Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ
Ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος υποκριτικής.
Με την Ελένη Σκότη και τον Γιώργο Χατζηνικολάου έχτισαν το θέατρο «Επί Κολωνώ». Χαρακτηριστικές παραστάσεις στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει είναι: «Bug» του Tracy Letts, «Rottweiler» του Guillermo Heras, «La Chunga» του Mario Vargas Llosa, «Κίεβο» του Sergio Blanco, «Αλεπούδες» της Dawn King κ.α.
Με το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε με σκηνοθέτες διεθνούς φήμης Ludovic Lagarde και Olivier Py, στις παραστάσεις «Δυτική Αποβάθρα» και «Βιτριόλι» και Το «Βιτριόλι» ενώ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου πρωταγωνίστησε στην παράσταση«Ορέστης» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλακαι συμμετείχε στην παράσταση «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή. Φέτος συμμετέχει με πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου.
Στον κινηματογράφο έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες, ενδεικτικά αναφέρουμε: «Kalaazar», «Μικρά Όμορφα Άλογα», «Αγέλη Προβάτων», «Οι Αισθηματίες», «Σκύλοι, Γάτες και Ποντίκια», «Δυτικά της Εδέμ», «Άβαλον».
Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη και την πρώτη του, μικρού μήκους ταινία, με τίτλο «Without». Οι τηλεοπτικά συμμετείχε στις σειρές «Σιωπηλός Δρόμος», «Ματωμένα Χώματα», και σε πολλές ακόμη με τελευταία τη σειρά «Σασμός».
Για την παράσταση «La Chunga» τιμήθηκε, το 2012, με το Βραβείο «Δημήτρης Χορν», ενώ το 2014 έλαβε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού, για την παράσταση «Αλεπούδες». Επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Ερμηνείας Καλύτερου Άνδρα Ηθοποιού, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας, για την ταινία «Δυτικά της Εδέμ», ενώ η ταινία «Kalaazar», απέσπασε το Bραβείο KNF στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Rotterdam.
Το 2018 ίδρυσε, τη «μικρή ακαδημία», έναν οργανωμένο εκπαιδευτικό φορέα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης μεταπτυχιακού επιπέδου.
Συνέντευξη του δημοφιλούς ηθοποιού Δημήτρη Λάλου στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.
«Οι «Βάκχες» είναι από τα έργα που είναι πιο κοντά μας σε σχέση με την ελληνική παράδοση και την ελληνική μουσική. Η παράδοση έχει δύο ταχύτητες κατά τη γνώμη μου, η μία είναι η κοντινή μας παράδοση δηλαδή τα νταούλια, οι λίρες, αυτά που είναι πιο κοντά σε μας και μετά υπάρχει και η άλλη παράδοση που είναι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, της τραγωδίας. Το θέμα είναι πώς μπορείς να συνδυάσεις μια παράδοση 2500 ετών με την τωρινή παράδοση, πώς μπορούμε να συνδυάσουμε το τότε με το τώρα και αυτό όχι γιατί είναι επίκαιρες οι Βάκχες – δεν χρειάζεται να αναζητούμε την επικαιρότητα στην αρχαία τραγωδία αλλά τη διαχρονικότητα».
Ε.Π.: Που πατάει η διαχρονικότητα του έργου;
Δ.Λ.: Η διαχρονικότητα έχει να κάνει με τον εσωτερικό ψυχισμό κατά τη γνώμη μου γιατί πολλές φορές όταν πας να κυκλώσεις μια αρχαία τραγωδία αστυνομικά δηλαδή να εξηγήσεις τα πράγματα που βλέπεις, πολλές φορές η τραγωδία δε σου το επιτρέπει αυτό, να εκλογικεύσεις δηλαδή τα πράγματα. Για μένα πατάει στο κομμάτι «τι είναι το καινούριο που έρχεται και τι είναι το παλιό που αντιστέκεται..». Θέλω να πω ότι ο Διόνυσος είναι ένα καινούριο πράγμα, ίσως μια καινούρια ιδέα.. και μέσα μας, τι είναι αυτό που είμαστε εμείς, τι είναι μια καινούρια ιδέα, τι είναι μια καινούρια αίσθηση, η οποία έρχεται και πώς θα τη υποδεχθούμε τελικά; Αλλά και πόσο έτοιμοι είμαστε να αλλάξουμε για αυτή..
Ε.Π.: Πώς επιτυγχάνεται αυτό το πάντρεμα, του παραδοσιακού με το αρχαίο;
Δ.Λ.: Δε θα έλεγα ότι είναι ένα πάντρεμα, όσο μια προσπάθεια συνέχισης του νήματος, να δούμε πώς συνεχίζεται αυτή η παράδοση… Δεν προσπαθούμε να παντρέψουμε δυο διαφορετικές παραδόσεις αλλά να βρούμε το νήμα που συνδέει αυτές τις δύο. Τα Αναστενάρια, οι Πυροβασίες είναι πανάρχαιο παγανιστικό έθιμο το οποίο διασώθηκε μέχρι τώρα και μάλιστα και μέσω του Χριστιανισμού.
Ε.Π.: Η επιλογή του έργου ήταν από κοινού με την Έλενα;
Δ.Λ.: Την αρχική και την τελική απόφαση την έχει η Έλενα που είναι και η σκηνοθέτρια της παράστασης. Εγώ την υποστήριξα και την προέτρεψα να κάνουμε τις Βάκχες με τις οποίες ήδη είχε ασχοληθεί και είχε κάνει μια πρώτη έρευνα και έτσι αποφασίσαμε να το παρουσιάσουμε και το καλοκαίρι. Οι Βάκχες είναι ένα έργο που η Έλενα το γνωρίζει καλά.
Ε.Π.: Ποιες είναι οι εντυπώσεις από την περιοδεία που ήδη ξεκίνησε; Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού;
Δ.Λ.: Ναι ξεκινήσαμε.. Πραγματικά είναι πολύ συγκινητική η αποδοχή του κόσμου γιατί γεμίζει τα θέατρα σε κάθε πόλη. Ο κόσμος νιώθει ότι είναι ένα έργο που θέλει να δει. Νομίζω ότι η φήμη της παράστασης τρέχει πριν φτάσουμε εμείς στην κάθε πόλη..
Ε.Π.: Θα μπορούσαμε να ορίσουμε το σκοπό της περιοδείας;
Δ.Λ.: Μου κάνει πάντα εντύπωση η εξής σκέψη, ότι ο Ευριπίδης έγραψε ένα έργο πριν 2500 χρόνια και πόσο θα μπορούσε να πιστέψει ότι το έργο του θα παίζετε ανά τους αιώνες και οι άνθρωποι θα μιλάνε για αυτό.. Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η υστεροφημία του θα είναι τόσο μεγάλη που θα μπορεί να ταξιδεύει μέσα στους αιώνες αναλλοίωτη.. Κάνοντας λοιπόν αυτή τη σκέψη, νιώθω σαν να μας «έχει σπείρει» αυτός ο άνθρωπος τότε για να «φυτρώσουμε» εμείς τώρα και να ξανά αναβιώσουμε τις σκέψεις του, αυτό το μύθο και να τον κοινωνήσουμε με τον κόσμο, να τον μεταφέρουμε ξανά σε όλη την Ελλάδα. Γιατί αυτές οι ιστορίες δεν είναι απλές, αλλά ιστορίες που έχουνε σφυρηλατήσει αλλά και αναμετρηθεί με την ανθρωπότητα και το σύγχρονο πολιτισμό.
Ε.Π.: Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;
Δ.Λ.: Νομίζω κυρίως στο πολύ ανοιχτό πνεύμα και στα πολύ ανοιχτά έργα που έχουν γραφτεί τότε. Μοιάζουν περισσότερο με ποίημα παρά με θεατρικό έργο.
Ε.Π.: Σκέφτεστε και το εξωτερικό γιατί είχατε την αντίστοιχη εμπειρία με την «Άλκηστις»…
Δ.Λ.: Η παραγωγή αυτή είναι λίγο μεγάλη και δεν είναι τόσο εύκολο το ταξίδι όπως της «Άλκιστις». Τίποτα όμως δεν αποκλείεται, όλα είναι υπό συζήτηση…
Ε.Π.: Η παράσταση «Αλκηστις» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και στη Βοστώνη για ένα περιορισμένο αριθμό θεατρικών παραστάσεων – Πώς πήγε η περιοδεία εκεί; Πώς ήταν το κοινό;
Δ.Λ.: Ήτανε μοναδική εμπειρία… Το να πας στην Αμερική και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη και στη Βοστώνη, όχι ως τουρίστας αλλά με ένα έργο της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας, είναι πραγματικά αριστούργημα… Για μένα ήτανε η δεύτερη φόρα. Πέρυσι είχα πάει με το έργο «Έκτορος κάθαρσις».Είναι ένα δικό μου πρότζεκτ στο οποίο κινούμαι σαν ραψωδός.. Το έργο αυτό στην ουσία ήτανε η συρραφή από το έργο του Ομήρου, την Ιλιάδα, για όλη την πορεία του Έκτορα. Στην ουσία αυτό που θέλω να καταφέρω είναι να μεταφέρω τον λόγο του Ομήρου στις πέντε ηπείρους. Το επόμενο τώρα ταξίδι για το «Έκτορος κάθαρσις» είναι η Αυστραλία την επόμενη Άνοιξη.
Ε.Π.: Τι ήταν αυτό που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σε αυτό το ταξίδι;
Δ.Λ.: Τι να αναφέρω πρώτα… Θα έλεγα ότι αυτό που ίσως κάνει εντύπωση στη Νέα Υόρκη είναι ο θόρυβος, είναι μια πόλη με ήχο… Βέβαια οι Αμερικάνοι έχουν φτάσει πάρα πολύ ψηλά σε κάποια θέματα, είναι πρωτοπόροι..
Ε.Π.: Με την Έλενα Μαυρίδου λοιπόν, μαζί στη ζωή μαζί και στο θέατρο…Πώς καταφέρνετε να ισορροπήσετε τη σχέση σας ;
Δ.Λ.: Με την Έλενα έχουμε μια κοινή πορεία η οποία ήρθε μετά από σκέψη. Ξεκινήσαμε μαζί ενώ συγχρόνως ασχολείται ο καθένας και με τα δικά του πράγματα.
Ε.Π.: Γιώργος Χριστοδούλου…μαζί στο «Σασμό» μαζί και στις «Βάκχες».. Πώς προέκυψε η καλοκαιρινή συνεργασία σας;
Δ.Λ.: Ο Γιώργος είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Δηλαδή όταν συναντάς το ήθος ενός καλού συνεργάτη με το ταλέντο ενός πρωταγωνιστή πραγματικά ολοκληρώνεται αυτό που λέμε καλή συνεργασία και συναδελφικότητα. Ο Γιώργος είναι καταπληκτικός εκτός σκηνής, το ήθος του, η προσοχή του, η αφοσίωσή του και εκρηκτικός όταν ανεβαίνει πάνω στη σκηνή. Στο «Σασμό» δεν είχαμε πολλές κοινές σκηνές και χαίρομαι γιατί μέσα από το θέατρο γνωριστήκαμε καλύτερα και τον έχω εκτιμήσει ιδιαίτερα.
Ε.Π.: Σας επηρέασε κάπως ο ρόλος του Μαθιού στο «Σασμό»; Θα υπάρχει εξέλιξη και ποια θα είναι;
Δ.Λ.: Θα συνεχίσουμε και την επόμενη σεζόν. Κοιτάξτε, βάζω τη ζωή μου στο ρόλο αλλά δε βάζω το ρόλο στη ζωή μου.. Στη ζωή μου προσπαθώ να έχω ένα σταθερό χαρακτήρα. Από εκεί και πέρα σίγουρα επηρέασε κάποια πράγματα αλλά κυρίως στο επάγγελμα γιατί αυτή η αναγνωσιμότητα και η λαοφιλία σου δίνει και περισσότερες επιλογές ίσως.
Ε.Π.: Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος, ποια είναι η πρώτη σας επιλογή και γιατί;
Δ.Λ.: Κινηματογράφος… Είναι το πιο ωραίο επάγγελμα του κόσμου…
Ε.Π.: Έχετε βραβευτεί αρκετές φορές και στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο, πώς νιώθετε; Σας επηρεάζουν ως καλλιτέχνη;
Δ.Λ.: Η βράβευση είναι ένας θεσμός από αρχαιοτάτων χρόνων.. Είναι από τις όμορφες στιγμές που μπορείς να ζήσεις.. Απλά πάντα πρέπει να έχεις το νου σου σε αυτό που λέει ο Αριστοτέλης «Όταν κάποιος σου δίνει την τιμή – βράβευση- θα πρέπει δυο πράγματα να συμβαίνουν.. Αρχικά να την έχει την τιμή για να μπορεί να σου τη δώσει και κατά δεύτερον να σου λείπει η τιμή – βράβευση- και να πας να την πάρεις».. Και νομίζω ότι έτσι πρέπει πάντα να το ζυγίζουμε, «Ποιος σε βραβεύει και εσύ, εάν έχεις ανάγκη αυτή τη βράβευση»..
Ε.Π.: Σήμερα, πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή ενός ηθοποιού στη τηλεόραση και γιατί; Πόσο επηρεάζει η τηλεοπτικότητα ενός ηθοποιού την πορεία μιας παράστασης; Μπορεί δηλαδή να σταθεί μια παράσταση ακόμη και αν δεν είναι καλή μόνο και μόνο γιατί στην ομάδα υπάρχουν ηθοποιοί που συμμετέχουν σε τηλεοπτικές σειρές;
Δ.Λ.: Αρχικά πιστεύω ότι η τέχνη από μόνη της δεν κινδυνεύει από κανέναν και από τίποτα, ούτε και το θέατρο κινδυνεύει… Το ότι ανά διαστήματα εμφανίζονται κάποιες μόδες το γνωρίζουμε όλοι. Δεν το σπουδαιολογώ αυτό το πράγμα και πιστεύω ότι όπως έρχεται έτσι και θα φύγει.. Κάποιοι δουλεύουν στην τηλεόραση, είναι αναγνωρίσιμοι, ο κόσμος τους αγαπάει αλλά υπάρχουν και ηθοποιοί που ο κόσμος εξίσου τους αγαπάει και τους ακολουθεί χωρίς να τους βλέπει κάθε μέρα στην τηλεόραση. Δηλαδή είναι τόσο ρευστά τα πράγματα που δε νομίζω να σπουδαιολογούσα ένα τέτοιο γεγονός.
Ε.Π.: Νιώθετε δικαιωμένος με τις μέχρι τώρα επιλογές σας;
Δ.Λ.: Νιώθω πολύ ικανοποιημένος και αισιόδοξος για το μέλλον που έρχεται.
Ε.Π.: Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας στη ζωή σας;
Δ.Λ.: Το βασικό να είναι καλά η οικογένειά μου. Σίγουρα ως γονιός η προτεραιότητα μετατοπίζεται στην κατεύθυνση του παιδιού. Και κατ’ επέκταση ο κοντινός κύκλος και οι συνεργάτες μου θα ήθελα να είναι όλοι τους καλά.
Ε.Π.: Τον ελεύθερο σας χρόνο που τον αφιερώνεται;
Δ.Λ.: Συνήθως σκέφτομαι την επόμενη κίνηση..
Ε.Π.: Σκεφτήκατε καθόλου να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Δ.Λ.: Όπως πάλι λέει ο Αριστοτέλης η πολιτική είναι η ύψιστη μορφή τέχνης γιατί αυτή καθορίζει πώς θα αναπτυχθούν οι άλλες τέχνες.. Επομένως είναι ένα πάρα πολύ σπουδαίο αντικείμενο για να ασχοληθεί κάποιος και όπως συμπληρώνει και πάλι ο Αριστοτέλης «δεν είναι για τους νέους» και εγώ νιώθω πολύ νέος για να ασχοληθώ με κάτι τόσο σπουδαίο.
Ε.Π.: Εκλογές… Πώς βλέπετε την είσοδο φασιστικών κομμάτων στη Βουλή;
Δ.Λ.: Καλά έκανε και εκφράστηκε το εκλογικό σώμα για να γνωρίζουμε τι συμβαίνει γιατί όταν τα κουκουλώνεις τα πράγματα νομίζω ότι γίνονται χειρότερα. Την έκφραση αυτή του εκλογικού σώματος δεν θα τη χαρακτηρίσω καλή ή κακή αλλά θα πω ότι θα έπρεπε να μας προβληματίζει και να μας δώσει «τροφή για σκέψη» για το τι συμβαίνει και πώς συμβαίνει αυτό…
Ε.Π.: Για τη νέα σεζόν τι έπεται;
Δ.Λ.: Ολοκληρώνουμε τις «Βάκχες», συνεχίζεται ο «Σασμός» και υπάρχουν και κάποιες σκέψεις με το θέατρό μου, κάποια σκηνοθεσία, αλλά θα τα δούμε αργότερα..
Ευχαριστώ
.
-Τρίτη 18 Ιουλίου
Θέατρο Δάσους
«Βάκχες» του Ευριπίδη.
Η παράσταση προσεγγίζει ερμηνευτικά το έργο και διερευνά την διονυσιακή μανία ή «βακχεία» με βασικά εργαλεία τον λόγο του Ευριπίδη, τον συνδυασμό της σύγχρονης με την παραδοσιακή μουσική, και μια κινησιολογία βασισμένη στην τελετουργία των Αναστεναρίων, που πιθανότατα αποτελεί επιβίωση θρησκευτικών πρακτικών από τη λατρεία του Διονύσου.
.
Σκηνοθεσία: Έλενα Μαυρίδου. Ερμηνεύουν: Δημήτρης Λάλος, Γιώργος Χριστοδούλου.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
