Συνέντευξη στην Πίτσα Στασινοπούλου
Από τους πρωτοπόρους του σταν απ στην Ελλάδα και ίσως ο πλέον δημοφιλής και αγαπητός της γενιάς του με πολυπληθείς θαυμαστές που τον ακολουθούν πιστά όπου εμφανίζεται, καθιστώντας όλες τις παραστάσεις του sold out ως ρεαλιστική και όχι… «εικονική» πραγματικότητα χάριν εντυπώσεων. Μια επιτυχία «παγιωμένη» στο χρόνο και καθόλου τυχαία για έναν ιδιαίτερο κωμικό με σπάνιο συνδυασμό χαρισμάτων, ξεκινώντας αρχικά από την γνήσια κωμική φλέβα, το πηγαίο ευφυές χιούμορ, το επικοινωνιακό χάρισμα εμπνέοντας αυθόρμητη συμπάθεια κι όλα αυτά σε συνδυασμό με καλλιτεχνικό ήθος, εμφανή παιδεία, έμφυτη ευγένεια, κοινωνική ευαισθησία… Μπορεί να σπούδασε μάρκετινγκ, αλλά με παρόμοιο λαμπερό ταλέντο ήταν αδύνατο να μην ακολουθήσει το όνειρό του και να μην καταξιωθεί στον θεατρικό και τηλεοπτικό χώρο ως κωμικός ή παρουσιαστής με ποικίλα, ενδιαφέροντα, επιτυχημένα δείγματα δουλειάς…
Εντός ολίγου καταφθάνει στη Θεσσαλονίκη με δύο εντελώς διαφορετικά «πρότζεκτ»: τη δική του κωμική περφόρμανς στο Θέατρο Δάσους και μια καινοτόμα, πρωτότυπη ιδέα, σκηνοθετώντας (σε συνεργασία με τη σύζυγό του από το 2016) μια… βρεφική παράσταση στο θέατρο Σοφούλη, καλύπτοντας μια υπαρκτή ανάγκη ως πατέρας δυο μικρών κοριτσιών…
Εν ολίγοις θαυμάσιες αφορμές για εκ βαθέων συνέντευξη με τον πάντα ενδιαφέροντα Λάμπρο Φισφή στην Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα…
-Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: η ταυτότητά σας στη θέση «επάγγελμα» τί γράφει; Το είδος που υπηρετείτε σχετίζεται με υποκριτική και ρόλο ή πρόκειται για προσωπική έκφραση του ίδιου του εαυτού;
Νομίζω ότι οι νέες ταυτότητες δεν έχουν θέση «επάγγελμα». Εκτός αν με είδαν εμένα και είπαν άστο μην του βάλεις κάτι αυτού. Αν με ρωτούσαν πάντως θα έβαζα κωμικός. Δεν είναι ρόλος. Είναι μια υπερβολική έκφραση του εαυτού μου.
-Είναι αλήθεια ότι κερδίσατε την επιτυχία με την… προτροπή «Κάψε το σενάριο» και το ερώτημα είναι αν σκεφτήκατε ποτέ αντί να το… κάψετε να ενταχθείτε σε αυτό μέσω κάποιου ρόλου…
Δεν ξέρω αν θα έπαιζα κάποιο ρόλο εκτός αν ήταν κάτι πολύ κοντά σε αυτό που είμαι. Αλλά σίγουρα έχω γράψει σενάρια και θα ξανά γράψω στο μέλλον.
-Το επόμενο ερώτημα είναι αν σας έχει απασχολήσει μέχρι στιγμής η «αυστηρή» τυποποίηση ως stand up comedian και πόσο ανεξάντλητο θεωρείτε το είδος ώστε να μην επέλθει κορεσμός του κοινού…
Δεν με έχει απασχολήσει καθόλου. Λατρεύωτοstand up comedy. Είναι το είδος με το οποίο ξεκίνησα και αυτό που πάντα είναι σταθερό στη ζωή μου. Έχω κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα στην κωμωδία από γράψιμο μέχρι παρουσίαση και μου αρέσουν όλα. Αλλά το standupείναι η πρώτη και παντοτινή αγάπη.
-Θεωρείστε από τους πλέον επιτυχημένους εκπροσώπους του standup με πιστούς πολυπληθείς θαυμαστές… Ποια είναι τα στοιχεία που καθιστούν μια ανάλογη παράσταση ελκυστική με διαρκή soldout;
Πρέπει πάντα να προσέχεις την δουλειά που κάνεις και να παραδίδεις στο κοινό κάτι ισάξιο με αυτό που τους έκανε εξ αρχής να σε ακολουθήσουν. Αυτό και πολλά άλλα πράγματα.
-Ως θεατές έχουμε συναντήσει μεγάλη προχειρότητα στο είδος, βασισμένο κυρίως στην βωμολοχία… Ποια είναι η δική σας άποψη για το επίπεδο γενικά και το φαινόμενο της βωμολοχίας ειδικά;
Το επίπεδο του standupcomedyκαι η απήχηση του βρίσκεται σε συνεχή και ραγδαία άνοδο τα τελευταία χρόνια. Έχουμε πολλούς περισσότερους κωμικούς που κάνουν καλή δουλειά και όλο και περισσότερος κόσμος διαλέγει το standupcomedyγια την διασκέδασή του. Είναι ένα αξιοκρατικό είδος. Αυτοί που κάνουν καλή δουλειά θα ξεχωρίσουν. Η βωμολοχία υπάρχει στο standupκαι όπως έχει πει κάποιος είναι λίγο σαν να κάνεις κωμωδία με αναβολικά. Δεν ξέρεις αν το κοινό γελάει με το αστείο ή επειδή έβαλες και μια βρισιά.
-Σε ανάλογο σώου, πώς θα αξιολογούσατε ιεραρχικά με βαθμό «σημαντικότητας», τους παράγοντες κείμενο- αυτοσχεδιασμός- ερμηνευτικό ταλέντο- επικοινωνιακή ικανότητα;
Πρώτα θα έβαζα την ταύτιση. Να ενδιαφέρουν αυτά που λέει ο κωμικός το κοινό. Όσο καλό και να είναι το αστείο ή το performanceαν μιλάω για κάτι που δεν απασχολεί το κοινό δεν θα γελάσει. Δεν θα προσέχει καν. Από εκεί και πέρα για εμένα πάει μετά γράψιμο, παρουσίαση και στο τέλος ο αυτοσχεδιασμός.
-Το γεγονός ότι από τις standup παραστάσεις εκλείπει η σκηνοθεσία, είναι κάτι που λειτουργεί απελευθερωτικά ή ενίοτε η έλλειψη «οριοθέτησης» προκαλεί αίσθηση χάους;
Δεν εκλείπει καθόλου. Είναι ξεκάθαρα σκηνοθετημένες οι παραστάσεις stand up comedy. Απλά στο stand up comedy ο κωμικός είναι και ο σκηνοθέτης όπως και ο σεναριογράφος, ενδυματολόγος, φωτιστής κτλ.
-Αν ζητούσαμε να συγκρίνετε έναν συμβατικό θεατρικό μονόλογο με έναν δικό σας πχ. κωμικό αυτοσχεδιασμό, πού θα εντοπίζατε περισσότερες δυσκολίες ή ευκολίες;
Αν συγκρίναμε ένα συμβατικό θεατρικό κωμικό μονόλογο με έναν μονόλογο standupcomedyγια να μπορούμε να συγκρίνουμε όσο το δυνατόν παρεμφερή πράγματα θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι στη διαφορά ποσότητας γέλιου που απαιτεί το καθένα. Στο standupcomedy στοχεύεις σε 6-8 γέλια το λεπτό κατά μέσο όρο. Σε συμβατικούς κωμικούς μονολόγους που έχω δει εγώ δεν υπάρχει κάποιος τέτοιος πήχης.
-Λέγεται ότι ως λαός διαθέτουμε χιούμορ… σε ποιο βαθμό το έχετε διαπιστώσει στις παραστάσεις σας και πώς θα το κρίνατε ποιοτικά;
Όπως όλοι οι λαοί έτσι και οι Έλληνες έχουμε από όλα τα είδη χιούμορ. Γελάμε με πολλά διαφορετικά πράγματα. Σίγουρα όμως σαν λαός μας αρέσει να γελάμε και γελάμε δυνατά χωρίς να το τσιγκουνευόμαστε. Δεν έχει νόημα να κρίνουμε το χιούμορ ποιοτικά. Στην κωμωδία πρέπει να υπάρχουν τα πάντα. Είναι λάθος να λέμε αυτό είναι ανώτερο από το άλλο. Αν γελάει ο άλλος γιατί να πας να του πεις ότι αυτό που τον κάνει να γελάει δεν είναι καλό;
-Θεωρείται επίσης ότι είναι εύκολο να κάνεις τον θεατή να κλάψει και δύσκολο να προκαλέσεις το γέλιο του… όταν αυτό δεν προκύπτει από «παγωμένο» κοινό, πώς αντιδράτε;
Είναι πιο δύσκολο γιατί το χιούμορ είναι πολύ πιο υποκειμενικό. Αυτά που σε κάνουν να γελάσεις είναι πιο πολύ θέμα προσωπικού γούστου. Ενώ αυτά που θα σε κάνουν να κλάψεις είναι κάπως πιο κοινά για όλους. Το να μην γελάει ένα κοινό είναι ο εφιάλτης του κωμικού. Στην αρχή όταν μαθαίνεις ακόμα την δουλειά σε πιάνει απελπισία. Στην συνέχεια βρίσκεις τρόπους και τεχνικές για να βγεις από αυτή την κατάσταση όσο πιο γρήγορα μπορείς.
-Το χιούμορ, που δεδομένα απαιτεί υψηλό δείκτη ευφυίας, όταν δεν είναι έμφυτο ιδιαίτερα, πιστεύετε ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να καλλιεργηθεί και να αναπτυχθεί;
Δεν ξέρω τι είναι το χιούμορ που απαιτεί υψηλό δείκτη ευφυίας. Σίγουρα το να αναπτύξεις το χιούμορ σου και να καταφέρεις να βρεις τον τρόπο να κάνεις τον κόσμο να γελάει είναι κάτι που μαθαίνεται, αναπτύσσεται και με πολύ δουλειά μπορείς να το καταφέρεις.
-Σαφώς συναντάμε πολλά είδη χιούμορ με συχνή σύγχυση μεταξύ αστείου, γελοίου, φάρσας, πλάκας κλπ… Πιστεύετε ότι υπάρχουν σαφή όρια που μπορεί να διακρίνει κανείς ώστε να κάνουν την ποιοτική διαφορά;
Μιλάτε σε αρκετές ερωτήσεις για ποιοτική διαφορά. Υπάρχουν όντως πολλά διαφορετικά είδη χιούμορ αλλά δεν είναι το θέμα πως θα τα κατατάξουμε με βάση το τι είναι ποιοτικό και τι όχι. Δεν έχει καν νόημα. Ο κόσμος θα βρει αυτό που του ταιριάζει και αυτό με το οποίο γελάει.
-Από τις αντιδράσεις του κοινού σας που κατά βάση είναι νεανικό, έχετε καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα για τη νέα γενιά σχετικά με θέματα επικαιρότητας που θίγετε;
Το κοινό που έχω πλέον δεν είναι κατά βάση νεανικό. Δεν είμαι και εγώ κατά βάση νέος πλέον. Επίσης το standupέχει γίνει ένα λαϊκό θέαμα που προσελκύει όλα τα δημογραφικά. Σίγουρα έχουμε πολύ νέο κόσμο στις παραστάσεις και είναι τέλειο να έχεις τέτοιο κόσμο γιατί έχουν άπλετη ενέργεια. Δεν σταματάνε ποτέ. Είναι εκεί 90 λεπτά και δίνουν πόνο. Σε αντίθεση με τους συνομήλικούς μου σαραντάρηδες που στο 20λεπτο έχουν ρετάρει. Δεν πιάνω θέματα επικαιρότητας στις παραστάσεις μου οπότε δεν έχω και κάποια ιδιαίτερα συμπεράσματα που έχω βγάλει.
-Θεωρείτε ότι ο χαρακτηρισμός του χιούμορ ως όπλο δικαιώνεται στην πράξη; Πόσο σας βοήθησε προσωπικά σε στιγμές δυσκολίας;
Σίγουρα σαν μια μορφή άμυνας με έχει βοηθήσει. Ειδικά όταν ήμουν πιο μικρός αλλά και τώρα προσπαθώντας να πάρω καταστάσεις που είναι δύσκολες και να τους αφαιρέσω την δύναμη που έχουν μέσω του χιούμορ.
-Σε θεατρόφιλους που αντιμετωπίζουν το είδος σας απαξιωτικά ως εύκολη προχειρότητα άνευ απαιτήσεων, τί θα απαντούσατε;
Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι θεατρόφιλοι που το αντιμετωπίζουν απαξιωτικά. Αν ασχολείσαι τόσο πολύ με το θέατρο, το μελετάς και έχεις παρακολουθήσει έστω και μια καλή παράσταση standupcomedyliveσίγουρα το μόνο που δεν θα μπορείς να πεις είναι ότι έχει προχειρότητα και είναι ένα είδος άνευ απαιτήσεων. Και με ηθοποιούς που συζητάμε συχνά για το standupcomedyόλοι μας λένε ότι είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο είδος που θέλει πολύ δουλειά.
-Ως πετυχημένος κωμικός αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητα σε επίπεδο παρέας τη γνωστή καταπίεση «έλα πες ένα αστείο να γελάσουμε»;
Στην παρέα μου από πάντα είμασταν όλοι αστείοι με τον δικό του τρόπο ο καθένας. Λειτουργούσε το χιούμορ της ομάδας. Που ο ένας λέει κάτι και ο άλλος χτίζει πάνω σε αυτό. Δεν είμαι ο αστείος της παρέας μου.
-Όσα ακραία ζούμε επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την έμπνευση ενός καλλιτέχνη; Πχ. η επικείμενη παράστασή σας στο Δάσος θα περιέχει ανάλογες αναφορές ή κάποια διαφοροποίηση από τα συνήθη;
Ο κάθε καλλιτέχνης αντιμετωπίζει ότι συμβαίνει διαφορετικά. Σίγουρα σαν άνθρωπο όλα αυτά με επηρεάζουν, στεναχωρούν, προβληματίζουν και πολλές φορές σε ρίχνουν τόσο πολύ που δεν θες καν να δουλέψεις. Στις παραστάσεις μου όμως στόχος μου είναι να έρθει το κοινό και να ξεχαστεί για μιάμιση ώρα. Δεν βάζω μέσα κομμάτια που έχουν να κάνουν με την επικαιρότητα και οποιαδήποτε τραγωδία συμβαίνει.
-Κλείνοντας θα θέλαμε να μάθουμε τα πάντα για την ιδέα ενός πρωτότυπου εγχειρήματος που βρήκαμε εξαιρετικό! Τη σκηνοθεσία μιας βρεφικής παράστασης που έρχεται στο Θέατρο Σοφούλη… Ποιο ήταν το σκεπτικό, ο τρόπος υλοποίησης, οι πιθανές δυσκολίες, η αποδοχή κλπ…
Με την σύζυγό μου Σάρα Τοσκάνο ασχολούμαστε με την δημιουργία βρεφικών παραστάσεων από το 2016. Το θέατρο για βρέφη είναι κάτι σχετικά καινούργιο και εμείς το ξεκινήσαμε γιατί ως γονείς είδαμε ότι δεν υπάρχει κάποια αντίστοιχη επιλογή για άλλους γονείς με μικρά παιδιά. Είναι ένα άκρως απαιτητικό θεατρικό είδος γιατί πρέπει να κρατήσεις την προσοχή σε κάποια όντα που δεν έχουν καμία προσοχή για τίποτα. Είναι βέβαια και απίστευτη η χαρά όταν το καταφέρνεις και ξέρεις ότι αυτό που είδαν ήταν η πρώτη τους θεατρική εμπειρία. Ερχόμαστε για 4 παραστάσεις στο θέατρο Σοφούλη και το κοινό της Θεσσαλονίκης τις γέμισε σε ελάχιστο χρόνο οπότε θεωρώ ότι θα ξανά έρθουμε σύντομα και πάλι για αρκετές περισσότερες.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
---
