Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
Είναι πτυχιούχος Κοινωνιολογίας και Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίουκαι αριστούχος απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης “Θεμέλιο” του Νίκου Βασταρδή.
Έχει πάρει μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές αλλά και έχει ασχοληθεί με την μεταγλώττιση τηλεοπτικών σειρών, κινουμένων σχεδίων, κινηματογραφικών ταινιών (κάποιων εκ των οποίων έχει κάνει και την σκηνοθεσία) και ντοκιμαντέρ. Έχει κάνει σπικάζ και διαφημίσεις για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις«Οι 12 ένορκοι», «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία», «Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», «Η αυλή των θαυμάτων», «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», «Οικόπεδα με θέα», «Εκάβη».Στον κινηματογράφο συμμετείχε στις ταινίες Φύγαμε (On ward), Kung Fu Panda 2, ενώ στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές Άγριες Μέλισσες, Μην Ψαρώνεις, Χαιρέτα μου τον Πλάτανο.
Συνέντευξη του ταλαντούχου ηθοποιού Θανάση Κουρλαμπά με αφορμή την παράσταση «Εκάβη» στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
«Η Εκάβη είναι μία τραγωδία του Ευριπίδη η οποία έχει παιχτεί στο θέατρο όχι τόσο πολύ όσο οι υπόλοιπές. Είναι ένα σπουδαίο έργο που αναφέρεται στον πόνο και στην απώλεια που επιφέρει ο πόλεμος. Για μένα πρόκειται για ένα αριστούργημα πάνω στο θρήνο, στο άδικο και στο παράλογο του πολέμου. Η Εκάβη, ούσα σκλάβα πια έχοντας χαθεί η Τροία, χάνει και τα δύο τελευταία της παιδιά μέσα σε ένα παραλογισμό.. ενώ ο πόλεμος έχει τελειώσει πρέπει να θυσιαστεί η κόρης της στο βωμό του νεκρού Αχιλλέα για να τιμηθεί. Με μεγάλη μαεστρία ο Ευριπίδης στο έργο αυτό συντάσσει τον θεατή με την μεριά του χαμένου, του πονεμένου, δείχνοντας τον παραλογισμό των νικητών».
Συστήνοντάς μας τον Οδυσσέα, τον ρόλο που υποδύεται ο Θ.Κ. αναφέρει: «Ο δικός μου ρόλος είναι ο Οδυσσέας, ο οποίος είναι ο «κακός», είναι αυτός που φέρνει τη είδηση ότι πρέπει να θυσιαστεί η κόρη της Εκάβης στο βωμό του Αχιλλέα. Υπάρχει ένας εξαιρετικός διάλογος μεταξύ τους μέσα στον οποίο διαφαίνεται το παράλογο αυτής της απαίτησης.»
Ποια είναι η σχέση του όμως με τον ομηρικό Οδυσσέα;«Ο Οδυσσέας της Εκάβης είναι ένα λογοτεχνικό δημιούργημα του Ευριπίδη ενώ ο άλλος είναι ένας μύθος. Βέβαια εξακολουθεί να είναι πολυμήχανος. Ο Οδυσσέας είναι το είδωλο, το πρότυπο του ανθρώπου που με τη λογική, το λόγο και τον ορθολογισμό καταφέρνει ακόμη και να κερδίσει ένα μυθικό πόλεμο. Στην Εκάβη είναι ένας στρατηλάτης, ένας στρατάρχης που πρέπει να προτάξει τη συμπαγή δομή του στρατεύματος θυσιάζοντας ένα αθώο πλάσμα, την Πολυξένη, μόνο και μόνο για να αποδείξει στους στρατιώτες του ότι το μεγαλύτερο χρέος, ο σπουδαιότερος στόχος είναι η συνοχή των πραγμάτων ως έχουν. Το στράτευμα θα πρέπει να είναι διατεθειμένο συνεχώς να δίνει τη ζωή του για την πατρίδα ξέροντας ότι μετά θα τιμηθεί.»
Ο Οδυσσέας στην Εκάβη, κατάφερε να φτιάξει τον κόσμο στα μέτρα του. Έναν κόσμο παράλογο, στον οποίο εκείνος κατορθώνει να επιβιώνει. Συσχετίζοντας τον παραλογισμό στην Εκάβη με τα σημερινά του συμπτώματα ο καταξιωμένος ηθοποιός συμπληρώνει: «Ένα από τα συστατικά του πολέμου είναι ο παραλογισμός. Ο πόλεμος «χωρίζει» τους ανθρώπους, τις ζωές τους θα λέγαμε, στο λογικό και στο παράλογο και στο σημείο αυτό χάνονται λίγο τα όρια – τί είναι λογικό και τί παράλογο.. Το διακρίνουμε και στις μέρες μας άλλωστε, ζούμε τραγικές στιγμές ως ανθρωπότητα με τους γύρω πολέμους. Βλέπουμε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες να φεύγουν από τις ζωές τους και όχι μόνο από τη χώρα τους, με την ελπίδα να χτίσουνε μια νέα ζωή, ίσως και με χειρότερους όρους.. Αυτό από μόνο του είναι παράλογο. Και αυτό γιατί κάποια συμφέροντα, κάποιες λογικές επιτάσσουν ότι πρέπει να γίνει τώρα, τώρα πρέπει να γίνει μια γενοκτονία, μια εκκαθάριση..»
Και εδώ πατάει και η σχέση του έργου με τη σημερινή εποχή.. «Είναι πολύ επίκαιρο και κοντά σε αυτό που ζούμε. Όσο η ανθρωπότητα αντιπαλεύεται και μάχονται οι άνθρωποι μεταξύ τους για τον οποιοδήποτε λόγο, τα αποτελέσματα θα είναι πάντα συγκεκριμένα, πάντα θα υπάρχουν νικητές και χαμένοι και πάντα θα υπάρχει πόνος, απώλεια και θρήνος. Δεν υπάρχει αναίμακτος πόλεμος χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων αλλά και των επόμενων γενεών τους.»
Ως προς το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας μας ο Θανάσης Κουρλαμπάς αναφέρει «Ζούμε πολύ μεγάλα γεγονότα. Ειδικά η δική μου γενιά έχει βιώσει ένα πολύ περίεργο γαϊτανάκι πραγμάτων… οικονομική κρίση, κορονοϊός, πόλεμοι.. Η ζωή μας δεν έχει καμία σχέση με αυτή που είχαμε νεότεροι. Αν το σκεφτεί κανείς, είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει.. Μέσα σε μία γενιά τα ζήσαμε σχεδόν όλα.. ακόμη και το δυστοπικό, φαντασιακό γεγονός ότι όλη η ανθρωπότητα θα κλειστεί για ένα χρόνο μέσα στα σπίτια της απειλούμενη από ένα μικρόβιο, το βλέπαμε ως σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας.. και όμως το ζήσαμε..»
Πόσο όμως έχουν επηρεάσει τη ζωή μας όλα αυτά; «Ζούμε ένα πολύ περίεργο, πολλές φορές σκοτεινό παρόν. Οι άνθρωποι έχουν βυθιστεί στη μοναξιά τους, στην αποξένωσή τους, σε μια οθόνη, σε ένα κινητό που υποτίθεται πως φέρνει τον άνθρωπο σε επαφή με τα πάντα αλλά τελικά τον αποξενώνει όσο ποτέ.. Πραγματικά είναι τρομερό να ανοίγεις την κουρτίνα της αυλαίας στο θέατρο λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση και ενώ πριν από δέκα – δεκαπέντε χρόνια έβλεπες τους θεατές λίγο πριν το τρίτο κουδούνι να συζητάνε με τους διπλανούς τους, με τα παιδιά τους, με τους συντρόφους τους, τώρα τραβάς την κουρτίνα και βλέπεις στα τριακόσια – τετρακόσια άτομα οι εννιά στους δέκα να είναι μπροστά σε μια φωτισμένη οθόνη.. Αυτό από μόνο του είναι ιδιαίτερα περίεργο..
Υπάρχει όμως κάτι αισιόδοξο μέσα σε όλα αυτά; «Ξανά θυμόμαστε λοιπόν σκοτεινές περιόδους της πολιτικής ζωής γενικά στην ιστορία. Και ενώ τα πράγματα υποτίθεται ότι πηγαίνουν προς μια καλυτέρευση οικονομική και κοινωνική με τη ροή της πληροφορίας πια, παρόλο αυτά φαίνεται ότι σε πολλά πράγματα κάνουμε όχι βήματα αλλά άλματα προς τα πίσω. Ο μέσος άνθρωπος είναι πια κουρασμένος, προσπαθεί να επιβιώσει μετά την τεράστια παγκόσμια οικονομική κρίση, φτωχοποιήθηκε πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού… Οπότε τα πράγματα δεν μπορείς να τα πεις ούτε αισιόδοξα ούτε ευοίωνα».
Αν και όλα ακούγονται απογοητευτικά ο Θ.Κ. προσπαθεί να διατηρήσει την αισιοδοξία μου «Μέσα σε όλα αυτά κάποιες ομορφιές της ζωής όπως ο έρωτας, η νέες γενιές, η τέχνη παλεύουν να φωτίσουν όσα σκοτάδια μπορούνμε την ελπίδα ότι ο άνθρωπος ακόμη θα αντιστέκεται είτε μέσω της τέχνης είτε μέσω της επιστήμης σε όλο αυτό το σκοτάδι που υπάρχει γύρω μας».
Η νέα σεζόν θα είναι ιδιαίτερα απαιτητική για τον ταλαντούχο ηθοποιό καθώς μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας της Εκάβης, το χειμώνα ξεκινά στο θέατρο «Άνεσις» στην παράσταση «Μάρτυρας κατηγορίας» της Αγκάθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη αλλά και στο ΣΚΑΙ στην αναβίωση των Πανθέων, ένα παλιό σίριαλ που παιζόταν με επιτυχία στην κρατική τηλεόραση και τώρα επιστρέφει.
.
–Δευτέρα 10 & Τρίτη 11 Ιουλίου
Θέατρο Δάσους
«Εκάβη» του Ευριπίδη.
Στο πρώτο μέρος του έργου το πένθος, προσωπικό αλλά και συλλογικό, μοιάζει να γεννά τη μεταφυσική του: ζωντανοί και νεκροί βρίσκονται σε διαρκή συνομιλία, ένα αγόρι άταφο ταράζει τον ύπνο της μάνας του, ένα κορίτσι στέκει στο όριο ζωής και θανάτου. Στην Εκάβη τα πάντα συμβαίνουν σε έναν μεταιχμιακό χρόνο, μετά το τέλος του πολέμου. Η βία όμως δεν έχει τελειώσει. Και εκεί ακριβώς, στον χρόνο της μετάβασης, η Εκάβη του πένθους γίνεται η Εκάβη της εκδίκησης, ανοίγοντας μια τολμηρή διαλεκτική με το σήμερα.
.
Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη. Ερμηνεύουν: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μαρίνα Καλογήρου, Ελένη Κοκκίδου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Ερρίκος Μηλιάρης, Ηλεάνα Μπάλλα, Άκης Σακελλαρίου, Αλέκος Συσσοβίτης
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
Φωτογραφικό υλικό
