Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα
Επειδή θα πολυλογήσω (ω, τι έκπληξη!), εξηγώ περιληπτικά τη διαδικασία. Δεκαέξι χώρες συμμετέχουν στον Β’ Ημιτελικό, δέκα προκρίνονται Τελικό. Και στους δύο Ημιτελικούς ψηφίζει αποκλειστικά τοκοινό των χωρών που συμμετέχουν σε κάθε Ημιτελικό, συν ο υπόλοιπος πλανήτης που δε συμμετέχει καθόλουστη Eurovision. Στον Β’ Ημιτελικό, θα ψηφίσουν και Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, οι οποίες είναι αυτόματα στον Τελικό. Θα παρουσιάσουν τα τραγούδια τους σε κάτι άκυρες στιγμές (εν μέσω διαγωνισμού), αλλά μην μπερδευτείτε, είναι ήδη Τελικό. Στον Τελικό κοινό και επιτροπές συνδιαμορφώνουν το αποτέλεσμα.
Με σειρά εμφάνισης:
Μάλτα
Σανέλ απ’ την Ισπανία του ’22, εσύ; Η γενικότερη εντύπωση που αφήνει το τραγούδι στουςeurofansείναι τι παραγγέλνειςvsτι σου έρχεται: «Μαμά, θέλω τη Σανέλ». «Έχουμε, χρυσό μου, Σανέλ στο σπίτι.» Και βγαίνει η SarahBonici. Που βάζει τα δυνατά της η κοπέλα, κι εμένα μου φαίνεται αξιοπρεπέστατη προσπάθεια σύγχρονου, ξεσηκωτικού, ασταμάτητα κουνάμενου ποπ, που το ξεχνάς τη μεθεπόμενη στιγμή αλλά ψιλοκουνήθηκες κι ένα τσικ (αν δεν είσαι τέρμα κομπλεξάρα ή ραμόλι). Το πρόβλημα είναι ότι το τραγούδι είναι μηνύσιμα παρεμφερέςμε της προπέρσινης Ισπανίας σε σημείο που αν δεν ήταν τόσο καταδικασμένο απ’ τους ψηφοφόρους να τα πάει χάλια, παίζει και να βλέπαμε δράματα μουσικοσυνθετικών μαλλιοτραβηγμάτων και επίδειξης παρτιτούρων και συνθέσεων για να δούμε ποιος την έχει πιο μεγάλη την αυθεντικότητα.
Αισθησιακό (ξελιγωμένο) ποπ, χορογραφημένο μέχρι τελικής πτώσης, ό,τι πρέπει για Eurovision… αν δεν είχε γίνει με απόλυτη επιτυχία απ’ την Ισπανία το ’22 και το Ισραήλ το ’23. Θυμίζει φάση σχολικών εποχών που είχαμε ξεχάσει να κάνουμε τις ασκήσεις μας και λέγαμε στους φίλους που τα κατάφερναν να μας τις δείξουν. Ε, αυτοί μας τις έδιναν αλλά μας έλεγαν «άλλαξε και κάτι να μη φανεί ότι έχουμε ίδιες απαντήσεις». Κι εμείς αλλάζαμε και αυτοί έπαιρναν 19 και εμείς 3.
Διαβάζω ότι μάλιστα η ομάδα γύρω απ’ τη δημιουργία του άσματος περιλαμβάνει την ερμηνεύτρια κι άλλα εφτά άτομα. Που σημαίνει ότι και στις άλλες χώρες εργάζονται 15 άτομα για να παράγουν τη δουλειά μείον ενός.
Εμένα μου αρέσει, γιατί είναι Γιουροβύζιον, θα είναι η αρχή του show (μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για show) και θα ζεστάνει τιμίως τον κόσμο. Κι δεν έχω τι άλλο να κάνω Πέμπτη βράδυ, οπότε καλή είναι και η Ισπαν… εννοώ η Μάλτα της Γιουροβύζιον 2024.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρωτιά του τέλους.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Δεν περνάει, αλλά εγώ τη βρίσκω ευχάριστη.
Αλβανία
Απόλυτα προβλέψιμο, βασικό ηλεκτρονικό ποπ, mid–tempo άσμα. Κάπως αξιολησμόνητο. Έως πολύ. Ο τίτλος του τραγουδιού «Titan» και προσωπικά μου ακούγεται ένα τιτάνια άχρωμο τραγούδι. Δεν είναι δυσάρεστο, δεν είναι καθόλου άσχημο για Eurovision, αλλά δεν έχει αυτό το κάτι που θέλω, που θα με κάνει σαν τρελό να το θέλω. Textbook τραγούδι για χαμηλές πτήσεις σε Eurovision. Έχει κι ένα περίεργα χορευτικό τέλος που το μόνο που προσθέτει κατ’ εμέ είναι κρίση ταυτότητας.
Ένα τρίλεπτο μουσικής που, οκ, υπάρχει. Ίσως σε κάποια Eurovision προηγούμενης δεκαετίας να τα πήγαινε καλύτερα. Ή ίσως αν είχε άλλο όνομα η χώρα, όπως Σουηδία, λέω εγώ τώρα, ένα τυχαίο όνομα. Μπορεί στη ζωντανή εμφάνιση να ‘χει τρομερή σκηνική παρουσίαση ή κάποια έκπληξη ή εκκεντρικότητα που θα το ανανοηματοδοτήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να αγγίξει τον κόσμο. Ίσως το break που έχει για παλαμάκια, ίσως οι ψηλές. Αλλά ψηλές κόβω να πετυχαίνει η Αλβανία, μονάχα νότες, όχι πτήσεις.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Όλα τα θηρία του Β’ Ημιτελικού στην αρχή τα βάλανε… Ψιλοσίγουρος ο αποκλεισμός.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Υπάρχει πάντα το «και του χρόνου».
Ελλάδα
Εντάξει, εδώ είμαστε.
Εμένα το τραγούδι μου αρέσει πολύ. Ειδικά το δεύτερο μισό, υπερβολικά. Είναι απ’ τις σπάνιες φορές που μου αρέσει ελληνικό τραγούδι. «Άνοιξη» δεν είναι αλλά είναι banger. Όλος ο ντόρος έγινε με το βίντεο, φρονώ, κυρίως γιατί δε μας αρέσει να βλέπουμε τι πουλάμε στους ξένους: filotimo, marbles, filoxenia, appodixi.
Το τραγούδι θεωρώ ειλικρινά ότι ανήκει στην εποχή του και είναι εξαίρετα ταιριαστό για Eurovision– κιτς, αισθαντικό, μελωδικό είναι τραπικιώτικο, με dancebreak. Mια εμφιαλωμένη ΔΕΠΥ made in Greece σε 3 λεπτά, με λίγα λόγια.
Για το ταλέντο της Σάττι δε θα μιλήσω εγώ, γιατί απλούστατα είναι σαν να μιλάει ένας βοθρατζής για την καλλιτεχνική μαεστρία του Μιχαήλ Άγγελου. Όποιος δεν είναι κουφός ή τυφλός, ας ψάξει στα YouTubes. Και δεν είναι μόνο το ταλέντο στη φωνήπου διαθέτει ομολογουμένως σε εκτάρια. Είναι και στη μουσική σύλληψη, ή στην αναδιαμόρφωση και τη μεταφορά του παλιού στο τώρα. Τουλάχιστον εγώ έτσι τη γνώρισα, απ’ το Μαργούδι, το ChichoviteKonye, τις Κούπες, το KavalZviri. Και μετά ήρθαν Tucutum και λοιπά αριστουργήματα.
Είναι αλήθεια ότι οι χορευτές και η δεύτερη φωνή της αποστολής μου βγάζουν μια τρομερή συμπάθεια, με τη θετικότητα και τη διάθεσή τους να υπηρετήσουν το έργο. Η Σάττι, πάρα το απεριόριστο ταλέντο της, μου βγάζειυπερβολική σιγουριά στα όρια της φιλαυτίας. Επίσης, επειδή η μουσική είναι και οπτικό μέσο- δεν έχω δει στη ζωή μου πιο φυσικά κακόγουστο άνθρωπο. Είναι λες και βάζει ένα μεθυσμένο εφτάχρονο να διαλέγει τα ρούχα της πετώντας βελάκια σε φωτογραφίες απ’ αυτά. Αλλά (κι εδώ είναι το κλου της υπόθεσης) είναι ποπ σταρ και είναι η αλήθεια ότι το κιτς είναι πραγματικά μέρος του παιχνιδιού ανέκαθεν.
Πολύ τυχερή η Ελλάδα που βρίσκεται πριν την Ελβετία, η οποία είναι το δεύτερο φαβορί για την κούπα. Γιατί μάλλον δε θα ξαναβάλουν την ίδια επακριβώς ακολουθία χωρών στον Τελικό και θα γλιτώσει την επίδραση ενός φαβορί.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Τελικός, δεκάδα στο ρελαντί.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Ανεβαίνουν πολλοί, πολύ- κάπου μεταξύ των τελευταίων μονοψήφιων και των πρώτων διψήφιων μάλλον θα βρεθεί η χώρα που ‘ναι γνωστή τόσο για τα αρχαία της όσο και για τον διακαή έρωτά της με τα μνημόνια.
Ελβετία
Κινηματογραφικό, δραματικό, με ένα καλομαγειρεμένο τουρλού ποπ, όπερας, ραπ με έναν ευπωλητότατο ερμηνευτή, που μάλλον θα κερδίσει τον κόσμο τόσο με τις μουσικές όσο και τις θεατρικές του ικανότητες. Μου θυμίζει έντονα τραγούδι καταδίωξης. Της πρώτης θέσης. Αλλά έχει μια επιτακτικότητα, μια αγωνία, μια ροπή για κίνηση προς τη λύση ενός μυστηρίου το τραγούδι, που με κάνει να το «βλέπω» άνετα σαν μουσικό χαλί σε ταινία τύπου Τζέημς Μποντ. Πρόβλημά μου.
Το άτομο που ερμηνεύει δεν προσδιορίζεται ως «ο» ή «η», αλλά ως «οι» (προτιμά τις αντωνυμίες «they/them»- όπως και μια άλλη θεότητα του πρώτου Ημιτελικού). Το ίδιο το τραγούδι ονόματι «The Code» περιστρέφεται γύρω απ’ τη συνειδητοποίηση αυτής της ταυτότητάς και το «σπάσιμο μερικών κωδικών» που έγιναν απ’ τους Nemo (ερμηνευτές) όταν κατάλαβαν ότι δε νιώθουν ούτε άνδρας ούτε γυναίκα.
Παρεμπιπτόντως, ανησυχούν οι κοινοί θνητοί των υπόλοιπων χωρών μη γίνει καμιά βλακεία και κερδίσει η Ελβετία. Γιατί δεν αρέσκονται στο τραγούδι; Όχι βέβαια! Αλλά γιατί αν κερδίσει η Ελβετία, ο διαγωνισμός θα πρέπει να γίνει (μαντέψτε πού) στην Ελβετία (καλά μαντέψατε). Για να πας στην Ελβετία πρέπει να είσαι σίγουρος ότι έχεις δύο λειτουργικά νεφρά- γιατί είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να δώσεις το ένα. Για να πας. Για τον γυρισμό, είναι άλλη ιστορία. Οπότε, σκεφτείτε αν αντέχει το πορτοφόλι σας μια «ποιοτική» ψήφο, eurofans.
Στα αμιγώς διαγωνιστικά, είτε τρελιάρα Κροατία είτε ποιοτικιά Ελβετία, πρόκειται για δύο άξια φαβορί του φετινού διαγωνισμού, όποιο εκ των οποίων κερδίσει θα είναι πολύ ευχάριστο. Για μένα τουλάχιστον.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Η πιο ρεαλιστική απειλή εναντίον της Κροατίας για τη νίκη.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Μάλλον ο νικητής των κριτικών επιτροπών.
Τσεχία
Και πέρσι είχε εξαιρετική συμμετοχή και φέτος. Έχουμε και λίγο ροκ, έστω γιουροβυζιονικό.
Ανεβαστικό, ό,τι πρέπει για softrockεξαλλοσύνες- προσωπικά το βρίσκω αξιομνημόνευτο όχι μόνο γιατί δεν είναι ακόμη ένα έθνικ ηλεκτρονικό ποπ τρίλεπτο αλλά επειδή με την κατάλληλη σκηνική παρουσία έχει να δώσει μια διαφορετική χροιά στο σόου. Μια ποπ πανκ ένεση, για να συμπληρωθεί ικανοποιητικά η ποικιλία της βραδιάς. Και για το ότι είναι με διαφορετική προσέγγιση, σ’ έναν αμιγώς ποπ διαγωνισμό, που είναι και πολύ καλά δομημένη κατ’ εμέ, πρέπει να ανταμειφθεί. Μόνο επειδή το τραγούδι είναι στη Eurovision, θεωρείται αποστειρωμένο και χαζό- αν ξεπηδούσε από κάνα indie φεστιβάλ παίζει και να λέγαμε ότι Paramore-ίζει ευχάριστα.
Αν και, απ’ όσα είδα σε μια live εκτέλεση του κομματιού, προτιμάται ο δρόμος της sexyροκού, που λικνίζεται με ένα στρατηγικά ραμμένο διάφανο κορμάκι… Αν νομίζουν ότι έτσι θα κερδίσουν παραπάνω πόντους, δικαίωμά τους να ποντάρουν (λίγα).
-Τι λένε τα στοιχήματα: Η Τσεχία θα πρέπει να χαρεί τη συμμετοχή της την Πέμπτη βράδυ. Και να αποφασίσει ποιον θα ψηφίσει το Σάββατο χωρίς άγχος.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Ξεκάθαρα αξίζει θέση στον Τελικό… που δε θα πάρει δυστυχώς.
Αυστρία
Κρίνοντας απ’ το μουσικό βίντεο, πρόκειται απ’ αυτά τα τραγούδια που είναι υπέροχο… να βλέπεις.
Εγώ αυτή την παρελθοντολαγνεία όχι απλώς την αγοράζω σαν πάνχαζος καταναλωτίσκος- τη θεωρώ κι επίτευγμα κιόλας! Το τραγούδι βρομοκοπάει πατόκορφα 90ίλα, raveparty, υπόγεια, χορογραφίες ορθώς ξεμυαλισμένων νιάτων, φώτα που τρεμοπαίζουν σε σημείο που ν’ αναρωτιέσαι αν γλυτώνεις την επιληψία ή αν θα γίνεις σιντριβάνι αφρών σ’ ένα βρώμικο πάτωμα. Ανοησία, απόλυτη έλλειψη βάθους και μόνο μια αδιαπραγμάτευτη διάθεση για κούνημα και ευφορία.
Δε με ενθουσιάζει, να ‘μαι ειλικρινής, αλλά αν δεν αποβλακωθούμε και στη Γιουροβύζιον, πού θα το κάνουμε; Έλλειψη αξιώσεων, απουσία οποιασδήποτε πνευματικής προσπάθειας οι στίχοι «Weram-di-dam-dam-dam, wewillrave», ό,τι πρέπει για την όλη ατμόσφαιρα και την επικοινωνία δια του χορού.
Είναι τραγούδι για live, ξέρει ακριβώς πού βρίσκεται, γιατί βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και με μια καλή σκηνική παρουσία-έκρηξη μπορεί να εκμεταλλευτεί την ώθηση, που θα του δώσουν οι θεατές στο στάδιο, που μάλλον θα χορεύουν σαν χιμπατζήδες σε περίοδο αναπαραγωγής. Και δικαίως.
Eurofans, ξεπληρώστε τις περσινές σας αμαρτίες, με τους ασυγχώρητα ελάχιστους βαθμούς που δώσατε στον Edgar.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Περνάει με συγκρατημένη σιγουριά Τελικό. Εκεί θα βρεθεί κάπου στην εικοσάδα και πάνω.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Επειδή είμαστε σε Eurovision κι όχι Φεστιβάλ Φιλαρμονικών, δικαιούται/μπορεί να χτυπήσει δεκαπεντάδα.
Δανία
Τα stakes σε τέτοιες περιστάσεις (i.e. Eurovision) πρέπει να είναι high. Κι εδώ τα stakes είναι… αγνοούμενα. Ένα αξιοπρεπές, άνω του μετρίου ηλεκτρονικό ποπ τραγούδι. Με μια πολύ καλή ερμηνεύτρια. Αυτό. Υπάρχουν τραγούδια που βρωμάνε Eurovision και υπάρχουν κάποια άοσμα, άκακα, με άριστη διαγωγή αλλά για αλλού. Για το ραδιόφωνο, για μια σκηνή ταινίας, για μιαδιαφήμιση ταμπόν, για οτιδήποτε άλλο εκτός αυτού που επιτάσσει φρου-φρου και αρώματα ως μέσα επιβίωσης.
Διαβάζω τη δήλωσή της ερμηνεύτριας, Saba, πως λατρεύει να είναι το αουτσάιντερ. Είτε το λατρεύει είτε όχι θα έπρεπε να το συνηθίσει γρήγορα, μιας και μ’ αυτό το τραγούδι, δε νομίζω, ότι θα μπορούσε να θεωρείται κάτι άλλο από καταϊδρωμένοδιεκδικητή της πρόκρισης στον Τελικό.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Αν η συμμετοχή λεγόταν Σουηδία, θα ήταν κάπου στη δεκάδα. Τώρα θα είναι μικρή έκπληξη να περάσει Τελικό.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ας περάσει. Της το επιτρέπω.
Αρμενία
Εύθυμο υπερ-έθνικ, βαλκανοπόπ διάλειμμα (κι ας μην ανήκει η Αρμενία εκεί). Μπολυγουντιανή σχεδόν αισθητική, για να μη ξεχαστούμε πού βρισκόμαστε. Να του πιστώσουμε ότι δεν παίρνει τον ηλεκτρικό δρόμο της συντριπτικής πλειονότητας των υπόλοιπων συμμετεχόντων.
Ένα πανηγύρι είναι το τραγούδι, με την καλή την έννοια. Αλλά εκτός από μια παρωδική ελαφρότητα και ξεγνοιασιά, δυσκολεύομαι να καταλάβω τι παραπάνω δίνει. Σίγουρα δεν είναι κοντά στα ακούσματά μου και δεν μπορώ να πω ότι αυτό το κομμάτι θα με κάνει λάτρη του παραδοσιακά-προσανατολισμένου, ανατολίτικου ήχου.
Η ερμηνεύτρια είναι λουσμένη στο μπρίο, στην τσαχπινιά και γενικά τόσοσυμπαθής που σε κερδίζει με την παιχνιδιάρικη διάθεσή της και την χαριτωμενιά της.
Στα συν της συμμετοχής καταλογίζεται κι η συντομία του προγράμματος.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Άνετη πρόκριση στον Τελικό και πλασάρισμα κοντά στη μέση της βαθμολογίας.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Λόγω μοναδικότητας θα πάει κοντά στη μέση.
Λετονία
Τίποτα σε ποπ που να μην έχουμε ξανακούσει πριν.Είσαι μια ποπ μπαλάντα που θα ξεχνώ για πάντα και το ξέρω, το γιατί. Πρόκειται για ένα τραγούδι που μπορεί να άρεσε στη γιαγιά μου, ίσως, αλλά και πάλι δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά.Βασικά είμαι παλιόσκυλο που λέω τέτοια πράγματα, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να βρω κάτι ιδιαίτερο σ’ αυτό το τραγούδι- εντός διαγωνιστικού κομματιού ή εκτός. Ή κι επί τ’ αυτά, ακόμη.Ένα μειλίχιο ποπ τραγούδι με πιάνο και έγχορδα, που ενώ έχει μια τάδε ομορφιά (υποθέτω), δεν έχει κάτι ξεχωριστό να πει στα δικά μου ώτα.
Ενδιαφέρον στατιστικό: από το 2009 μέχρι το 2023 η Λετονία έχει καταφέρει να προκριθεί σε Τελικό 2 φορές. 2 στα 15, που σημαίνει ότι η Λετονία περνάει Τελικό κατά μέσο όρο μια ανά εφτά χρόνια. Δηλαδή πιο πολλές Ολυμπιάδες θα δείτε παρά συμμετοχές της Λετονίας σε Τελικό Eurovision.
«You’ll see me crying rivers, I might drown» τραγουδάο Dons. Μη ξεκινάς το κλάμα από τώρα,Dons, περίμενε ν’ ακούσεις τ’ αποτελέσματα πρώτα. Μετά θα ‘χεις σίγουρα λόγο για κλάμα…
-Τι λένε τα στοιχήματα: Μονομαχεί με τη Μάλτα για την εντυπωσιακότερη βαθμολογική κατάδυση.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Κρύο. Παγετός. Ανταρκτική με στεροειδή. 2 στα 16.
Σαν Μαρίνο
Η Malmö Arena θα ξυπνήσει, θα χορέψει, θα κάνει λίγο headbanging, θα μετακινηθεί στη ροκ περιοχή του φάσματος της χορευτικότητας. Σύμφωνα με το συγκρότημα το τραγούδι γράφτηκε μέσα σε λίγες μέρες και δε χρειάζεται να είναι κανείς Μπετόβεν για να το καταλάβει- οι συγχορδίες είναι πιο στερεοτυπικές και προβλέψιμες από ανακοίνωση «Αποχαιρετιστήριας περιοδείας» των Kiss. Και δε με απασχολεί κα-θό-λου!
Μπορεί να eurotrashίζει, έχοντας νεκροφιλικές τάσεις προς ληγμένους ήχους άλλων δεκαετιών αλλά για εμένα είναι ένα αξιοπρεπέστατο arenarock, παιχνιδιάρικο, απλούστατα fun τραγούδι. Και μακάρι και το βράδυ της Πέμπτης να το «γεμίσει» το στάδιο με το ταπεραμέντο του.
Οι λίγες φορές που το άκουσα και το βρήκα τέλειο, γρήγορα έγιναν πολλές και ριζοσπαστικοποιήθηκα ταχύτατα! Είναι απ’ τα λίγα φετινά τραγούδια που βάζωσε επανάληψη. Απ’ τα τραγούδια που νομίζω ότι θα ξαναψάξω στο YouTube, με προοπτικές να μπει σε μια playlist με άξια, αδικοχαμένα eurovisioτράγουδα.
Οι Megara, οι τέσσερις Ισπανοί που απαρτίζουν το συγκρότημα, συμμετείχαν και στον διαγωνισμό της πατρίδας τους (Ισπανία) για να την εκπροσωπήσουν στον περσινό διαγωνισμό, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στον εθνικό τελικό. Καθόλου δεν πειράζει- η Ισπανία πέρσι έστειλε ένα εξαιρετικό τραγούδι και οι Megara φέτος συμμετέχουν με το Σαν Μαρίνο.
Το Σαν Μαρίνο αν καταφέρει να αποκλειστεί εμφανιζόμενο μετά τη Λετονία, θα είναι ένα κατόρθωμα σεβαστό και περίφημο, να συμπληρώσω.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Λιγοστές οι πιθανότητες πρόκρισης στον σαββατιάτικο Τελικό.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Θέλω να περάσει Τελικό αλλά οι πιθανότητες είναι πιο λίγες κι από εγκεφαλικά κύτταρα eurofan που ψήφισε (τη φετινή) Φινλανδία.
Γεωργία
Τέτοιους στίχους θα μπορούσα να είχα γράψει κι εγώ. Όταν ήμουν 14 ετών. Εντάξει, τώρα υπερβάλλω και αρχίζω τις χαζομάρες και τις αδικίες- και στα 12 θα μπορούσα.Καλά ότι αναφερόμαστε σε στίχους σε τραγούδι με Γιουροβύζιον με τρελαίνει- είναι σαν να μιλάμε για τη σχέση αξιοπρέπειας και εκατομμυριούχων, αλλά ας πάει στον λύκο.
Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι του βρίσκουν του άσματος. Ευχάριστο αλλά κάπως άνοστο. Πώς είναι οι οδοντογλυφίδες σε ένα κουτάκι; Απελπιστικά χρήσιμες, όταν πέφτεις στην ανάγκη τους, αλλά αναντίρρητα πανομοιότυπες. Ένα ποπ χορευτικό δόλωμα, που μάλλον κάτι βλέπουν παραπάνω οι άλλοι και για κάποιο λόγο δικής μου υπαιτιότητας δεν τσιμπάω εγώ. Ναι, δε μ’ αφήνει εντελώς ασυγκίνητο αλλά υπάρχουν κι άλλες προσκλήσεις σε χορό, πιο φανταχτερές, φρονώ, αυτήν τη χρονιά.
Διαβάζω ότι πάνω από 300 τραγούδια κατατέθηκαν για την ερμηνεύτρια. Κι επιλέχθηκε αυτό. Ο ορισμός του ήθελές τα και έπαθές τα. Μακάρι πραγματικά πάνω στη σκηνή να καταλάβω κι εγώ τον λόγο που φιγουράρει σχετικά ψηλά στα στοιχήματα- του Ημιτελικού τουλάχιστον.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Δυσκολάκι να μην περάσει Τελικό, στον οποίο και θα βρίσκεται κάπου προς τα μέση και κάτω.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Αδιάφορο.
Βέλγιο
Τα ξαναείπα. Πέρσι έστειλαν το είδωλο Gustaph, τον οποίο μόνο η ελληνική κριτική επιτροπή εκτίμησε όπως έπρεπε και του έδωσε το μοναδικό του δωδεκάρι και μπράβο της και μόνο για αυτό. Κι επειδή έχουν παράδοση στα διαμαντάκια οι φίλοι μας οι Βέλγοι (είναι φίλοι μας/ δεν είναι φίλοι μας, είναι, γιατί να μην είναι) αν θυμάμαι καλά ήταν απ’ τα πρώτα τραγούδια που άκουσα.
Φέτος έχουμε, μια ασφαλή, δραματική ποπ μπαλάντα με ένταση, που τη βρίσκω ενδιαφέρουσα χωρίς όμως «γωνίες» ή «περιέργειες». Δεν ξέρω αν ξετρελαθώ από κάτι που δεν έγκειται αμιγώς στο μουσικό μέρος της εκτέλεσης, αλλά όσον αφορά το τραγούδι καθ’ αυτό, μια δυναμική μπαλάντα που μπορώ να καταλάβω τόσο κάποιον που τη λατρεύει όσο και κάποιον που τον αφήνει παγερά αδιάφορα. Εγώ πάντως δε βρίσκω, προς το παρόν, τραγούδι που θυμάσαι εύκολα.
Ο 33χρονος Mustii, είναι ηθοποιός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός και μας ρωτάει αν παίζουμε ακόμη το παιχνίδι ή αν σπάμε τους κανόνες. Μάλιστα, από μη εξακριβωμένη πηγή (το κορυφαίο σχόλιο στο επίσημο βίντεο κλιπ) μαθαίνω ότι κάλεσε διαδικτυακούς φίλους, γνωστούς κι αγνώστους να ηχογραφήσουν τους τελευταίους στίχους του τραγουδιού και να τους στείλουν στον ίδιο για να τους βάλει στο τραγούδι. Ανεξαρτήτως φωνής, καταγωγής, whatever. Και αυτή είναι μια υπέροχη κίνηση.
Ε, για τον Gustaph που συμμετείχε πέρσι με το Βέλγιο σας είπα;
-Τι λένε τα στοιχήματα: Εκτός απροόπτου περνάει Τελικό. Εκεί πηγαίνει για δεκαπεντάδα.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Μάλλον θα περάσει Τελικό και γιατί όχι. ΟGustaphόμως…
Εσθονία
Hey Vsauce, Michael here.
Φολκ hiphop, του γένους που περιμένουμε να αντιμετωπίσουμε σε Eurovision. Ευχάριστο καλτ τρίλεπτο θα περάσουμε μπροστά απ’ τους τηλεοπτικούς μας δέκτες και μάλλον ακόμα πιο ευχάριστο οι παρευρισκόμενοι στο στάδιο.
Ίσως δεν άκουσα το τραγούδι αρκετές φορές να υπνωτιστώ επαρκώς, αλλά εγώ βλέπω μια ανάλαφρη στιγμή αντιπροσωπευτική της Eurovision, αυτής αλλά και άλλων εποχών. Μια πιο ανάλαφρη συμμετοχή, με το χιουμοράκι της, τον χαρακτήρα της, την εκκεντρικότητά της. Αυτό που λείπει σε άλλες, πιο ασφαλείς, σοβαρές, τυποποιημένες συμμετοχές, το ‘χει αυτή- μέσω μιας άλλης κομφορμιστικής οδού, βέβαια, αλλά μιας που πουλάει πιο πολύ.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Στο μεταίχμιο του να έχει το δικαίωμα να διαγωνιστεί και το Σάββατο.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Θα περάσει, αν το κάνουν γλέντι φάση και δεν πάρουν σοβαρά τους εαυτούς τους. Eurovision γαρ.
Ισραήλ
Και φτάνουμε σε μια αντιπροσωπευτική περίσταση γιατί έχει σημασία το όνομα της χώρας που συμμετέχει. Οι βόρειοι είναι χιουμορίστες, τα βαλκάνια καρικατούρες.Oι βόρειοι δυτικοί «πρωτευουσιάνοι», οι νότιοι κιτς «χωριάτες». Το Ισραήλ μ’ έναν περίεργο τρόπο καταφέρνει, εκ του αποτελέσματος, να κατηγοριοποιείται με τους βόρειους, μιας και κάθε του απλώς-καλό τραγούδι, ίπταται στις στοιχηματικές προβλέψεις αλλά και στις τελικές κατατάξεις.
Ένα αξιοπρεπές τραγούδι με τις συναισθηματικές του εξάρσεις, τις εντυπωσιακές νότες, το πέρασμα απ’ τα αγγλικά στη μητρική γλώσσα, τα κλασικά τεχνάσματα.
Ήθελαν αρκετοί και κάποιοι καλλιτέχνες να μποϊκοτάρουν τη συμμετοχή της χώρας λόγω του πολέμου με την Παλαιστίνη. Οπότε εγώνα ρωτήσω: τελικά το Ισραήλ το συμπαθούμε ή δεν το συμπαθούμε;Όχι, για να ξέρω και να πιάσω καλή θέση στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Δεκάδα Τελικού.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Νορβηγία
Όλες οι ροκιές στον Β’ Ημιτελικό πέσανε…Κι εγώ τις αγοράζω. Και τη συγκεκριμένη την αγοράζω χωρίς δεύτερη σκέψη, μην πω και χωρίς πρώτη.Το τραγούδι, τη σκηνική παρουσία, τα ρούχα, τους φωτισμούς, τα πάντα όλα. Μάλλον κι ο καθαριστής της σκηνής να εμφανιζόταν εκείνη την ώρα, θα τον αγαπούσα κι αυτόν, by association.
Αυτές οι folk μεταλλιές είναι πολύ hitormiss για την αρχοντιά μου, αλλά εδώ έχουμε ξεκάθαρη περίσταση hit. Βαρύ hit. Όχι Νορβηγία του ’22, αλλά κοντά. Αυτοί οι Σκανδιναβοί κάτι ξέρουν από μέταλ. Θα έφτανε τη θεότητα (για άλλους λόγους βέβαια) της Νορβηγίας του ’22 αν η τραγουδίστρια τραγουδούσε live το ουρλιαχτά που έχω ακούσει στο outro του τραγουδιού.
«Ulveham» σημαίνει στα νορβηγικά «Δέρμα λύκου». Κάτι για νορβηγικούς μύθους λένε. Και μπράβο τους. Και για τη θειά μου την Καλλιόπη να λέγανε, πάλι τραγουδάρα θα ‘ταν.
Δεν υπάρχουν λέξεις στο ρεφραίν, παρά μόνο κάτι κραυγές, αυτό το αρχέγονο, το άφατο που μόνο με αδέσποτους ήχους εκφράζεται και είναι θεϊκό. Όπως άλλωστε όλοι ξέρουν, καθετί άφατο κερδίζει γιατί είναι μια ειλικρινέστερη μορφή έκφρασης.
Είναι το τραγούδι που άκουσα τις περισσότερες φορές σε επανάληψη για τη φετινή Eurovision, ίσως πιο πολύ κι απ’ της Κροατίας. Της Ιρλανδίας αργά το ανακάλυψα.
Στο τέλος το show του Ημιτελικού προβλέπω να εκτοξεύεται.
-Τι λένε τα στοιχήματα: Τελικός και δεκαπεντάδα.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Μακάρι να εκτιμηθεί και στο διαγωνιστικό κομμάτι. Δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας, εγώ για την εμπειρία ήρθα. Αλλά γιατί να μην πάρουν και καμιά καλή θέση;
Ολλανδία
Rave. HappyHardcore. Gabber–pop. Κι όμως δεν έπαθα εγκεφαλικό πάνω στο πληκτρολόγιο- απλώς, στα τρία παραπάνω είδη ανήκει το φετινό τραγούδι της Ολλανδίας. Τι ξέρω γι’ αυτά; Τίποτα! Τι θέλω να μάθω γι’ αυτά; Τώρα που μιλάμε, όχι απαραίτητα και τόσα πολλά.
Η φετινή Ολλανδία θεωρώ ότι είναι η σχεδόν πλήρης αντίστιξη με τη φετινή Φινλανδία. Θεωρώ λοιπόν τη φετινή Ολλανδία το ευχάριστο άμυαλο, το χαριτωμένο χαζούλικο, το αστείο κιτς, το poster child της χαρωπής και ανάλαφρης πλευράς της Eurovision, που όμως δεν ξεχνάει ότι πρόκειται και για διαγωνισμό τραγουδιού.
Είναι ένας αξιαγάπητος αχταρμάς που ενώ κατανοώ γιατί μπορεί να είναι απωθητικός για τους συνηθισμένους μαγκούφηδες, είναι και μέρος του πνεύματος της Eurovision. Τουλάχιστον οι Ολλανδοί σίγουρα το αντιλαμβάνονται μιας και πρόκειται για το τραγούδι που έσπασε το ρεκόρ ημερήσιων streams στη χώρα τους.
Εμένα η ευθυμία του Joost, του ερμηνευτή αυτού του κοκτέιλ, δε μου περνάει απαρατήρητη. Ανήκει στα τραγούδια μάλιστα που μπήκε γρήγορα στην playlist μου, με τα πιο ανάλαφρα και ενδεή βάθους που απολαμβάνω, αυτά που άλλοι, ίσως να αποκαλούσαν guiltypleasure. Ευτυχώς από τη δύσκολα θεραπεύσιμη ασθένεια της σοβαροφάνειας δεν πάσχω ακόμη και μπορώ να χαρώ ένα χαζούλικο, χαρούμενο τραγούδι με την ίδια ειλικρίνεια που μπορώ και τα πιο «βαθιά» και «βαρύγδουπα». Λες και υπάρχει πιο βαθύ πράγμα απ’ την ειλικρινή βίωση της χαράς στο τώρα…
-Τι λένε τα στοιχήματα: Ακόμη και πεντάδαΤελικού.
-Τι λέει η Αφεντιά μου: Πρέπει να είναι τουλάχιστον δεκάδα.
Καλή θέαση και με τη ΝΙΚΗ!
