ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΡΥΛΛΑΚΗ
Η Δήμητρα Παπαδήμα είναι μια ηθοποιός που ποτέ δεν μέτρησε ούτε μάσησε τα λόγια της και ποτέ δεν προσπάθησε να κάνει τον εαυτό της αρεστό. Υπήρξε πάντα ειλικρινής, άμεση, αυθόρμητη και κάθε της συνέντευξη προκαλούσε αντιδράσεις λόγω της αλήθειας της. Με αφορμή την παράσταση που πρόκειται να ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη «Πηνελόπη Δέλτα – Ίων Δραγούμης, Η Τελευταία Συνάντηση» η Κουλτουρόσουπα μίλησε μαζί της. Χειμαρρώδης, όπως πάντα άλλωστε, μας μίλησε όχι μόνο για τον ενθουσιασμό της γι’ αυτή τη δουλειά που ξεκινά αλλά και για την απογοήτευσή της από τον χώρο στον οποίο κινείται, για τον εκνευρισμό της απέναντι στη κυβέρνηση της «δήθεν» αριστεράς, για τους συναδέλφους της που δεν της στάθηκαν ποτέ, καθώς και για τον παραλογισμό που χαρακτηρίζει το κατέβασμα μιας παράστασης όπως το «Ζητείται Ψεύτης» του Παλλάς.
,
- Έρχεστε στη Θεσσαλονίκη με μια παράσταση που βάζει στο προσκήνιο τις ζωές του Ίωνα Δραγούμη και της Πηνελόπης Δέλτα. Τι να περιμένει το κοινό ότι θα δει στο Αθήναιον;
Το έργο είναι της αδερφής μου, της Μαρίας Παπαδήμα και μου το είχε προτείνει εδώ και 2-3 χρόνια. Την έχουν συνεπάρει αυτές οι δύο προσωπικότητες. Εγώ δεν είχα πέσει με θάρρος από την πρώτη στιγμή σε αυτό το κείμενο αλλά τελικά έφτασε η στιγμή. Άκουγα παντού γύρω μου να μιλάνε για την Πηνελόπη Δέλτα, μέχρι και μέσα στη Βουλή άκουσα το όνομα. Τότε ασχολήθηκα και εγώ. Δεν ήξερα παρά τα τετριμμένα. Συγκινήθηκα γιατί το κείμενο είναι εξαιρετικό και αποφάσισα να το κάνω ολομόναχη ως παραγωγή αν και υπήρξε παραγωγός που θέλησε να με βοηθήσει. Μάζεψα φίλους που μιλάμε την ίδια γλώσσα, βρήκα τον Δραγούμη του 2018, τον Μάνο Κωστή, έναν πολύ ταλαντούχο νέο ηθοποιό, ευαίσθητο και ονειροπαρμένο ακριβώς όπως ήταν ο Δραγούμης. Μ’ αρέσει πάρα πολύ να δουλεύω με νέους ανθρώπους και να παίρνουν αυτοί τη σκυτάλη. Είμαι ενθουσιασμένη και πολύ περήφανη γι’ αυτή την παράσταση που φτιάξαμε και δεν είναι λόγια που λέω συχνά εγώ. Ελπίζω να νιώσω ότι έχω δικαιωθεί με το να δω κάτω στο κοινό νεολαία. Αυτές οι προσωπικότητες ήταν ροκ, ήταν ρομαντικοί αναρχικοί. Δεν χωρούσαν πουθενά στα πρέπει της εποχής. Τώρα είναι άλλα τα πρέπει και η νεολαία πρέπει να σπάσει τα δεσμά και να εμπνευστεί απ’ την ιστορία.
- Ποιο ήταν αυτό που καθόρισε αυτές τις προσωπικότητες και τις έκανε αυτό που ήταν;
Το αλαλούμ που γινόταν τότε και η εποχή των διαπραγματεύσεων και του μακεδονικού αγώνα. Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, λόγια του αέρα που δεν τα άντεχαν. Τους ένωσε η πολιτική και το όραμά τους για μια χώρα διαφορετική, για ανθρώπους διαφορετικούς. Βλέπετε ότι τα πράγματα δεν διαφέρουν από το σήμερα. Και σήμερα προσπαθούμε να κάνουμε κάτι άλλο, να ξεφύγουμε από το τετριμμένο. Αυτό ζούσαν και τότε. Αυτό που τους ένωσε ήταν η ανάγκη τους να είναι πραγματικοί άνθρωποι και όχι υποχείρια του κάθε κόμματος, του κάθε άνδρα, πατέρα, συζύγου. Οι άνθρωποι οι πραγματικοί έχουν όλοι τα ίδια χαρακτηριστικά και αυτοί οι άνθρωποι τα είδαν ο ένας στον άλλο.
- Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι σαν τον Δραγούμη και τη Δέλτα που αμφισβητούν νόρμες, νοοτροπίες και στερεότυπα και προσπαθούν να δώσουν το δικό τους στίγμα;
Πιστεύω ότι υπάρχουν αλλά τους κλείνουν το στόμα. Τους κλείνουν τις πόρτες και τους αποδυναμώνουν. Το γιατί δεν το ξέρω. Μάλλον βολεύει αυτούς που είναι να βολεύει. Έτσι είναι πάντα, η ιστορία επαναλαμβάνεται και κάτι πρέπει να κάνουμε.
- Είναι ο έρωτας του Δραγούμη με την Δέλτα μια επαναστατική πράξη;
Ο έρωτάς τους είναι αδιαπραγμάτευτος όμως δεν έχει καλή κατάληξη. Το έργο είναι γραμμένο με λόγια της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη και χρησιμοποιούμε ντοκουμέντα. Προσπαθήσαμε να δώσουμε ζωή σε αυτούς τους ανθρώπους, να τους βγάλουμε από τα κάδρα και τις φωτογραφίες. Έχουν τις αδυναμίες τους και τα πάθη τους.
.
- Πόσο διαφορετικές είναι οι συνθήκες για έναν ηθοποιό σήμερα απ’ ότι ήταν στο παρελθόν;
Έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Καταρχάς τώρα παίζουμε σαν αμερικανάκια. Βλέπεις κάτι ατάκες στα σήριαλ που προσπαθούν να μιμηθούν τις αμερικάνικες ταινίες. Δεν παίζουμε σαν Έλληνες. Χτες έβλεπα τις Θαλασσιές τις χάντρες και έλεγε ένας από τους ηθοποιούς «γιατί ξύρισες το μουστάκι σου;». Και σκεφτόμουν τι προχωρημένος που ήταν αυτός ο Δαλιανίδης. Της έλεγε αυτός «εγώ σ’ αγάπησα ρε» και μιλούσε ελληνικά, δεν μιμούνταν τίποτα. Τώρα μιμούμαστε όλα τα ξενόφερτα και αυτό το σιχαίνομαι. Το ελληνικό στοιχείο έχει χαθεί.
- Αυτό ισχύει μόνο για το θέατρο;
Όχι, ισχύει παντού. Στο θέατρο κάτι πάει να γίνει. Γίνονται προσπάθειες από τα νέα παιδιά και θα μείνει και το στίγμα τους. Στην τηλεόραση αν δεν φύγουν οι ίδιοι με τους οποίους ξεκίνησα εγώ πριν τριάντα χρόνια και παραμένουν οι ίδιοι και αλλάζουν καρέκλες δεν θα αλλάξει τίποτα. Ας αναλάβουν τα παιδιά τους, γέρασαν και γεράσαμε.
- Οπότε καταλαβαίνω ότι και εσείς συνειδητά απέχετε από την τηλεόραση.
Αν μου γίνει κάποια πρόταση θα συζητήσω τα οικονομικά και θα βάλω όρους ότι θα πληρώνομαι κανονικά. Αυτοί που κάθονται στις καρέκλες των καναλιών μπορούν αντί να βγάζουν αυτά τα ριάλιτι που εξευτελίζουν το ανθρώπινο είδος να φτιάξουν ένα σήριαλ που θα δείχνει τον εξευτελισμό των ανθρώπων και θα λέει κάτι ουσιαστικό. Από το να καθόμαστε στον καναπέ και να βλέπουμε σε αποχαύνωση αυτά τα γελοία πράγματα είναι καλύτερο. Απορώ πως μια κυβέρνηση της δήθεν αριστεράς δεν παρεμβαίνει.
- Έχετε παράπονα από ανθρώπους και καταστάσεις στη δουλειά αυτή;
Ότι δεν με ακούν άνθρωποι και εγώ συνεχίζω να μιλάω. Μου έχουν φερθεί περίεργα γιατί και εγώ είμαι περίεργη και δεν βάζω νερό στο κρασί μου.
- Δεν έχετε συμβιβαστεί ποτέ;
Έχω συμβιβαστεί. Δεν μου άρεσαν όλα όσα έκανα. Από αυτή τη δουλειά ζω και δεν είχα κάποιον να μου τα φέρνει. Μεγάλωσα ένα παιδί από αυτή τη δουλειά.
- Και δεν μετανιώσατε ποτέ;
Όχι. Οι συμβιβασμοί μου ήταν στα πλαίσια της δουλειάς και ποτέ σε κάτι άλλο. Διαφορετικά θα ήμουν αλλιώς τώρα.
- Πόσο επιτρέπει σε έναν καλλιτέχνη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε να είναι δημιουργικός;
Είναι σίγουρα περιορισμένοι οι καλλιτέχνες. Και πιστεύω ότι φταίει το ότι στα πράγματα είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι τώρα είναι γέροι. Ξέρω ανθρώπους νέους που έχουν ζητήσει βοήθεια από το Κέντρο Κινηματογράφου και τους γράφουν κανονικά. Πρέπει να σταματήσει η γερουσία και πρέπει να δίνονται ευκαιρίες σε ανθρώπους νεότερους. Θα μου πεις ανέλαβε ένας νέος Πρωθυπουργός και τι έκανε;
- Θεωρείτε ότι είναι θέμα προσωποκεντρικό το τι πήγε στραβά με την κατάσταση στην πολιτική;
Φυσικά και όχι. Εγώ δεν πιστεύω ότι κυβερνάει ο Τσίπρας ή η κυβέρνησή του. Κυβερνάνε οι έξω. Εγώ θυμάμαι τι είχε πει ο Τζωρτζ Κλούνει όταν είχε βγει ο Ομπάμα Πρόεδρος της Αμερικής. Τον είχαν ρωτήσει αν θα έβαζε ποτέ υποψηφιότητα και είπε γιατί να το κάνω; Βγάλαμε τον καλύτερο και δεν τον αφήνουν να κυβερνήσει και θα το κάνω εγώ; Ό,τι θέλουν κάνουν. Τώρα ποιοι είναι αυτοί, ποιος ξέρει; Αυτοί που έχουν τα λεφτά; Αυτοί κυβερνάνε τελικά. Μαζεύονται και καλά οι Ευρωπαίοι για να πάρουν αποφάσεις. Τους βλέπω και θέλω να ξεράσω. Τι να κάνει και ο δόλιος ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης αν αναλάβει; Ο καθένας πρέπει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Και ας είμαστε δούλοι, πρέπει να αντιδράσουμε. Μια ζωή είναι αυτή, πρέπει να τη ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να τη χαρούμε.
,
- Ποιες πιστεύετε ότι είναι αυτές οι χαρές; Πώς δεν θα επηρεαστούμε με αυτά που συμβαίνουν γύρω;
Δεν γίνεται να μην επηρεαστείς. Όταν για να κατέβεις στο κέντρο πρέπει να ανοίξεις τόσες φορές το πορτοφόλι σου για να δώσεις ελεημοσύνη πώς να χαρείς; Νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα. Όταν δίνεις το υστέρημά σου νιώθεις χαρά. Το να πας στον κινηματογράφο να δεις μια ωραία ταινία ή να πας στο θέατρο να δεις κάτι καλό, το να πας μια βόλτα στη θάλασσα είναι μικροπράγματα που μας δίνουν χαρά.
- Πώς κρίνετε κ. Παπαδήμα το γεγονός ότι μέσα σε αυτή την κατάσταση που περιγράψατε κατέβηκε μια παράσταση 25 συντελεστών;
Αυτό εγώ δεν το είχα ακούσει και το έμαθα από τις συνεντεύξεις. Το θεωρώ γελοίο και από τις δύο πλευρές. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι πραγματικά έγινε. Πιστεύω ότι το να βάζεις υπογραφές και να ξεκινάνε πρόβες και στο τέλος να ακυρώνεται η παράσταση είναι τουλάχιστον γελοίο και παρανοϊκό, σχεδόν σχιζοφρενικό. Μάλλον έγινε κάτι άλλο το οποίο δεν το ξέρουμε. Μπορώ μόνο υποθέσεις να κάνω.
- Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε εσάς;
Στο θέατρο δεν μου έχει συμβεί αλλά με έχουν βγάλει από σήριαλ κακήν κακώς. Με απομάκρυναν γιατί έπαιζε μια ηθοποιός που δεν ήθελε να με βλέπει. Εγώ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο απομακρύνθηκα και μου το είπε ο σκηνοθέτης. Τότε ήταν μπλεγμένος και ο συγχωρεμένος ο Καπώνης, μου την είχε φέρει και αυτός. Πάνε αυτά, περασμένα ξεχασμένα.
- Υπήρξαν άνθρωποι που σας στήριξαν;
Κανείς. Ίσα ίσα, το αντίθετο.
- Φιλίες δεν δημιουργήσατε με ανθρώπους του χώρου;
Ποτέ. Δεν υπάρχουν φιλίες στο χώρο. Εγώ αυτά δεν τα μπορώ. Έχετε πάρει συνεντεύξεις από αυτούς να δείτε ότι δεν είναι κανονικοί άνθρωποι; Άλλα λένε άλλα εννοούν άλλα θέλουν άλλα κάνουν. Δεν έχω γνωρίσει κανονικό άνθρωπο στο χώρο εκτός από τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι 26 χρόνια.
- Πώς είναι το να δουλεύετε μαζί με τον κ. Μποσταντζόγλου;
Είναι δύσκολο, τσακωνόμαστε πολύ αλλά τώρα πια γελάμε κιόλας. Ξέρω ακριβώς τι θα πω για να τον νευριάσω και αυτός λέει ακριβώς αυτό που ξέρει ότι θα με εκνευρίσει.
- Σας ευχαριστώ πολύ κ. Παπαδήμα. Καλή επιτυχία!
Εγώ ευχαριστώ, θα σας περιμένω!
.
-k-
.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
«ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ–ΊΩΝΑΣ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ: ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ» της Μαρίας Παπαδήμα
Πανελλαδική πρεμιέρα 14 Δεκεμβρίου στις 21.00
Δύο «ολάκερα» πρόσωπα, δύο διχασμένες προσωπικότητες, μία πατρίδα, ένας ακέραιος έρωτας. Μια τελευταία προσπάθεια να καταλάβουν αν τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν έρθει διαφορετικά απ' ότι ήρθαν. Με την Μαρία Παπαδήμα. Τον ρόλο του Ίωνα Δραγούμη στην παράσταση υποδύεται ο Μάνος Κωστής.
Δύο «ολάκερα» πρόσωπα, δύο διχασμένες προσωπικότητες, μία πατρίδα, ένας ακέραιος έρωτας. Μια τελευταία προσπάθεια να καταλάβουν αν τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν έρθει διαφορετικά απ' ότι ήρθαν. Με την Μαρία Παπαδήμα. Τον ρόλο του Ίωνα Δραγούμη στην παράσταση υποδύεται ο Μάνος Κωστής.
.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή – Σάββατο 21.00 / Κυριακή 20.00 (έως 13.1.2019).
