.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ
Καθότι ο χρόνος περνάει γρήγορα και δε μπορεί -συχνά- να δει πίσω παρά μόνο στο παρόν έχει το νου του -μα δεν πρόλαβα- θα πει ο εαυτός μου και θα τον δικαιολογήσω. ‘Κει πάνου στο Δεκέμβρη τον γκρίζο θρόνο βάνω τον παρελθοντικό μουσικό τραπέζι και καλή μας όρεξη.
KHRUANGBIN – Con Todo El Mundo
Η φετινή κατά εμέ -το λεγάμενο- αποκάλυψη που με το Con Todo με έκαμε να παραγγείλω το δίσκο σε περίπου 10 λεπτά ακρόασης. Instro, reverb με παλικαρίσιες κιθάρες που γλιστράνε κάπου ανάμεσα σε Ασία και Μεσόγειο. Είχα καιρό να απολαύσω τέτοιο παίξιμο μα και κομμάτια που έχουν αρχή μέση και τέλος. Εξαιρετικό!
.
ORIONS BELTE – Mint
Από κοντά οι ταπεινοί και άσημοι Orions Belte από τη Σκανδιναβία. Ίδιο στυλ με τους προλαλήσαντες οι οποίοι δεν αφήνουν τα blues και τα λοιπά αφρικάνικα μουσικά καλειδοσκόπια χωρίς αναφορές. Φαζαριστή προσπάθεια και ένας πρώτος δίσκος που αξίζει περισσότερα από αυτά που έχει πάρει πίσω.
.
KAMASI WASHINGTON – Heaven And Earth
Μου πήρε το μυαλό. Μου το πέταξε στο τοίχο και αυτό έλιωσε σαν παγωτό καϊμάκι σε χέρια 5χρονου που το κοιτάει με αποστροφή. Η τζαζ σε όλο το μεγαλείο της. Ένα απαύγασμα μιας καταστροφικής spiritual -πάντα- διάθεσης που φέρνει σε ανάταση το πνεύμα. Μια μουσική ονείρωξη -κύριοι- ο Kamasi δεν αστειεύεται.
.
GOGO PENGUIN – A Humdrum Star
Τους παρακολουθώ χρόνια. Και ποτέ δε με έχουν απογοητεύσει. Τρίο από τα λίγα. Από αυτά που σε κάνουν να χάνεις μυαλό, μια ματιά στη σύγχρονη jazz με τα απαραίτητα όργανα. Ξύλο και ηρεμία. Τρικυμιά και μπουνάτσα. Αν πίνεις μαζί του πρέπει να μετράς τις γουλιές σου.
.
ALEJANDRO ESCOVEDO WITH DON ANTONIO – The Crossing
Έρχεται από τα παλιά. Ένας Μεξικανός που πέρασε τα σύνορα για μια καλύτερη ζωή στο Τέξας και ένας Ιταλός -για τον ίδιο πάντα λόγο. Ιστορίες απλές, με ακόρντα εξίσου απλά. Ένα παλιομοδίτικο πράγμα που ας πούμε ότι ροκάρει με όποια έννοια και αν θέλεις. Μου αποκαλύφθηκε πρόσφατα και έτσι πρόσφατα -κατά τη δημοφιλή μου πάντα έννοια- τον αγκάλιασα.
.
AMY RAY – Holler
Μια επόμενη μορφή -ηρωική- και πεισματική θα έλεγα κουμπώνει αυτό το country folk rock πλέγμα μου. Americana ενίοτε, γλυκιά και μελαγχολική μα πάντα, σε κάθε επόμενο track λες είσαι δικιά μου. H Amy Ray στο 8 της άλμπουμ με κάνει να χαίρομαι για αυτό το ταλαίπωρο είδος, που σχεδόν πάντα είναι μια από τα ίδια. Θέλει υπομονή και αγάπη.
.
IDRIS ACKAMOOR and the Pyramids – An Angel Fell
Συμπαντική jazz με γουλιές r&b, μια δόση Αφρικής και αρκετή reggae, όλα αυτά πακέτο σε ένα απόσταγμα ήχων. Το πάντρεμα σαξοφώνου και βιολιού δείχνει αρκετά ενδιαφέρον και παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα. To spiritual είναι ακόμη εδώ και το άστρο του Pharaoh Sanders είναι παρόν.
.
KIKAGAKU MOYO – Masana Temples
Μια ακόμη μυσταγωγία από την μακρινή Ιαπωνία. Μια ψυχεδέλεια που την έκοψαν και την έραψαν με τα κιμονό τους, δίνοντας ένα νέο τόνο στο μπρίο της σκηνής. Ο δίσκος κυλάει τόσο όμορφα που στο τέλος δεν καταλαβαίνεις το τέλος του. Στο live τους ήταν σεμνοί και με τους διακριτικούς τους ήχους μπόρεσαν να με καλύψουν σε ότι περίμενα εκτός βέβαια από το χρόνο διάρκειας.
.
Τα καλύτερα έρχονται. Αυτό θυμάμαι να μου λέει ο Τσιν. Και εγώ αυτόν που ονομάζεται Τσιν τον σέβομαι.
Φωτογραφικό υλικό
