Ο ηθοποιός Νίκος Τσολερίδης [των γυμνών «Ερωτικών Ζωνών»], μιλάει στην Kulturosupa για όλα…

Ο ηθοποιός Νίκος Τσολερίδης [των γυμνών «Ερωτικών Ζωνών»], μιλάει στην Kulturosupa για όλα…

Και ποιος είναι αυτός; Ο άνθρωπος που ξεσήκωσε θύελλα θετικών και αρνητικών αντιδράσεων με το πουλί του… Η αλλιως, ο γόης που εμφανίζεται γυμνός στην παράσταση «Ερωτογενείς Ζώνες» που παίζονται αυτή την στιγμή στο θέατρο Αθήναιον.

Είναι όμως ειλικρινά άδικο αυτό που συμβαίνει, διότι το πρόσωπο αυτό, δεν είναι μια γυμνή και μόνο παρουσία πάνω στη σκηνή του θεάτρου, αλλά και ερμηνεία. Ο 28 χρόνων σήμερα ηθοποιός, υπήρξε ιδρυτής του θεάτρου «Ταξίδι Ονείρου», με πολλές συμμετοχές σε παραστάσεις, εμψυχωτής σε παιδιά σχολείων και πολλά άλλα...

Τι συμπέρασμα βγήκε από τη συνάντηση μας; Διαβάστε και θα καταλάβετε, σε μια είναι αλήθεια μεγάλη για νέο πρόσωπο συνέντευξη, πως σκέπτεται και λειτουργεί το «πάνω κεφάλι», μιας και πολύ λόγος έγινε γι αυτό και λέμε να το κλείσουμε μια για πάντα..

Ο ηθοποιός Νίκος Τσολερίδης [των Ερωτικών Ζωνών], μιλάει στην Kulturosupa…

Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα μας μαθαίνοντας περισσότερα για σένα. Ήταν όνειρό σου να γίνεις ηθοποιός;

Όχι ακριβώς, να φανταστείς ότι μέχρι πέρσι έπαιζα χάντμπολ στην ομάδα του Ηρακλή.

Το θεατριλίκη πως σου «μπήκε»;

Αρχικά σε παιδικές παραστάσεις του σχολείου και κατόπιν στο γυμνάσιο με τις θεατρικές συναντήσεις του Δήμου Συκεων. Κάποια στιγμή, πολύ αργότερα, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ομάδα και έτσι ήρθε το «Ταξίδι Ονείρου» στην Αγίας Σοφίας.

Άρα, παράλληλα με το χάντμπολ, έκανες και θέατρο. Σήμερα μπορούμε να λέμε ότι είσαι αποκλειστικά ηθοποιός;

Θα έλεγα ότι εδω και τρία χρόνια θεωρούμε επαγγελματίας ηθοποιός.

Σε κάποια σχολή πήγες;

Μόνο σεμιναριακά μαθήματα στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας του Πέτρου Ζηβανού και για αρκετά χρόνια στις Συκιές. Είχα την τύχη όμως να δουλέψω με πολλούς δασκάλους-σκηνοθέτες εκεί στο Δήμο όπως η Εύη Δημητροπούλου, ο Τάσος Ράντζος, ο Χάρρυ Κλυνν (ο συγκεκριμένος όχι στο Δήμο), οι οποίοι μου διδάξανε πολλά, τόσο που να μπορώ να στέκομαι άνετα.

Το αθλητικό κομμάτι το έχεις ξεγράψει οριστικά;

Ένας τραυματισμός μου πριν τρία χρόνια, έδωσε τέλος σε αυτό. Συνέχισα για λίγο ακόμα, αλλά επειδή είχα αρκετές επαγγελματικές δουλειές στο θέατρο, δεν ρίσκαρα τη σωματική μου ακεραιότητα για το χάντμπολ. Επιπλέον, η επαγγελματική επιλογή προήλθε από το ότι θέλω να βιοποριστώ από αυτό.

Πέρα από αυτό, υπήρξε άλλος λόγος να τα παρατήσεις;

Ναι, άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπό μου ότι μπορώ να κάνω θέατρο.

Τι σου έλεγαν δηλαδή;

Ακολούθα το, το έχεις και το αξίζεις, Είσαι πολύ καλύτερος από άλλους που πληρώνονται...

Δεν πήραν τα μυαλά σου αέρα με όλα αυτά;

Όχι. Άρχισα απλά να πιστεύω στον εαυτό μου. Και ειδικά μετά τον Χάρρρυ Κλυνν που με επέλεξε να παίξω δίπλα του.

Σε ποια παράσταση;

''Στον ήρωα με τις παντούφλες'' όπου έπαιζα, τον «γλύπτη»… Μικρός ρόλος μεν, αβανταδόρικος δε. Δεν με ξεχνούσε το κοινό και έμενα σαν εικόνα. Ήμουν πολύ τυχερός, γιατί στην περιοδεία που κάναμε, παίζοντας σε πολλά θέατρα της Ελλάδας, γνώρισα πολύ κόσμο και είδα μέχρι που μπορώ να φτάσω σαν Νίκος…

Πες μου κάποια χαρακτηριστικά του εαυτού σου...

Καταρχήν είμαι πολύ ρομαντικός άνθρωπος. Πιστεύω στην αγάπη και δεν θεωρώ ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ζάχαρη. Όσες δυσκολίες και να υπάρξουν, αυτό που σου αξίζει, αν το κυνηγήσεις πραγματικά και το θες, το κερδίζεις.

Στρατό που έκανες;

Ειδικές δυνάμεις, ήταν η επιλογή μου.

Ε, για αυτό στο ρώτησα… Είσαι και των extreme spor;

Μπάντζι Τζάμπινγκ, αλεξίπτωτο... Έχω λογική όμως, σε κάποιο σημείο σταματώ και δεν κάνω τρέλες…

Οι μπάρμαν μαγεύουν τον κόσμο να τους βλέπουν εκεί μέσα…

Είναι μεγάλο ατού η μπάρα. Όταν είσαι πίσω από εκεί, γίνεσαι θεός... Όποιος και αν είσαι…

Τελικά ποια εικόνα πιστεύεις εκπέμπουν;

Δεν είναι τίποτα το ξεχωριστό. Σε ομορφαίνει η μπάρα; Σε κάνει καλύτερο;

Έχει συμβεί τίποτα άλλο σχετικό στη ζωή σου;

Είχα κάνει και δικό μου μαγαζί, beach bar στον Άγιο Μάμα στη Χαλκιδική. Πέρασα από όλο το πακέτο της νύχτας. Και εκεί ήταν που είπα τέλος. Ότι ήταν να πάρω το πήρα.

Συμπέρασμα, η νύχτα δεν έχει προκοπή...

Μα καθόλου…

Είσαι τελικά της νύχτας ή της μέρας;

Και τα δύο είμαι. Τη μέρα κάνω δουλειές που θα μου δώσουν καρπούς και τη νύχτα θα διασκεδάσω.

Με τους γονείς σου, έχεις καλή σχέση;

Παρόλο που χώρισαν όταν ήμουν 22, πολύ καλή.

Αλλα αδέρφια;

Αλλα τρία!

Ζεις μόνος σου;

Εδώ και δύο χρόνια.

Και από δουλειά;

Όταν είσαι σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά στην οποία δυστυχώς ή ευτυχώς, ο μικρός αδερφός είναι με ειδικές ανάγκες, έκοψα γρήγορα τον ομφάλιο λώρο. Από τα 16-17 άρχισα να δουλεύω. Μετά το χωρισμό ξύπνησα…

Το ηθοποιηλίκη δεν σε ταΐζει;

Φέτος ναι. Πέρυσι ήταν ζόρικα τα πράγματα, οπότε αναγκαζόμουν να δουλεύω και αλλού...

Στο Δήμο Συκεων, έμαθα ότι κάνεις μαθήματα σε παιδάκια…

Μας δίνει τη δυνατότητα κάθε χρόνο, οι ηθοποιοί, ή οι θεατρολόγοιτης θεατρικής ομάδας του δήμου να αναλαμβάνουν τα σχολεία. Δεν σκηνοθετώ, κάνω εμψύχωση, διδασκαλία ρόλων. Προσπαθούμε να περάσουμε δηλαδή στα παιδιά τη νοοτροπία του θεάτρου. Από δημοτικό μέχρι Λύκειο..

Και σου αρέσει...

Απίστευτα! Αγαπάω τα παιδιά, με αγαπούν και εκείνα και παίρνω πάρα πολλά από αυτά. Τους δείχνουμε πώς να παίζουν στο θέατρο και από εκεί και πέρα αυτοσχεδιάζουν και με τον δικό τους τρόπο, με το δικό τους μυαλό. Έχουμε μια τρομερή συνεργασία.

Θεατρικά πριν περάσουμε στις «Ζώνες», είσαι και αλλού, για πες…

Ξαναπαίζω «Τα λουλούδια στην κυρία» του Άκη Δήμου σε bar theater σε σκηνοθεσία του Τάσου Ράντζου και παραγωγή δικιά μου…

Είσαι πολύ μαγκάκι τελικά… άκου παραγωγή δικιά σου… Είσαι πολύ «σκατό» για να κάνεις και αυτά τα πράγματα…

Το ίδιο μου είπαν όταν έκανα και το beach bar. Κοίταξε να δεις. Σου είπα πριν, ότι εφόσον μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος, μπορώ να το κάνω και εγώ. Ότι με παίρνει βέβαια. Γνώσεις και γνωριμίες έχω. Μην ξεχνάς ίδρυσα μέχρι και σύλλογο…

Για ποιον μιλάς;

Πνευματική Δημιουργία Νεολαίας Θεσσαλονίκης, δηλαδή το «Ταξίδι Ονείρου».

Όμως τα παράτησες και έφυγες.

Βέβαια, γιατί δεν γίνονταν άλλο. Στις δικές μου πλάτες δεν θα πατάει κάποιος για να ανεβεί. Έκανα μάγκα τον Ηλιάδη [συν ιδρυτής] τότε.

Τι τελικά σου έκαναν στο «ταξίδι Ονείρου»;

Με πλήγωσαν απίστευτα. Ο Πλάτωνας Τσιπίδης, ο Θανάσης Τσαρούχας και εγώ, παίζαμε ασταμάτητα πάρα πολλές παραστάσεις χωρίς να πληρωνόμαστε για να βγουν τα έξοδα του θεάτρου. Όλα τα έτρεξα, από θέματα παραγωγής μέχρι και χορηγιών.

Εν τέλει τι συνέβη και αναγκάστηκες να αποχωρίσεις;

Όταν ζυμώθηκε όλο αυτό και βγήκε από το φούρνο, με ζήλεψαν και θα μπορούσα πολύ άνετα όπως το έφτιαξα να το γκρεμίσω, αλλά δεν είμαι τόσο κακός άνθρωπος…

Το πρόβλημά σου με τον Βαγγέλη Ηλιάδη ποιό ήταν;

Καταρχήν δεν είχε να μου δώσει κάτι παραπάνω. Έχει διαβάσει πάρα πολλά έργα, έχει παίξει πάρα πολλούς σημαντικούς ρόλους, όμως όλα ερασιτεχνικά. Μπορεί απλά να σε εντάξει σε όλο αυτό με τον καλύτερο τρόπο.

Μετά από το «Ταξίδι Ονείρου», δεν φοβόσουν μήπως δεν βρεις δουλειά;

Δεν φοβόμουν γιατί εγώ έφυγα, δεν με διώξανε. Ήμουν πρόεδρος. Στα πρακτικά του συλλόγου ακόμα πρόεδρος είμαι. Δεν έχει αλλάξει κάτι. Απλά όλο αυτό, ήρθε από τη στιγμή που με πήρε ο Χάρρυ Κλυνν. Από τη στιγμή που άρχισα να λείπω μαζί του, γυρνούσα στο θέατρο και άκουγα διάφορα. Στην αρχή δεν έδινα σημασία. Έλεγα ότι απλά αρχίσανε τις ίντριγκες. Έπειτα όμως βρέθηκε μπροστά μου ένας άνθρωπος, o oποίος μου είπε για τις συνομιλίες τους και φρίκαρα. Άκουσα απίστευτα πράγματα.

Ε, και τα πήρες… είσαι που είσαι ψωνισμένος…

Θεατρικά αν δεν έχεις θράσος, ψώνιο, τσαγανό δεν πας πουθενά. Άμα είσαι αγαθούλης και καλός σε πατάνε, δεν υπάρχει περίπτωση.

Πέρα από αυτό. Έχεις κόλλημα να αρέσεις, μελετάς, γίνεσαι καλύτερος;

Φυσικά, μελετάω. Κοίταξε να δεις, ο ηθοποιός είναι ένας ταξιδιώτης, όσες φορές κάνει το ίδιο δρομολόγιο πάντα βρίσκει κάτι καινούργιο. Το ότι ξέρω να πηγαίνω από εδώ μέχρι εκεί δεν σημαίνει ότι είμαι και εντάξει. Θέλει ασταμάτητη έρευνα.

Όμως θέλεις να αρέσεις...

Μου είχε πει στην Ορεστιάδα ο Αλέξης Κωστάλας ότι το πιό σημαντικό όταν ανεβαίνεις πάνω στη σκηνή, είναι να κάνεις όλο τον κόσμο να σε θέλει. Να είσαι θελκτικός σε όλους. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Αν το καταφέρεις αυτό, μετά το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να τα λες σωστά. Εμένα το εργαλείο μου πάνω στη σκηνή είναι το σώμα μου. Ο τρόπος που θα το κινήσω και ο τρόπος που θα φροντίσω να είναι σε καλή κατάσταση με κάνει να πηγαίνω όλο και πιό ψηλά.

Το σταριλίκι σε ενδιαφέρει;

Είναι μια πολύ γενική έννοια.

Ρωτάω αν το βλέπεις μπροστά σου;

Όχι δεν θέλω να γίνω σταρ.

Εγώ γιατί δεν μπορώ να σε πιστέψω;

Δεν θέλω να γίνω σταρ...

Ξέρεις τι σημαίνει σταρ;

Επειδή δεν ξέρω ακόμα τι θα πει σταρ, και δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι αυτό που βλέπουμε,ολους αυτούς τους τρελούς που κάνουν τα πάντα για να είναι παντού, δεν ξέρω πραγματικά. Σηκώνεις μια πέτρα τον βλέπεις, περνάς μια αφίσα, τον βλέπεις... Όχι, δεν με ενδιαφέρει αυτό.

Καλά δεν είπαμε να γίνεις και Ρουβάς…

Έτσι όπως το θέτεις ναι. Να γίνω γνωστός στο χώρο.

Η Αθήνα σε ενδιαφέρει;

Την σκέφτομαι έντονα.

Υπάρχουν όρια που έχεις βάλει στη δουλειά σου, μέχρι εκεί μπορώ να φτάσω;

Δεν κάνω σαχλά πράγματα, η μόνο για να γίνουν. Θέλω να υπάρχει πάντα μια δικαιολογία και ένας λόγος να κάνω την τέχνη μου.

Μέχρι το να βγεις γυμνός στη σκηνή;

Κάθε ρόλο που υποδύομαι, δίνω ένα κομμάτι της ψυχής μου και παίρνω ένα κομμάτι από αυτό που γεννιέται. Πάντα κρατάω κάτι. Αν αυτό που μου ζητήσει ο σκηνοθέτης δεν το συνδέσω με μένα, απλά δεν θα το κάνω. Όπως συνέβη και με τον Αντριου στις «Ζώνες»…

Όταν πήγες, ήξερες τι θα παίξεις;

Ουδέτερα πράγματα για έναν λίγο ζιγκολό... Όταν το διάβασα δεν είχε καμία σχέση βέβαια, γιατί ο Αντριου έχει ψυχή, δεν είναι κόσμημα της παράστασης. Έχει τρομερά υποκριτικά πράγματα. Δεν βγαίνει ο ωραίος γυμνός και παίζει. Επιπλέον επειδή το μεγαλύτερο κομμάτι του ήρωα είναι η σχέση με τον Michael [γκέι], έρχεται κόντρα με εμένα και μου γεννούν πολλά...

Τι εννοείς σε κόντρα; Αναφέρεσαι στην γκέι κοινότητα;

Ναι, δεν έχω πρόβλημα, απλά δεν είμαι. Δεν θα το κάνω. Ανα πάσα στιγμή αν μπορούσα να το κάνω αυτό, αν υπήρχε δηλαδή μέσα μου να πάω με έναν άντρα, νομίζω ότι θα είχα κάνει άνετα καριέρα...

Λόγω του ότι πολλοί ομοφυλόφιλοι είναι στον καλλιτεχνικό χώρο;

Ναι, ναι. Κάποιος που έχει γνωριμίες, εσύ, ή ο σκηνοθέτης μου παράδειγμα, θα μπορούσα να πω, «δώσε μου τώρα δύο τηλέφωνα, με ποιόν να πηδηχτώ να κάνω καριέρα...»

Δε θα το έκανες για να πάρεις ένα καλό ρόλο;

Όχι δεν θα το έκανα. Είναι θέμα ηθικής.

Για αυτό σου είπα πριν, το πόσο ψώνιο είσαι και μέχρι που φτάνουν τα όριά σου. Είσαι καυλωμένος με το ηθοποιηλίκη σου, βλέπεις πώς είναι ο κύκλος και ξέρεις ότι ίσως, θα μπορούσες να κάνεις και κάποια υποχώρηση...

Αν είναι να αναδειχτώ με αυτόν τον τρόπο, μη σώσω να γίνω ποτέ ηθοποιός και πάρω κανένα ρόλο…

Όταν έμαθες για τα γυμνά πως αντέδρασες; Ήξερες ότι θα έχει γυμνά;

Γνώριζα μόνο για τη σκηνή με τη Λέσλυ, δεν ήξερα για την περιβόητη πασαρέλα που γίνεται... Δεν μου το είχε πει κατευθείαν ο Αλέξανδρος γιατί φοβόταν μην κλειδωθώ. Στην τρίτη πρόβα το έμαθα. Αφού όμως εξασφάλισα τον τρόπο που θα γίνει, δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα.

Και σου αποκαλύπτει ο Αλέξανδρος ότι θα έπρεπε να βγάλεις ρούχα...

...Βουρ στον πατσά...είπα...

Και εγώ πιστευα, έτσι όπως σε είδα στην πρεμιέρα ότι δεν χαμπαριάζεις χριστό που εμφανίζεσαι γυμνός. Είτε δείξεις τον κώλο σου, είτε το πουλί σου.. Ήσουν εντελώς άνετος και φυσικός…

Κολάω στο να δείξω το πουλί μου ρε φίλε. Έχω αμηχανία και αυτό με πετάει και λίγο έξω από το ρόλο. Τρώω το σοκ μου, πως το λένε;

Ρε συ Νίκο, έχει γίνει μεγάλος ντόρος με τα γυμνά και κυρίως με το «πουλί» σου εδώ στην Kulturosupa, μετά την δημοσίευση της «γνώμης» μας για την παράσταση. Στην πρεμιέρα το έδειξες κανονικά, τι έγινε στη συνέχεια και μας κράζουν ότι δεν το δείχνεις, εξήγησε γιατί έχουμε μπαφιάσει με αυτό το θέμα…

Ήταν ένα τεχνικό λάθος της πρεμιέρας, γιατί πρόκειται για λάθος καθαρά δικό μου! Την στιγμή που είμαι πίσω από τον καναπέ και βγάζω το εσώρουχο πρέπει να χαμηλώσω τόσο ώστε να μη φανεί τίποτα, βγάζοντας το εσώρουχο λοιπόν για μια στιγμή το πατάω με το πόδι μου και την ώρα που πάω να το σηκώσω παραπατάω και σηκώνω την λεκάνη μου για να μη πέσω, με αποτέλεσμα να δουν οι θεατές αυτό που δεν έπρεπε να δουν! Δεν υπάρχει σκηνοθετική οδηγία ότι πρέπει να το δείξω! Όσοι «τυχεροί» όπως λες και εσύ, το είδαν εκείνη και μόνο ημέρα…

Πάντως στα σχόλια των αναγνωστών, μας την πέφτουν άγρια γιατί αλλα τους λέμε και δεν βλέπουν το «πουλί» σου… Οκ. Καλα που τo διευκρίνισες, αν και πολλοι θα δυσαρεστηθούν…

Λοιπόν, επειδή μιλάμε για την παράσταση «Ερωτογενής ζώνες» και όχι για κάποιο σεμινάριο με το πουλί μου, δεν είναι δυνατόν να γίνετε τόσος ντόρος για αυτό και όχι για το ίδιο το έργο...Τι άλλο να πω!!!

Η κοπέλα σου πως αντέδρασε όταν σε είδε;

Ήρθε την Παρασκευή και τρόμαξε. Μου λέει, ''γιατί τόσο''; Δεν της άρεσε το πάρα, μα πάρα πολύ γυμνό σε διάρκεια. Με το μποξεράκι, βγάλε με να κάνω ότι θες. Και στην παραλία στην τελική, με το μαγιό δεν είμαι;

Πρέπει να έχει νόημα αυτό που κάνεις, γυμνός, η ντυμένος…

Δεν το έχω ξανακάνει, για αυτό δεν μου είναι άνετο. Σε μία επόμενη παράσταση θα μου είναι πιό εύκολο, σίγουρα.

Με τα αχ και τα βαχ πως αντέδρασες;

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Να φανταστείς ότι ''Στον λαγό και στον μπάφο'' που έκανα τον χάρο σε τέτοιο στυλ άκουγα από κάτω φράσεις όπως ''χάρε πάρε μας''. Είχαμε θέμα μεγάλο.

Εγώ πίστευα ότι ναι μεν το κάνεις γυμνό, αλλά το γουστάρεις κιόλας.

Όχι δεν το γουστάρω. Δεν είναι μόνο το γυμνό, είναι και ο Νίκος.

Νιώθεις καλά με αυτόν τον ρόλο;

Περνάω καλά και ειδικά στον μονόλογο μου.

Οι γονείς σου το είδανε θα έχουν θέμα;

Όχι ακόμα, είναι ανοιχτόμυαλοι γενικά, δεν θα έχουν πρόβλημα…

Πες μου τα όνειρα σου...Ποια θα ήθελες να πραγματοποιηθούν;

Να παίξω στην Επίδαυρο (γελά). Θέλω να υπάρχει συνέχεια στη ζωή μου το θέατρο, αυτό…

Τηλεόραση, σινεμά, Σε ενδιαφέρει;

Όλο το πακέτο του ηθοποιού, άρα τα πάντα...

Τη Θεσσαλονίκη τη γουστάρεις;

Ναι, είναι η ωραιότερη πόλη της Ελλάδας. Μακάρι να γίνονταν περισσότερα πράγματα εδώ...

Την καλλιτεχνική Θεσσαλονίκη πώς τη βλέπεις;

Δεν μου αρέσει που ζωντανεύει μόνο όταν ανεβαίνουν οι αθηναϊκοί θίασοι. Θα ήθελα να είναι όλο το χρόνο έτσι.

Η ερώτηση μου αφορούσε τα τοπικά σχήματα, τους νέους χώρους και πώς το βλέπεις το πράγμα γενικά.

Αναπτύσσεται, αλλα δεν μπορεί κάθε καρυδιάς καρύδι να κάνει θέατρο. Δεν είναι θέατρα όλα. Άλλο είναι το θέατρο και άλλο είναι η αρπαχτη, για τα φράγκα και μόνο...

Είσαι δημοσιοσχετίστας;

Μου αρέσει να γνωρίζω κόσμο. Ανά πάσα στιγμή θέλω να ξέρω που είναι ποιός και τί κάνει σε περίπτωση που χρειαστώ κάτι...

Θες να προσθέσεις κάτι άλλο;

Κάντε θέατρο και να στηρίξει ο κόσμος την παράσταση.

Να σου πω τέλος ότι στη σκηνή πάνω λάμπεις περισσότερο από ότι σε βλέπω εδώ, απέναντι που σ’ έχω. Εννοώ, γράφεις ωραία.

Άμα μου βάλεις φακό μπροστά μου τον ερωτεύομαι. Κάνω σεξ με τον φακό…

Σου αρέσει η οικογένεια; Θα ήθελες να κάνεις παιδιά;

Όταν δω ότι είμαι καλά και μπορώ να βοηθήσω, μόνο τότε θα το τολμούσα, αλλα ναι, θα ήθελα να κάνω παιδιά… Για την ώρα βγαίνω δεν βγαίνω οικονομικά…

Είσαι πολιτικοποιημένο άτομο;

Όχι. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι οικολόγοι…

Νίκο σε ευχαριστώ, καλή συνέχεια και καλή τύχη.

Με τον Νίκο Τσολερίδη, μίλησε ο «Κ» και συνεργάστηκε ο Παναγιώτης Κουντουράς.