Άραγε, χειρότερο είναι να σου θυμίζει η θορυβώδης φύση τη μοναξιά σου με αγέρηδες που σκουντουφλάνε στα παραθυρόφυλλά σου ή η απόλυτη ησυχία ενός δωματίου που φοράει το καλό του το κοστούμι, του ζόφου;
Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα
Η διαγνωστική ομάδα
Για το τραγούδι-διάγνωση συνεργάστηκε δυνατή ομάδα. Agnetha Fältskog στα φωνητικά μαζί με Anni-FridL yngstad, στίχοι και μουσική από Benny Anderssonκαι Björn Ulvaeus. Εν ολίγοις ABBA.
Για τους ABBA, εκτός αν ζούσατε κάτω απ’ την πέτρα του Πάτρικ του Αστέρη για τα τελευταίαπερίπου 50 χρόνια, μάλλον θα έχετε επαρκείς πληροφορίες. Το σημαντικό είναι ότι ξαναθυμηθήκα αυτό το σπουδαίο τραγούδι-διάγνωση, επειδή πληροφορήθηκα ότι έπαιξε στην αρχή ενός χαζοδιαγωνισμού, που δεν παρακολουθώ καθόλου και μ’ αφήνει παγερά μα παγερά αδιάφορο. Δε θυμάμαι κιόλας αν συγκράτησα και το όνομα αυτού του καρακιτσαριού, αυτού του εκτρώματος, που επαναλαμβάνω δεν ασχολούμαι καθόλου, διότι είμαι καθωσπρέπει και εχέφρων και βαθύ λαρύγγι πολιτισμού. Νομίζω Eurovisionπρέπει να το λέγανε το αίσχος.
.png)
Είναι αλήθεια ότι οι μεταμεσονύκτιες μετάνοιες είναι πάντα οι πιο πειστικές θεατρίνες. Σπαράζεις τα μάλαμε τις καλοσκηνοθετημένες ερμηνείες τους και θες να σφίξεις θερμά το χέρι του υπεύθυνου για την ποιότητα και την παραστατικότητα της παράστασης. Αλλά είναι λίγο περίεργο να προσπαθείς να σφίξεις τα χέρια σου μεταξύ τους. Όποιος θέλει πραγματικά να αλλάξει τα πράγματα, δεν κάθεται να κλαψουρίζει στη μία παρά απόγνωση. Αυτά τα παιχνίδια τα κάνουμε για να κρατάμε παρέα στον εαυτό μας. Αλλιώς, το κάνουν οι ερινύες. Τα ‘λεγε κι ο Γιάννης-Παύλος Σάρτρος, βέβαια για λίγο πιο μετά: οι τρεις τα χαράματα είναι πάντα είτε πολύ αργά είτε πολύ νωρίς να κάνεις κάτι που θέλεις. Σε μια ανθρωπιστικότερη προσέγγιση θα παραθέταμε ως άποψη για την οποιαδήποτε πρωτοβουλία το έργο του Αντόνιο Ταμπούκι με τίτλο Είναι αργά όλο και πιο αργά. Η αυθεντικά ανθρωπ(ε)ιστικότατη προσέγγιση λέει ότι είναι αργά με το που μας τράβηξε εκείνο το κάθαρμα, που μερικοί αποκαλούν μαιευτήρα, αλλά εμείς τον λέμε κρετίνο. Από τότε ξεκινάει η ανηφόρα και μερικοί είμαστε Σίσυφοι που χάσαμε τον βράχο, την εγγύηση επιστροφή, τα αβγά και τα πασχάλια altogether.
Άλλωστε, τα μεσάνυκτα μετριούνται αλλιώτικα με την πάροδο των χρόνων- βιολογικών και ψυχολογικών. Και γιατί μάλιστα, να μειώνουμε τη βολή που προσφέρουν τα μεταμεσονύκτια προγράμματα που συνεχίζουν, συνήθως, τον ολοήμερο ύπνο μας; Γιατί να οικτίρουμε την τύχη μας που περνάμε το βραδάκι μοναχοί- έχουμε μια ολόκληρη ζωή για εξάσκηση! Για ρωτήστε και τους σκαντζόχοιρους όταν θέλουν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, τι ωραία που είναι…
Άραγε, όμως, χειρότερο είναι να σου θυμίζει η θορυβώδης φύση τη μοναξιά σουμε αγέρηδες που σκουντουφλάνε στα παραθυρόφυλλά σου ή η απόλυτη ησυχία ενός δωματίου που φοράει το καλό του το κοστούμι, του ζόφου; Απ’ τη μια είναι η βάρβαρα αδιάφορη υπενθύμιση ότι η έξω ζωή συνεχίζεται όσο εσύ αναρωτιέσαι για τα βήματα του χορού κι απ’ την άλλη μια συντριπτική ακινησία που κάνεις cosplayως Βαρόνος Μύνχαουζεν, προσπαθώντας να βγεις απ’ τον βάλτο, τραβώντας σε προς τα πάνω απ’ τα μαλλιά.
Κι επιμένω- καλή είναι κι η μεταμεσονύκτια τηλεόραση που συνεχίζει ένα νανούρισμα που μάλλον στους περισσότερους διαρκεί μια ζωή.
.png)
Απίστευτα υπέροχοι υπαρξιακοίστίχοι, άθελά τους κι επειδή έτσι το θέλουμε εμείς. Άραγε υπάρχει κάνα πνεύμα εκεί όξω να με ακούσει; Κανείς να ακούσει τις προσευχές μου; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά όπως λένε και οι Rammstein στο Duhast:Nein!
Αν δεν είσαι στα ευπώλητα, δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί κανείς.Απ’ την άλλη, περίμενε να σου συμπεριφέρονται σαν θεό- θα θυμούνται την ύπαρξή σου, μόνο όταν χρειάζονται κάτι. Ε, τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή. Κάτι χάνεις, κάτι… ξαναχάνεις. Μπορούμε να παρηγορούμαστε τουλάχιστον ξεγελώντας την αποτυχία μας επαναλαμβάνοντας αν σε θρησκευτική ύπνωση ότι ο χαμένος τα παίρνει όλα. Όπου το όλα ισούται με τα βάρη του ρίσκου, της προσπάθειας, της έκθεσης και του τελικού γαλλικού γλωσσόφιλου με το πάτωμα.
.png)
Και να το ζουμί- οι νεότεροι δε γίνεται να μην το ξέρουν. Υπάρχει μια έντονη μόδα να αναρωτιούνται νεαρές (ή και όχι) γυναίκες αν θα προτιμούσαν να βρεθούν σ’ ένα δάσος μοναχές τους με μια αρκούδα ή μ’ έναν άνδρα. Στην αρχή το debateφαινόταν αμφίρροπο, κι έχοντας μάλλον την πηγή του απ’ τα λαμπρότερα μυαλά του TikTok, δεν ήταν να το πάρεις και πολύ στα σοβαρά. Μόλις άρχισε να εξαπλώνεται σαν νορμάλ αρρώστια, η ετυμηγορία βγήκε τάχιστα.
Χίλιες φορές αρκούδα παρά άντρα. Άρχισαν να λένε οι γυναίκες γιατί μια αρκούδα είναι λιγότερο επικίνδυνη στην ερημιά από έναν άνδρα, ο οποίος έχει την επίγνωση της απόστασης απ’ τον πολιτισμό. Άρα, είναι πραγματικό θεριό ανήμερο (ο άνδρας). Βγήκανε κι οι πρόθυμοι whiteknightsνα πούνε για το πόσο δίκιο έχουν οι γυναίκες, ε, και μετά γίναμε.
Εγώ απ’ τη μεριά μου θα ευχηθώ στις γυναίκες που επέλεξαν την αρκούδα, αν βρεθούν σε τέτοια δεινή θέση, να τους λυπηθεί το σύμπαν κι έστω να πραγματοποιηθεί η επιθυμία τους. Δηλαδή να βρεθούν με το συμπαθές θηλαστικό. Την αρκούδα. Οι άντρες δεν είναι συμπαθή θηλαστικά, κατά κανόνα. Πού ξέρετε μπορεί να είμαστε τυχεροί οι υπόλοιποι και οι αρκούδες να τις φάνε. Αλλά αν επιτεθεί η αρκούδα το καλό που τους θέλω να μην τηλεφωνήσουν σε διασωστική ομάδα, που απαρτίζεται από άντρες. Α, όχι, όποτε τους θέλουμε να τους χρειαζόμαστε κι όποτε μας βολεύει να ‘ναι φύση διαταραγμένοι/καταπιεσμένοι και θέσει εγκληματίες.
Πάντως νομίζω πως κι εγώ αν ήμουν γυναίκα, σχεδόν ξεκάθαρα την αρκούδα θα επέλεγα.Και χαίρομαι βέβαια, που το debateέχει φέρει στο φως τι πιστεύουμε για την πραγματική φύση, έστω του ενός απ’ τα δύο βιολογικά φύλα. Εγώ πιστεύω ότι άντρες και γυναίκες είναι αποδεδειγμένα οι πιο καταστροφικές κατάρες τις οποίες τις καταράστηκαν οι συμπαντικοί σαδισμοί να έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον.
Στο τραγούδι απ’ την άλλη οι τραγουδίστριες επιζητούν έναν άνδρα μετά τα μεσάνυχτα (ω, θεοί)! Τον θέλουν για να περάσουν μαζί του μέσα απ’ τα βαθιά σκοτάδια μέχρι να φτάσουν στην ποθητή μέρα και το φως της, που όλα τ’ αποκαλύπτει. Στο τραγούδι του 1979, μάλλον δε ζητάνε αρκούδα και θα μου πείτε τι να την κάνουν την αρκούδα μέσα στο διαμέρισμα- να της μάθουν κόλπα ή να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους; Ξεκάθαρα, υποπτεύομαι ότι ένα γενναίο ποσοστό ανθρώπων, ανεξαρτήτως βιολογικού φύλου, θα πίστευαν ότι με μια αρκούδα θα είχαν πιο πολλά να πουν παρά με το ταίρι τους αλλά αυτό είναι viraltrendγια άλλη εποχή.
.png)
Ό,τι μαθαίνει κανείς απ’ τις ταινίες είναι πανέμορφο, πολύτιμο και ψέμα. Οι ταινίες είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα απ’ το σφαγείο της πραγματικότητας και τίποτε άλλο. Ο χαριτωμένος σπασίκλας στο τέλος κερδίζει το κορίτσι, γιατί η ταινία γράφτηκε από σπασίκλες που αν είχαν κερδίσει το κορίτσι δε θα υπήρχε ταινία. Η εναλλακτική, ευαίσθητη πρωταγωνίστρια καταφέρνει να ισορροπήσει τη ζωή της, γιατί αυτό θα πουλήσει στις εναλλακτικές, ευαίσθητες πρωταγωνίστριες της ζωής, που με τα βίας τα βγάζουν πέρα, μιας και ο κόσμος δεν προσφέρεται ούτε για εναλλακτικότητες ούτε για ευαισθησίες. Γι’ αυτό κι η απόκοσμη ομορφιά του κινηματογράφου, ο οποίος, όταν προσφέρει ταινίες που κάνουν ένα απίθανο ταξίδι μέσα στις διαστάσεις, σου δημιουργεί κενά όσο και σου καλύπτει.
Ο πραγματικός κόσμος ούτε ρακόρ έχει, ούτε δεύτερες λήψεις (εδώ μετά βίας προλαβαίνεις να σκεφτείς τι θα κάνεις στην πρώτη), έχει ένα σενάριο που το ‘γραψε διπολικός τοξικομανής σε οίστρο, κι ένα προχειροφτιαγμένο μοντάζ μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας μ’ έναν θίασο που παίζει μουσικές καρέκλες στον συναισθηματικό κόσμο-ναρκοπέδιο ενός ζαλισμένου πρωταγωνιστή, που αν δεν ήταν αναγκαστικό να είναι αυτός ο ρόλος του, θα κοβόταν στις ακροάσεις.
Το σκοτάδι θα είναι εκεί, αγέρωχο, περιμένοντας να σε αρχίσει στο βρομόξυλο, αν διανοηθείς να το διανύσεις. Γι’ αυτό φέρ’ τον άνδρα μέχρι να ξημερώσει και μετά βλέπουμε… Για να διώχνει τις βραδινές σκιές καλός είναι- το θέμα είναι να μη σκιάζει ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή σου.
.jpg)
Νευρωτικός στοχαστής για τον έρωτα και τίποτα άλλο
-Εσείς που φέρατε την καταστροφή της disco, την κατάρα μου!
– Η πραγματική πίστη στις ταινίες καταστρέφει ζωές αλλά ομορφαίνει όνειρα.
– Εγώ θα ήθελα να παγιδευτώ σε δάσος με ένα πάντα. Για πάντα.
– Το σκοτάδι δε λέει και πολλά όταν έχεις τυφλώσει τα μάτια του πνεύματός σου.
