Ο τενόρος Μάριος Φραγκούλης, μιλάει στην kulturosupa.
Σεμνός, ευγενικός, λαμπερός. Αυτές είναι οι πρώτες αρετές που διαπιστώνει κανείς από το πρώτο λεπτό συνομιλίας μαζί του. Ένας σπουδαίος τενόρος με διεθνή καριέρα και πολλές ευαισθησίες. Ένας γλυκός άνθρωπος που χαίρεσαι να κουβεντιάζεις, χωρίς καμία απολύτως έπαρση. Σου δίνει τροφή να ρωτήσεις πολλά και να μάθεις ακόμα περισσότερα, μόνο που δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας και περιοριστήκαμε σε λίγες και "άλλου είδους"...καλές [πιστεύουμε] ερωτήσεις...
Ο Μάριος Φραγκούλης, μιλάει στην kulturosupa.
Γνωρίζω πώς έχετε μεγάλη ευαισθησία στα παιδιά...
Είναι χρέος μας να είμαστε κοντά στον άνθρωπο και ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά.
Τι συναισθήματα σας γεννά η επαφή μαζί τους;
Τα παιδιά έχουν ακόμα καθαρή την ψυχή και το μυαλό τους. Μας χαρίζουν το χαμόγελό τους… Λίγο είναι αυτό;
Και έχετε προσφέρει πολλές φορές τις υπηρεσίες σας για παιδιά που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην κοινωνία..
Πιστεύω πως τους αξίζει ένα καλό μέλλον, μία καλή μέρα και ένα σπίτι που μπορεί να φροντίσει αυτά τα παιδιά, δίνοντας τους πολλή αγάπη. Από την πλευρά μου προσπαθώ να δώσω κάτι από αυτά που έχω κερδίσει στη ζωή μου πίσω σε αυτά τα παιδιά που μας έχουν ανάγκη.
Θα ήθελα να πάμε στα μουσικά πράγματα και να ρωτήσω αν η λεγόμενη ''σοβαρή'' μουσική έχει απήχηση στη χώρα μας και αν ναι, σε ποιες ομάδες πληθυσμού;
Θεωρώ πως αν ο κόσμος πιστέψει ότι ο καλλιτέχνης είναι καθαρός μέσα του με αυτό που προσφέρει, θα έρθει να τον στηρίξει. Δεν πιστεύω πως η κλασική μουσική ή η όπερα είναι το πιο δημοφιλές είδος, αυτό είναι σίγουρο. Δεν πρέπει όμως να μένουμε στις αράχνες του παρελθόντος. Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με μία πιο σύγχρονη ματιά ειδικά όταν πρόκειται για τον κλασικό χώρο. Και είναι γεγονός πως έχουμε πολλά νέα ταλέντα. Είναι η Λουκία Σπανάκη, ο Νίκος ο Σπανός, η Ελένη η Κελεσίδη, o Καβράκος, ο μεγάλος μπάσος που τραγουδάει και διαπρέπει σε όλο τον κόσμο και φυσικά ουκ ολίγες προσωπικότητες που έχουν ανοίξει δρόμους σε όλον τον κόσμο.
Όντως αλλά και οι κλασσικοί, οι λεγόμενοι παλιοί…
Ποιον να πούμε; Τον Νικόλα Ζαχαρίου, τη Μορφωνιού, την Αγνή Μπάλτσα, την αείμνηστη Μαρία Κάλλας που έθεσε τα όρια με τα οποία συγκρίνονται όλοι οι τραγουδιστές των ερχόμενων γενεών;
Καταλαβαίνω ότι η όπερα με μια άλλη ματιά, αποκτά μια πιο ευρεία αποδοχή…
Δεν χρειάζεται η όπερα να είναι ένα είδος προς εξαφάνιση. Μπορεί να είναι ένα πολύ εύκολο ή ένα ευέλικτο είδος. Έχει σχέση με τη σκηνοθεσία, έχει σχέση με το ταλέντο και το παρουσιαστικό. Γιατί κακά τα ψέματα, η εικόνα στις μέρες μας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και πρέπει και εσύ να παίζεις ένα ρομαντικό ήρωα που να μοιάζεις και με τον ήρωα της ιστορίας.
Μιας και αναφερθήκατε στην Μαρία Κάλλας, είχα δει μία Κολομβιανής παραγωγής ταινία, όπου ο λογοτέχνης πρωταγωνιστής άκουγε και έκανε μεγάλη αναφορά στη σημασία της προσωπικότητάς της. Και το τονίζω, Κολομβιανή παραγωγή και αναφέρονταν στη Μαρία Κάλλας...
Μα η Μαρία Κάλλας είναι σημείο αναφοράς σε όλο τον πλανήτη. Θεωρώ ότι μετά τον Καρούζο που ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε αυτή τη μεγάλη ιστορία με την πρώτη ηχογράφηση κλασικού τραγουδιού - το O Sole Mio, και την παρουσία του στις διάφορες όπερες μετά υπήρξε η Μαρία Κάλλας. Ήταν η δεύτερη περίοδος. Και μάλιστα ονομάστηκε προ-Κάλλας και μετά-Κάλλας. Γιατί πριν από την Κάλλας υπήρχε βέβαια μία μεγάλη ιστορία στην όπερα και μετά την Κάλλας συνεχίζει να υπάρχει μία παιδεία, μία σχολή και μία μεγάλη γενιά που έχει ακολουθήσει τα χνάρια της.
Πιστεύετε πως η μουσική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, αν μπει με σοβαρό τρόπο, θα βοηθήσει τα νέα παιδιά να πλησιάσουν τη μουσική καλύτερα;
Νομίζω ότι επιβάλλεται. Θα έπρεπε να υπάρχει μουσική σε όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Από μικρές ηλικίες μέχρι και πανεπιστήμιο.
Εσείς ήσασταν τυχερός, απ΄ όσο γνωρίζω… μάθατε πολύ μικρός μουσική…
Εγώ είχα τη χαρά να ακούω στο σπίτι πολύ κλασική μουσική. Οι γονείς μου είχαν μια διάθεση να μου δείξουν και να μου δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν πάνω στο θέμα ποιοτικό-καλό τραγούδι. Με πήγαν στο Ωδείο Αθηνών όπου σπούδασα βιολί από τεσσάρων-πέντε ετών. Καταρχάς, ξεκίνησα με τον Βατικιώτη, τον σπουδαίο βιολονίστα και μετά συνέχισα με τον Παντελή τον Δεσπωτίδη όταν ήταν ο Παλάντιος διευθυντής στο Ωδείο Αθηνών. Μεγάλωσα λοιπόν με μία παιδεία, ξέροντας αυτή τη στιγμή ότι έχω ξεκινήσει από μέσα προς τα έξω…
Δεν είναι ωραίο να βλέπεις τη μουσική σαν ένα φαινόμενο από μακριά, πρέπει να την καταλαβαίνεις, να τη νιώθεις και αυτό γίνεται μόνο αν ξεκινήσει η εκπαίδευση σου από πολύ νωρίς.
Συνεπώς τα ωδεία παίζουν σημαντικό ρόλο στη μουσική παιδεία της νεολαίας;
Τα ωδεία είναι πολύ σημαντικά, είναι ο οίκος της μουσικής, εκεί όπου θα πρέπει τα παιδιά που θέλουν να μάθουν μουσική να πάνε με ανοιχτή καρδιά, διάθεση και να μην φοβούνται..
Υπάρχουν όμως καλοί καθηγητές γι αυτά τα παιδιά που λαχταρούν να μάθουν μουσική;
Από μόνο του ένα ωδείο δεν έχει και καμιά αξία. Πρέπει να υπάρχουν δάσκαλοι και υπάρχουν καλοί δάσκαλοι, αλλά πιστεύω ότι τα ωδεία πρέπει να γίνουν λίγο πιο αυστηρά. Από τις διάφορες συνεργασίες μου, εντοπίζω πράγματι πολλά νέα ταλέντα και ωραίες φωνές και πολύ καλές χορωδίες. Θα σας πω όμως ότι εγώ ακόμα και σήμερα σε διάφορα τεχνικά θέματα, συνεχίζω μαθήματα με τον δάσκαλό μου τον Γιώργο Μισαηλίδη...
Τι θα λέγατε λοιπόν στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική;
Όπως σας είπα, να μην φοβούνται την καλή μουσική. Να μην φοβούνται ότι δεν είναι το trend της εποχής ή ότι το κλασικό τραγούδι ξαφνικά δεν είναι σύγχρονο.
Πώς βλέπετε τα πράγματα σήμερα;
Θα σας πω ένα παράδειγμα από την Carmina Burama την οποία ο κόσμος πιστεύει λανθασμένα ότι είναι ένα πολιτικό έργο. Εχει σχέση με τη ζωή, με τον τρόπο που ο άνθρωπος βλέπει τη φύση, τον έρωτα, την ομορφιά. Είναι στην ουσία ο κύκλος της ζωής, η ρόδα της ζωής όπου μιλά για την πορεία, τον κύκλο που κάνει ένας άνθρωπος.
Τι μας διδάσκει;
'Ονειρεύομαι κάποια μέρα να γίνω βασιλιάς, να έχω ένα βασίλειο'', μετά λέει ''είμαι βασιλιάς'', κατόπιν ''είχα ένα βασίλειο'' και ο τέταρτος κύκλος είναι ''κάποτε είχα ένα βασίλειο''. Εγώ δεν ξέρω σε ποιο μέρος του κύκλου βρισκόμαστε ως χώρα...
Πιστεύω όμως ως άνθρωποι πρέπει να διανύσουμε όλους τους κύκλους, από τα νεανικά, έως την ωριμότητά μας, να ζήσουμε και να ευχαριστηθούμε αυτά τα χρόνια όμορφα, όποια και να'ναι, όπως και να΄ναι...
Σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι τα καλύτερα.
Και εγώ, να είσαι καλά!
Με τον Μάριο Φραγκούλη συνομίλησε
ο Παναγιώτης Κουντουράς για την "Κ", φωτογραφίες:Θανάσης Κωνσταντόπουλος.
