Η
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΡΥΛΛΑΚΗ
Η Μαρία Ξανθοπουλίδου, σκηνοθέτιδα και διευθύντρια της Β’ Σκηνής του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει τη δική της «Κυρία Ντάλογουεϊ» της Βιρτζίνια Γουλφ. Η σκηνοθέτιδα μας μίλησε για το πώς είναι να διευθύνει τη Β’ σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, για το πώς αποφάσισε να ανεβάσει το συγκεκριμένο έργο αλλά και για τον έρωτα, τη θέση της γυναίκας και τη ζωή γενικότερα.
Τι απαιτήσεις έχει να διευθύνει κανείς έναν χώρο όπως το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας; Ποιες είναι οι προκλήσεις;
Είναι μεγάλη η χαρά για την εμπιστοσύνη που μου δείξανε ο Βασίλης Πουλαντζάς και η Μπέτυ Αρβανίτη για να διευθύνουμε με τον Αλέξανδρο Μυλωνά, τη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας. Είναι πάρα πολλή η δουλειά που χρειάζεται για το συντονισμό και την οργάνωση τόσων παραγωγών σε μια μικρή σκηνή αλλά χαιρόμαστε τη δουλειά μας και τη συνεργασία με φίλους και συνεργάτες που εκτιμούμε.
Πώς αποφασίσατε να μεταφέρετε στη σκηνή την «Κυρία Ντάλογουεϊ» της Γούλφ; Θεωρείτε δύσκολη τη μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στο σανίδι;
Το αποφάσισα γιατί μαγεύτηκα από το λόγο της Γούλφ και αγάπησα πολύ τη συγκεκριμένη ηρωίδα της. Σίγουρα είναι ευκολότερο να έχεις ένα θεατρικό κείμενο να επεξεργαστείς, αλλά έχει πραγματικό ενδιαφέρον να επιλέγεις από ένα λογοτεχνικό κείμενο τα στοιχεία που σε ενδιαφέρουν να φωτίσεις σε μια θεατρική διασκευή του.
Πόσα στοιχεία χρησιμοποιήσατε για τη σκηνοθεσία σας από την ίδια τη ζωή της Γούλφ;
Όχι περισσότερα από εκείνα που η ίδια χρησιμοποιεί στο μυθιστόρημά της. Η Γούλφ έχει έναν μοναδικό τρόπο να αυτοβιογραφείται μέσα στο έργο της. Παντού υπάρχουν σημάδια της προσωπικής της ζωής.
.jpg)
Θεωρείτε ότι υπάρχουν ακόμη πράγματα αναφορικά με τη θέση της γυναίκας που δεν έχουν αλλάξει ή που δεν έχουν αλλάξει επαρκώς;
Φυσικά και υπάρχουν. Σήμερα βέβαια που οι γυναίκες εργάζονται- όχι αμειβόμενες το ίδιο με τους άντρες συνήθως- η δυνατότητά τους στο να διεκδικούν την ισότητα στις επιθυμίες και τις επιλογές, είναι ευτυχώς μια πραγματικότητα. Μιλάμε πάντα βέβαια για τον δυτικό κόσμο. Σε περιοχές λιγότερο κοντινές σε εμάς, τα πράγματα είναι πολύ άγρια.
Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που μίλησε στη δική σας καρδιά και σας γοήτευσε στο έργο;
Η ηρωίδα φαίνεται να γνωρίζει και να αγαπά τόσο πολύ τη ζωή χωρίς να έχει τη δυνατότητα να τη ζήσει. Περισσότερο ένστικτο και εντυπώσεις είναι αυτό που περιγράφει. Είναι σα να σου περιγράφει κάποιος τη θάλασσα με πάθος και ακρίβεια και να μην έχει κολυμπήσει ποτέ.
Αν παρατηρήσει κανείς τις δουλειές σας θα συνειδητοποιήσει ότι έχετε περάσει από πολλά ετερόκλητα μεταξύ τους είδη. Σας γοητεύει η πρόκληση και το καινούριο;
Και αυτό που λέτε έχει μια αλήθεια μέσα του, αν και για μένα είναι απλά διαφορετικές ιστορίες που θέλω να τις πω με τον δικό μου τρόπο.
Θεωρείτε ότι ένας σκηνοθέτης πρέπει να αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας και των καιρών για να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο;
Νομίζω ότι αυτό γίνεται αναγκαστικά από τη στιγμή που ζει μέσα σε μια συγκεκριμένη κοινωνία και σε μια ορισμένη ιστορική στιγμή.
Πιστεύετε ότι κάποιος μπορεί να περάσει μια ολόκληρη ζωή χωρίς να νιώθει ή χωρίς να χαίρεται τίποτα;
Ναι, το πιστεύω. Αυτό μπορεί φυσικά να συμβεί λόγω συνθηκών που δεν εξαρτώνται από παράγοντες προβλέψιμους ή από φυσικά εμπόδια. Υπάρχουν όμως και ζωές που περνούν χωρίς χαρά, με απόφαση. Είναι σχεδόν βολικό καμιά φορά να μη χαίρεσαι. Ο φόβος ότι αυτή η χαρά ενδέχεται να χαθεί μπορεί να γίνει ένα τρομακτικό εμπόδιο για να ρισκάρεις και να ευχαριστηθείς. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν χαίρονται πολύ τρομάζουν ή νιώθουν ενοχή.
Νιώθετε ποτέ ότι γύρω σας λέγονται λόγια κούφια, νιώθετε ποτέ σαν την «Κυρία Ντάλογουεϊ», εγκλωβισμένη σε συναναστροφές υποκρισίας; Αναγκαστικά συμβαίνει μέσα σε μια καθημερινότητα. Παρατηρώ ότι όταν βρίσκομαι σε μια τέτοια συνθήκη σταματάω να ακούω.
Νιώθετε ποτέ αμφιβολίες για κάποια από τις δουλειές σας; Αισθάνεστε ποτέ ανασφάλεια ότι ίσως να μην έχετε καταφέρει να δώσετε «ανάσα» στο κείμενο;
Όταν ανεβαίνει η παράσταση συνήθως νιώθεις ότι δεν έχεις πει όλα όσα θα ήθελες, ούτε με τον τρόπο ακριβώς που θα ήθελες- τουλάχιστον σε όλες τις στιγμές. Με τα κείμενα όμως, προσπαθώ να είμαι ακριβής και να μιλάω γι’ αυτό που μιλάει το έργο. Διαφορετικά, ας διάλεγα ένα άλλο έργο.
.jpg)
Θεωρείτε ότι ο έρωτας έχει σημαντική θέση στη ζωή ενός ανθρώπου;
Ο έρωτας είναι κίνηση προς τα μπρος. Αυτή η φόρα και η χαρά για ζωή που σου δίνει, είναι ευκαιρία για να χτίζονται όμορφα πράγματα.
Ποιο είναι το στοιχείο που φέρει η παράστασή σας και για το οποίο είστε περήφανη; Ο θεατής τι προσδοκίες πρέπει να έχει πριν δει την παράσταση;
Τη χαρά και την πίστη των ανθρώπων που συμμετέχουν. Ο θεατής να μην έχει καμία προσδοκία.
Πιστεύετε, τόσο ως δημιουργός αλλά και ως θεατής, ότι το θέατρο είναι μια διαδικασία μοναχική;
Το θέατρο είναι μια διαδικασία που χρειάζεται σίγουρα περισσότερους από έναν. Είναι ένας χώρος επικοινωνίας. Γι’ αυτό και στις μέρες μας οι άνθρωποι ασχολούμαστε τόσο πολύ με το θέατρο. Στις δυσκολίες χρειάζεσαι ανθρώπους κοντά σου.
Ποια είναι η πιο δυνατή θεατρική ανάμνηση που έχετε από την πορεία σας στον χώρο;
Αυτή τη στιγμή η Κυρία Ντάλογουεϊ.
Είναι αναπότρεπτη θεωρείτε η συγκεκριμένη πορεία του ανθρώπου ή έχει τη δύναμη να πλάσει με τα χέρια του τη ζωή του;
Η ζωή σου ανοίγει τους δρόμους. Το πού θα περπατήσεις είναι δική σου επιλογή.
.
-k-
.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ.
«ΚΥΡΙΑ ΝΤΑΛΟΓΟΥΕΙ» της Βιρτζίνια Γουλφ.
Πρεμιέρα Παρασκευη 19 Οκτωβρίου στις 21:00
Το έργο διηγείται την ιστορία της Κλαρίσσα Ντάλογουεϊ, μίας γυναίκας ανώτερης κοινωνικής τάξης η οποία αναμετράται με τον εσωτερικό της κόσμο προσπαθώντας να συμφιλιωθεί με τη ζωή, αναλογιζόμενη συχνά το παρελθόν και τις επιλογές που τη σημάδεψαν. Σκηνοθεσία της Μαρίας Ξανθοπουλίδου. Με πρωταγωνιστές τους Φαίη Ξυλά, Στέλλα Αντύπα, Κατερίνα Φωτιάδη και Λόλεκ.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 19 στις 21:00, Σάββατο 20 Οκτωβρίου, 18:00 & 21.00, Κυριακή 21 Οκτωβρίου, στις 20.00
