, με πλήρη επίγνωση του πού βρίσκεται και ποιοι είναι οι δέκτες. Επίσης, περιέχει έναν στίχο που θέτει σημαντική υποψηφιότητα να είναι το zinger που θα έχω χαραγμένο στον τάφο μου (αν αποφασίσω να ‘χω μνήμα κι όχι να με πετάξουν στις τοπικές συμμορίες αδέσποτων κυνῶν): «Meowcat, pleasemeowback!».
*Τι λένε τα στοιχήματα: Νίκη. Δεν είναι το ξεκάθαρο φαβορί, αλλά είναι το φαβορί.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος αν νικούσε. Κάπου στο βάθρο θα παίξει μπάλα.
Ισλανδία
Εντάξει, μετά την Κροατία λήχτε το, ρε παιδιά, δουλεύουμε κιόλας την Τετάρτη…
Δεν ξέρω, μου φαίνεται λίγο εκτός τόπου και χρόνου η 52χρονη Hera Bjork. Δεν ξέρω αν είναι ο απολύτως ξεδιάντροπος ηλικιακός ρατσισμός μου που εκτοξεύεται αδιακρίτως, αλλά μου φαίνεται ότι η κατάσταση είναι «δώσαμε στο πανηγύρι στη θεία το μικρόφωνο επειδή έκανε χρόνια πιάνο κι αρμονία και τα λέει υπέροχα».
Που υπέροχα τα λέει η γυναίκα, η χροιά της είναι πολύ όμορφη κι έχει και ταπεραμέντο αλλά δεν ξέρω αν είναι για showτύπου Γιουροβίζιον. Ας πούμε, η Hera τραγουδάει πάνω σε κάτι υπερυψωμένα σκαλιά και μετά όταν είναι να κατέβει της δίνει το χέρι ένα χορευτής. «Και πού είναι το κακό, κρετίνε;» θα μου πείτε δικαίως. Το κακό είναι για μένα ότι δε μου φαίνεται στιλιστική επιλογή χορογραφίας αλλά ότι δυσκολεύεται να κατέβει τις σκάλες μοναχή τσι.
Κι αν σας φαίνονται ακραία αυτά που γράφω εδώ, κάντε μια βόλτα στα σχόλια στο YouTube. Είμαστε τέτοια φάρα (η ανθρώπινη συμμορία) που μόλις είναι να σκεφτούμε κακία γινόμαστε αμάλγαμα Σαίξπηρ με Σοπενχάουερ μαζί.
Εμένα δώστε μου disco και παραλλαγές του κι είμαι ικανοποιημένος. Το τραγούδι είναι ομορφούτσικο, γεμάτο ενέργεια, μπρίο, ρετρό αρωματισμένο. Αλλά η ενέργεια της Heraή ίσως η ίδια η ποιότητα του τραγουδιού συνολικά δε με τρελαίνει. Μου θυμίζει το είδωλο τον Gustaph πέρσι (τον Βέλγο, στον οποίο η ελληνική κριτική επιτροπή έδωσε το μοναδικό του δωδεκάρι κι ένιωσα παραπάνω περήφανος απ’ όσο θα έπρεπε)-απλώς δύο τόνους κάτω. Όχι μουσικούς- show manship, που θα ‘λεγε κι ο παππούς μου, ο ψαράς απ’ το Πλύμουθ.
*Τι λένε τα στοιχήματα: “I feel it coming” είναι ο πρώτο στίχος του τραγουδιού. Όπου το «it»για τα στοιχήματα είναι η τελευταία θέση.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Μάλλον επικίνδυνα χαμηλές πτήσεις.
Σλοβενία
Αν το τραγουδήσει καλά, αξίζει να πάει ψηλά. Μου αρέσει πολύ- το drama, η κλιμάκωση, οι κορώνες, οι απαιτήσεις, είναι ένα πολύ ωραίο καρδιογράφημα αυτό το τραγούδι. Είναι απ’ τα τραγούδια που μου έχουν κολλήσει κι αυτό κάτι μου λέει. Μια ισχυρότατη ποπ power balladμε κάτι οπερετικές εξάρσεις του θεού.
Η 28χρονη Raiven ξαναπροσπάθησε να εκπροσωπήσει τη χώρα της στη Γιουροβίζιον του 2016. Στο παρατσάκ βγήκε δεύτερη. Αλλά τώρα είναι η δεύτερη κι εγώ θα πω, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η καλή. Η επαγγελματική ενασχόλησή της με την όπερα θα σας γίνει ευκόλως αντιληπτή προς το τέλος του τραγουδιού. Η επαγγελματική της ενασχόληση με το θέατρο μακάρι, καθ’ όλο το τραγούδι.
Τα αποσπάσματα απ’ τις πρόβες είναι ενθαρρυντικά, όσον αφορά τα φωνητικά. Αλλά η μνήμη παραπέμπει σε οπερετικές εξάρσεις τύπου Αυστραλίας 2019,που δεν είχε πάει καλά, ενώ ήταν κι εκείνο ωραίο τραγούδι. Δεν πειράζει, αρκεί να περάσει το Σάββατο, να τ’ ακούσω live και δεύτερη φορά κι ας καεί ο κόσμος από ‘κει κι ύστερα.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Δε θέλω να πω. Δε λένε αυτό που θα ήθελα. Δύσκολα περνάει Τελικό.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Αξίζει άνετα θέση στον Τελικό. Θέση, πραγματικά, αδιάφορο ποια, αλλά δεν είναι τραγούδι που πρέπει να ακουστεί μόνο μια φορά σε τέτοια σκηνή.
Φινλανδία
Ε, τώρα για όνομα- δηλαδή, οκ, πέρα απ’ την πλάκα, ένας ανάλαφρος διαγωνισμός είναι χωρίς ιδιαίτερα πνευματικά ερείσματα. Αλλά να επιβραβεύεται η φετινή Φινλανδία κι όχι η Σλοβενία, ας πούμε, είναι κατιτίς toomuchγια μένα.
Ελπίζω αυτοί που θα ψηφίσουν actually τη Φινλανδία, να μην ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές #sorrynotsorry.Όποτε έρχεται η σειρά της Φινλανδίας είναι λες και με καλούν σε ραντεβού για κλύσμα, το οποίο δεν έκλεισα αλλά πρέπει σώνει και ντε να υποστώ.
Η φετινή Φινλανδία είναι ένα αστείο που δεν μπορώ να κατανοήσω. Ξεκάθαρα πρόβλημά μου, δεν είναι όλα για όλους. Όμως αν η περσινή της συμμετοχή ήταν ειλικρινά το πνεύμα της Γιουροβίζιον εμφιαλωμένο σε μια παρουσία 3 λεπτών, η φετινή είναι για μένα η γελοιότητα προσωποποιημένη. Είναι το κακό το κιτς, το απωθητικό ελαφρύ, το κακόφωνο χιουμοράκι, κατ’ εμέ.
Καλά να τα πάνε οι άνθρωποι, να κάνουν όλους τους υπόλοιπους χαρούμενους (και τους κάνουν και ειλικρινά μπράβο), αλλά εγώ μάλλον το κόβω να σηκώνομαι να ξεπιαστώ την ώρα που θα παίζει το τραγούδι.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Δεκαπεντάδα Τελικού.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Αν είχα εχθρούς, κι ήξερα σίγουρα ότι τους τσάτιζε το τραγούδι… δε θα τους το έστελνα. Από ανθρωπιά και μόνο.
Μολδαβία
Έθνικ, ανατολίτικο, χορευτικό, θυμίζει την εσάνς του περσινού που εμένα μου άρεσε και άρεσε και στο κοινό. Η τραγουδίστρια και βιολίστρια Natalia Barbu εκπροσώπησε ξανά τη χώρα της το μακρινό 2007 όπου μετά βίας πέρασε στον Τελικό αλλά κατάφερε να πάρει την αξιοπρεπέστατη 10η θέση. Το ξανακάνει μ’ ένα εύθυμο τραγούδι, καραγιουροβίζιον: παραδοσιακοί ήχοι μαζί με ηλεκτρονικούς κι άγιος ο Θεός.
Πάρα πολύ ασταθή φωνητικά άκουσα εγώ στο επίσημο βίντεο, που είναι liveεμφάνιση κιόλας. Τύπου θα μπορούσα κι εγώ να την αντικαταστήσω αν είναι να τραγουδάει έτσι. «Ναι, όμως παίζεις εσύ βιολί;» θα πουν οι κακεντρεχείς. «Γιατί; Αυτή τραγουδάει;» θα πω εγώ. Σιχαμένο σχόλιο, το μετανιώνω κάπως είναι η αλήθεια, αλλά δεν το αποσύρω, μιας και τα φωνητικά στο τραγούδι δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικά. Και εντάξει, είναι διαγωνισμός τραγουδιού, μην το ξεχειλώσουμε τελείως. Ειλικρινά μακάρι να ‘ταν μια κακή βραδιά. Αλλά συνήθως στη σκηνή της Γιουροβύζιον τους περισσότερους τους παίρνει η κατιούσα κι όχι το αντίθετο. Μακάρι να το βρει όμως.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Αξιόμαχος διεκδικητής της πρωτιάς… απ’ το τέλος.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Θα ήθελα να το ξανακούσω στον σαββατιάτικο Τελικό. Αν διορθωθούν τα φωνητικά.
Αζερμπαϊτζάν
Αν και τα έθνικ βαλκανο-ηλεκτροπόπ χορευτοτράγουδα μου προκαλούν μια ειλικρινή απώθηση, αυτό το τραγούδι είναι μια ευχάριστη στιγμή. Αδύνατο να μην το ψαρέψει κάποιος DJθερινού μπιτσόμπαρου, που πληρώνεις ξαπλώστρα μισό μηνιάτικο συν την πρωτότοκη θυγατέρα σου.
Κλαρινογαμπρίζει επικίνδυνα, με αυτό το beatπουπαρόμοιά του παίζει να ‘χουμε ακούσει μόνο περίπου οχτακόσιες τρισεκατομμύρια φορές, σε YouTube, TikTok και Instagram. Ακόμη μια ηλεκτρική ποπ εμπειρία στη βραδιά που μπορεί να μην αφήνει ανεξίτηλο το ίχνος της αλλά καταναλώνει ικανοποιητικά ένα τρίλεπτο της ζωής μας. Υπάρχει πιθανότητα το τραγούδι να ‘χει από πίσω κάποια συγκινητική ιστορία, μια ενδιαφέρουσα προσωπική εμπειρία ή ένα κρυμμένο προσωπικό συμβολισμό για τους δημιουργούς του. Αλλά δεν είναι αυτό που θα με κάνει να ασχοληθώ περαιτέρω.
Δε νομίζω να παλουκωθώ να το ακούσω το άσμα. Αλλά όταν θα παίζει, ευχάριστα θα παρακολουθώ το θέαμα.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Το να περάσει το Αζερμπαϊτζάν στον Τελικό τρεμοπαίζει ανάμεσα στο «Απίθανο» και το «Αδύνατο».
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Τίμιο τρίλεπτο, γιατί όχι και στον Τελικό.
Αυστραλία
Φτάνουμε κοντά στο κλείσιμο της βραδιάς. Αλλά το αυστραλιανό synth pop δίδυμο ονόματι ElectricF ields έρχεται με μια ενδιαφέρουσα πρόταση να μας κρατήσει ξύπνιους λίγο ακόμα.
Ο ήχος των synthesizer πάντα με ηδόνιζε ανηλεώς κι εδώ είναι ευχάριστα τοποθετημένος σε ένα μιξ μαζί με άλλα πιο εναλλακτικά όργανα (υποθέτω κάτι που να μοιάζει με didgeridoo). Ένα ασφαλές, ηλεκτρικό ποπ που σίγουρα είναι επαρκές για ένα καλό βράδυ Τρίτης. Αλλά για παραπάνω; Θα ακούσετε και θα κρίνετε.
Θέλουν οι δημιουργοί να προωθήσουν τη συντροφικότητα, την ομόνοια, τη συνεργασία όλων σε μία κοινωνία. Άλλωστε ο τίτλος «One Milkali» σημαίνει ένα αίμα. Το ένα ήμισυ του γκρουπ, ο ερμηνευτής, κατάγεται από ιθαγενή πληθυσμό και μάλλον ξέρει εκ των έσω πόσο δεκτικοί και αγαπησιάρηδες είναι στο ξένο και το διαφορετικό.
Θυμάμαι και την εξαιρετική περσινή Αυστραλία, που ναι, άντεξε το τεστ του χρόνου και ακόμη και τώρα την ακούω με ευχαρίστηση. Που οι κριτικές επιτροπές την πήγαν 6η ολόκληρη θέση, που ήταν δικαιότατη τουλάχιστον. Και το κοινό την τίμησε δεόντως δίνοντάς της 21 πόντους, έχοντάς την 20η στη δική του βαθμολογία.
Τραγουδάρα. Το περσινό. Το φετινό… τρώγεται. Ευχάριστα. Αλλά μπορεί μελλοντικά να το εκτιμήσουμε περισσότερο, έχει τέτοιες προοπτικές.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Κυρίως αφθαρσίας.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Πορτογαλία
Πολύ ωραία η μετάβαση απ’ την Αυστραλία στην Πορτογαλία. Άσχετο κομπλιμέντο, αλλά κάποιοι είναι υπεύθυνοι για όλο αυτό το show, που ανεξαρτήτως ποιότητας έχει ΤΗΝ απήχηση παγκοσμίως. Σε σημείο να αρχίζω να φοβάμαι μήπως θέλουν να μπουν και οι ηγέτες της ελευθερίας σε αυτό και μαζί με αυτούς ό,τι πρεσβεύουν. Γιατί εμείς οι Ευρωπαίοι καλύτεροι είμαστε- όχι βέβαια, αλλά είμαστε έστω μονόφθαλμοι.
Anyway, ωραία η αισθαντικότητα του τραγουδιού, την αγοράζουμε. Στέλνει σχεδόν με εντυπωσιακή συνέπεια διαμαντάκια η Πορτογαλία. Μια πιο έντονη, ηλεκτρονική μπαλάντα, που ταπεινή εκτίμηση αν ίσως την πήγαιναν στο πιο συναισθηματικό να κέρδιζαν λίγους πόντους παραπάνω.
Και μιας ανέφερα την περσινή Αυστραλία να αναφέρω και την κάτι παραπάνω από θεϊκή Πορτογαλία του ’19 που δεν πέρασε καν Τελικό. Και είναι απ’ τα πιο υπέροχα τραγούδια Γιουροβίζιον που έχω ακούσει έβερ.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Περνάει; Μάλλον ναι, χωρίς να αποτελέσει και κοσμοιστορική έκλπηξη ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Λουξεμβούργο
Εγώ αυτήν τη γαλλικότροπη ποπ την αγοράζω. Αξιόλογο ποπ άσμα, δεν καταλαβαίνω λέξη- κι αυτό είναι το καλύτερο σε τέτοιες περιπτώσεις. Κι αυτό το τραγούδι βγάζει καλοκαίρι, κλαμπάκια, μπόμπες, και τα λοιπά και τα λοιπά.
Η γεννημένη στο Ισραήλ Tali, θα εκπροσωπήσει το Λουξεμβούργο στη Γιουροβύζιον, το οποίο επιστρέφει σ’ αυτή μετά από ένα μικρό διαλειμματάκι περίπου τριάντα χρόνων. Όσο έκανε κι ο πατέρας μου δηλαδή για να γυρίσει απ’ το περίπτερο που πήγε τα τσιγάρα του- τίποτα.
Καλά έκαναν οι Σουηδοί διοργανωτές και τοποθέτησαν το τραγούδι στο μεγάλο κλείσιμο. Προς το τέλος κάνει μια κοιλίτσα, είναι η αλήθεια- έναν σκεμπέ, αν προτιμάτε. Το σόου θα ολοκληρωθείπάρα πολύ καλά.
*Τι λένε τα στοιχήματα: Θα είναι έκπληξη αν δεν περάσει.
*Τι λέει η Αφεντιά μου: Θα ήθελα σίγουρα να το ξανακούσω στον σαββατιάτικο Τελικό.
Τα ξαναλέμε την Πέμπτη 9/5 με το Β’ Ημιτελικό.
