Είδε η 
και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
.
Στο «ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑ Α» του πλοίου της γραμμής Πάρος – Νάξος – Ίος – Σαντορίνη, βρεθήκαμε συνταξιδιώτες με τον Γιάννη Κότσιρα,σ’ ένα μελωδικό ταξίδι, γεμάτο μουσικές, χρώματα και συναισθήματα. Ο λόγος για την νέα μουσικοθεατρική παράσταση του αγαπημένου ερμηνευτή, που στα πλαίσια της περιοδείας της ανά την Ελλάδα, «έδεσε» για ένα διήμερο στην πόλη μας, στο θέατρο Αριστοτέλειον.
Στο πλοίο, ένας μεσήλικας συναντά τυχαία μια νεαρή κοπέλα. Εκείνος πηγαίνει στην Ίο για να κλείσει «παλιούς λογαριασμούς» μετά τον χωρισμό του με την γυναίκα του. Εκείνη επισκέπτεται την Σαντορίνη, το μέρος όπου για τελευταία φορά βρέθηκε με μια αγαπημένη της φίλη, που έχει πεθάνει. Δύο άγνωστοι, με αφορμή το ναυάγιο του «Σάμινα», συστήνονται, συνομιλούν και μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα. Στα πρόσωπά τους συναντώνται δύο διαφορετικές γενιές που στοχάζονται για τη ζωή, το μέλλον, τον έρωτα, την νέα αρχή που μπορεί να μας περιμένει στο τέλος του κάθε ταξιδιού…
Μπάρμαν του πλοίου ο Γιάννης Κότσιρας, που με το «τραγούδι της ερήμου» μας καλωσορίζει και μοιράζεται με τους δυο ταξιδιώτες αλλά και μαζί μας,εμπειρίες από την μουσική του διαδρομή…
Η παράσταση είναι κατά βάση μουσική. Αγαπημένα τραγούδια, απτές αποδείξεις μιας λαμπρής, πολύχρονης μελωδικής καριέρας, πλημμυρίζουν την αίθουσα. Οι θεατές σιγοτραγουδούν, αγκαλιάζουν με το ζεστό τους χειροκρότημα κάθε τραγούδι, κάθε μικρή ιστορία που αυτό αντιπροσωπεύει. Άλλωστε όλοι μας κάποτε ταυτιστήκαμε με κάποιο από αυτά και στο άκουσμα του, αναπόφευκτα, θύμισες και συγκίνηση μας κατακλύζουν. «Κάθε φορά» που τελειώνει ο κόσμος… τραγουδά ο Κότσιρας… Πόσες φορές δεν «τελείωσε» ο κόσμος μας και πόσες φορές δεν τον ξεκινήσαμε από την αρχή… Μεταξύ των επιτυχιών που ακούστηκαν και τα «Αλεξάνδρεια», «Το τσιγάρο», «Φύλακας άγγελος», «’Ετσι κι αλλιώς», «Τυφλές ελπίδες», «Και πάλι παιδί», «Σασμός» και τόσες άλλες.
Ανάμεσα στα τραγούδια ξετυλίγεται μπροστά μας,η ιστορία των δύο ταξιδιωτών που συναντιούνται τυχαία στο πλοίο, η οποία από την αρχή κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού. Μια ιστορία γλυκιά και συναισθηματική, που δένει απόλυτα με το μελωδικό κομμάτι της παράστασης, καθιστώντας το φυσική συνέχεια της. Οι διάλογοι είναι απλοί, καθημερινοί, ταυτόχρονα όμως φιλοσοφημένοι. Η διάθεση άλλοτε χιουμοριστική και άλλοτε φορτισμένη, χρωματίζει την ατμόσφαιρα και προλογίζει, ενίοτε, τα τραγούδια που ακολουθούν. Αθώες αντιπαραθέσεις, προσωπικές εξομολογήσεις, φλερτ και όνειρα, εκφράζονται μέσα από το γλυκύτατο, ευχάριστο και εύστοχα δομημένο κείμενοτουΟδυσσέα Ιωάννου, που έδωσε υπόσταση και σημαίνουσα θέση στο θεατρικό κομμάτι της παράστασης (+).
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή, λιτή αλλά προσεγμένη, χωρίς ιδιαίτερα σκηνοθετικά ευρήματα και υπερβολές δημιούργησε μια παράσταση με ρυθμό, ενέργεια και συναίσθημα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ουσία του κειμένου. Καταρχάς ως προς το μουσικό μέρος διατήρησε μια σχεδόν συναυλιακή, φιλική και χαλαρή ατμόσφαιρα, στην οποία το κοινό συμμετείχε ελεύθερα. Όπως και στις συναυλίες, οι θεατές μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα κινητά τους, να βιντεοσκοπούν και να φωτογραφίζουν, χωρίς τις απαγορεύσεις των αμιγώς θεατρικών παραστάσεων. Όσον αφορά το θεατρικό κομμάτι, που εναλλάσσονταν με το μουσικό, ήταν ορθά δομημένο και ανέδειξε τις υποκριτικές ικανότητες των δύο ηθοποιών. Η διάθεση ήταν γενικά ευχάριστη, παρόλο που άγγιζε και θλιβερά ζητήματα, ρεαλιστική αλλά και ποιητική ταυτόχρονα, αφήνοντας στο τέλος μια νότα αισιοδοξίας. Ένα ιδιαίτερα ευχάριστο μουσικό ταξίδι που συνεπήρε το κοινό και κέρδισε επάξια το πιο αυθόρμητο και ζεστό χειροκρότημα.
Ο Γιάννης Κότσιρας ήταν απλά εξαιρετικός. Με έκδηλη ερμηνευτική άνεση, καθαρή φωνή και αρκετή εκφραστικότητα ερμήνευσε τραγούδια από το προσωπικό του ρεπερτόριο, αλλά και άλλων σπουδαίων δημιουργών, διηγούμενος την δική του μουσική ιστορία. Σεμνός και μετρημένος, όπως πάντα, τραγουδά, συνομιλεί με το κοινό ως οικοδεσπότης της βραδιάς, συνδιαλέγεται με υποκριτική άνεση με τους δύο ηθοποιούς επί σκηνής, προβληματίζεται και σχολιάζει την σύγχρονη πραγματικότητα (αναφερόμενος σε κάποια στιγμή και στο συγκλονιστικό ατύχημα των Τεμπών), καθιστώντας μας κοινωνούς μιας μουσικής αναδρομής αλλά και της προσωπικής του αποτίμησης της σύγχρονης πραγματικότητας. Μια κατάθεση ψυχής από τον αγαπημένο ερμηνευτή, που μάγεψε το κοινό.
Το ζευγάρι των ταξιδιωτών ερμηνεύουν επί σκηνής ο Γιώργος Γάλλος, ο οποίος με σοβαρότητα και επαγγελματισμό απέδωσε επιτυχημένα τον ρόλο του απογοητευμένου από την ζωή μεσήλικα και η Νάνσυ Μπούκλη, σε μια πολύ καλή εμφάνιση, με περισσή φυσικότητα στην έκφραση και στην κίνηση της, στον ρόλο της όμορφης νεαρής που με την φρεσκάδα και τον αυθορμητισμό της γοητεύει τον συνταξιδιώτη της.
.
Το σκηνικό της παράστασης μετέφερε στον θεατή την ιδέα του ναυτικού ταξιδιού. Λίγα έπιπλα από το σαλόνι του πλοίου στην μια γωνία και το μπαρ από την άλλη, πλαισίωναν την ορχήστρα του Γιάννη Κότσιρα που καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της σκηνής. Οι συνεχείς ανακοινώσεις από το «μεγάφωνο» προς τους επιβάτες – θεατές, ενέτειναν ακόμη περισσότερο την ιδέα της προσομοίωσης ενός ταξιδιού με το πλοίο της γραμμής.
Υψηλού επιπέδου και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Γιώργου Ρώμα, που έδωσαν κίνηση, ένταση και χρώμα στην σκηνή.
Πολύ καλή, επίσης, και η μουσική ένδυση της παράστασης από την ορχήστρα των έξι μουσικών που επί σκηνής απέδωσε με εξαιρετικές εκτελέσεις τα τραγούδια που ακούστηκαν. Ξεχώρισε μεταξύ τους για τις φωνητικές επιδόσεις της η Δήμητρα Μπουλούζου (βιολί και τραγούδι) με την συγκινητική ερμηνεία της σε μια ονειρική διασκευή του γνωστού τραγουδιού «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι».
Τέλος, αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στον ιδιαίτερα ποιοτικό ήχο της παράστασης, υπό την επιμέλεια των Στρατή Καραδημητράκη και Λάμπρου Μπούνα. Τόσο οι στίχοι των τραγουδιών όσο και οι διάλογοι του θεατρικού μέρους αλλά και τα επιμέρους μουσικά όργανα ακούγονταν απολύτως ξεκάθαρα. Ένα πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση στο θέμα του ήχου για όλες τις θεατρικές παραστάσεις. Εξαιρετική δουλειά.
Συμπερασματικά (=), παρακολουθήσαμε ένα άρτιο μουσικοθεατρικό δημιούργημα, με υπέροχα τραγούδια και εξαιρετικές ερμηνείες από τον αγαπημένο Γιάννη Κότσιρα, που χάρισε στο κοινό μια βραδιά ψυχικής ανάτασης και ευφορίας στις θλιβερές μέρες που διανύουμε. Μια παράσταση που φιλοσοφεί την ζωή, θέτει προβληματισμούς και κυρίως μας θυμίζει ότι δεν έχει σημασία ούτε η εποχή, ούτε και η ηλικία, αν έχεις διάθεση για ταξίδια, διασκέδαση, νέες εμπειρίες και, γιατί όχι, νέους έρωτες…
.
.
Δείτε & αυτά:
-Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
-Οι νέες ταινίες της εβδομάδας και σε ποιες αίθουσες προβάλλονται, κλικ εδώ.
.
-Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
-Κερδίστε προσκλήσεις - Βιβλία, κλικ εδώ.