Rss title here

Μαίρη Κωνσταντινίδου: «Η μουσική και η τέχνη γενικά ασφυκτιά στη μετριότητα..» | Interview

286 — +Fri, 09 Jun 2023 10:26:00 +0300

Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ

«Η αναγνώριση των προσπαθειών και η επιβράβευση κάθε εργάτη της τέχνης είναι μια ικανοποίηση και χαρά, που δίνει δύναμη για τη συνέχεια του καθενός. Ένας θεσμός που το επιχειρεί αυτό, αξιοκρατικάκ αι με την ευθύνη που περικλείει, δε μπορεί παρά να χειροκροτηθεί. Για μας μεγάλη τιμή και χαρά να συμμετέχουμε στον θεσμό απονομής Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης, σε μια βραδιά χαράς και αναγνώρισης των ανθρώπων της τέχνης».

Η «Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης» αποτελεί συνέχεια της «Χορωδίας Θεσσαλονίκης» η οποία ιδρύθηκε το 1987 και αποτελείται από σπουδαστές και αποφοίτους Ανώτερων και Ανώτατων Μουσικών Σχολών. Στο ευρύτατο ρεπερτόριό της περιλαμβάνονται έργα Αναγέννησης, Κλασσικής και Ρομαντικής περιόδου. Ορατόρια, Όπερες, Musicals, έργα σύγχρονων Ελλήνων και Ξένων Συνθετών καθώς και πρώτες εκτελέσεις έργων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εμφανιστεί κατ’ επανάληψη στα «Δημήτρια», στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και Αθηνών, στο Ηρώδειο, στη Λυρική Σκηνή, στις «Διεθνείς Μουσικές Ημέρες» στο «Ελληνικό Φεστιβάλ», σε φεστιβάλ άλλων πόλεων της Ελλάδος και έχει συνεργαστεί με Ελληνικές και Ξένες Ορχήστρες σε Όπερες και Ορατόρια.

Έχει εμφανιστεί στην Κων/πολη, Αρχαία Έφεσσο, Ισπανία, Βιέννη, Βουδαπέστη, Πράγα, Ουαλλία, Λονδίνο, Ρώμη, Φιλανδία, Αλβανία, Ρωσία και έχει τιμηθεί με Χρυσά, Αργυρά και Χάλκινα Μετάλλια στους Διεθνείς Διαγωνισμούς Αθηνών, Λανγκόλεν και Ρώμης. Συμμετείχε σε πολλές από τις επίσημες εκδηλώσεις του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας «Θεσσαλονίκη 97» με έργα διεθνούς ρεπερτορίου και έργα σε πρώτη εκτέλεση των Αδάμη, Αστρινίδη, Μπαλτά, Σαμαρά, Καλομοίρη.Πήρε μέρος στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα «Πράγα 2000» με έργα Τσέχων Συνθετών, παρουσία του συνθέτη PeterEben και στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα «Πάτρα 2006».

Από το 1993 συμπράττει με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ενώ έχει συμπράξει με τη Συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ, τη Δημοτική Ορχήστρα του Βόλου και τις Συμφωνικές Ορχήστρες Πράγας, Σόφιας, Κέμνιτς, Βεστφαλίας, Ρουμανίας, Ουαλλίας και Άγκυρας. Συνεργάστηκε με Έλληνες και Ξένους Μαέστρους, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης , το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών , τη Λυρική Σκηνή, την Όπερα Θεσσαλονίκης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, την Πολιτιστική Ολυμπιάδα και το Υπουργείο Πολιτισμού, το Δήμο Θεσσαλονίκης και Δήμο Αθηναίων όπως και με τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο, Χ. Λεοντή, Z. Preisner και G. Bregović. Από το Σεπτέμβριο του 2001 συμμετέχει στην εναρκτήρια Συναυλία των «ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ» με έργα των Mahler, Beethoven, Haydn, Orff και στις Οπερατικές παραγωγές του Ο. Μ. Μ. Θ. όπως ‘’Rigoletto’’, ‘’Μομο’’, ‘’Madama Butterfly’’, ‘’Cavaleria Rusticana’’, ‘’Γάμοι του Φίγκαρο’’, ‘’Lucia di Lammermour’’, ‘’Trovatore’’, “Turandot”, “I Puritani”, “Samsonet Dalila” καθώς και στα Ορατόρια και Μεγάλα Χορωδιακά Έργα.Έχει συνεργαστεί με την «Όπερα Θεσσαλονίκης» στις όπερες “Die Fledermaus”, “Aida”, “Pagliacci”, “ΟιδίπουςΤ ύρρανος” και “Don Jiovanni”

Τη Χορωδία από την ίδρυσή της διευθύνει η Μαίρη Κωνσταντινίδου, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος του Κρατικού Ωδείου της πόλης, των τάξεων Πιάνου της Χρυσούλας Καλαïτζή και Ανώτερων Θεωρητικών του Θεόδωρου Μιμίκου. Σπούδασε Διεύθυνση με τους Δημήτρη Αγραφιώτη, PéterErdei και GeorgTintner σε Ελλάδα, Ουγγαρία και Αγγλία αντίστοιχα.Συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Ελληνικό Φεστιβάλ, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Όπερα Θεσσαλονίκης, την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, καθώς και με τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και Αθηνών σε οπερατικές παραγωγές και ορατόρια.

Κατέκτησε τη Β' θέση στον “Διεθνή Διαγωνισμό Νέων Μαέστρων Χορωδίας” στην Πράγα το 1995. Διευθύνει τη “Χορωδία Θεσσαλονίκης” από την ίδρυσή της, με την οποία κατέκτησε ένα χρυσό, δύο αργυρά και τρία χάλκινα μετάλλια και εμφανίστηκε σε Φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού και, σε συνέχεια αυτής, τη “Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης - Μαίρης Κωνσταντινίδου”, τις Χορωδίες “Θερμαϊκός”, “Aποφοίτων Κολλεγίου Ανατόλια” και Μουσικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης, ενώ από το 2010 έχει αναλάβει τη Χορωδία “Κοραής”. Είναι καθηγήτρια του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, του οποίου τη Χορωδία διευθύνει από τον Νοέμβριο του 2008. Από το καλοκαίρι του 2004 διδάσκει και διευθύνει τη Χορωδία της Θερινής Ακαδημίας της Πράγας.

Συνέντευξη της Μαίρης Κωνσταντινίδου, Μαέστρου της Μικτής Χορωδίας Θεσσαλονίκης στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

Ε.Π.: Μια χορωδία που κρατά τώρα 30 γεμάτα χρόνια.. με δική σας πρωτοβουλία η δημιουργία της…πώς αποφασίσατε να τη δημιουργήσετε; Ποιο ήταν το κίνητρο; Ποια ήταν η πρόκληση στην πορεία; Και τελικά τί είναι η Μικτή χορωδία Θεσσαλονίκης;

Κ.Μ.:Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια όπου κυριαρχούσε η Μουσική με παραγωγές του πατέρα μου και με συναυλίες της μητέρας, με τους καλύτερους μουσικούς της πόλης, η εξέλιξη ήταν μάλλον αναμενόμενη. Το συναίσθημα του να μοιράζεσαι με συνεργάτες και κοινό, το ύψιστο μέσο έκφρασης που είναι η μουσική, ήταν ήδη πολύ δυνατό κίνητρο. Στη πορεία οι προκλήσεις και προσκλήσεις των μεγάλων έργων και παραγωγών είχαν μια τεράστια δυναμική που κανείς δε μπορούσε να αντισταθεί. Έτσι η Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης έγινε το νόημα και ο τρόπος ζωής για 2000 χορωδούς διαχρονικά.

Ε.Π.: Από την αρχή είχατε βάλει τον πήχη ψηλά; Ήταν η επαγγελματική της συμμετοχή μέσα στους αρχικούς σας στόχους;

Κ.Μ.:Ήταν πολύ ψηλά τα ακούσματα μου άρα και οι απαιτήσεις μου. Η μουσική και η τέχνη γενικά ασφυκτιά στη μετριότητα. Άλλωστε είναι και μεγάλη ασέβεια προς τους συνθέτες αλλά και το κοινό. Υπηρετώντας αυτό, ήρθαν τα πράγματα από μόνα τους.

Ε.Π.: Θεσμικά που ανήκει η χορωδία; Έχει οικονομική στήριξη από κάποιο φορέα; Πώς ανταποκρίνεται στα έξοδά της;

Κ.Μ.: Η Χορωδία είναι ΝΠΙΔ και συντηρείται από τις αμοιβές της.

Ε.Π.: Με πόσα μέλη ξεκίνησε και πόσα είναι τώρα τα μέλη της;

Κ.Μ.:Η Χορωδία ξεκίνησε με 16 μέλη και έφτασε ως τα 80μέλη. Στη περίοδο της καραντίνας λειτούργησε με ομάδα ασφαλείας 24 χορωδών και σήμερα είναι 45 μέλη.

Ε.Π.: Το ρεπερτόριο της χορωδίας τι περιλαμβάνει; Συμβαδίζετε με τις σύγχρονες χορωδιακές τάσεις;

Κ.Μ.:Τ ο ρεπερτόριο, όντας ανεξάντλητο, προσαρμόζεται ανάλογα με τις εκάστοτε απαιτήσεις και ανάγκες των συνεργαζόμενων φορέων, των επετειακών συναυλιών, των πειραματικών συναυλιών, των πρώτων εκτελέσεων Ελλήνων συνθετών, των ακουστικών απαιτήσεων των χωρών των συναυλιών και εν τέλει των απαιτήσεων του κοινού.

Ε.Π.: Έχει εμφανιστεί στην Κων/πολη, Αρχαία Έφεσσο, Ισπανία, Βιέννη, Βουδαπέστη, Πράγα, Ουαλλία, Λονδίνο, Ρώμη, Φιλανδία, Αλβανία, Ρωσία σχεδόν σε όλη την Ευρώπη… Ήταν μέσα στα βασικά σας σχέδια η εξωστρέφεια και με ποιο σκοπό;

Κ.Μ.: Ναι, βέβαια η εξωστρέφεια και η διεθνής επικοινωνία ήταν από τη πρώτη στιγμή στόχος και προσπάθεια που αναγνωρίστηκε με το καλύτερο δυνατόν τρόπο, ανταμείβοντας όλους μας και κάνοντας βήματα που δεν σου επιτρέπουν να γυρίσεις προς τα πίσω.

Ε.Π.: Ποιες άλλες ευθύνες έχετε εκτός από το ρεπερτόριο και την προετοιμασία;

Κ.Μ.: Τον προγραμματισμό της Χορωδίας, την επιλογή των Χορωδών, την τεχνική των Χορωδών, την επικοινωνία με τους πολιτιστικούς φορείς, την οργάνωση συναυλιών, τις πρόβες και τη Διεύθυνση, τις δημόσιες σχέσεις, το managment, την διοίκηση και εκπροσώπηση και ότι άλλο μπορεί να προκύψει. Με τη πολύτιμη γραμματειακή και οργανωτική υποστήριξη των συνεργατών μου και την υπευθυνότητα των μελών της Χορωδίας, όλα κυλάνε εύρυθμα και αποτελεσματικά.

Ε.Π.: Ποιες ήταν οι βασικές σας αξίες όλα αυτά τα χρόνια που θεωρείται αδιαπραγμάτευτες και εξίσου βασικές για την ομαλή λειτουργία της χορωδίας; Παραμένουν;

Κ.Μ.: Αυτό είναι το συναρπαστικό, ότι τίποτα δεν άλλαξε από τη πρώτη μέρα έως και σήμερα...Ενθουσιασμός, προσήλωση, συνέπεια, δοτικότητα, αυταπάρνηση, συμμετοχή, ευθύνη, αυτοκριτική, μουσική συνείδηση, υψηλή αισθητική, χαρά.

Ε.Π.: Μαέστρος – χορωδοί – κοινό, πώς διατηρούνται οι ισορροπίες σε αυτή την πολύπλευρη σχέση;

Κ.Μ.:Είναι ένας κύκλος ενέργειας, μια σχέση πομπού και δέκτη.. Αρχικά μαέστρο και χορωδίας και μετά χορωδίας και κοινού. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη μαέστρου - χορωδών με την έντιμη και επίπονη προσπάθεια τους, παράγουν το αποτέλεσμα το οποίο επικοινωνεί με το μέγας αποδέκτη που είναι το κοινό, το οποίο είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής τελικά σε κάθε συναυλία.

Ε.Π.: Πόσο απαιτητική είστε από τον εαυτό σας;

Κ.Μ.: Απαιτήσεις χωρίς εκπτώσεις.

Ε.Π.: Πώς προσεγγίζετε το κοινό; Τον κόσμο; Πότε είστε ευχαριστημένη/ ικανοποιημένη από μια εμφάνισή σας;

Κ.Μ.: Όταν δημιουργούμε ισχυρά συναισθήματα, κάνοντας το σωστό να είναι και ωραίο, καταθέτοντας πνεύμα και ψυχή.

Ε.Π.: Ποιες δυσκολίες συναντάτε συνήθως;

Κ.Μ.: Κάθε δυσκολία όταν ξεπερνιέται φέρνει άλλες δυσκολίες που πρέπει να ξεπεραστούν...Δε σταματάει ποτέ αυτό...και είναι μια διαρκής πρόοδος..

Ε.Π.: Έχει τύχει περίπτωση που η σύνθεσή της φωνητικά να μην είναι ισοδύναμη; Και τι κάνετε τότε, πώς το αντιμετωπίζετε;

Κ.Μ.: Ναι βέβαια... Όλα αντιμετωπίζονται με αντιμεταθέσεις φωνών.. με ρύθμιση δυναμικώνισορροπιών... και άλλα πολλά τρικ που διατηρούν ακμαία την αρμονική δομή... Άλλωστε πρέπει να φτιάξει ψωμί με ότι αλεύρι διαθέτει καθένας..

Ε.Π.: Με ποιες προϋποθέσεις εντάσσεται ο ενδιαφερόμενος στη χορωδία; Γιατί να έρθει; Τι αποκομίζει από αυτή τη σχέση; Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που θα πρέπει να διαθέτει;

Κ.Μ.:Η Χορωδία είναι από μόνη της ένα μεγάλο σχολείο. Η διείσδυση στα μνημειώδη έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, η πορεία από την ανάγνωση ως την εκτέλεση, ένα ταξίδι όπου παρακολουθεί κανείς πως οι νότες από τούβλα γίνονται ένα ηχητικό οικοδόμημα, η επικοινωνία και συνύπαρξη με καταξιωμένους έως θρυλικούς καλλιτέχνες και η ανακάλυψη του τι μπορεί κανείς να κάνει με πίστη και προσπάθεια, καταθέτοντας το καλύτερο του εαυτό. Τα απαραίτητα προσόντα για όλα αυτά είναι γνώση, συνέπεια, συλλογική συνείδηση, αυτοπειθαρχία, θάρρος και χαμόγελο.

Ε.Π.: Πόσες ώρες πρόβας απαιτούνται και κάθε πότε εντάσσονται νέα μέλη;

Κ.Μ.: Εμείς έχουμε πρόβες σταθερές. Δεν αυξάνουμε εν όψει συναυλιών ούτε και ελαχιστοποιούμε σε πιο χαλαρές περιόδους. Η φωνή θέλει ρέγουλα...

Ε.Π.: Υπάρχουνε ακαδημαϊκές σπουδές πάνω στη χορωδία; Ένα θέλει κάποιος να εξελιχθεί σε αυτό τον τομέα τι πρέπει να κάνει και που μπορεί να φτάσει; Γιατί η χορωδία δεν είναι ένα απλό και εύκολο πράγμα…περιέχει συνθετικά και βασικά στοιχεία και άλλων τεχνών..

Κ.Μ.: Κάτ εμέ δεν υπάρχει πιο ωραίο άκουσμα από μια καλή χορωδία αλλά και χειρότερο από μια κακή χορωδία… Είναι δύσκολο όργανο… Ο κάθε χορωδός είναι πια μέρος ενός οργάνου.. η ομοιογένεια, ήχος, το κούρδισμα, η έκφραση, το χρώμα,η κινησιολογία, το στυλ κάθε έργου και άλλα πολλά… Σαφώς και απαιτούνται ακαδημαϊκές σπουδές πράγμα που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και έχουμε ήδη πολύκαταρτισμένους μαέστρους χορωδιών, που προάγουν τη τέχνη μας...

Ε.Π.: Μια συγκινητική στιγμή όλης αυτής της λαμπρής πορείας;;

Κ.Μ.:Πολλές... Αλλά η πιο συγκινητική δεν ήρθε ακόμα…

Ε.Π.: Το όνομά σας έχει συνδεθεί με την ποιότητα του αποτελέσματος. Πώς νιώθετε για αυτό;

Κ.Μ.: Δικαιωμένη!

Δείτε και αυτό:

12α ΘΒΘ: Η σπουδαία Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης υπό τη διεύθυνση της Μαίρης Κωνσταντινίδου στην Τελετή Απονομής

social

ΜΑΙΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ: Facebook

ΜΧΘ: Facebook - site - YouTube

Ακολουθήστε μας στα social media

Η Make-up Artist Ιωάννα Μητακίδου μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Το μακιγιάζ είναι τέχνη ψυχής..» | Interview

286 — +Wed, 07 Jun 2023 22:47:00 +0300

Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την πορεία της στο χώρο του Μακιγιάζ μέσω του Beauty Make-up. Σπούδασε την τέχνη του Μακιγιάζ στο Marketing (City College), Culture Management του Πανεπιστημίου Sheffield και Art Direction του Central Saint Martins. Επιστρέφοντας από το Λονδίνο, η ανάγκη της να ψάχνει και να εξελίσσεται συνεχώς στο χώρο του μακιγιάζτην οδήγησε στη δημιουργία της σχολή της, το LMI London Make Up Institute, ένα Κέντρο Τέχνης Μακιγιάζ αντίστοιχο με τις Σχολές Μακιγιάζ παγκόσμιων προδιαγραφών. Ένα άκρως καλλιτεχνικό-επιμορφωτικό κέντρο στην Τέχνη του Μακιγιάζ.

Η πολυσχιδής καλλιτέχνης μιλάει για την τέχνη του μακιγιάζ καθώς και για το ρόλο του θεατρικού μακιγιάζ, το οποίο αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στο αποτέλεσμα μιας θεατρικής παραγωγής.

Συνέντευξη της Make-up Artist Ιωάννας Μητακίδου στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα..

«Η σχέση μου με την Κουλτουρόσουπα και τα βραβεία ξεκίνησε εδώ και χρόνια όταν κερδίσαμε το βραβείο καλύτερου μακιγιάζ με τη σχολή. Φέτος είμαστε οι χορηγοί Μακιγιάζ τη βραδιά των Θεατρικών Βραβείων Θεσσαλονίκης και ευχαριστώ θερμά τον Γιάννη Τσιρόγλου για την πρόσκληση. Ο θεσμός των βραβείων είναι πολύ σημαντικός και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη διάσταση γιατί στο θέατρο θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερο χώρο και αίγλη. Μέσα από τα βραβεία της Κουλτουρόσουπας δίνεται χώρος σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που δουλεύουν αφανείς πίσω από τα φώτα της σκηνής για να βγει μια παράσταση…»

Ε.Π.: Ιωάννα μίλησέ μας για την πορεία σου, Πως ασχολήθηκες με το μακιγιάζ;

Μ.Ι.:Καταρχάς η ενασχόληση μου με το make-up ήταν άκρως δημιουργική και καθόλου επαγγελματική. Πάντα αγαπούσα την μόδα και την ομορφιά. Έτσι στην διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών μου στο marketing άρχισα να μακιγιάρω συμφοιτήτριες και φίλες μου. Η πρόθεσή μου στο να αναδείξω τα όμορφα χαρακτηριστικά τους και ενίοτε να τις μεταμορφώσω σε grande περσόνες με οδήγησε στο να ψάξω αυτήν την τέχνη πιο βαθιά και χωρίς να το καταλάβω από την αγάπη μου για την γυναίκα και την τέχνη αυτή κατέληξα στο να το κάνω και ως επάγγελμα.

Ε.Π.: Τι είναι αυτό που σε κρατάει και σε γοητεύει σ’ αυτό;

Μ.Ι.: Πολύ θεωρούν το μακιγιάζ μια απλή καθημερινή διαδικασία της γυναίκας, ενώ αντίθετα είναι μια πολύπλοκη τέχνη με πολλαπλές δυνατότητες αυτοέκφρασης που συνδυάζει τεχνικές και διαπροσωπικές δεξιότητες, αντίληψη και παρατηρητικότητα των χαρακτηριστικών, δημιουργικότητα και φαντασία. Εναςmakeupartist εκτός του ότι πρέπει να έχει θεμελιώδεις γνώσεις στην τεχνική κατανόηση της μορφολογίας του προσώπου και στην σύνθεση των χρωμάτων, θα πρέπει να συνδυάζει την δυνατότητα να οραματιστεί το τελικό αποτέλεσμα πριν το παράξει. Επομένως θα πρέπει να έχει εσωτερική ομορφιά για να μπορεί να την εξωτερικεύει στον εκάστοτε ανθρώπινο καμβά του. Επίσης είναι μια τέχνη που έχει μια ευρεία γκάμα κλάδων που μπορεί κάποιος να ασχοληθεί, από την απλή φυσική εμφάνιση, στα πιο δημιουργικά visualartmakeup μέχρι και στις θεατρικές και SFX μεταμορφώσεις

Ε.Π.: Δεν είναι καθόλου εύκολο τελικά… Πρέπει να αφουγκραστείς το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου, να λειτουργήσουν όλες σου οι αισθήσεις ώστε να βγάλεις ένα αποτέλεσμα που θα τον αναδείξει..

Μ.Ι.: Ισχύει .. έτσι ακριβώς είναι. Όπως κάθε άλλη μορφή τέχνης έτσι και στο μακιγιάζ απαιτείται ο Artist να έχει γνώσεις και πηγές αναφοράς από άλλες τέχνες, αυτό κάνει έναν καλλιτέχνη να μπορεί να δημιουργεί κάτι διαφορετικά μοναδικό. Μόνο κατά αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μιλήσουμε για τέχνη. Η αντιγραφή και αναπαραγωγή των ίδιων ακριβώς τεχνικών δεν καλλιεργεί καλλιτέχνες με δημιουργική σκέψη αλλά τεχνίτες που απλά αντιγράφουν.

Ε.Π.: Υπάρχουν εξειδικεύσεις στο μακιγιάζ;

Μ.Ι.: Φυσικά και υπάρχουν. Αρχικά έχει την εξειδίκευση της ομορφιάς, το νυφικό μακιγιάζ, το οποίο είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στη χώρα μας, το μακιγιάζ μόδας, το θεατρικό μακιγιάζ, έχει πολλούς τομείς..

Ε.Π.: Εσύ σε ποιους τομείς εξειδικεύεσαι;

Μ.Ι.:Ως Make-up Artist δούλεψα στο Λονδίνο κυρίως στην μόδα και στο δημιουργικό μακιγιάζ αλλά στην Ελλάδα είχα την δυνατότητα να δουλέψω περισσότερο στο Beauty Makeup

Ε.Π.: Το θεατρικό μακιγιάζ έχει κάποιες άλλες ιδιαιτερότητες;

Μ.Ι.: Το θεατρικό μακιγιάζ έχει πολύ διαφορετική βάση σε όλη του τη φιλοσοφία. Καταρχάς, το μακιγιάζ ομορφιάς πλέον εντάσσεται στη φιλοσοφία της γλυπτικής και όχι της ζωγραφικής. Αντίθετα το θεατρικό μακιγιάζ, στο οποίο πρέπει να δημιουργήσεις ένα χαρακτήρα, παρεμβαίνει στα ίδια τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου και θα πρέπει να τα μεταμορφώσεις ή να τα παραποιήσεις ή να τα αναδιαμορφώσεις. Αυτό σημαίνει ότι πάμε πραγματικά σε μία παλαιότερη θεωρία, τη θεωρία της ζωγραφικής. Η αλήθεια είναι ότι είναι πιο κοντά στη θεωρία φωτοσκιάσεων της ζωγραφικής και όχι τόσο της γλυπτικής. Η γλυπτική έχει μία φιλοσοφία της μετάβασης των όγκων ενώ αντίθετα στη θεωρία του θεάτρου υπάρχει ένας πόλεμος μεταξύ φωτός και σκιάς για να μπορέσει να δημιουργηθεί ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Θεωρώ ότι το μακιγιάζ είναι ο αφανής ήρωας του θεατρικού χαρακτήρα που εξελίσσεται στα μάτια των θεατών. Θα πρέπει να δουλέψεις σωστά για να μπορέσεις να βάλεις ένα μεγάλο λιθαράκι στο ρόλο του ηθοποιού ώστε να διευκολύνεις να πετύχει το ρόλο.

Ε.Π.: Θεωρείται προϋπόθεση ότι θα πρέπει να υπάρχει και θεατρική παιδεία από τον Μακιγιέρ;

Μ.Ι.:Θεωρώ ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να δουλέψει κάποιος μέσα σε μία θεατρική ομάδα ή παράσταση. Για τον λόγο αυτό και στην LMI ο κύκλος των μαθημάτων θεατρικού και SFX makeup χωρίζεται σε τρία τμήματα 1. Στο τεχνικό και θεωρητικό κομμάτι του κλάδου 2. Στην σωστή αντίληψη και γνώση του φωτισμού και των θερμοκρασιών των φώτων στην σκηνή 3. Στην κατανόηση του χαρακτήρα και των ρόλων καθώς και των σκηνικών που έχουν παραχθεί για την συγκεκριμένη παράσταση.

Ε.Π.: Κάθε θεατρική παραγωγή δηλαδή έχει τον δικό της Make-up Artist;

Μ.Ι.: Κανονικά έτσι θα έπρεπε, αλλά δεν γίνεται συχνά. Στο εξωτερικό θεωρείται απαραίτητη η παρουσία των Make-upArtist στις θεατρικές παραγωγές. Στη χώρα μας δε γνωρίζουμε πώς να το θέσουμε οργανωτικά και πολλές φορές οι ηθοποιοί βάφονται μόνοι τους. Μπορεί να μην θεωρείται σημαντικό σε μας αλλά το μακιγιάζ όπως και το μαλλί πλαισιώνουν το χαρακτήρα οπότε είναι κάτι πολύ σοβαρό.

Ε.Π.: Με ποιο τρόπο «διαβάζεις» τους χαρακτήρες που θα δημιουργήσεις σε ένα θεατρικό έργο;

Μ.Ι.: Ο Make-up Artist θα πρέπει να παρακολουθεί τις πρόβες για να μπορέσει να καταλάβει τι ζητάει ο σκηνοθέτης και γενικά το πλαίσιο της παράστασης, να κάνει μια προσπάθεια και να διαβάσει το σενάριο εάν χρειαστεί.. Παρακολουθώντας την παράσταση, την δράση καθαυτή μπορείς καλύτερα να σχεδιάσεις το μακιγιάζ επάνω σε κάθε χαρακτήρα σε σχέση και με το φωτισμό της παράστασης.

Ε.Π.: Τι θέλεις να πετύχεις με το μακιγιάζ σου;

Μ.Ι.:Θέλω να βγάζω από τον άλλον αυτό που φοβάται να βγάλει και να του δίνω το θάρρος να το υποστηρίξει. Θέλω όλοι να έχουν τη δική τους προσωπικότητα, να μη δανείζονται τις εικόνες άλλων.

Ε.Π.: Πώς νιώθεις όταν μακιγιάρεις, κι όταν βλέπεις το αποτέλεσμα;

Μ.Ι.: Όταν ο απέναντί μου έχει πολύ ωραία ενέργεια, νιώθω ότι έχω πληρωθεί τα χίλια εκατομμύρια του κόσμου… Στην αντίθετη περίπτωση, όταν ο απέναντί μου δεν είναι ευδιάθετος και θετικός απέναντί μου, προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες μέσα μου ώστε να μπορέσω να λειτουργήσω όσο καλύτερα γίνεται.. Είναι σαν να χορεύεις τανγκό..

Ε.Π.: Είχες κάποια ιδιαίτερη εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια;

Μ.Ι.:Ως Make-up Artist στο Λονδίνο έχω δουλέψει περισσότερο στο κομμάτι της μόδας και ναι έχω δουλέψει για μεγάλους οίκους όπως Valentino Katratzou, Vivien Westwood κα. Η μοναδική φορά που δούλεψα μέσα στα θέατρα ήταν σαν βοηθός μακιγιάζ στο Λονδίνο σε ένα drugshow και στην Ελλάδα ως Makeup Artist της Χαρούλας Αλεξίου στο Μέγαρο μουσικής, η οποία ήταν πραγματικά συγκλονιστική.

Ε.Π.: Ιωάννα δεσμεύεσαι από τις τάσεις της μόδας

Μ.Ι.: Πλέον δεν υπάρχει παρθενογένεση και θεωρώ ότι η μόδα, τα βασικά στοιχεία του μακιγιάζ δόθηκαν από τη δεκαετία του ’30 έως και τα τέλη του ’50. Σε κάθε εποχή αλλάζει αυτό και μεταμορφώνεται ανάλογα με τη δομή και την τάση της μόδας. Αλλάζουν λίγο και οι παλέτες των χρωμάτων. Πιστεύω ότι είναι λάθος το να μην ακολουθούμε την μόδα, αρκεί να βάζουμε μέσα και την προσωπική πινελιά μας. Διαφορετικά δεν είσαι ένας καλλιτέχνης αλλά «δούλος» στις επιταγές των λίγων.

Ε.Π.: Σου έτυχε περίπτωση όπου ενώ το μακιγιάζ είναι εκπληκτικό, ο πελάτης να μην είναι ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα;

Μ.Ι.: Νομίζω ότι δεν υπάρχειMake-up Artistπου να μην του έχει τύχει κάτι… Το θέμα δεν είναι εάν είναι καλό το μακιγιάζ, εάν είναι πετυχημένο.. Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν μπορούμε να δεχτούμε κάποια πράγματα ή και εμείς οι επαγγελματίες δεν τα έχουμε ερμηνεύσει έτσι όπως θα ήθελε ο πελάτης. Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός και για τον επαγγελματία αλλά και για τον πελάτη. Εάν η ψυχολογία της στιγμής δεν είναι θετική, δε θα μπορέσει ο πελάτης να ευθυγραμμιστεί σωστά με την ομορφιά του. Το θέμα είναι να μπορείς να προσαρμόζεσαι στις συνθήκες και να βοηθάς τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, να είναι ικανοποιημένος.

Ε.Π.: Τι θεωρείς ως πρόκληση στη δουλειά σου;

Μ.Ι.:Για μένα πρόκληση είναι να μπορέσω να διαβάσω σωστά κάθε άνθρωπο και να δημιουργήσω μια σύγκλιση με την εικόνα που θα ήθελε να εκφράσει μέσα από το μακιγιάζ. Επίσης πρόκληση είναι να εξελίξω έναν χαρακτήρα ή μια φανταστική προσωπικότητα μέσα από ένα δημιουργικό ή θεατρικό μακιγιάζ.

-Ε.Π.: Πόσο σημαντικό θεωρείς το μακιγιάζ στην καθημερινότητά μας και γιατί;

Μ.Ι.: Εξίσου σημαντικό αλλά και ασήμαντο θα σου απαντήσω… Καταρχήν, θεωρώ την περιποίηση προσώπου πολύ σοβαρό θέμα για κάθε γυναίκα. Κατόπιν, στην καθημερινότητά της να τονίζει κάποια χαρακτηριστικά με φειδώ και χωρίς υπερβολές.

Ε.Π.: Να μιλήσουμε και για τη σχολή σου, το LMI London Make UpI nstitute;

Μ.Ι.: Στη σχολή μου προσπαθώ να συνδυάσω την καλλιτεχνικότατα του μακιγιάζ με την ακαδημαϊκότητα των σπουδών μου. Να προσαρμόσω δηλαδή τα μαθήματα και το εκπαιδευτικό σύστημα έτσι ώστε οι σπουδαστές μου να μπορούν να έχουν και μία πιο ολιστική γνώση. Να ασχοληθούν δηλαδή με την ιστορία της Τέχνης, την ιστορία του Styling, την ιστορία του Μακιγιάζ, μέχρι και τον τομέα του μάρκετινγκ. Δε θέλω να δημιουργώ απλούς «τεχνίτες» του μακιγιάζ, αλλά να μπορέσει η τέχνη να τους προσφέρει μια διευρυμένη αντίληψη και να μπορέσουν να γίνουν και καλοί επαγγελματίας αλλά και σωστοί καλλιτέχνες.

Η Κατερίνα Στικούδη μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Πλέον τα «όχι» μου είναι περισσότερα από τα «ναι»….» | Interview

286 — +Thu, 01 Jun 2023 11:48:00 +0300

Συνέντευξη στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

Είναιι τραγουδίστρια, ηθοποιός, παρουσιάστρια, μοντέλο, επιχειρηματίας και πρώην πρωταθλήτρια της κολύμβησης. Πάνω από όλα όμως είναι ένα γλυκό και ευγενικό παιδί, ένας απίστευτα φιλικός και προσφιλής άνθρωπος, μια τρυφερή μανούλα και σύζυγος, μια γυναίκα που συνεχίζει να διεκδικεί το όνειρό της στην ευτυχία….

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την κολύμβηση και μάλιστα υπήρξε αθλήτρια στην ομάδα του ΠΑΟΚ, με την οποία το 2001 κατέκτησε τη πέμπτη θέση σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Μετά το σχολείο, φοίτησε στο τμήμα ιατρικών εργαστηρίων του ΤΕΙ Λάρισας αλλά δεν αποφοίτησε ποτέ λόγω της ενασχόλησης της με το modeling και την εγκατάσταση της στην Αθήνα. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στον χώρο του θεάματος, το 2005, παίρνοντας μέρος στα ελληνικά καλλιστεία όπου εξελέγη Μις Ελλάς. Αμέσως ξεκίνησε και το ταξίδι της στη μικρή οθόνη με επιτυχημένες συμμετοχές σε καθημερινές σειρές, σε συμπαρουσιάσεις αλλά και παρουσιάσεις εκπομπών. Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια, ΑΝΤ1, MEGA αναλαμβάνοντας την παρουσίαση της μακροβιότερης μουσικής εκπομπής της ελληνικής τηλεόρασης του «Mega Star», ΣΚΑΪ, STAR..

Το 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο της κομμάτι, με τίτλο «Τώρα» σε συνεργασία με το συγκρότημα LAVA και ακολούθησαν τα κομμάτια «Εμμονή» σε συνεργασία με τους ΝΕΒΜΑ, «Δεν Θα Νιώθουμε Πόνο», «Δεν Με Ξέρεις» και «Βγάλτα», «6 Εκατομμύρια», «Η Μουσική Μου» και «Άγγιξε Με» καθώς και το πρώτο της δισκογραφικό άλμπουμ. Το 2012, κυκλοφόρησε πέντε τραγούδια, «Σενάριο», «Μη», «OK (Δεν Τρέχει Τίποτα)», «Απ' Την Αρχή» και «Σαν Να Μην Υπάρχω» ενώ το 2013, κυκλοφόρησε το δεύτερο της άλμπουμ, με τίτλο «Η Γεύση Της Ζωής Μου» καθώς και τα τραγούδια «Ψηλά Τακούνια», «Μίλια Μακριά», «Με Ένα Σου Φιλί», «Μόνο Αγάπη» και «Δύο Καρδιές». Το 2014, κυκλοφόρησε τα τραγούδια «Σ' Ένα Όνειρο», «Η Γεύση Της Ζωής Μου» και «Τατουάζ», ενώ το2015, κυκλοφόρησε το τρίτο της άλμπουμ, «Cliche» μαζί με τα τραγούδια και το 2016 κυκλοφόρησε έξι τραγούδια, «Voices», «I Like The Way», «Φυλαχτό», «Πιράνχας» με τον TNS, «Οξυγόνο» με τη Naya και «Κοκομπλόκο» με τον Νίκο Μουτσινά, στα πλαίσια της ομώνυμης παράστασης του. Ακολούθησαν τα τραγούδια «Ρετρό» και «Κάνω Ότι Δε Βλέπω»ενώ το 2018,κυκλοφόρησε τα τραγούδια «Ενθάδε Κείται», «Μη Βιαστείς Να Μεγαλώσεις», «Botox», «16 Απρίλη», «Κάρμα» και «Απ' Το Τίποτα», όλα μαζί με video clips, το τέταρτο της άλμπουμ, με τίτλο «Sountrack» και έπαιξε στη ταινία «Μαζί τα φάγαμε» ως Μαργαρίτα.Το 2019, κυκλοφόρησε το τραγούδι «Από Μια Άλλη Εποχή»και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την δισκογραφική εταιρία Minos EMI ενώ τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε το νέο της κομμάτι με τίτλο «Το ξέραμε και οι δυο».

Έκανε επίσης και το θεατρικό της ντεμπούτο στο μιούζικαλ «Annie» παίζοντας μαζί με τηνΜίρκα Παπακωνσταντίνου, τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη, την Νάντια Μπουλέ και τον Αργύρη Αγγέλου σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου.Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε τα τραγούδια «Διαφέρω» ως σόλο και «Οι Ιστορίες Μας» μαζί με την Ελευθερία Ελευθερίου. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε το πρώτο της χριστουγεννιάτικο τραγούδι, με τίτλο "Τα Χριστούγεννα μου Εσύ". Στις αρχές του 2021 κυκλοφόρησε τα νέα της κομμάτια σε trap ρυθμό σε συνεργασία με διάφορους καλλιτέχνες όπως ο DJ Stefan, o LilPop, ο McDaddy, ο KG και οι Dinamissκαι κυκλοφορεί το πέμπτο της προσωπικό album με τίτλο Grande από τη Minos EMI.

Κινηματογραφικά συμμετείχε στην ταινία «Σούλα Έλα Ξανά»καθώς και με πρωταγωνιστικό ρόλο πλέον, στο τέταρτο μέρος της κωμωδίας The Bachelor «The Black Bachelor 4», σε σκηνοθεσία Γιάννη Παπαδάκου.

Η απόλυτη ντίβα επί σκηνής, μια Super Star, η Κατερίνα Στικούδη δε διστάζει να ανοίξει την καρδιά της και να μιλήσει ανοιχτά για όλα. Βρεθήκαμε με αφορμή την εκδήλωση που θα παρουσιάσει στη Θεσσαλονίκη, καλεσμένη των ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 Θεσσαλονίκης.

Ε.Π.: Κατερίνα πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τα ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 Θεσσαλονίκης;

Κ.Σ.:Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με το ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 Θεσσαλονίκης. Εκτιμώ ιδιαίτερα όλη την προσπάθεια που κάνουν στο χώρο της εκπαίδευσης και μου αρέσει ιδιαίτερα να συνεργάζομαι με δημιουργικούς ανθρώπους, με ανθρώπους με όραμα και ελπίδα, με στόχους αλλά και προσήλωση σε αυτό που κάνουν. Οι άνθρωποι των ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 είναι πάντα πρωτοπόροι και με νέες, φρέσκες ιδέες δημιουργούν νέα οράματα για τους σπουδαστές τους. Από την άλλη, δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθώ μια βόλτα στην πατρίδα μου, την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη!!

Ε.Π.: Τι θα δούμε στην εκδήλωση;

Κ.Σ.:Η βραδιά θα είναι πολύ εντυπωσιακή. Τα παιδιά του ΙΕΚΔΕΛΤΑ 360 Θεσσαλονίκης έχουν ετοιμάσει πολύ όμορφες δημιουργίες και στην εκδήλωση αυτή θα παρουσιαστούν. Θα έχει και μουσική και γενικά θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια αξέχαστη βραδιά στη Θεσσαλονίκη μας.

«Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που κάνω μια δουλειά

που με ευχαριστεί,

που εκφράζομαι μέσα από αυτή..»

Ε.Π.: Πώς αντιμετωπίσεις την κάθε επαγγελματική πρόταση;

Κ.Σ.:Για μένα δεν είναι δουλειά, αλλά μια πολύ ωραία στιγμή. Γενικά δεν βλέπω τη δουλειά μου ως υποχρέωση αλλά ως ευχαρίστηση. Προσπαθώ να κάνω αυτό που με ευχαριστεί όσο καλύτερα μπορώ. Θέλω να αισθάνομαι καλά και χαρούμενη αλλά να είναι ευχαριστημένοι και οι συνεργάτες μου και ο κόσμος που μας παρακολουθεί. Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που κάνω μια δουλειά που με ευχαριστεί, που εκφράζομαι μέσα από αυτή, σε μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη. Δεν έχουμε κάθε μέρα την ίδια διάθεση… Και για μένα δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες, πάντοτε καλές.. Αυτή η δουλειά λοιπόν μου φτιάχνει την ψυχολογία μου, με κάνει να νιώθω γεμάτη και όμορφα συναισθηματικά. Όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά με πάρα πολλά προβλήματα, ας προσπαθήσουμε λοιπόν, όσο μπορούμε, η καθημερινότητά μας να έχει λίγη χαρά.

Ε.Π.: Ο κόσμος σε αισθάνεται πολύ κοντά του, σε αγαπούν και σε ακολουθούν σε όλα σου τα βήματα..

Κ.Σ.:Πραγματικά χαίρομαι πολύ που μετά από μια 20ετία περίπου στον καλλιτεχνικό χώρο, ο κόσμος έχει καταλάβει πλέον ποια είμαι, τι κάνω και τι θέλω να καταφέρω και πραγματικά τους αισθάνομαι στο πλάι μου πολύ υποστηρικτικά. Κατά καιρούς βέβαια, η κριτική δεν ήταν πάντα θετική αλλά το αγκάλιασα και αυτό γιατί αποδέχτηκα το γεγονός ότι είναι μέρος της δουλειάς μου. Ποτέ δεν ενοχλήθηκα από αρνητικά σχόλια, ποτέ δεν σκέφτηκα «Γιατί να το πει τώρα αυτό;»… Είναι η μοίρα αυτής της δουλειάς τέτοια που είσαι στο επίκεντρο όλων των κριτικών και των σχολίων, αρνητικών και θετικών.

Ε.Π.: Είσαι γενικά θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος, δεν σταματάς στα αρνητικά αλλά προχωράς με σταθερότητα και αποφασιστικότητα παρακάτω, στα επόμενά σου σχέδια…

Κ.Σ.:Εμένα η αρνητική κριτική με έκανε να αισθάνομαι πιο δυνατή και να προσπαθώ ακόμη περισσότερο. Πάνω από όλα, όχι για να αποδείξω σε κάποιον ότι μπορώ να το κάνω και είμαι καλή αλλά για να αισθάνομαι εγώ σίγουρη με τον εαυτό μου. Γιατί, όταν εμείς οι ίδιοι μέσα μας νιώθουμε καλά τίποτα δεν μπορεί να μας λυγίσει. Πάντα ακούω τους συνεργάτες σε κάθε παραγωγή, το σύζυγό μου που δουλεύουμε μαζί… Πάντα ρωτάω τη γνώμη του ακόμη και όταν ολοκληρωθεί μια παραγωγή. Με ενδιαφέρει να μου πει εάν εντόπισε κάτι που θα μπορούσα να κάνω καλύτερα την επόμενη φορά, που θα πρέπει να το δουλέψω λίγο περισσότερο… Πάντα κάνω τον απολογισμό μου μετά από μία δουλειά, από μια παραγωγή. Μόνο έτσι βελτιώνεσαι όμως, έτσι εξελίσσεσαι. Εάν πεις, εάν σκεφτείς ότι έφτασες στην κορυφή ξεκινάει η κατηφόρα, η κάθοδος.

Ε.Π: Τι είναι αυτό που θα θέλεις να αποκομίζει ο κόσμος από κάθε σου παραγωγή;

Κ.Σ.: Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι να μπορώ να επικοινωνώ μαζί με το κοινό, να παίρνει από εμένα αλλά και εγώ από αυτούς.

ΕΕ.Π.: Από όλα όσα έχεις ασχοληθεί και τα έχεις καταφέρει με μεγάλη επιτυχία, ποιο είναι αυτό που ακουμπάει περισσότερο σε σένα;

Κ.Σ.: Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα για να μπορέσω να τα συγκρίνω. Από το καθένα παίρνω και κάτι διαφορετικό.. Σίγουρα όμως δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλω από τη ζωή μου τη μουσική.

Ε.Π.: Η κάθε σου εμφάνιση είναι μια ολοκληρωμένη performance, τραγούδι, χορός, σκηνικά, κοστούμια, δεν είναι μια απλή και εύκολη διαδικασία.. Πώς τα καταφέρνεις κάθε φορά και το αποτέλεσμα είναι άκρως επιτυχημένο;

Κ.Σ.: Πιστεύω ότι όποιος θέλει κάτι πολύ μπορεί και να το καταφέρει με πολύ δουλειά και με αφοσίωση στο στόχο. Στη δική μου ματιά δεν υπάρχει κάτι δύσκολο.. Αυτό που αναλαμβάνω το δουλεύω πολύ, διορθώνω τα τυχόν λάθη μου και πετυχαίνω το αποτέλεσμα. Ειδικά μετά από μια φυσιολογική γέννα, δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να κάνω…

«Πριν γίνω μαμά, δούλευα 24 ώρες το 24ωρο…

συνεχώς και ακατάπαυστα…»

Ε.Π.: Φαίνεσαι πολύ συνειδητοποιημένη στις επιλογές σου. Με ποια κριτήρια επιλέγεις τις συνεργασίες σου και τα project με τα οποία θα ασχοληθείς;

Κ.Σ.:Μου αρέσει που πλέον είμαι πάρα πολύ επιλεκτική στις δουλειές μου, τα «όχι» είναι περισσότερα από τα «ναι»… Το βασικό που σκέφτομαι είναι εάν μου αρέσει, εάν αισθάνομαι όμορφα και φυσικά εάν θα μπορέσω να ολοκληρώσω τη συγκεκριμένη δουλειά. Το οικονομικό μέρος έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Εάν δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει το συγκεκριμένο project, όποιο και να είναι αυτό, δεν προχωράω. Πριν γίνω μαμά, δούλευα 24 ώρες το 24ωρο…συνεχώς και ακατάπαυστα… Τώρα βάζω και άλλες προτεραιότητες στην καθημερινότητά μου..

Ε.Π.: Οι συνεργάτες, οι άνθρωποι που πλαισιώνουν μια πρόταση, αποτελούν ένα λόγο για το «ναι» ή το «όχι» σου;

Κ.Σ.: Φυσικά. Για παράδειγμα, ο αρχισυντάκτης σε μια εκπομπή είναι το Α και το Ω. Είναι αυτός που εάν πας να παραπατήσεις θα σε πιάσει από το χέρι, θα σε προστατέψει…

Ε.Π.: Ποια είναι η πρώτη σου, η βασική επαγγελματική αρχή, αξία;

Κ.Σ.: Η πρώτη και βασική αξία για μένα είναι η ποιοτική επικοινωνία και η εμπιστοσύνη και αυτό αφορά και την προσωπική μου ζωή, όχι μόνο τις επαγγελματικές μου σχέσεις. Σέβομαι τη διαφορετικότητα του καθενός μας και την αποδέχομαι. Σε μια επαγγελματική σχέση πρέπει να υπάρχει εχεμύθεια, εμπιστοσύνη και μια οργάνωση. Μου αρέσει πάρα πολύ όταν υπάρχει ένα πρόγραμμα, ένα οργανωμένο πλαίσιο.

«Μια βόλτα με το παιδί μου στο πάρκο είναι για μένα

αξία ανεκτίμητη…»

Ε.Π. : Πώς καταφέρνεις να τα προλαβαίνεις όλα, να είσαι τόσο συνεπής με τους στόχους σου;

Κ.Σ.: Νομίζω ότι είναι και στο χαρακτήρα μου. Με 13 χρόνια πρωταθλητισμό έμαθα στη σκληρή δουλειά, στη συνέπεια και στην πειθαρχεία. Ο πρωταθλητισμός σε οποιοδήποτε άθλημα βάζει πολύ γερές ρίζες στην ψυχή και στο μυαλό. Μαθαίνεις να αντέχεις να επιμένεις, να βάζεις στόχο, να δουλεύεις πολύ. Εγώ νωρίς κατάλαβα για μένα ότι είμαι εργασιομανής, οπότε δεν σταματούσα σχεδόν ποτέ. Βέβαια, μετά από καιρό, αρχίζεις και συνειδητοποιείς ότι η ζωή δεν είναι μόνο αυτό, μόνο δουλειά. Αυτή τη στιγμή μια βόλτα με το παιδί μου στο πάρκο είναι για μένα αξία ανεκτίμητη…

Ε.Π.: Πέρα από την πολύ δουλειά υπάρχει κάποια άλλη συνταγή για την επιτυχία;

Κ.Σ.:Για μένα σημαντικό είναι το γεγονός ότι η οικογένειά μου μετακόμισε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και τώρα τους έχω κοντά μου και μπορώ να μοιράζομαι οικογενειακές στιγμές, πράγμα που ειλικρινά μου έλλειπε. Αυτό μου έδωσε πολύ μεγάλη δύναμη.

Ε.Π.: Τι θα έλεγες στις γυναίκες που κάνουν καριέρα και θέλουν όμως και να νιώσουν την ευτυχία της μητρότητας;

Κ.Σ.: Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε πολύ πιο δυνατές από όσο νομίζουμε και μπορούμε να καταφέρουμε πραγματικά τα πάντα. Εννοείται πως τίποτα δεν είναι εύκολο, ούτε συνδυάζονται πάντα εύκολα η επαγγελματική επιτυχία με τη μητρότητα. Θα σου πω όμως ότι υπάρχουν και μανούλες που είναι τελείως μόνες τους, χωρίς βοήθεια και τα καταφέρνουν.. Πιστεύω πολύ στη δύναμη ψυχής που κρύβουμε μέσα μας και εάν θέλουμε κάτι πολύ μπορούμε να το καταφέρουμε.

Ε.Π.: Απολαμβάνεις την επιτυχία, την αναγνωσιμότητα και την αγάπη του κόσμου;

Κ.Σ.:Νομίζω την αναγνωσιμότητα την ξεχνάω πολλές φορές… Με λίγα λόγια, όταν είμαι πάνω στη σκηνή απολαμβάνω και αυτό που κάνω αλλά και το χειροκρότημα του κόσμου, την αγκαλιά, τα όμορφα λόγια.. Είναι πολύ ωραίο πράγμα η αποδοχή σε αυτή τη δουλειά, είναι η αμοιβή μας. Από την άλλη, όταν θα βγω με το παιδάκι μου μια βόλτα τότε είμαι η μαμά του και όχι η performer Κατερίνα Στικούδη.

Ε.Π.: Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Κ.Σ.: Πάρα πολλές συζητήσεις αλλά ακόμη τίποτα δεν είναι ανακοινώσιμο.

Ε.Π.: Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στα νέα παιδιά, στους σπουδαστές του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360;

Κ.Σ.: Να μην βάζουν φράχτες στα όνειρά τους! Να κυνηγούν το όνειρό τους όσο ψηλά και αν είναι γιατί σίγουρα θα καταφέρουν να το φτάσουν, άσχετα εάν οι εποχές είναι πολύ σκληρές και δύσκολες.

Ο Γιώργος Χριστοδούλου μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Είμαστε όλοι συνεργοί με τη σιωπή μας…» | Interview

262 — +Thu, 25 May 2023 12:19:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

Γεννήθηκε στην Κόρινθο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 2009. Το ντεμπούτο του στο θέατρο το έκανε το 2010 στο "Aκρόπολις Reconstruction" σε σκηνoθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Ακολούθησαν το "Θησείον", το "Συμπόσιον περί έρωτος", με πρωταγωνιστικό ρόλο ο «Ερωτόκριτος» του Βιτσέντζου Κορνάρου, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού,το "Σκοτεινό Σπίτι" του Neil Labute, η «Ιλιάδα» του Ομήρου, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγένιου Ο’ Νηλ, «7 χρόνια», «Η σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου και πολλά ακόμη.

Το 2020 συμμετείχε στο έργο του Καρόλου Ντίκενς, «Μεγάλες Προσδοκίες» στο Σύγχρονο Θέατρο, όπου συμπρωταγωνίστησε με την Φιλαρέτη Κομνηνού, τον Αλέκο Συσσοβίτη και την Νατάσα Εξηνταβελόνη.

Την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά την έκανε μαζί με τον Γεράσιμο Μιχελή το 2016-2017, στο έργο «Ο Μικρός Χίτλερ» του Άρνολντ Μπέρνφελντ, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου όπου ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο. Η επόμενη σκηνοθετική του δουλειά ήταν το «Νυφικό κρεβάτι» του Γιαν Ντε Χαρτογκ, στο θέατρο Από Μηχανής, όπου επίσης συμπρωταγωνίστησε με την σύζυγό του Μαρία Προϊστάκη.

Ο Γιώργος Χριστοδούλου έγραψε το έργο με τίτλο "Ο Συνεργός", το οποίο σκηνοθέτησε και παρουσίασε στο κοινό στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Το ντεμπούτο του στην τηλεόραση το έκανε στο σήριαλ του Alpha 'Σασμός' στον ρόλο του Σταύρου Πανταζή.

Μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης του σπουδαίου ηθοποιού και σκηνοθέτη, με αφορμή την παράσταση "Ο Συνεργός", που έρχεται στο θέατρο Αυλαία 26, 27 και 28 Μαΐου.

Ο Γιώργος Χριστοδούλου μιλά στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

Ε.Π.: Με ποια αφορμή γράψατε το συγκεκριμένο έργο;

Γ.Χ.:Τη συγκεκριμένη ιστορία την γνώριζα από την δημοσιότητα που είχε και όταν έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο την ξανά θυμήθηκα. Αυτό που με κέντρισε είναι ο συνεργός του θύτη και πραγματικά ήθελα να μιλήσω για την έννοια της συνέργειας, της παθητικής συνέργειας της σιωπής. Ήθελα να καταπιαστώ με την στάση όλων των υπολοίπων όταν συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Καλλιτεχνικά πολλοί έχουν ασχοληθεί με θέματα που συγκλόνισαν την κοινωνία αλλά από την πλευρά του θύτη και του θύματος. Για εμένα ενδιαφέρον είχε η συνέργεια ως θέμα.

Συνήθως επικεντρωνόμαστε στο θύτη και στο θύμα παρότι είμαστε όλοι συνεργοί με τη σιωπή μας σε όλο το πλαίσιο της κοινωνικής μας καθημερινότητας. Στα σημαντικά ζητήματα, οι γυναικοκτονίες έχουν γίνει πλέον μία μάστιγα και η αδιαφορία για μένα είναι συνέργεια και πλέον νομίζω ότι υπάρχουν θέματα που οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση.

Ε.Π.: Πιστεύετε ότι απέχουμε από αυτή τη συμπεριφορά;

Γ.Χ.:Ο Έλληνας όσο ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στον διπλανό του, άλλο τόσο αδιαφορεί. Είναι αντιφατικό αυτό, αλλά νιώθω ότι ισχύει.

Ε.Π.: Μήπως τελικά μας ενδιαφέρει μόνο η “κλειδαρότρυπα” και όχι η ουσία στα όσα συμβαίνουν;

Γ.Χ.:Συμφωνώ μαζί σας, πιστεύω ότι η “κλειδαρότρυπα” παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον..

Ε.Π.: Πιστεύετε ότι είναι ίδιον γνώρισμα του λαού μας ή το διακρίνουμε και σε άλλα πολιτισμικά περιβάλλοντα;

Γ.Χ.:Με απασχολεί πάρα πολύ αυτό το ζήτημα, να καταλάβω ποιο είναι αυτό το συλλογικό ασυνείδητο που φέρουμε ως Έλληνες. Για μένα έχουν σημασία όλα αυτά τα πράγματα με τα οποία έχουμε μεγαλώσει και γαλουχηθεί. Προσπαθώ να το καταλάβω και εγώ τι είναι αυτό που κάποιες φορές οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές.

Ε.Π.: Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε στη συγγραφή;

Γ.Χ.:Αυτό είναι το πέμπτο έργο που γράφω. Τα άλλα δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμη. Τα προηγούμενα για μένα ήταν μια προετοιμασία για να καταφέρω να γράψω κάτι το οποίο και να αξίζει να δημοσιοποιηθεί με κάποιο τρόπο. Σε αυτό το έργο είναι αλήθεια ότι κύλησαν όλα πολύ εύκολα, ήταν σαν αν αυτονομήθηκαν οι χαρακτήρες από την αρχή και κύλησε πολύ ομαλά.

Ε.Π.: Πώς το προσεγγίσατε σκηνοθετικά;

Γ.Χ.:Όπως θα καταλάβει και ο κόσμος που θα το δει, οι δοσμένες συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι ήρωες είναι πάρα πολύ έντονες. Στον τομέα της σκηνοθεσίας έδωσα πολύ μεγάλο βάρος στους ανθρώπους που θα επιλέξω να συνεργαστώ και ειλικρινά δεν θα μπορούσα να επιλέξω καλύτερους συνεργάτες για αυτούς τους ρόλους. Από τη μεριά μου, σκηνοθετικά, προσπάθησα να καταλάβω τους καλλιτέχνες που έχω απέναντί μου, ποια είναι τα δικά τους εφόδια και πώς οι ίδιοι ερμηνεύουν το ρόλο και προσπάθησα να διοχετεύσω τις δικές τους ερμηνείες και ανησυχίες μέσα στη σκηνοθεσία μου. Γιατί και ως ηθοποιός με αυτόν το τρόπο θέλω να δουλεύω.

Ε.Π.: Πώς θα θέλατε δηλαδή να δουλεύετε;

Γ.Χ.:Θέλω δηλαδή ένα σκηνοθέτη ο οποίος θα εμπιστεύεται τη δημιουργικότητά μου, θα εμπιστεύεται την ερμηνεία μου απέναντι στα θέματα και τη στάση μου.

Ε.Π.: Σκηνοθέτης ή ηθοποιός, υπάρχει κάτι που σας τραβάει περισσότερο;

Γ.Χ.:Για να είμαι ειλικρινής μετά τη σκηνοθεσία του “Συνεργού” κατάλαβα ότι ο συγκεκριμένος χώρος με μαγεύει πολύ και ότι έχω πολλά πράγματα να διερευνήσω σε αυτό και για πω την αλήθεια δεν μου φαίνεται δύσκολο να καταλήξω σε αυτό το επόμενο διάστημα. Και αυτός ο χώρος έχει αρκετό άγχος αλλά και το κομμάτι της άμεσης έκθεσης που έχει ο ηθοποιός για μένα ήταν πάντα λίγο δύσκολο. Η έμμεση έκθεση που έχει ο σκηνοθέτης ίσως σε μένα να ταιριάζει καλύτερα.

Ε.Π.: Να μιλήσουμε για το «Σασμό»; Πώς είναι αυτό το ταξίδι;

Γ.Χ.:Είναι μια πολύ έντονη εμπειρία και χαίρομαι γιατί το έκανα το ταξίδι χωρίς πολύ σκέψη. Συνήθως λειτουργώ με βάση τη λογική και κάθομαι και αναλύω όλες τις λεπτομέρειες. Αυτή τη φορά όμως και ένα παραπάνω γιατί ήταν η περίοδος που βγαίναμε από τον κορονοϊό η απόφαση συμμετοχής ήταν πιο γρήγορη. Το ταξίδι αυτό έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και όπως και πολλά πράγματα μπορεί να σου δώσει η δουλειά με την κάμερα. Παρά τις όποιες όμως δυσκολίες θα έλεγα ότι ως τώρα το πρόσημο της συμμετοχής μου στο«Σασμό»είναι θετικό.

Προσπαθώ να κάνω αυτή τη δουλειά το ίδιο ευσυνείδητα, με τον ίδιο τρόπο που κάνω και τις θεατρικές μου δουλειές.

Ε.Π.: Πώς βιώνεται την τηλεοπτική επιτυχία; Την απολαμβάνετε;

Γ.Χ.:Ως προς το κομμάτι της οικειότητας του κόσμου ήμουν κάπως έτοιμος, ως προς να συνειδητοποιήσω δηλαδή, ότι το να με αναγνωρίζει ο κόσμος δεν αλλάζει την αξία μου ως άνθρωπο, δεν με κάνει πιο σημαντικό. Και ειλικρινά το πιστεύω ότι δεν με κάνει πιο σημαντικό από ότι ήμουν πριν που ήμουν 13 χρόνια στο θέατρο και μπορεί να μην με γνώριζε το ευρύ κοινό. Προσπαθώ να πατάω στα πόδια μου, να θυμίζω στον εαυτό μου ότι αυτό ενδεχομένως να είναι και εφήμερο. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής δε θα κυνηγήσω ποτέ τη διασημότητα για τη διασημότητα. Θέλω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και εάν δεν υπάρχουν τέτοιες προτάσεις από το χώρο της τηλεόρασης δε θα συνεχίσω να είμαι στην τηλεόραση.

Ε.Π.: Ο ρόλος σας στο «Σασμό», ο Σταύρος, είναι λίγο περίεργος…. Άλλοι τάσσονται υπέρ του και άλλοι πάλι θεωρούν ότι έχει άδικο..

Γ.Χ.: Αυτό που θέλω να καταλάβει κυρίως ο κόσμος είναι ότι θέλω να είμαι έντιμος και επαγγελματίας στη δουλειά μου. Όπως σε κάθε μου δουλειά, έτσι και εδώ βάζω τον καλύτερό μου εαυτό. Ο Σταύρος, πίστευα εξ αρχής ότι είναι ένας ακραίος άνθρωπος ακόμη και στα θετικά του στοιχεία. Έχω την αίσθηση ότι είναι σε απόλυτη υπαρξιακή και ψυχολογική κρίση γιατί επένδυσε σε κάτι που του βγήκε ψέμα. Είναι θύμα αυτής της ιστορίας… Προσωπικά, θα επιθυμούσα ο Σταύρος να βρει τον εαυτό του ξανά.

Ε.Π.: Πώς είδατε την τηλεοπτική παραγωγή τη χρονιά που μας πέρασε;

Γ.Χ.: Θεωρώ ότι τα προϊόντα μυθοπλασίας προχώρησαν, εξελίχθηκαν όχι όμως αρκετά. Εμένα με ενδιαφέρουν και τα μικρά πράγματα όπως η ποιότητα της εικόνας, η ποιότητα της σκηνοθεσίας, η ποιότητα των ερμηνειών και πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα άλμα. Παρόλα αυτά όμως, κινείται αργά και ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να κάνει σύγκριση με πολύ καλές και προσεγμένες σειρές σε πλατφόρμες που παρακολουθεί, οι οποίες έχουν επίπεδο ταινιών. Ο θεατής έχει ανάγκη να δει κάτι φρέσκο, κάτι καινούριο και πιο ευφάνταστο από την επιτυχημένη συνταγή που επικρατεί εδώ και χρόνια.

Ε.Π.: Για το καλοκαίρι ετοιμάζετε κάτι;

Γ.Χ.: Το καλοκαίρι θα περιοδέψουμε σε επιλεγμένα θέατρα σε όλη την Ελλάδα με τις «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου. Στο ρόλο του Διόνυσου θα είναι ο Δημήτρης Λάλος και εγώ στο ρόλο του Πενθέα. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με την Έλενα και τον Δημήτρη. Πάντα εκτιμούσα τη δουλειά τους και με πολύ χαρά θα συμμετέχω. Τώρα είμαστε σε φάση εντατικών προβών και η περιοδεία θα ξεκινήσει από τα μέσα Ιουνίου κάνοντας πρεμιέρα στην Αθήνα.

Πληροφορίες για τη παράσταση Συνεργός στο θέατρο Αυλαία θα βρείτε εδώ

H Άννα Μυκωνίου μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Απεχθανόμαστε τον ελιτισμό, σεβόμαστε τις μειοψηφίες στην τέχνη» | Interview

286 — +Mon, 22 May 2023 22:24:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο ΑΠΘ. Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές της στο Παρίσι, στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris IV Sorbonne), πάνω στο σύγχρονο θεατρικό κείμενο και τη λογοτεχνία. Η διδακτορική διατριβή της, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, είχε ως θέμα την σύγχρονη ποίηση του 20ου αιώνα. Από το 1991, ασχολήθηκε στην διοίκηση της οικογενειακής επιχείρησης Ebipe S.A που εδρεύει στο Λάκκωμα Χαλκιδικής. Η εταιρία δραστηριοποιείται στον χώρο των εξειδικευμένων προϊόντων πολυαιθυλενίου και έχει επιτυχημένη, ανοδική πορεία μέχρι και σήμερα με εξαγωγικό ως επί το πλείστον προσανατολισμό. Παράλληλα στο διάστημα 1992-2015 δίδαξε Ελληνική, Παγκόσμια και Παιδική Λογοτεχνία στο Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας του Διεθνούς Πανεπιστήμιου Ελλάδος.

Το 2015 ανέλαβε το τιμόνι του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας μετά από πρόταση του Περιφερειάρχη Απόστολου Τζιτζικώστα με βασικούς στόχους την οικονομική του εξυγίανση και την επαναδραστηριοποίηση του. Συνεχίζει έως και σήμερα, σαν Πρόεδρος και Καλλιτεχνική ∆ιευθύντρια ενώ το Κέντρο Πολιτισμού, εύρωστο πλέον, αποτελεί έναν από τους κύριους φορείς παραγωγής πολιτιστικού προϊόντος στη Περιφέρεια.

Έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο με τίτλο «Σουρεαλισμός και Ελύτης» και σημαντικό αριθμό μελετών και άρθρων πάνω στα σύγχρονα λογοτεχνικά κινήματα, την ποίηση και το παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο. Έχει επιμεληθεί βραδιές ποίησης και μουσικής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα και, στο Φεστιβάλ Επταπυργίου. Ανάμεσα σε αυτές, «20 χρόνια από τον θάνατο του Οδυσσέα Ελύτη» µε τον Κώστα Μακεδόνα το 2016, «Αφιέρωμα στον Γιώργο Σεφέρη» µε τον Κώστα Πρατσινάκη το 2018, «Ο Ελύτης συναντά τον Ελυάρ» απαγγελία Ιουλίτα Ηλιοπούλου το 2019,«Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης» ποιητική βραδιά με την Έφη Σταμούλη το 2020, «Ο Καββαδίας μας ταξιδεύει» το 2021 με τον Γρηγόρη Βαλτινό απαγγελία και τους Χρήστο Θηβαίο και Ρίτα Αντωνοπούλου τραγούδι και το αφιέρωμα στους «Καταραμένους ποιητές» το 2022 στο Φεστιβάλ Επταπυργίου.

Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης έχουν τη σφραγίδα της καθώς επιλέγονται και διοργανώνονται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της και την αμέριστη αγάπη της για τον πολιτισμό. Η Τέχνη για την ίδια, σε κάθε της μορφή, είναι ζωή, είναι μέρος της καθημερινότητάς της, της σκέψης της, της ίδιας της προσωπικότητάς της. Αποτελεί ιέρεια του πολιτισμού καθώς πορεύεται με την πεποίθηση της μοναδικότητας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της διατήρησης αλλά και της προώθηση του πολιτιστικού μας πλούτου σε κάθε γωνιά.

Συνέντευξη της Προέδρου και Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Άννας Μυκωνίου στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

Ε.Π.: 5^ος χρόνος Φεστιβάλ Επταπυργίου, πώς αισθάνεστε που για άλλη μια χρονιά διοργανώνετε και υλοποιείτε ένα από τους μεγαλύτερους θεσμούς πλέον της πόλης μας; Είναι και δικό σας δημιούργημα, δικός σας «παιδί»….

Πέντε χρόνια κύλησαν σαν νερό. Το 2019 όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε αυτό το Φεστιβάλ, με τον Θανάση Κολαλά και να θέτουμε τους καλλιτεχνικούς μας στόχους δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το κοινό της πόλης μας θα το αγκάλιαζε με τέτοια θέρμη. Γιατί στην ουσία δεν είναι ένα εμπορικό Φεστιβάλ το Φεστιβάλ Επταπυργίου, δεν είναι ένας χώρος που φιλοξενείται ο πολιτισμός της διασκέδασης, χωρίς να θέλω καθόλου να τον υποτιμήσω.

Οραματιστήκαμε ένα Φεστιβάλ με εκδηλώσεις που θα στήνονται καλλιτεχνικά από εμάς – δεν θα φιλοξενούνται ούτε θα αγοράζονται ξένες παραγωγές. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζουμε ότι θα έχουμε εμείς τον καλλιτεχνικό έλεγχο. Οραματιστήκαμε ένα Φεστιβάλ με εκδηλώσεις που θα συνομιλούν με το μνημείο, που θα αξιοποιούν το καλλιτεχνικό δυναμικό μας, που θα έχουν ανοιχτούς ορίζοντες και θα αγκαλιάζουν μοντέρνες πρωτοποριακές προτάσεις.

Χαίρομαι κάθε χρόνο όταν μπαίνουμε στην τελική ευθεία, αλλά δεν σας κρύβω ότι απολαμβάνω περισσότερο την περίοδο της καλλιτεχνικής ζύμωσης, που κρατάει πολλούς μήνες και τέλος την γέννα, όταν πια οι παραγωγές είναι έτοιμες να παρουσιαστούν στο κοινό μας.

Ε.Π.: Κάνοντας μια αποτίμηση των προηγούμενων ετών, πώς θα αξιολογούσατε τις εκδηλώσεις που έγιναν; Υπήρχαν πράγματα που δούλεψαν και άλλα που παρουσίασαν δυσκολίες; Με βάση αυτή την οπτική έγιναν κάποιες αλλαγές στη φετινή διοργάνωση;

Εγώ και ο Θανάσης είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του Φεστιβάλ. Όταν επιστρέφουμε αρχές Σεπτέμβριου και αφού έχει κατακάτσει ο θόρυβος και η δημοσιότητα παίρνουμε κάθε μια εκδήλωση ξεχωριστά και κάνουμε μια αυστηρή αποτίμηση. Κρατάει μέρες αυτό. Και τα καταγράφουμε όλα. Αυτά που μας δικαίωσαν, μας συγκίνησαν ή μας απογοήτεψαν. Συζητάμε τι πήγε λάθος και εντοπίζουμε την αιτία. Αυτός ο απολογισμός μας βοηθάει να βελτιώνουμε μικρά ή μεγάλα λάθη διοργανωτικά αλλά και καλλιτεχνικά. Πάντα υπάρχουν πράγματα να βελτιώσεις. Γινόμαστε πιο προσεκτικοί στις επιλογές συνεργατών, κάνουμε πιο σαφή τα όρια μας, είμαστε ιδιαίτερα απαιτητικοί στις πρόβες, μιλάμε πολύ με τους συνεργάτες μας και εξηγούμε που πρέπει να πάει κάθε παραγωγή.

Στον περσινό απολογισμό, για να μιλήσω με παραδείγματα, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ανηφορίζουν παιδιά στο Φεστιβάλ και ξεκίνησε μια δημιουργική συζήτηση ώστε να εντάξουμε εκδηλώσεις για όλη την οικογένεια. Επίσης, φέτος από 7 μειώσαμε τις παραγωγές σε 6, για να έχουμε καλύτερο έλεγχο στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Ε.Π.: Ας επιστρέψουμε στο φετινό, 5^ο Φεστιβάλ Επταπυργίου, τι θα δούμε, τι θα ακούσουμε;

Το Φεστιβάλ Επταπυργίου παρουσιάζει φέτος 6 παραγωγές, όλες στημένες από το Κέντρο Πολιτισμού.

Ξεκινάμε 21, 22 & 23 με την όπερα για παιδιά και νέους «Σιωπή ο βασιλιάς ακούει» του Νίκου Κυπουργού, σε σκηνοθεσία Θανάση Κολαλά. Φέτος ο καλλιτεχνικός προγραμματισμός χτίστηκε με την σκέψη να κάνουμε άνοιγμα στα παιδιά και στους νέους. Τα προσκαλούμε λοιπόν, μέσα από δύο παραγωγές, - να γνωρίσουν το μνημείο του Επταπυργίου και να δημιουργήσουν και αυτά μνήμες στην γοητευτική αυλή του. Με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Στις 28 & 29 Ιουλίου οι αναμενόμενες πιά βραδιές ποίησης και μουσικής, σε κείμενα -λογοτεχνική μελέτη δική μου. «Οδυσσέας Ελύτης-Με φως ελληνικό». Μια παράσταση λόγου και μουσικής που θα απογειωθεί από τις ερμηνείες του Κώστα Μακεδόνα, της Μαρίας Κωστράκη και τις απαγγελίες της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη.

3 & 4 Ιουλίου θα «JAZZάρουμε» με μια μπάντα σαξοφώνων και τον Θοδωρή Μαραντίνη, την Ευρυδίκη και τον Μύρωνα Στρατή σε ένα ανατρεπτικό πρόγραμμα όλο εκπλήξεις. Με τις δυο αυτές βραδιές ευελπιστούμε να ανηφορίσουν και οι έφηβοι στο Επταπύργιο, σε ένα πάρτι για όλες τις ηλικίες.

7 Ιουλίου παρουσιάζουμε ένα “Ρεσιτάλ κιθάρας με τον Κώστα Ματσίγκο” που υποδέχεται 8 εξαιρετικούς ερμηνευτές σε μια ατμοσφαιρική βραδιά : Βασίλης Λέκκας, Παντελής Θαλασσινός, Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστας Πρατσινάκης, Έφη Ναβροζίδου, Ιωάννα Γιαννοπούλου, Νάνα Μπινοπούλου, Μαρίνα Ματσίγκου

11 & 12 Ιουλίου παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα «ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ - 60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ», μια μεγάλη συναυλία με ένα ειδικά φτιαγμένο πρόγραμμα που θα τιμά και θα φωτίζει κάθε περίοδο της μεγάλης καριέρας της. Εκτός από τη Μαρία Φαραντούρη συμμετέχει και η Εύη Σιαμαντά.

Το Φεστιβάλ μας ολοκληρώνεται 18 & 19 Ιουλίου με ένα αφιέρωμα στον τραγουδοποιό Δημήτρη Ζερβουδάκη που ανηφορίζει στο Επταπύργιο με μια Συμφωνική ορχήστρα, την Jovenata ensemble, το λαϊκό σχήμα «Πριγκηπέσσα» και μια ροκ μπάντα καθώς και δυο χορωδίες. 100 και πλέον καλλιτέχνες σε ένα μεγάλο αφιέρωμα που τιμά την 40χρονη πορεία του αγαπημένου Δημήτρη Ζερβουδάκη.

Απεχθανόμαστε τον ελιτισμό, σε κάθε του μορφή, αλλά σεβόμαστε τις μειοψηφίες στην τέχνη.

Ε.Π.: Πώς επιλέγονται οι δράσεις και οι συμμετοχές; Υπάρχουν κριτήρια και αν ναι ποια είναι αυτά;Ποιες είναι οι δικές σας βασικές πεποιθήσεις στην διαδικασία της επιλογής;

Να μια πραγματικά ωραία αλλά δύσκολη ερώτηση. Πως μπορείς να περιγράψεις, με απλά λόγια, τα αντικειμενικά κριτήρια επιλογής, όταν αυτά ζυμώνονται και επηρεάζονται από πεποιθήσεις, από την προσωπική μας αισθητική, ακόμη και το ένστικτο. Ξεκινάω λοιπόν να μοιράζομαι μαζί σας σκέψεις.

Αφετηρία μας είναι οι εκδηλώσεις να συνομιλούν με την αισθητική του μνημείου, όπως ήδη σας είπα. Σημαντικό επίσης για μας είναι να παρουσιάζονται δρώμενα που λείπουν από την πόλη μας: Όπερα, Βραδιές ποίησης και μουσικής, μεγάλα συμφωνικά έργα με σημαντικούς σολίστες, αφιερώματα σε καλλιτέχνες με πολυπληθή σχήματα και χορωδίες. Μεγάλες παραγωγές.

Δεν είναι πεποίθηση μας, ούτε επιδίωξη μας αυτό που παρουσιάζουμε να αρέσει απαραίτητα σε όλους. Αγαπούμε τις γεμάτες αίθουσες αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε εκπτώσεις και υποχωρήσεις.

Απεχθανόμαστε τον ελιτισμό, σε κάθε του μορφή, αλλά σεβόμαστε τις μειοψηφίες στην τέχνη. Άλλωστε όλα από αυτές ξεκινούν.

Είμαστε αντίθετοι με κάθε αποκλεισμό στην καλλιτεχνική έκφραση αλλά μένουμε προσηλωμένοι στην ποιότητα του αποτελέσματος, με κάθε κόστος. Προωθούμε τις εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα σε διαφορετικά είδη καλλιτεχνικής δημιουργίας καθώς πιστεύουμε ότι αυτή δεν πρέπει να φυλακίζεται σε κατηγοριοποιήσεις και στεγανά.

Πιστεύουμε σε μια ανοιχτή κοινότητα καλλιτεχνικής δημιουργίας όπου ιδέες και προτάσεις πρέπει να ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο. Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούμε να αναδείξουμε το δυναμικό και τον δυναμισμό του τόπου και του χώρου που είμαστε ταγμένοι να υπηρετούμε. Είναι σημαντικό να δίνουμε βήμα στους καλλιτέχνες μας να δημιουργήσουν και να βιοποριστούν. Παρακολουθούμε όλο το χρόνο σχήματα, χορωδίες, νέες ορχήστρες και αξιοποιούμε τις ωριμότερες από αυτές.

Προσπαθούμε να δώσουμε φωνή στον νεωτερικό, συχνά στο ανατρεπτικό. Η ιστορία μας διδάσκει ότι η τέχνη προχωρά με ανατροπές. Την ίδια στιγμή όμως καλούμαστε να διαφυλάξουμε την παράδοση, από την παροδικότητα του εφήμερου και της μόδας. Αν όλα αυτά σας φαίνονται ακατόρθωτα, ίσως και να είναι, θα πω εγώ, αλλά αξίζει να προσπαθείς και να παλεύεις για να υλοποιήσεις, όσα μπορείς.

Ε.Π.: Πώς αποφασίσατε την αξιοποίηση του Επταπυργίου και δεν επιλέξατε κάποιο άλλο χώρο;

Αποτελεί ένα μνημείο, με εξαιρετική αισθητική και μοναδική ακουστική, στο ωραιότερο σημείο της πόλης μας. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά το Επταπύργιο. Και αυτός ο έρωτας, βοήθησε να λυθούν όλα τα ανυπέρβλητα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην αρχή και που δεν θέλω ούτε να τα θυμάμαι.

«Θα ήθελα στο μέλλον το Φεστιβάλ να έχει οικονομικά τη δύναμη να παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερες παραγωγές».

Ε.Π.: Πού θέλετε να φτάσει ο θεσμός του φεστιβάλ; Πώς οραματίζεστε το μέλλον του ΚΕΠΟ;

Το Φεστιβάλ Επταπυργίου ονειρεύομαι να το δω να ισχυροποιείται κάθε χρόνο. Θα ήθελα να μεγαλώσει σε διάρκεια και να παρουσιάζει δρώμενα και τον Σεπτέμβριο, που είναι ένας γλυκός μήνας για την πόλη μας. Θα ήθελα στο μέλλον να έχει οικονομικά τη δύναμη να παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερες παραγωγές. Δεν θέλω να φανεί σαν επαρχιωτισμός αλλά ζηλεύω τις παραγωγές των Αθηνών. Θα ήθελα και εμείς να φτάσουμε κάποια στιγμή να προσφέρουμε αυτό το επίπεδο στην πόλη μας. Της το οφείλουμε. Θα ήθελα να μπορέσει, κάποια στιγμή, το Φεστιβάλ να συμπεριλάβει στον καλλιτεχνικό του προγραμματισμό χορό αλλά και μιούζικαλ, γιατί και αυτά τα δυο είδη λείπουν από την Βόρειο Ελλάδα και είναι και τα δύο πανάκριβα, για τοδικό μας προϋπολογισμό.

Έναν άλλο στόχο που θέτω και που επιτυγχάνεται πιο εύκολα- και θα το επιδιώξουμε από φέτος- είναι να ταξιδεύουν οι δικές μας παραγωγές σε άλλα Φεστιβάλ, σε όλη την Ελλάδα. Αυτή την εξωστρέφεια την οφείλουμε στους καλλιτέχνες μας.

Το ΚΕΠΟ φιλοδοξώ να διατηρήσει την ανοδική του πορεία, να συνεχίσει να συνεργάζεται αρμονικά με τους φορείς της πόλης, γιατί τα σημαντικά πολιτιστικά δρώμενα δημιουργούνται με ισχυρές συνεργασίες. Και ελπίζω στο μέλλον να καταφέρει να δημιουργήσει αντίστοιχους θεσμούς με το Φεστιβάλ Επταπυργίου και σε άλλα σημεία της Περιφέρειας μας.

Ε.Π.: Πώς θα χαρακτηρίζατε πολιτιστικά τη Θεσσαλονίκη; Το κοινό της…

Πιστεύω ότι πολιτιστικά στη Θεσσαλονίκη έχουν ακόμη πάρα πολλά να γίνουν. Χρειαζόμαστε υποδομές – θέατρα, μουσικές σκηνές, Όπερα με σημαντικό προϋπολογισμό ώστε να ανεβάζει 4 τουλάχιστον έργα τον χρόνο- Αντίθετα πιστεύω πολύ στο κοινό της πόλης μας. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ εκπαιδευμένο και απαιτητικό και εκτιμά την ποιότητα.

Ε.Π.: Υπάρχει ικανοποιητική χρηματοδότηση για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται;

Τα χρήματα για τον πολιτισμό δεν είναι ποτέ αρκετά. Έχουμε μάθει όμως να πορευόμαστε με τα χρήματα που υπάρχουν στον προϋπολογισμό μας -επιχορήγηση της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας- και σεβόμαστε το κάθε ευρώ. Ελπίζουμε πάντα σε επιπλέον χρηματοδότηση από το Υπουργείο πολιτισμού και σε χορηγούς.

Ε.Π.: Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης για τον οποίο θα θέλατε να κάνετε κάποιο αφιέρωμα;

Θα ήθελα να κάνουμε ένα αφιέρωμα στον Παπάζογλου. Μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του και του οφείλουμε μια μεγάλη συναυλία, με τη συμμετοχή των μουσικών και των φίλων του. Για να θυμηθούμε οι μεγαλύτεροι αλλά και για να τον γνωρίσουν οι νεότεροι

Ε.Π.: Έχετε συνδέσει το όνομά σας με μεγάλες και σπουδαίες πολιτιστικές εκδηλώσεις, Πόσο σας βαραίνει αυτή η ευθύνη;

Είναι μεγάλη η ευθύνη και με αγχώνει πάρα πολύ. Ξέρω ότι ο κόσμος έχει πια,υψηλές προσδοκίες από τον προγραμματισμό μας και το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι με σκληρή δουλειά θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Ε.Π.: Στηρίζετε όμως και άλλες εκδηλώσεις που γίνονται στην πόλη και μάλιστα είστε εκεί, δίνετε το παρόν, φαντάζομαι όταν ο χρόνος σας το επιτρέπει..

Μα, αγαπάω το θέατρο, τις συναυλίες, τα εικαστικά και θέλω αλλά και οφείλω να είμαι εκεί. Να δω κάποια καινούρια δουλειά της πόλης και να χειροκροτήσω το αποτέλεσμα, να γνωρίσω νέες φωνές, να ακούσω ορχήστρες και χορωδίες. Τα χρόνια που είμασταν φοιτητές με τον άνδρα μου στο Παρίσι κάναμε ατελείωτη οικονομία για να βγάλουμε όσα περισσότερα εισιτήρια μπορούσαμε το μήνα και να παρακολουθήσουμε μπαλέτο, Όπερα, συναυλίες. Θυμάμαι να περιμένουμε απέξω από την Όπερα, για τα εισιτήρια της τελευταίας στιγμής.

Σήμερα, λόγω θέσης πια, έχω μια βαριά ατζέντα με εκδηλώσεις αλλά δεν την ακολουθώ γιατί πρέπει, αλλά γιατί θέλω. Εξάλλου έχω βγάλει το πρέπει από τη ζωή μου, εδώ και πολλά χρόνια:«..πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι» έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης και το ακολουθώ και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένη!

Ε.Π.: Η επιτυχία όμως όλων των πολιτιστικών εκδηλώσεων είναι συνυφασμένη με πολύ σκληρή δουλειά και με ατελείωτες ώρες προετοιμασίας… Έχει κάποιο κόστος όλο αυτό και ποιο είναι αυτό;

Έχει κόστος, όλες οι επιλογές μας έχουν κόστος. Αγαπώ, όμως πολύ αυτό που κάνω και νιώθω τυχερή που μου το ανέθεσε ο Περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας. Δεν το θεωρώ όμως «δουλειά», με την στενή έννοια του όρου. Πολλές φορές την εβδομάδα, η μέρα μου τελειώνει 12 το βράδυ. Σίγουρα εάν δεν είχα αναλάβει το Κέντρο Πολιτισμού ΠΚΜ να είχα πιο πολύ χρόνο για τον εαυτό μου. Δεν θα είχα όμως και όλη αυτή την δημιουργική ενασχόληση, που με γεμίζει ζωή. Όλα λοιπόν είναι θέμα επιλογών. Ένα από τα μότο μου είναι ότι είμαστε οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ. Ευτυχώς όμως δεν νιώθω ότι αδικώ τους άλλους τους σημαντικούς ρόλους μου: μητέρα και σύζυγος. Τα παιδιά μου βρίσκομαι ηλικιακά σε μια καλή περίοδο που δεν χρειάζονται την καθημερινή φροντίδα μου. Έχω την τύχη να έχω ένα σύζυγο που αγαπά την Τέχνη και αν και απασχολείται σε άλλο χώρο-Καθηγητής Πανεπιστήμιου στα οικονομικά- καταλαβαίνει και με στηρίζει.

Ε.Π.: Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες της Κουλτουρόσουπας;

Να συνεχίζουν να ενημερώνονται και να στηρίζουν τον πολιτισμό μας. Τους περιμένουμε φέτος στο Φεστιβάλ Επταπυργίου για να ομορφύνουμε τα καλοκαιρινά τους βράδια.

Ο Δημήτρης Μαραμής μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Μ' ενδιαφέρει η αυθεντικότητα και το ξεγύμνωμα ψυχής» | Interview

286 — +Thu, 18 May 2023 21:50:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Royal Welsh College of Music & Drama στη Μεγάλη Βρετανία και στο Αττικό Ωδείο. Έχει συνθέσει: την όπερα Ελευθέριος Βενιζέλος, ανάθεση του Πολιτιστικού Κέντρου Ηρακλείου το 2023, τη λαϊκή όπερα Καπετάν Μιχάλης, ανάθεση της Περιφέρειας Κρήτης το 2021, τα σύγχρονα ελληνικά μιούζικαλ Οι Στοιχειωµένοι ανάθεση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών το 2019 και Ερωτόκριτος ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το 2017. Έχει συνθέσει τις Συμφωνικές Ωδές: Νάματα και Ιάματα, ανάθεση του Δήμου Λαρισαίων το 2022, το λαϊκό ορατόριο Παλιγγενεσία (Η Επανάσταση στη Ρούμελη το 1821), ανάθεση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας το 2021, κ.ά.. Έχει συνεργαστεί µε όλους τους πολιτιστικούς οργανισµούς της χώρας και έχει παρουσιάσει έργα του στο εξωτερικό: ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία, Ελβετία, Βέλγιο, Λουξεµβούργο. Έχει κυκλοφορήσει επτά προσωπικούς δίσκους κι έχει γράψει µουσική για σαραντατρείς θεατρικές παραστάσεις. Επίσης για τον κινηµατογράφο και την τηλεόραση. Έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δελφών "Το Λάλον Ύδωρ" .

Πέντε χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία του μιούζικαλ Ερωτόκριτος επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 19 Μαΐου, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά μέρη από τα σημαντικότερα μουσικά έργα του με τίτλο «Από τον σκοτεινό έρωτα στον Ερωτόκριτο». Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί με την ΜΟΥSA την Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μούσα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, με ερμηνευτές το Μάριο Φραγκούλη, το Θοδωρή Βουτσικάκη, σε μουσική διεύθυνση κι ενορχήστρωση του Θοδωρή Παπαδημητρίου, με το συνθέτη στο πιάνο και τη συμμετοχή των ταλαντούχων τραγουδιστών Ελένης Δημοπούλου, Μέλας Γεροφώτη και Νίκου Κύρτσου.

O διεθνούς καταξίωσης Μάριος Φραγκούλης, ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε και ηχογράφησε ολόκληρο τον κύκλο τραγουδιών του Δημήτρη Μαραμή, «Σκοτεινός Έρωτας» σε ποίηση Φ. Γκ. Λόρκα στη Sony Classical, ενώ ο Θοδωρής Βουτσικάκης συνδέθηκε με το συνθέτη καλλιτεχνικά από την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική δισκογραφία με την Αισθηματική ηλικία και κατείχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα μουσικοθεατρικά έργα του συνθέτη «Ερωτόκριτος», «Στοιχειωμένοι» και «Καπετάν Μιχάλης».

Στη συναυλία «Από τον σκοτεινό έρωτα στον Ερωτόκριτο» θα παρουσιαστεί μια επιλογή από σημαντικά έργα, που καλύπτουν σχεδόν είκοσι χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργικής διαδρομής του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή (2004-2023). Μεταξύ άλλων από την όπερα Ελευθέριος Βενιζέλος, τα μιούζικαλ Ερωτόκριτος, Στοιχειωμένοι και τη λαϊκή όπερα Καπετάν Μιχάλης αλλά και της δισκογραφικές του δουλειές Σκοτεινός Έρωτας σε ποίηση Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (2004) και Αισθηματική Ηλικία (2014).

Συνέντευξη του Συνθέτη, Λυμπρετίστα Δημήτρη Μαραμή στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

ΕΠ.: Κύριε Μαραμή τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε την Παρασκευή στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης;

Μ.Δ.:Τις καλύτερες στιγμές από τα σημαντικότερα έργα μου ως τώρα. Από τα σύγχρονα ελληνικά μιούζικαλς Ερωτόκριτος και Στοιχειωμένοι, από τους κύκλους τραγουδιών Σκοτεινός Έρωτας και Αισθηματική Ηλικία, και πολλά άλλα.

Ε.Π.: Αναφέρατε ότι πρόκειται για την πιο σημαντική συναυλία της καλλιτεχνικής σας πορείας αλλά και της ζωής σας… Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο σημαντική;

Μ.Δ.:Είναι η συνάντηση τόσο καλών ερμηνευτών και συνεργατών μαζί. Είναι οι επιλογές από μία ποικίλη εργογραφία ως τώρα. Με αποκορύφωμα την όπερα Ελευθέριος Βενιζέλος και τη λαϊκή όπερα Καπετάν Μιχάλης, ολοκληρώθηκε η δημιουργική εκπλήρωση σημαντικών στόχων και ονείρων. Δεν πρόδωσα τα όνειρα του μικρού παιδιού που ήμουν κάποτε το οποίο ανέπνεε μέσα από τη μουσική. Είναι λοιπόν σημαντική γιατί είναι όλα αυτά που αγωνίστηκα να κατακτήσω έως τώρα.

Ε.Π.: Μάριος Φραγκούλης, Θοδωρής Βουτσικάκης συνεργασίες που κρατούν χρόνια τώρα… Πώς προέκυψε η νέα αυτή συνάντηση;

Μ.Δ.:Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Έχουμε ο καθένας την πορεία του, αλλά συναντιόμαστε σε μία κοινή πορεία κοινής αισθητικής και καλλιτεχνικών αναζητήσεων. Το έργο που παράχτηκε από εμένα και ερμηνευτές όπως ο Μάριος Φραγκούλης ή ο Θοδωρής Βουτσικάκης, άντεξε στο χρόνο και το ίδιο το έργο μας φέρνει πάλι και πάλι κοντά. Κι όπως λέει στον Ερωτόκριτο,η μουσική αυτή σχέση, “ξανακαινουριώνεται”.

Ε.Π.: «Ερωτόκριτος», ένα πρωτοποριακό μιούζικαλ που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, ένα από τα ωραιότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας αλλά και του ευρωπαϊκού πολιτισμού γενικά.. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το αριστούργημα; Συναντήσατε δυσκολίες και ποιες;

Μ.Δ.:Αποφάσισα να ασχοληθώ επειδή ακριβώς είναι ένα από τα πιο σημαντικά ελληνικά κείμενα όλων των εποχών και η μουσικότητα που εμπεριέχει είναι μοναδική. Ασχολήθηκα πολλά χρόνια με αυτό το κείμενο και όλες οι δυσκολίες χαλιναγωγήθηκαν με την τέχνη της μουσικής σύνθεσης. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η ευαισθησία να ακούσω τη μουσική του ίδιου του στίχου και να την αποκαλύψω με ένα πρωτόγνωρο τρόπο.

Ε.Π.: Έχετε όμως δουλέψει και με άλλα σημαντικά, διαχρονικά δημοτικά τραγούδια της παράδοσής μας.. Το «Γιοφύρι της Άρτας», «Του Νεκρού Αδερφού», του «Στοιχειού της Χάρμαινας»… Τι σας παρακινεί να ασχοληθείτε με αυτά τα κορυφαία δημιουργήματα της Λαϊκής μας παράδοσης και κληρονομιάς;

Μ.Δ.:Η αρχέγονη ρίζα του ψυχισμού του ανθρώπου. Η ρίζα των ενστίκτων και των πρωτόγονων αισθημάτων. Με ενδιαφέρει η αυθεντικότητα και το ξεγύμνωμα της ψυχής. Για αυτό ασχολήθηκα με τις δημοτικές μας παραλογές οι οποίες είναι αριστουργήματα της προφορικής μας λογοτεχνικής παράδοσης.

Ε.Π.: Νιώσατε κάποιο άγχος, κάποια ανασφάλεια για το εάν το τελικό αποτέλεσμα θα είναι αντάξιο της ιστορίας τους;

Μ.Δ.:Αυτή είναι η πρόκληση. Όμως η μουσική δεν πρέπει να έρχεται να ανταγωνιστεί το κείμενο. Πρέπει η μουσική να γεννιέται, να ρέει μέσα από το ίδιο το κείμενο. Το κείμενο, οι λέξεις να ξαπλώνουν πάνω στις νότες και να αναπαύονται χωρίς να χάνουν τίποτα από τον ήχο τους, τους τονισμούς τους και το νόημά τους. Η μουσική με το στίχο, πρέπει να κουμπώνουν όπως το κλειδί στην κλειδαριά.

Ε.Π.: «Σκοτεινός Έρωτας» σε ποίηση Φ. Γκ. Λόρκα….

Μ.Δ.:Το πρώτο μου έργο. Ποίηση του Φ. Γκ. Λόρκα σε απόδοση στα ελληνικά του Σωτήρη Τριβιζά. Το έργο το οποίο δισκοφραφήθηκε πρώτο και με κάποιο τρόπο με συνέστησε στο κοινό που ακούει έντεχνο τραγούδι.

Ε.Π.: Να μιλήσουμε για το σύγχρονο ελληνικό μιούζικαλ; Πώς βλέπετε την εξέλιξή του αλλά και την ανταπόκριση του κοινού;

Μ.Δ.:Δεν βλέπω κάποια εξέλιξη, δεν υπάρχει κάποια σχολή. Βλέπω μόνο μεμονωμένους συνθέτες που κάποιοι έχουν το ταλέντο και τη γνώση να γράψουν όντως μιούζικαλ, μουσικό θέατρο, όπερα και κάποιοι άλλοι που απλώς χρησιμοποιούν τον όρο και γράφουν μία σειρά τραγουδιών με σκετσάκια πρόζας ανάμεσά τους.

Ε.Π.: Το κοινό της Θεσσαλονίκης αγκαλιάζει τις δημιουργίες σας;

Μ.Δ.: Ναι, πολύ! Η Θεσσαλονίκη πάντα με στήριζε και πάντα ακολουθούσε τα έργα μου. Για αυτό και πολλά ξεκίνησαν από εδώ πρώτα.

Ε.Π.: Η συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης αποτελεί ένα απόφθεγμα από τις καλύτερες δημιουργικές στιγμές σας…κάνοντας ένα απολογισμό της μέχρι σήμερα πορείας σας νιώθετε ικανοποιημένος; Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να κάνετε, να ασχοληθείτε;

Μ.Δ.: Είμαι ικανοποιημένος γιατί προχώρησα από το μηδέν και χωρίς κάποια βοήθεια. Άκουγα τους δασκάλους μου, τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου, μελετούσα, ερευνούσα κι εργαζόμουν πάντα πολύ σκληρά. Με ένα στόχο μόνο. Να παράγω καλό έργο. Το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς τόσων χρόνων, με ικανοποιεί ως τώρα. Κάτι έγινε… δεν έχω παράπονο.

Ε.Π.: Μετά το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης θα ταξιδέψει η συναυλία και που; Με τους ίδιους συντελεστές;

Μ.Δ.: Ελπίζω πως ναι. Αλλά αυτό θα φανεί και στο χειροκρότημα… γιατί μόνο εκεί φαίνεται τελικά…

Πληροφορίες για τη συναυλία θα βρείτε εδώ

Ο Στέφανος Κορκολής μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Η επιτυχία κρύβεται στην αλήθεια του καλλιτέχνη» | Interview

286 — +Sun, 14 May 2023 22:05:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

Η ιστορία έχει τις ρίζες της στα πρώτα τρυφερά χρόνια της παιδικής του ηλικίας.… Όταν ήταν 4 ετών, με απίστευτη ευκολία αρχίζει να ξεδιπλώνει το μεγάλο πηγαίο του ταλέντο, τον ογκόλιθο των ικανοτήτων του. «Παιδί θαύμα» στο Ωδείο Αθηνών όπου άρχισε τις σπουδές του στη μουσική υπό την καθοδήγηση της Μαρίκας Παπαϊωάννου και υπό τη διδασκαλία της Φοίβης Βάλληνδα, απ’ όπου απέκτησε το δίπλωμα πιάνου. Αμέσως μετά μια υποτροφία του γαλλικού κράτους, ταξιδεύει για σπουδές στο Παρίσι, δίπλα στην διεθνούς φήμης πιανίστρια Yvonne Lefébure. Εκεί παρακολούθησε ταυτόχρονα μαθήματα σύνθεσης, ενορχήστρωσης, διεύθυνσης ορχήστρας και μουσικής κινηματογράφου.

Ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης που ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας αφήνοντας το αποτύπωμά του στην ασταμάτητη ροή του χρόνου.

Μια λαμπρή μουσική πορεία 35 χρόνων συμπληρώνει και το γιορτάζει με μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε μια σύμπραξη με τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης. Στη σκηνή μαζί τους η Γιώτα Νέγκα, η Σοφία Μανουσάκη και σολίστ ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ενώ τη Σ.Ο.Δ.Θ. διευθύνει ο Αναστάσιος Συμεωνίδης.

Ο δημοφιλής συνθέτης, πιανίστας και ερμηνευτής Στέφανος Κορκολής σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

Ε.Π.: Να ξεκινήσουμε με τη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης; Πώς την ετοιμάσατε;

Σ.Κ.:Στην ιδέα αυτή για τις συναυλίες με αφορμή τα 35 χρόνια μου βρήκα σύμμαχο τον παραγωγό μου πλέον, τον Γιώργο Λυκιαρδόπουλο, με τον οποίο έχουμε κάνει ήδη δύο μιούζικαλ, «Την αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλη και την "Χριστουγεννιάτικη ιστορία", που στέκεται δίπλα μου και στις μουσικές μου εκδηλώσεις. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλη επιτυχία κάνοντας τα 35 μου χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με δύο sold out παραστάσεις και μετά δύο στο Θέατρο Παλλάς επίσης sold out. Μετά λοιπόν, δε θα μπορούσε να λείψει η Θεσσαλονίκη και πραγματικά έρχομαι με πολύ χαρά γιατί εκτός από ότι θα ξανά παίξω στο Μέγαρο Μουσικής, θα συνεργαστώ και πάλι με τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης που με τίμησε με την πρόσκλησή της.

Ε.Π.: Έχτε ξανά συνεργαστεί με τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης;

Σ.Κ.:Το 1995, αν δεν κάνω λάθος, κάναμε ένα εγχείρημα το οποίο ακουγόταν λίγο περίεργο, μαζί με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης και τον μαέστρο Δημήτρη Αγραφιώτη οργανώσαμε στο Παλαί ντε Σπόρμια βραδιά Gershwin, όπου εγώ έπαιξα το «Rhapsody in Blue». Ήταν ένα πραγματικά περίεργο και δύσκολο εγχείρημα και το Παλαί ντε Σπόρ κατακλύστηκε από νέους, οι οποίο ήρθαν για να ακούσουν από εμένα κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχαν συνηθίσει. Και πραγματικά ήταν συγκλονιστικό αυτό που συνέβη. Περίπου 12.000 νέα παιδιά με προσήλωση ακούσανε κλασική μουσική και τις επόμενες μέρες ψάχνανε να αγοράσουν το δίσκο της «Γαλάζιας Ραψωδίας». Είναι από τις ωραιότερες αναμνήσεις μου σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη. Έτσι και τώρα, η συναυλία αυτή μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί θα συμπράξω και με την ΣΟΔΘ και θα γιορτάσω τα 35 μου χρόνια στην Ελληνική Μουσική.

Ε.Π.: Την αγαπάτε τη Θεσσαλονίκη και το δείχνετε..

Σ.Κ.:Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ πάρα πολύ! Με δένουν πολύ σημαντικές και όμορφες στιγμές με αυτή την πόλη. Ο πρώτος μου δίσκος, ο οποίος ήταν και πολύ ιδιαίτερος, γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Πρίγκιπος Νικολάου. Εκείνη την εποχή μαζί με μαζί έναν φίλο μου στιχουργό, ποιητή θα έλεγα καλυτέρα, τον Πήτερ Γουάιτ και τον διεθνούς φήμης, κόντρα τενόρο Άρη Χριστοφέλλη, δημιουργήσαμε ένα συγκρότημα που το ονομάσαμε «Opera (Οπερά). Ο μόνος που πίστεψε σε μας τότε και στο εγχείρημά μας, που τελικά ήταν πολύ επιτυχημένο, ήταν ο Χρήστος Βατσέρης με την εταιρεία του C.V.R. στη Θεσσαλονίκη όπου και κάναμε τις εγγραφές.

Ε.Π.: Το θέλατε πολύ να γιορτάσετε μαζί με τους φίλους σας στη Θεσσαλονίκη τα 35 χρόνια σας στην Ελληνική Μουσική..

Σ.Κ.: Ναι, πραγματικά το ήθελα πολύ γιατί έχω παίξει πολλές φορές στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και μάλιστα ήμουν από τους πρώτους μαζί με τον Γιάννη Βακαρέληκαι τον Γιώργο Λαζαρίδημε τους οποίους κάναμε το 1^ο Διεθνές Φεστιβάλ Πιάνου. Τη Θεσσαλονίκη τη θυμάμαι πάντα με άρωμα Ευρώπης, γιατί αυτή η πόλη ήταν από παλιά πρωτοπόρος σε πολλά πράγματα και όχι μόνο στη μουσική. Υπήρχε αυτό που εγώ ονομάζω «έμπνευση», γιατί αντλούσα πάντα έμπνευση από αυτή την πόλη.

Ε.Π.: Το Κονσέρτο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήταν sold out σε 4 ώρες, 25.000 κόσμος στο Ειρήνη και Φιλίας, στο Θέατρο Παλλάς και πάλι sold out… Παρατηρώ ότι ο κόσμος σας ακολουθεί σε κάθε σας βήμα, στηρίζει κάθε σας επιλογή και αυτό, μετά από τόσα χρόνιας καλλιτεχνικής πορείας λέει πολλά…

Σ.Κ.:Πιστεύω βαθιά πως η επιτυχία κρύβεται στην αλήθεια σου.. Με λίγα λόγια, όσο πιο αληθινός είσαι με την τέχνη σου και όσο δεν υποδύεσαι κάτι άλλο που δεν είσαι, νομίζω ότι αυτό είναι που ο κόσμος το εισπράττει. Είναι μια σχέση που χτίζεται τόσα χρόνια γιατί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι είναι ότι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που μαζί μεγαλώσαμε ουσιαστικά και τώρα και οι ίδιοι μαζί με τα παιδιά τους αλλά και πολλοί νέοι έρχονται και παρακολουθούν τις συναυλίες. Πάντα είναι χαρούμενο γεγονός μια μεγάλη γεμάτη αίθουσα χωρίς να σημαίνει όμως αυτό ότι είναι και ο σκοπός. Για μένα μεγαλύτερη σημασία έχει ο κόσμος που έρχεται να ακούσει τις συναυλίες μου να φεύγει γεμάτος από τα συναισθήματα που εγώ προσπαθώ να τα μεταφέρω με τις νότες. Αυτή ουσιαστικά είναι η επιτυχία μιας συναυλίας και όχι τόσο η πληρότητα αυτής της συναυλίας. Βέβαια όταν συνδυάζονται και τα δύο είναι το καλύτερο.

Ε.Π.: Αυτό είναι το ιδανικό…

Σ.Κ.: Ξέρετε, όταν πρωτοξεκίνησα έλεγα πως και έναν μόνο άνθρωπο να ακουμπήσει η μουσική μου που δεν τον ξέρω, αλλά να μπορέσω να του μιλήσω μέσα από τις νότες μου και να τον κάνω να συγκινηθεί, να χαρεί, να του περάσω ένα συναίσθημα, αυτό για μένα είναι η πεμπτουσία του δημιουργού. Εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται η ουσία, να μπορείς μέσα από τη μουσική σου να μεταφέρεις συναισθήματα και να ακουμπάς κάποιες άλλες ψυχές.

Ε.Π.: Και νομίζω ότι το καταφέρνετε… Έχετε αμεσότητα με τον κόσμο.

Σ.Κ.: Είμαι ειλικρινής όταν γράφω και δεν κατασκευάζω ποτέ κάτι. Δε θα γράψω ποτέ κάτι για να γίνει σουξέ ή για να ακολουθήσω τη μόδα. Αυτή η ειλικρίνεια του δημιουργού σε σχέση με το έργο του είναι πάρα πολύ σημαντική.

Ε.Π.: Μια και μιλάμε για δημιουργία, τι αποτελεί έμπνευση για εσάς;

Σ.Κ.: Τι να σας απαντήσω τώρα… Κοιτάξτε, στο θέμα τραγούδι, μιλώντας ως τραγουδοποιός θεωρώ ότι κατά 90% εξαρτάται από τον στίχο που θα πάρω στα χέρια μου. Γιατί σε αυτή την περίπτωση διαβάζω μία ιστορία που έχει γράψει ένας άλλος εξαιρετικός καλλιτέχνης και προσπαθώ να την κάνω δική μου και στη συνέχεια να γράψω. Στα συμφωνικά- ορχηστρικά μου έργα η έμπνευση έρχεται τόσο ανεξέλεγκτα που δεν μπορείτε να το διανοηθείτε. Δηλαδή, ακόμη και την ώρα που κοιμάμαι μπορεί να ακούσω ένα ολόκληρο κομμάτι στο κεφάλι μου και τις περισσότερες φορές σηκώνομαι και πάω στο πιάνο.

Ε.Π.: Άρα σκέφτεστε με νότες;

Σ.Κ.: Συνεχώς ακούω μουσική στο κεφάλι μου… ακόμη και όταν από έξω ακούγονται άλλες μουσικές…

Ε.Π.: 35 χρόνια γεμάτα μουσική, γεμάτα δημιουργίες, διακρίσεις αλλά και μοναδικές συναντήσεις με μια σειρά τεραστίων μύθων του πολιτισμού σε διεθνές επίπεδο, από τον Ennio Morricone και τους Yes, τη Νάνα Μούσχουρη και τη Ντούλτσε Πόντες.., μια μεγάλη λαμπρή διαδρομή …. Πώς νιώθετε μετά από όλα αυτά σήμερα;

Σ.Κ.: Αρχικά νιώθω πολύ τυχερός με τους δασκάλους μου, γιατί ξέρετε εάν δεν υπάρχει η σπουδή το ταλέντο δεν μπορεί να σε βοηθήσει να πας παραπέρα, Εγώ λοιπόν υπήρξα πάρα πολύ τυχερός άνθρωπος γιατί κάθισα δίπλα σε ιερά τέρατα της μουσικής ξεκινώντας από το Ωδείο Αθηνών και μετά στο Παρίσι με υποτροφία του Γαλλικού κράτους δίπλα στην Yvonne Lefébure και στη συνέχεια η τύχη με οδήγησε δίπλα στον τεράστιο Vladimir Horowitz. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι όλο αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καλλιτεχνικής μου προσωπικότητας και του πως έχω διαμορφωθεί μουσικά. Στη συνέχεια πλέον, είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ με εμβληματικές μορφές όπως προαναφέρατε αλλά και πολλούς ακόμη όπως τον Astor Piazzolla και τον Horatio Ferrer, τον Jose Carreras ο οποίος ερμήνευσε το τραγούδι μου «Σκόνη και θρύψαλα» στα γερμανικά μαζί με την Βίκυ Λέανδρος.

Ε.Π.: Φτάσατε λοιπόν στην κορυφή; Την αγγίξατε;

Σ.Κ.: Όλες αυτές οι στιγμές μόνο μεγάλες χαρές μπορούσανε να μου δώσουν. Όχι, δεν είπα, ούτε και σκέφτηκα ποτέ ότι έφτασα… Δεν φτάνεις ποτέ στην τέχνη….

Ε.Π.: Γράφεται ότι έχετε περιπλανηθεί σε όλους τους διαδρόμους του λαβυρίνθου της τέχνης, αφήνοντας στο πέρασμά σας το δικό σας δημιουργικό στίγμα…

Σ.Κ.: Τίποτα δε θεωρώ ότι είναι δεδομένο στη ζωή μας. Το μόνο δεδομένο είναι οι σπουδές μας, η εργασία μας, ο κόπος μας, χωρίς να σημαίνει ότι αυτά δημιουργούν το επόμενο δεδομένο…βασίζεσαι απλά σε αυτά τα πράγματα και προχωράς. Οι λαβύρινθοι συμβολίζουν τα διαφορετικά μονοπάτια που έχω πάρει κατά καιρούς, από τραγούδια σε συμφωνικά έργα, στην κλασική μουσική…

Ε.Π.: Μίκης Θεοδωράκης... Μια συνάντηση σταθμός στη ζωή σας, μια καλλιτεχνική ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ που άφησε βαθιά το αποτύπωμά της..

Σ.Κ.: Η πιο σημαντική στιγμή της μέχρι τώρα πορείας μου είναι η συνάντηση με αυτόν τον παγκόσμιο γίγαντα της μουσικής, τον Μίκη Θεοδωράκη. Μετά από μία συναυλία που κάναμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με την κυρία Μανουσάκη με έργα του, ο Μίκης πήρε το μικρόφωνο και μίλησε με βαθιά συγκινητικά λόγια για μένα.. Ήταν από τις πολύ σπάνιες φορές που πήρε το μικρόφωνο και μίλησε στον κόσμο μετά από συναυλία.

Ε.Π.: Θα ήθελα να αναφέρουμε κάποια από τα λόγια του «Αυτό το σημερινό, για τη μουσική μου, το θεωρώ ένα νέο ξεκίνημα. Είναι, λοιπόν, ένα καινούριο ξεκίνημα και το οφείλω στον Κορκολή….Ο Κορκολής δεν είναι οποιοσδήποτε, είναι ένας σημαντικός μεγάλος συνθέτης….Η αγάπη και η αφοσίωσή του Κορκολή δεν είναι λόγια…είναι έργα..» Είπε επίσης ότι στο παίξιμό σας συνδυάζετε τον Απόλλωνα με τον Διόνυσο, τους οποίους μπορείτε να εναλλάσσετε από τη μία στιγμή στην άλλη, πράγμα πολύ δύσκολο… Βαριά κληρονομιά τα λόγια του..

Σ.Κ.: Είναι από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου! Με τον Μίκη Θεοδωράκη γνωριστήκαμε περίπου πριν 10 χρόνια και μαζί κάναμε πολλά πράγματα. Μάθαινα συνεχώς μουσική από τον ίδιο, μάθαινα ζωή… Ορίζαμε τις απογευματινές μας συναντήσεις που τελείωναν την άλλη μέρα το πρωί. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο πολύ μου λείπει..

Ε.Π.: Σε μια επιστολή του σας ορίζει επίσημα πρεσβευτή της μουσικής του σε Ελλάδα και εξωτερικό…

Σ.Κ.: Είναι τεράστιο το βάρος και η ευθύνη αυτής της κληρονομιάς. Για μένα βασική μου ευθύνη όσο ζούσε ήταν να τον κάνω χαρούμενο με τις δημιουργίες μας και τις συναυλίες.

Ε.Π.: Υπάρχει όμως άλλη μία σημαντική σχέση στη ζωή σας με τον μεγάλο Έλληνα μουσικοσυνθέτη, τον Μίμη Πλέσσα..

Σ.Κ.: Με τον Μίμη μας συνδέει μια ισχυρή συγγένεια, υπάρχει μια δεδομένη αγάπη κυρίως όμως της μουσικής.

Ε.Π.: Ο Μίμης Πλέσσας χαρακτήρισε τη σχέση σας ως σχέση ζωής.. Σχέση που βασίζετε στο πάθος που σας συνδέει για την αιώνια ερωμένη τη μουσική…

Σ.Κ.: Ο Μίμης είναι μια άλλη μουσική ιδιοφυία και αυτό δεν φαίνεται μόνο από τα τραγούδια του που έχουμε χιλιοτραγουδήσει, αλλά σε αυτό που είναι πίσω από τα τραγούδια του και εκεί φαίνεται η μεγαλοφυία του συνθέτη. Έχει γράψει έργα συμφωνικής μουσικής για πιάνο και πραγματικά είναι κρίμα που αυτά δεν τα γνωρίζει ο κόσμος. Θα πρέπει και εμείς όμως, όταν αγαπάμε ένα συνθέτη να ψάχνουμε λίγο παραπάνω για να γνωρίσουμε όλα όσα έχει κάνει.

Ε.Π.: Σύμφωνα με τον Μίμη Πλέσσα συνδυάζεται τον δημιουργό και τον εκτελεστή με μεγάλη επιτυχία… Εσείς τι επιλέγετε τελικά;

Σ.Κ.: Και εκτελεστής του πιάνου αλλά και δημιουργός, συνεπώς και τα δύο… Είμαι κατά βάση συνθέτης και σολίστ του πιάνου, αυτή την ιδιότητα μπορώ να μου δώσω και με αυτήν θέλω να πορευτώ και να πορεύομαι.

Ε.Π.: Μαζί σας στο Μέγαρο θα έχουμε τη χαρά να ακούσουμε τον Θανάση Πολυκανδριώτη αλλά και τη Γιώτα Νέγκα και τη Σοφία Μανουσάκη..

Σ.Κ.: Στη Θεσσαλονίκη θα παρουσιάσω ένα έργο που το έγραψα το 1985, ένα κονσέρτο για μπουζούκι και ορχήστρα εμπνευσμένο από τον ήχο του μπουζουκιού που έβγαλε ο Θανάσης Πολυκανδριώτης και θα το παρουσιάσουμε με σολίστ τον ίδιο. Νομίζω ότι είναι ένα έργο που οι φίλοι μου στη Θεσσαλονίκη θα το εκτιμήσουν και θα το αγαπήσουν όπως και εγώ. Εκτός όμως από το Θανάση θα έχουμε και την αγαπημένη μου Γιώτα Νέγκα, που μου κάνει την μεγάλη τιμή να με τιμήσει σε αυτή την γιορτή μουσικής ερμηνεύοντας και τραγούδια που της έχω γράψει αλλά και τραγούδια που ερμήνευσε ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος. Με τη Σοφία Μανουσάκη συνεργαζόμαστε τα τελευταία 8 χρόνια ανελλιπώς και για μένα είναι από τις σπουδαιότερες της νέας γενιάς ερμηνεύτριες. Η Σοφία μπορεί να κινηθεί από τον Θεοδωράκη που την είχε επιλέξει, από τον Καβάφη που την επέλεξα εγώ μέχρι τα τραγούδια τα οποία λέει πραγματικά με ένα συγκλονιστικό τρόπο. Είναι ένα παιδί που ποτέ δεν την ενδιέφερε η εύκολη και η γρήγορη αναγνωσιμότητα, σπουδάζει και εργάζεται σκληρά πάνω στην τέχνη της.

Ε.Π.: Θα ήθελα να σας πάω τώρα στην Όπερα του Καΐρου και στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, στη μελοποίηση ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη όπου αποσπάσατε διθυραμβικές κριτικές από ένα κοινό βαθιά μυημένο στην ποίηση του τεράστιου Αλεξανδρινού ποιητή. Καταλυτική υπήρξε η φράση, που σύσσωμο το κοινό αναφώνησε, στο τέλος της εκδήλωσης: «Επιτέλους ο Καβάφης τραγουδιέται»…

Σ.Κ.: Ήταν το στοίχημα.. Να μελοποιηθεί και να τραγουδηθεί από τον κόσμο η ποίηση του Καβάφη.. όπως είχανε κάνει οι παλαιότεροι συνθέτες με το Σεφέρη, με τον Ελύτη και κατάφεραν να βάλουν την ποίηση μέσα στα σπίτια μας. Αυτό λοιπόν ήταν το στοίχημα γιατί ο Καβάφης έχει μια γλώσσα πολύ ιδιαίτερη, δεν έχει ομοιοκαταληξία, δεν έχει πολλά πράγματα αλλά έχει όλο το σύμπαν στα γραπτά του. Προσωπικά τον λατρεύω αυτόν τον ποιητή. Έτσι, 2 χρόνια από τη ζωή μου τα αφιέρωσα στο να μελετήσω την ψυχή του ποιητή γιατί εάν δεν ακουμπήσεις την ψυχή του ποιητή δεν μπορείς ποτέ να μπεις στην ουσία του πράγματος. Θα μελοποιήσεις επιδερμικά, θα μελοποιήσεις απλά για να πεις ότι μελοποίησες. Εμένα σαφώς και δεν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο αλλά να εισβάλω με κάποιο τρόπο μέσα σε αυτό το μυαλό το τόσο φωτεινό που είχε και στην ψυχή του. Και βέβαια η δικαίωση ήρθε και ήταν βάλσαμο για μένα γιατί εάν έπεισα με αυτές τις μελοποιήσεις αυτούς τους ανθρώπους που είναι βαθιά μυημένοι στην ποίηση του Καβάφη, τότε πέτυχα κάτι. Και η δεύτερη δικαίωση ήρθε όταν ένας οδηγός ταξί μου είπε ότι άκουσε στο ραδιόφωνο και του άρεσε το τελευταίο μου τραγούδι και ήταν ένα από τα μελοποιημένα του Καβάφη. Φαντάζεστε την ικανοποίησή μου!

Ε.Π.: Μετά από τόσα χρόνια, τόσες επιτυχημένες ερμηνεύσεις, συναυλίες, έχετε ακόμη το άγχος της πρώτης φοράς;

Σ.Κ.: Το άγχος αντικατοπτρίζει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου, το πόσο θέλεις να είσαι εντάξει σε σχέση με αυτόν τον κόσμο που έχει έρθει να σε ακούσει πληρώνοντας το εισιτήριό του. Το άγχος λοιπόν εδώ έχει να κάνει με την τελειότητα και την αρτιότητα του να είσαι εντάξει και συνεπής προς την αγάπη του κόσμου. Από εκεί και πέρα όμως δεν υπάρχει άγχος αλλά χαρά για όλους τους φίλους που έρχονται να με ακούσουν.

Ε.Π.: Τι είναι αυτό που θαυμάζετε στον Στέφανο Κορκολή και τι θα του προτείνατε να δουλέψει λίγο περισσότερο ή να αλλάξει;

Σ.Κ.: Αυτό που θα ήθελα βασικά να περιορίσω είναι το άγχος μου. Είμαι πάρα πολύ αγχώδης άνθρωπος. Ίσως να μου το προκαλεί η τελειομανία μου.. Πάντα αναζητούσα το τέλειο, να ακουμπήσω το τέλειο, πράγμα κουραστικό και καμιά φορά και αδυσώπητο. Θέλω λοιπόν να αρχίσω να ευχαριστιέμαι λίγο παραπάνω αυτό το οποίο κάνω και να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με αυτό που πραγματικά μου αρέσει, να γράφω μουσική για το θέατρο, όπως αυτό που οργανώνουμε με το ΚΘΒΕ και θα γράψω τη μουσική για τις «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία Χρήστου Ζουγάρη. Ειλικρινά αισθάνομαι δέος που θα παίξω αυτό το έργο ζωντανά στην Επίδαυρο.

Πληροφορίες για τη συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής εδώ

O Βασίλης Τσικάρας μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Ο κινηματογράφος είναι λίγο – πολύ κατευθυνόμενος στη χώρα μας…»

286 — +Fri, 12 May 2023 23:12:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

Η αγάπη του για την ελληνική ιστορία τον οδήγησε να κάνει ιστορικό κινηματογράφο και να μας χαρίσει μια μοναδική τριλογία για το 1821, με τελευταία την ταινία «ΠΕΝΤΕ 5».

Δημοσιογράφος, συγγραφέας-σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε δημοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε για 17 χρόνια, ενώ από το 2007 και μετά άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα θεάτρου, υποκριτικής και σκηνοθεσίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το 2011 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο κι έκτοτε συνεχίζει να δημιουργεί, σε θέατρο και κινηματογράφο. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ, της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος, ενώ είναι υπεύθυνος του Θεάτρου Άρατος, της Aratos Films και της Aratos Music.

Θεωρείται πρωτεργάτης στην επιστροφή του ιστορικού κινηματογράφου στη μεγάλη οθόνη κι έχει βρει αρκετούς μιμητές. Εργάστηκε για 11 χρόνια (2001 – 2012) στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης FM 100 ως συντάκτης, εκφωνητής δελτίων ειδήσεων και παρουσιαστής εκπομπών και έχει περισσότερες από 2000 τηλεοπτικές εμφανίσεις, Alpha Polis, ΩΜΕΓΑ τηλεόραση, Δημοτική Τηλεόραση Καλαμαριάς ΑΡΓΩ, TV Θεσσαλονίκη, NETNEWS, Γνώμη Τηλεόραση. Διδάσκει τη θεατρική μέθοδο R.IM. βασισμένη σε ασκήσεις Stanislavsky, Grotowski, Boal, Turner και Gestalt καθώς και σενάριο και σκηνοθεσία. Είναι κάτοχος 12 εκπαιδευτικών europasses.

Κινηματογραφικά, με δικά του σενάρια και σε δική του σκηνοθεσία έχουν γυριστεί οι ιστορικές ταινίες μεγάλου μήκους «Έξοδος 1826» (2016), «Πολιορκία» (2018), «Πέντε» (2022) και το «Operation Star - Επιχείρηση Άστρο» (2022).Το 2023 αναμένεται να τρέξει μια νέα διεθνής παραγωγή με τον τίτλο «Eyes to nowhere» και η αισθηματική κομεντί «Απόψε σε θέλω πάλι».Επίσης έχει γράψει το σενάριο κι έχει σκηνοθετήσει την ιστορική ταινία μικρού μήκους «Φρυκτωρία», καθώς επίσης το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους «The Keys».Οι ταινίες του έχουν βραβευτεί 9 φορές σε Διεθνή Φεστιβάλ («Πολιορκία» 6 βραβεία, «Φρυκτωρία» 3 βραβεία) και απέσπασαν βραβεία ποιότητας («Έξοδος 1826» 2 φορές).

Στο θέατρο ξεκίνησε το 2011 τη συγγραφή θεατρικών έργων. Τρία από αυτά έχουν πάρει Βραβείο Κοινού στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης («Κωδικός Σπασίμπα-Ντα» 2014, «Σουτζούκ Λουκούμ» 2015, «Άδεια πιάτα» 2016), ενώ το «Sorry, λάθος κρεβάτι» πήρε Βραβείο Καλύτερου Κειμένου το 2018. Έργα του είναι: «Ψάρι στα χείλη», «Κωδικός Σπασίμπα-Ντα», «Σουτζούκ Λουκούμ», «Σπαγγέτι αλά Γαλλικά», «Μην πεις όχι μωρό μου», «Άδεια πιάτα», «Μια σφαίρα για την Τζέην», «Sorry, λάθος κρεβάτι», «Το Σεξ αρχίζει στα Σαράντα», «Άδεια πιάτα 2», «Χοντρός παραμυθάς», «Απόψε σε θέλω πάλι», «Έχω θέμα», «Madmix I, II, III».

Έχει σκηνοθετήσει περισσότερα από 25 θεατρικά έργα. Εργάστηκε για 11 χρόνια (2001 – 2012) στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης FM 100 ως συντάκτης, εκφωνητής δελτίων ειδήσεων και παρουσιαστής εκπομπών.

Συνέντευξη του δημοφιλούς σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Βασίλη Τσικάρα στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

Ε.Π.: Δημιούργησες μια τριλογία για το 1821 με τις ταινίες «ΕΞΟΔΟΣ», «ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ» και το «ΠΕΝΤΕ 5», η οποία αναφέρεται στο ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης, πως ξεκίνησε αυτή η δημιουργία, με ποιο κίνητρο, τι σε οδήγησε στην τριλογία;

Β.Τ.: Όλα ξεκινούν από τα μαθητικά μου χρόνια όταν και αναρωτιόμουν ως λάτρης του κινηματογράφου, για ποιο λόγο δεν γίνονται μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές στη χώρα μας με θέματα από την ελληνική ιστορία. Γιατί κινηματογραφικά δεν είχαμε το δικό μας Alamo, σαν αυτό που σκηνοθέτησε ο μεγάλος John Wayne. Όταν ο χρόνος με έφερε μπροστά σε αποφάσεις, τότε βγήκα και ανακοίνωσα πως θα κάνω μία τριλογία για το 1821. Με θέματα λιγότερο γνωστά. Λίγο η παιδική παρόρμηση, λίγο η δημοσιογραφική έρευνα και πολύ περισσότερο η αγάπη μου για το κινηματογράφο με οδήγησαν στο να ολοκληρώσω μια τριλογία-σταθμό για τον ελληνικό κινηματογράφο.

Ε.Π.: Πώς αποφάσισες να κάνεις ιστορικό κινηματογράφο. Πιστεύω πως δεν είναι εύκολο να καταπιάνεσαι με ταινίες και να προσπαθείς να αναδείξεις ιστορικά γεγονότα τα οποία πολλές φορές έχουν υποβιβαστεί, υποτιμηθεί ή και αποσιωπηθεί;

Β.Τ.: Η αγάπη μου για τον ιστορικό κινηματογράφο και μόνο αυτήν! Η αγάπη μου για την ελληνική ιστορία και μόνο για αυτήν! Η θέλησή μου να ταράξω τα λιμνάζοντα ύδατα…

Ε.Π.: Τι σε δένει με τη Σαμοθράκη; Γιατί επέλεξες αυτό το νησί;

Β.Τ.:Η Σαμοθράκη έχει μεγάλη ιστορία, την οποία ο κόσμος δεν γνωρίζει. Δεν είναι μόνο η αρχαιότητα. Είναι και το 1821. Η Σαμοθράκη επίσης είναι Θράκη. Όλα αυτά δένουν μαζί…

Ε.Π.: Θεωρείσαι ο πρώτος Έλληνας σκηνοθέτης που υλοποίησε ταινία για το 1821, 46 χρόνια μετά την επική ταινία «ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ» του Ερρίκου Ανδρέου, πώς νιώθεις για αυτό;

Β.Τ.:Θεωρούμαι και είμαι. Νομίζω πως είμαι επίσης και ο πρώτος σε αριθμό ταινιών για το 1821. Έχω κάνει τέσσερις (4) κι έρχεται σε λίγο καιρό και μία τελευταία. Αισθάνομαι περήφανος, χαρούμενος και γεμάτος.

Ε.Π.: Πιστεύεις ότι έχεις μια αποστολή; Ένα προσωπικό χρέος;

Β.Τ.:Αν δεν πίστευα σε όλα αυτά δεν θα είχα ξεκινήσει ποτέ. Το γεγονός πως κατάφερα να κάνω τόσες ταινίες για το 1821, 46 χρόνια μετά, φανερώνει και την αποστολή που έφερα εις πέρας. Αυτή η αποστολή έχει αγάπη, ήθος, χρέος, εντιμότητα, Ελλάδα.

Ε.Π.: Συμμετοχή του Μάνου Μπένετ στο «Πέντε 5». Πώς προσεγγίστηκε; Κλείστηκε εύκολα η συνεργασία; Πώς ήταν η συνεργασία του με όλη την ομάδα;

Β.Τ.:Ο Μάνου είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας και πολύ καλός φίλος. Άνθρωπος της παρέας. Τον Μάνου τον γνώρισα μέσω της πολύ καλής μου φίλης και συνεργάτιδας Γεωργίας Μπιτάκου. Ήμασταν σε ένα οδοιπορικό στην Πελοπόννησο κι εκεί έγιναν όλα. Κάπου μεταξύ αστραπών, βροντών και καταρρακτωδών βροχών. Μπένετ. Σπάρτακος, Θράκη, επανάσταση κι όλα κύλησαν πολύ όμορφα.

Ε.Π.: Πώς τα καταφέρατε οικονομικά; Υπήρξε κάποια χρηματοδότηση;

Β.Τ.:Χρηματοδότηση από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, την ΕΡΤ, την Επιτροπή «Ελλάδα 1821» κι από τις γνωστές εταιρείες ΟΧΙ δεν υπήρξε. Όλα έγιναν κάτω από την «ομπρέλα» της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης, του Δήμου Αλεξανδρούπολης, του Πολιτιστικού Σωματείου Εκκίνηση, της οικογένειας Παλακίδη, του Δήμου Σουφλίου και της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.

Ε.Π.: Βασίλη έχεις αναφέρει ότι «η ταινία «Πέντε 5» ίσως είναι η καλύτερη ταινία που έχω κάνει για το 1821», τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή;

Β.Τ.:Η εμπειρία, το εξαιρετικό cast και οι καλοί συνεργάτες! Κάθε φορά προσπαθώ να κάνω ένα βήμα παραπάνω. Με τους προϋπολογισμούς που έχω.

Ε.Π.: Βασίλη πώς νιώθεις όταν μια ταινία σου ολοκληρώνεται και βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες;

Β.Τ.:Θα σου το πω με μια φράση. Όπως ακριβώς τη λέω στον εαυτό μου. «Βασίλη, το ολοκλήρωσες και αυτό το ταξίδι. Απίστευτο, απίστευτο». Μεγάλη ευλογία…

Ε.Π.: Πώς βλέπεις τα καλλιτεχνικά δρώμενα αυτή την εποχή;; Υπάρχει άνθιση; Βλέπουμε ωραίες ποιοτικές παραστάσεις; Τι χαρακτηρίζει μια παράσταση ποιοτική; Τα εισιτήρια;

Β.Τ.:Πάντοτε θα υπάρχουν παραγωγές. Πάντοτε θα έχουμε παραστάσεις. Το θέατρο είναι ζωή. Είναι η ίδια η ζωή. Ο χώρος να εκφραζόμαστε και να περνάμε τα μηνύματά μας. Όσον αφορά μια ποιοτική παράσταση αυτό το κρίνει μόνο ο κόσμος! Τι είναι καλό και τί όχι, το κρίνει μόνο το κοινό.

Ε.Π.: Και ως προς την κινηματογραφική παραγωγή;

Β.Τ.:Ανοίγεις μεγάλο θέμα. Η αλήθεια είναι πως ο κινηματογράφος είναι λίγο – πολύ κατευθυνόμενος στη χώρα μας. Υπάρχει μια κατάσταση που δεν μπορείς να κάνεις εύκολα δουλειές. Γι’ αυτό το λόγο κι αναγκαζόμαστε να βγούμε εκτός συνόρων…

Ε.Π.: Τι πιστεύεις ότι λείπει σήμερα από τον κινηματογραφικό χώρο;

Β.Τ.:Λείπουν άνθρωποι που να αγαπούν πραγματικά τον κινηματογράφο, άνθρωποι που να έχουν όραμα και φυσικά…αξιοκρατία. Ο κινηματογράφος στη χώρα μας και κατ’ επέκταση οι κινηματογραφιστές είναι παγιδευμένοι σε μια «παγιωμένη κατάσταση» την οποία έχουν χτίσει φορείς, εταιρείες και άνθρωποι. Υπάρχουν μηχανισμοί ανάδειξης και συνεργασιών. Πιστεύω πως ίσως, ίσως λέω, πίσω από κάποιες αποφάσεις χρηματοδοτήσεων και συνεργασιών να υπάρχουν σκάνδαλα και χοντρά συμφέροντα.

Ε.Π.: Γράφεις κείμενα, σκηνοθετείς και παίζεις…και όλα αυτά με απόλυτη επιτυχία…πώς το καταφέρνεις; Τι σου αρέσει περισσότερο;

Β.Τ.:Όλα! Κάθε μορφή Τέχνης εκφράζει τη ψυχή και το μυαλό μου. Στη δική μου περίπτωση ό,τι έχω κάνει το οφείλω στην αγάπη του κόσμου. Αυτός μου δίνει την ώθηση να βελτιώνομαι κάθε μέρα. Δεν θέλω να τον διαψεύσω.

Ε.Π.: Ποιο έχει τις μεγαλύτερες δυσκολίες, θέατρο ή κινηματογράφος;

Β.Τ.:Ο κινηματογράφος ασυζητητί! Θέατρο μπορείς να κάνεις με μια καρέκλα και μία λάμπα που λέει ο λόγος. Ο κινηματογράφος είναι απαιτητικός και ακριβό σπορ.

Ε.Π.: Είναι εύκολο να βιοποριστείς μόνο από αυτή τη δουλειά;

Β.Τ.: Νομίζω πως είναι δύσκολο γενικά. Ειδικά αυτές τις εποχές. Εγώ δουλεύω 365 μέρες το χρόνο για να μπορώ να ζω με μία σχετική άνεση.

Ε.Π.: Και παρά τις δυσκολίες επιμένεις και θέτεις το στίγμα σου στα πολιτιστικά δρώμενα με επιτυχία κάθε φορά…

Β.Τ.:Το κάνω; Αν ναι, χαίρομαι πραγματικά! Η αναγνώριση είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον καλλιτέχνη! Το χειροκρότημα, το χαμόγελο, το δάκρυ…

Ε.Π.: Ποιο είναι το κόστος της επιτυχίας; Ποιο είναι το τίμημα;

Β.Τ.:Το κόστος της επιτυχίας ή της υπερεργασίας είναι να απολαμβάνεις λιγότερες οικογενειακές στιγμές. Πολλές φορές δεν έχεις χρόνο να πιείς καφέ με έναν φίλο σου. Υπάρχουν όμως φίλοι που το καταλαβαίνουν αυτό κι επιδιώκουν να σε δουν στο θέατρο ή όπου αλλού δίνεις τον καλλιτεχνικό σου αγώνα…

Ε.Π.: Υπάρχουν συμπεριφορές ή σχόλια που σε πικραίνουν;

Β.Τ.:Τα σχόλια δεν με επηρεάζουν. Οι συμπεριφορές ναι. Αλλά στο τέλος της ημέρας, το θέμα είναι τι έχω κάνει εγώ. Τι έχω πει εγώ. Και στην αγορά, στην πιάτσα όπως λέμε, ο Βασίλης Τσικάρας έχει χτίσει εδώ και πολλά χρόνια το όνομά του και οι περισσότεροι ξέρουν ποιος είμαι…

Ε.Π.: Βασίλη είσαι ένας άνθρωπος χαμογελαστός, ευγενικός και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει.. για την Θεσσαλονίκη είσαι ο «Βασίλης μας», πώς αισθάνεσαι με όλα αυτά που εισπράττεις από τον κόσμο; Τι ονειρεύεσαι για τη Θεσσαλονίκη;

Β.Τ.: Εισπράττω πολλή αγάπη. Αυτό με κάνει πολλές φορές και ευσυγκίνητο! Υπάρχουν άνθρωποι που μέσα από το συνολικό μου έργο έχουν εμπνευστεί. Τι να πω άλλο… η φράση «ο Βασίλης μας» είναι ό,τι ωραιότερο μπορεί να ακούσει ένας άνθρωπος που αγωνίζεται καθημερινά στην πόλη του. Για τη Θεσσαλονίκη ό,τι είχα προτείνει προ δεκαετίας αρχίζει σιγά – σιγά και υλοποιείται. Έχω βάλει το χεράκι μου σε πολλές αναπτυξιακές προσπάθειες στην πόλη, ενώ είχα καταθέσει κι ένα σενάριο για την ιστορία της πόλης το 1821. Η Θεσσαλονίκη θα πρέπει να βρει ξανά την ταυτότητά της και αυτό θα επιτευχθεί κατά πολύ, μέσω του πολιτισμού.

Ε.Π.: Τι περιμένουμε στη συνέχεια;

Β.Τ.:Από μένα θα περιμένετε πολύ θέατρο, καλές κωμωδίες και φυσικά νέες κινηματογραφικές παραγωγές. Να έχουμε την υγεία μας και μέσα στο 2023 θα έρθουν καινούργιες παραγωγές και συνεργασίες.

Ο Γιάννης Μπέζος μιλά στην Κουλτουρόσουπα: «Ζούμε με μια ψευδαίσθηση επιτυχίας…» | Interview

286 — +Thu, 11 May 2023 11:38:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

Eίναι Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και τραγουδιστής. Έχει συμμετάσχει σε σειρά παραστάσεων στην τηλεόραση και το θέατρο και επιπλέον, έχει πραγματοποιήσει και εννέα κινηματογραφικές εμφανίσεις. Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες ηθοποιούς.

Εκείνος που τον ανακάλυψε πρώτος ήταν ο Θύμιος Καρακατσάνης, όταν ξεχώρισε το ταλέντο του κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης στο θέατρο "Σμαρούλα". Αρχικά, στο θέατρο συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το όνομά του συνδέθηκε με σημαντικές τηλεοπτικές επιτυχίες όπως, «Οι Απαράδεκτοι», «Της Ελλάδος τα παιδιά», «Εκείνες κι εγώ», «Bίος Ανθόσπαρτος», «Άκρως οικογενειακόν», «Ευτυχισμένοι μαζί», «Ο γάμος της κόρης μου», «Κλινική Περίπτωση». Έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιό, με τον οποίο είναι και στενοί φίλοι.

Στο θέατρο έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις όπως οι «Βάτραχοι» και η «Λυσιστράτη», «Το κλουβί με τις τρελές», ένα διάσημο γαλλικό μιούζικαλ του Ζαν Πουαρέ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου και Σταμάτη Φασουλή, «Αινιγματικές παραλλαγές», «Οθέλλος», «Ράφτης κυριών», «Οι γαμπροί της ευτυχίας», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Μονόγραμμα», «Αμερικάνικος βούβαλος», «Πλούτος», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Ο αρχοντοχωριάτης», «Εκκλησιάζουσες», «Παντρολογήματα», «Φιλάργυρος», «Νεφέλες», «Δον Ζουάν» και άλλα.

Επίσης, πραγματοποίησε μουσικές παραστάσεις, περιοδικές συνεργασίες και δισκογραφικές συμμετοχές σε δίσκους του Γιώργου Χατζηνάσιου, του Νότη Μαυρουδή και του Θάνου Μικρούτσικου.

Φέτος, συμμετέχει με πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση «Οικόπεδα με θέα» του Νικορέστη Χανιωτάκη μαζί με τους Άρη Λεμπεσόπουλο, ο Μάκη Παπαδημητρίου, ο Θανάση Κουρλαμπά, Γιάννη Δρακόπουλο, Γεράσιμο Σκαφίδα και Μάριο Μαριόλο. Το βραβευμένο με Pulitzer θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Μάμετ διασκευάστηκε από τον ίδιο για τον κινηματογράφο το 1992, απαρτιζόμενο από ένα καστ διάσημων ηθοποιών (Αλ Πατσίνο, Άλεκ Μπάλντουιν, Τζακ Λέμον, Εντ Χάρις, Κέβιν Σπέισι) και χάρισε στον Αλ Πατσίνο μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Συνέντευξη του κορυφαίου ηθοποιού Γιάννη Μπέζου στην Ελπίδα Παπαδανιήλ για την Κουλτουρόσουπα.

«Πουλάω άρα υπάρχω», είναι η φιλοσοφία του έργου ….

Ένας αέναος αγώνας για να κατακτήσουμε

τα εφήμερα, το χρήμα…

Ε.Π.: Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα και πώς βρεθήκατε όλοι μαζί;

Γ.Μ.:Σαν σκέψη είχε ξεκινήσει πριν δύο χρόνια από τον Νικορέστη Χανιωτάκη. Όλο αυτό καιρό και οι συνθήκες ωρίμασαν και μπόρεσε να δημιουργηθεί ο ενδεδειγμένος θίασος προκειμένου να ζωντανέψει η σκέψη αυτή στη σκηνή. Έπιασε την περίοδο της πανδημίας, τον απόηχο της περιόδου αυτής και έτσι ξεκίνησε σιγά σιγά. Ήταν μια πολύ καλή σκέψη.Ο Μάμετ πάντοτε είναι ένας συγγραφέας, αν και γνήσιος Αμερικανός που έχει ένα αντίκρισμα στη χώρα μας διότι τα έργα του έχουν να κάνουν με συμπεριφορές που μας ενδιαφέρουν όλους πια, όπως ο φοβερός ανταγωνισμός, το κυνήγι του χρήματος της επιτυχίας της πρωτιάς…Αν και το έργο είναι γραμμένο πριν από 40 χρόνια, τώρα με το άνοιγμα του πλανήτη, τα θέματά του μας ενδιαφέρουν όλους.

Ε.Π.: "Πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία", φιλοσοφία του έργου ή μήπως και της σύγχρονης εποχής;

Γ.Μ.:Καταρχήν, δεν χρειάζεται να βάζουμε ηθικά πρόσημα.. Το θέμα είναι πώς αλλάζουν οι συμπεριφορές των ανθρώπων. Οι ήρωες του έργου χρησιμοποιούν ένα λεξιλόγιο πολύ τολμηρό όταν μιλούν μεταξύ τους, τολμηρό και τραχύ γιατί το έχουν συνηθίσει, είναι η κανονικότητά τους πλέον. Πράγμα το οποίο και εμείς το συνηθίζουμε στη ζωή μας απλώς δεν το αποκωδικοποιούμε εύκολα γιατί το έχουμε συνηθίσει. Αλλοιώνεται η ματιά των ανθρώπων, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη ζωή όταν υπερισχύει το χρήμα και η καταξίωση που φέρνει γιατί υποκαθιστά άλλες αξίες οι οποίες είναι σε ύφεση πια στον καιρό μας.

«Αμοραλιστές και επιθετικοί γίνονται

οι άνθρωποι μέσα στο σύστημα στο οποίο ανήκουν…»

Ε.Π.: Ποια άλλα νοήματα πραγματεύεται το έργο;

Γ.Μ.:Κατά την άποψή μου το βασικό του θέμα είναι το πώς αλλάζει η συμπεριφορά των ανθρώπων όταν βρίσκονται στη διαδικασία να κυνηγάνε το χρήμα και την κοινωνική καταξίωση γιατί αυτά πάνε μαζί. Επίσης, πόσο αμοραλιστές και επιθετικοί γίνονται οι άνθρωποι μέσα στο σύστημα στο οποίο ανήκουν και κάποια στιγμή γίνονται και οι ίδιοι το σύστημα, χωρίς όμως να το καταλαβαίνουνε. Δηλαδή χωρίς να το καταλαβαίνουμε πια.

Ε.Π.: Είναι έντονα πλέον τα σημάδια αυτά σήμερα…

Γ.Μ.:Φυσικά, μα δεν έχει αλλάξει κάτι. Με κάποιο τρόπο, όλος ο δυτικός κόσμος είναι έτσι…Καλό ή κακό, θα το κρίνει η ιστορία. Βασικά, είναι οι παρενέργειες της μεγάλης ελευθερίας της αγοράς.

Ε.Π.: Μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται πιο έντονα στα νέα παιδιά;

Γ.Μ.:Πάντα υπήρχε αυτή η τάση και δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Σε αυτό δεν φταίνε βέβαια οι νέοι αλλά οι «παλιοί». Οι νέοι βρήκανε ένα κόσμο ο οποίος έχει διαμορφωθεί από την ανεπάρκεια της δικής μας γενιάς. Αυτό είναι βέβαιο πλέον.

Ε.Π.: Ποια λάθη θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκαναν οι παλιότερες γενιές;

Γ.Μ.:Έχουμε δημιουργήσει ένα κόσμο στον οποίο οι αξίες είναι πάντα σε δεύτερο πλάνο. Δεν χρειάζεται να ρίχνουμε όλα τα βάρη στους νέους… Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι νέοι είναι πάντα αθώοι, αλλά να μην ρίχνουμε ευθύνες στους ανθρώπους που δεν τους αναλογούν.

Ε.Π.: Σε μια συνέντευξή σας τονίσατε ότι μέσα στο έργο παρουσιάζονται πράγματα που μας ανησυχούν και πρέπει να πολεμούμε εναντίον αυτών…..

Γ.Μ.: Βεβαίως… Κοιτάξτε, η επιτυχία του έργου, η επιτυχία μιας παράστασης αν θέλετε, είναι ο τρόπος που ενσαρκώνεται το έργο. Ο καρπός όμως του έργου, ο λόγος που γράφεται, είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους πια. Ο καθένας αναγνωρίζει ένα κομμάτι από τον εαυτό του βλέποντας την παράσταση. Δεν παρουσιάζονται δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι έπεσαν από τον «Άρη», είναι καθημερινές, δικές μας συμπεριφορές.

Ε.Π.: Θα μας μιλήσετε για το δικό σας ρόλο;

Γ.Μ.:Ο δικός μου ρόλος είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία μεσίτης, ο οποίος βρίσκεται σε μια φάση αποδρομής θα λέγαμε. Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Δηλαδή όταν περνάνε τα χρόνια παύεις πια να είσαι παραγωγικός μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα, σε μια εταιρία συγκεκριμένα και είσαι έτοιμος για σύνταξη. Έτοιμος για να φύγεις μια και σε διώχνει το σύστημα αυτό όταν σταματάς να παράγεις σύμφωνα με τις επιθυμίες του, με τα δικά του στάνταρ. Επομένως και αυτός ο ήρωας ο οποίος είναι ο πιο μεγάλος με προβλήματα οικογενειακά, οικονομικά και άλλα, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τους νεότερους, ζει μέσα σε μια ψευδαίσθηση ότι τα καταφέρνει και έτσι στο τέλος αναγκάζεται και κάνει και μια πράξη την οποία θα τη δούνε οι θεατές. Είναι αυτό που λέμε ο πανικός της μεγάλης ηλικίας που εκ των πραγμάτων βρίσκεται εκτός παιχνιδιού.

Ε.Π.: Επίσης πολύ σημαντικό θέμα…

Γ.Μ.:Πάρα πολύ σημαντικό!! Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι όταν βγαίνουμε από το παραγωγικό παιχνίδι, όταν δηλαδή μεγαλώνουμε δεν σημαίνει ότι ακυρώνεται η ζωή!! Έχει άλλα ενδιαφέροντα πλέον. Όταν όμως το ενδιαφέρον της ζωής υποκαθίσταται από τέτοια πράγματα είναι μοιραίο να βρίσκεσαι μετά σε κατάθλιψη ή σε πανικό.

Ε.Π.: Πολύ συχνά πάντως παρατηρείται να μπαίνουν σε φάση καταθλιπτική άνθρωποι που βγαίνουν στη σύνταξη γιατί συχνά νιώθουν ότι τελείωσε η ζωή τους…

Γ.Μ.: Ενώ όταν τελειώνει, αρχίζει κάτι καινούριο. Πρέπει να αρχίζει μονίμως κάτι καινούριο!!

«Η μεγάλη όμως κατάρα μας είναι

η ψευδαίσθηση επιτυχίας που έχουμε..»

Ε.Π.: Τελικά ποιος κλείνει τη συμφωνία; Ποιος πουλάει περισσότερο από την ομάδα σας, ποιος είναι ο πιο ενεργητικός;

Γ.Μ.: Ενεργητικοί είναι όλοι με ένα τρόπο.. Εξαρτάται τί τρόπο χρησιμοποιούμε και τί εννοούμε επιτυχία, άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο, γιατί ο καθένας θεωρεί επιτυχία κάτι άλλο. Η μεγάλη όμως κατάρα μας είναι η ψευδαίσθηση επιτυχίας που έχουμε. Αυτό είναι κάτι που μας ταλανίζει και νομίζω ότι είναι και ένας από τους μεγάλους λόγους που δημιούργησε τη μεγάλη οικονομική κρίση εδώ στη χώρα μας από το 2010, Μπήκαμε σε αυτή την οικονομική περιπέτεια διότι κάναμε το μεγάλο λάθος να αφήσουμε ένα τρόπο ζωής να μας χαρακτηρίσει και βάλαμε στην άκρη άλλα, πιο υψηλά πράγματα. Σε αυτό βέβαια φταίει και το πολιτικό μας σύστημα αλλά και εμείς.

Ε.Π.: Κύριε Μπέζο, μετά από αυτή τη λαμπρή διαδρομή σας νιώθετε ικανοποιημένος, νιώθετε ότι αγγίξατε την ευτυχία;

Γ.Μ.: Είμαι απολύτως ικανοποιημένος, θα έλεγα και με το παραπάνω! Ξέρετε, το ζήτημα δεν είναι μόνο η αναγνωσιμότητα, τα χρήματα, η επιτυχία και όλα αυτά… Το ζητούμενο είναι μέσα σε όλα αυτά να μην χάνεις κυρίως τον ενθουσιασμό, να μην χάνεις δηλαδή αυτό που νιώθεις όταν ξεκινάς να κάνεις αυτή τη δουλειά, και αυτό δυστυχώς το ξεχνάμε.. Όταν είμαστε νέοι αποφασίζουμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά, στη διαδρομή όμως και λόγω του επαγγελματισμού, χάνεται αυτός ο ενθουσιασμός και αυτή η τάση να κάνεις, να κατακτήσεις πράγματα.. Επομένως γινόμαστε πιο επαγγελματίες, μπαίνουμε δηλαδή σε μια ρουτίνα. Νομίζω ότι αυτό είναι θάνατος για τους καλλιτέχνες.

Ε.Π.: Προσωπικά πώς το διαχειρίζεστε αυτό;

Γ.Μ.: Εγώ τουλάχιστον τόσα χρόνια και τώρα πολύ περισσότερο, προσπαθώ να διατηρήσω έναν ενθουσιασμό, όχι νεανικό, ψευτονεανικό γιατί αυτά είναι αστεία πράγματα, αλλά να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα και κυρίως μέσα από τη ματιά των νεότερων γιατί αυτό έχει σημασία.

Ε.Π.: Θα μπορούσε αυτό να είναι μια παρότρυνση, μια συμβουλή για τα νέα παιδιά;

Γ.Μ.:Δεν υπάρχουν συμβουλές. Εγώ δε δίνω γενικά συμβουλές αλλά νομίζω το καλύτερο από όλα είναι να παραμένουμε μονίμως με ερωτηματικά και να μην έχουμε έτοιμες απαντήσεις.

«Εμείς έχουμε μία τάση να θέλουμε

να επαναφέρουμε το παρελθόν

σαν να είναι καινούριο μέλλον

και αυτό είναι λάθος»

Ε.Π.: Πώς βλέπετε τα τελευταία χρόνια την τηλεοπτική δημιουργία;

Γ.Μ.: Είναι μεγάλο το πρόγραμμα βέβαια. Έχει πολύ καλά πράγματα αλλά έχει και πράγματα ανόητα, δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά… Μερικά δε είναι τελείως ανόητα, δηλαδή τελείως χωρίς νόημα. Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά μια χαρά..

Ε.Π.: Ο κόσμος πάντως, όπως και εμείς βλέπουμε τις παλαιότερες σειρές σας ανελλιπώς…

Γ.Μ.: Ξέρετε, όλα αυτά είναι πολύ ωραία αλλά καλό είναι να μην μένουμε σε αυτά. Νομίζω ότι θα πρέπει να κάνουμε βήματα μπροστά. Αυτά τα έχουμε ως παρελθόν στη μνήμη μας και στην καρδιά μας αλλά νομίζω ότι δε πρέπει να μας χαρακτηρίζουνε και πρέπει να κοιτάμε μπροστά, σε άλλα πιο τολμηρά ανοίγματα. Μιλάω και για την τηλεόραση αλλά και γενικότερα. Εμείς έχουμε μία τάση να θέλουμε να επαναφέρουμε το παρελθόν σαν να είναι καινούριο μέλλον και αυτό είναι λάθος.

-k-

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

«Οικόπεδα με θέα» του Νταίηβιντ Μάμετ.

Το έργο, διαδραματίζεται κατά τις τελευταίες μέρες ενός διαγωνισμού, που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά γραφεία ενός κτηματομεσιτικού γραφείου μιας μικρής αμερικανικής πόλης. Οι τέσσερις απελπισμένοι μεσίτες του γραφείου διαγωνίζονται ποιος θα κλείσει τις περισσότερες πωλήσεις. Ο πρώτος νικητής θα κερδίσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο, ο δεύτερος ένα σετ μαχαίρια ενώ ο τρίτος και ο τέταρτος θα απολυθούν!

Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης. Ερμηνεύουν: Γιάννης Μπέζος, Μάκης Παπαδημητρίου, Άρης Λεμπεσόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιάννης Δρακόπουλος κ.ά.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή 19:00 & 21:30, Σάββατο 18:00 & 21:00, Κυριακή: 18:00 & 20:30

-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ

Ο πολυσχιδής Δημοσθένης Δαββέτας μιλά για όλα στην Κουλτουρόσουπα | Interview

252 — +Wed, 03 May 2023 11:24:00 +0300

Οι συνεντεύξεις μας

«Στην Ελληνική Σύγχρονη Τέχνη υπάρχει η διάθεση να γίνουν πράγματα αλλά δεν ολοκληρώνονται γιατί δεν υπάρχει βιωματική παιδεία».

Ζει μεταξύ Αθήνας και Παρισιού. Διδάσκει σε πολλά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και το εξωτερικό Φιλοσοφία της Τέχνης. Έχει σπουδάσει Νομική στο ΑΠΘ αλλά αφιερώθηκε στη συγγραφή και τη ζωγραφική ενώ δηλώνει ότι επικεντρώνεται στην Ποίηση, ως μια πράξη δημιουργική και ποιοτική. Άρθρα του υπάρχουν σε μερικά από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά περιοδικά κι εφημερίδες ενώ στα πλαίσια της δουλειάς του κατάφερε να συναντήσει πολλούς ανθρώπους της Σύγχρονης Τέχνης, ό,τι είδος κι αν υπηρετούσαν. Μανώλης Ανανγνωστάκης, Γιόζεφ Μπόις, Άντυ Γουόρχολ, Τζον Κασαββέτης κι άλλοι πολλοί είναι μερικά από τα ονόματα που συναντήθηκε και μοιράστηκε εμπειρίες μαζί τους.

Ως ζωγράφος έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις όμως δηλώνει ότι δεν εγκαταλείπει τον κόσμο αν δεν κάνει μεγάλες εκθέσεις όπως κι οι καλλιτέχνες φίλοι του. Στα έργα του διακρίνει κανείς μια αφαιρετικότητα και μια παιδικότητα. Ποιητικές μορφές, που συνδυάζονται με κάποιο μικρό κείμενο, μοιάζουν να ξεπηδούν από το ασυνείδητο, φανερώνουν τις ανησυχίες, τα βιώματα, τα όνειρα κι εκφράζουν τις συναισθηματικές μεταπτώσεις κι εντάσεις μέσα από τα χρώματα. Κύριος πρωταγωνιστής η καρδιά και το καρδιόγραμμα καθώς αυτός ο μυς όπως λέει κι ο ίδιος είναι αυτός που μπορεί να μας οδηγήσει στη ζωή και την ευτυχία.

Ο λόγος για τον συγγραφέα, εικαστικό, διανοούμενο Δημοσθένη Δαββέτα που με αφορμή την προσωπική του έκθεση στη Chalkos Gallery με τίτλο «Πανδημία Αγάπης» μίλησε αποκλειστικά εφ’ όλης της ύλης στην Κουλτουρόσουπα και τη Μαρία Γρηγοριάδου.

·Όταν ήσασταν μικρός πώς φανταζόσασταν τον εαυτό σας μεγάλο, με τι θέλατε να ασχοληθείτε;
Αρχικά σκεφτόμουν τον εαυτό μου ως ένα άτομο που ήθελε να πρωταγωνιστεί προσφέροντας. Ήθελα να είμαι πάντα στην πρώτη γραμμή, όχι από εγωισμό, αλλά γιατί ήθελα να παίρνω ρίσκο, να είμαι μπροστά για να έχω την ευθύνη των πράξεών μου αλλά και για να μετέχω σε αυτό που έκανα. Το μετέχω σε κάτι για εμένα έχει την έννοια της μέθεξης, σημαίνει ότι μεθώ από αυτό, νιώθω μια πληρότητα στη δράση, είμαι απόλυτα δοσμένος σε αυτό που κάνω. Κι έτσι έβλεπα τον εαυτό μου ως πρωταγωνιστή. Ένα από τα όνειρα που είχα όμως ήταν ότι ήθελα να ζω και να έχω την ταυτότητα του συγγραφέα. Επίσης σε νεαρή ηλικία είδα ότι ήθελα να γίνω και ζωγράφος, να κάνω μεγάλες εκθέσεις όπως οι φίλοι μου. Έκανα μέχρι σήμερα αρκετές εκθέσεις, κατέκτησα αυτόν το στόχο μου αλλά έχω αρκετό δρόμο ακόμη γιατί αν δεν κάνω μεγάλες εκθέσεις δεν εγκαταλείπω αυτόν τον κόσμο.

·Πώς μέσα από αυτές τις κλίσεις σας σπουδάσατε Νομική;
Στην αρχή ήθελα να γίνω γιατρός, έδωσα εξετάσεις στην Ιατρική αλλά δεν πέρασα για πολύ λίγες μονάδες. Όταν κάποιος θέλει να γίνει γιατρός ασυνείδητα σημαίνει ότι θέλει να θεραπεύει, να κάνει καλό, να λειτουργεί θεραπευτικά σε σχέση με τον κόσμο, να φροντίζει. Είναι αυτό το αίσθημα του πρωταγωνιστή που προαναφέραμε. Μετά όμως από τις εξετάσεις που με πολύ υψηλή βαθμολογία δεν πέρασα, τρόμαξα κάπως και μέσα σε 5 μήνες απόλυτου διαβάσματος αλλάζω και περνάω Νομική Θεσσαλονίκης.

·Πώς ήταν η ζωή σας στη Θεσσαλονίκη;
Σπούδασα στη Θεσσαλονίκη, έζησα υπέροχα φοιτητικά χρόνια, έπαιξα μπάσκετ στον Δημόκριτο, γνώρισα διάφορους πνευματικούς ανθρώπους όπως ο Μανώλης Αναγνωστάκης. Εδώ έζησα τον πρώτο μου έρωτα και ξεκίνησα να γράφω επίσημα λογοτεχνία. Είναι η πόλη στην οποία έζησα μόνος μου για πρώτη φορά , μακριά από το σπίτι μου, ένιωσα πιο ανεξάρτητος.

·Ποια είναι η υψηλότερη μορφή τέχνης για εσάς;
Ο Αριστοτέλης λέει στα Ηθικά Νικομάχεια ότι η υψηλότερη μορφή Τέχνης είναι η Πολιτική, κάτι που δε θα το έλεγα εγώ σήμερα. Για εμένα η υψηλότερη μορφή Τέχνης είναι η Ποίηση, αλλά η Ποίηση όχι με την έννοια γράφω ποιήματα, αλλά θεωρώντας τη ως πνευματική αξία. Ο Χέγκελ στηνΑισθητική του καταγράφει τις 5 κατηγορίες τεχνών. Ξεκινάει από την 5^η τοποθετώντας την Αρχιτεκτονική ως μια δημιουργική τέχνη βασισμένη στην ύλη, στην 4^η βάζει τη γλυπτική καθώς κανείς φτιάχνει μορφές αλλά πάλι με την ύλη, στην 3^η θεωρεί τη ζωγραφική πάλι με σχεδιασμό αλλά εδώ η ύλη αρχίζει και περιορίζεται, στη 2^η θέση υπάρχει η μουσική που με μόνη ύλη το μουσικό όργανο παράγει ήχους που ταξιδεύουν στο χώρο στο χρόνο και μεγαλώνεις πνευματικά κι αισθητικά. Η 1^η απ’ όλες είναι η Ποίηση που με το ελάχιστο υλικό καταγράφεις ό,τι έχεις βιώσει και νιώσει. Για εμένα Ποίηση δεν είναι μόνο γράφω ένα κείμενο αλλά κυρίως το να ζεις ποιητικά τα πάντα, να ζεις ποιητικά, ποιοτικά και δημιουργικά.

·Από πότε ανακαλύψατε ότι σας συγκινεί ο λόγος;
Από τότε που είδα την πρώτη μου σχέση, την κοπέλα μου, όταν ήμουν μόλις 18 χρονών, να ερωτεύεται τα λόγια ποιητών. Ζήλεψα. Σκεφτόμουν ότι ευτυχώς που δεν τους γνώριζε από κοντά και κάποιοι είχαν πεθάνει. Έτσι σκεπτόμενος ότι ο λόγος, ως ήχος κι ως γραφή, μπορεί να μου δώσει μια νέα δύναμη γοητείας απέναντι στα κορίτσια με έκανε να ξεκινήσω αυτή τη σχέση μου μαζί του. Άρχισα να διαβάζω ποίηση. Εν τέλει συμπέρανα ότι η ποίηση δε γοήτευε μόνο τα κορίστα αλλά κι εμένα, μου επέτρεπε να ανακαλύπτω πολλά πράγματα για τον εαυτό μου.

·Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Πρώτος απ’ όλους ο οικουμενικός Κωνσταντίνος Καβάφης. Είμαι μεγάλος λάτρης του κι όσο περνούν τα χρόνια βλέπω ότι αυτός ο άνθρωπος έχει καρφωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού αλλά και στην παγκόσμια ποιητική συνείδηση σαν μια άλλη Ακρόπολη. Συνδυάζει την ευαισθησία, με την ελληνική γλώσσα και την ευρωπαϊκή παιδεία. Εκτιμώ βαθύτατα και τον Ρίτσο, όπως και τον Ελύτη και τον Σεφέρη κι άλλους.

·Πώς μπήκαν στη ζωή σας τα εικαστικά και η ζωγραφική;
Στην παιδική μου ηλικία, όταν ήμουν σχολείο, ήθελα να στείλω μήνυμα σ’ έναν συμμαθητή μου μέσα στην τάξη χωρίς να το καταλάβει η δασκάλα. Ήθελα να του πω να βρεθούμε μετά, να πάμε για μπάσκετ κτλ κι έτσι άρχισα να γράφω μερικές λέξεις και συνέχιζα σχεδιάζοντας και ζωγραφίζοντας τα υπόλοιπα. Μετά που άρχισα να ασχολούμαι πιο εντατικά με τη ζωγραφική είδα ότι η εικόνα είναι λόγος και το αντίστροφο. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που λέει ο ποιητής Συμωνίδης«Η ποίηση είναι ομιλούσα ζωγραφική και η ζωγραφική σιωπούσα ποίηση».

·Όταν δημιουργείτε τι θέματα σας απασχολούν κυρίως;
Ιστορικά, υπαρξιακά, συμβολικά που έχουν πάντα σχέση με τον άνθρωπο. Το θέμα με τις καρδιές, που θα δείτε και στην έκθεσή μου στη Chalkos Gallery,είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον άνθρωπο. Όταν οι άνθρωποι ερωτεύονται, πληγώνονται λένε με χτύπησε, μου ράγισε την καρδιά. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος επικεντρώνεται στον έλεγχο της υγείας της καρδιάς. Αυτός ο μυς είναι πάρα πολύ σημαντικός γιατί ακόμα κι αν όλα είναι καλά, όταν ασθενεί δεν υπάρχει μετά ζωή. Επίσης πιστεύω ότι η καρδιά γράφει, στα έργα θα δείτε τη λέξη καρδιόγραμμα, η καρδιά αποστέλλει μηνύματα, απευθύνει λόγο, στέλνει επιστολές. Θα έπρεπε να ακούμε την καρδιά μας. Στη σημερινή εποχή όμως έχει περάσει η ιδέα ότι η καρδιά είναι ταυτισμένη μ’ ένα πρώτο συναίσθημα και καλό είναι να φρενάρεται και να μπαίνει μπροστά η λογική. Αυτό είναι λάθος όμως γιατί η λογική δεν είναι ξεκομμένη της καρδιάς, η καρδιά είναι η πρώτη που αντιδρά και η λογική τη βάζει σε μια πορεία. Η καρδιά λέει την αλήθεια κι ας οδηγεί σε αποφάσεις που δεν είναι κοινωνικά συμφέρουσες αλλά μπορεί να σου δώσει την ευτυχία.

·Ποια είναι τα πρόσωπα που θαυμάζετε και σας επηρέασαν στην Τέχνη;
Στη γραφή μου με επηρέασε πολύ ο Καβάφης, μετά με επηρέασε καθοριστικά ο Ντοστογιέφσκι. Αυτές οι μεταλλαγές των ηρώων του με άγγιξαν γιατί μου θύμισαν τον εαυτό μου.Με επηρέασε πάρα πολύ επίσης ο Φερνάντο Πεσσόα, ένας τεράστιος ποιητής, ο εθνικός ποιητής της Πορτογαλλίας. Ο Ρίτσος σε πολλά σημεία του, ο μεγάλος Μπωντλαίρ κι ο Ρενέ Σαρ. Αλλά κι ο Πίνδαρος, η Σαπφώ, ο Αλκαίος, ο Όμηρος που τους διάβαζα.

Στη ζωγραφική το πρώτο έργο που με συγκίνησε ήταν του Βαν Γκογκ αυτή η εικόνα ενός λυπημένου γέροντα που έχει σκύψει το πρόσωπό του και το έχει κρύψει μέσα στα χέρια του με συγκλόνισε. Ίσως τότε σκέφτηκα τον πατέρα μου, τον παππού μου μπορεί και τον μελλοντικό εαυτό μου. Ο Νταλί με τρόμαξε αρχικά αλλά μετά μου μίλησε. Ερεθίσματα έχω δεχτεί κι από την κλασική ελληνική γλυπτική. Πάρα πολύ επηρεάστηκα κι από τη σύγχρονη τέχνη, όπως ο Πικάσο.

·Ως αρθρογράφος ήρθατε σε επαφή με πολλές προσωπικότητες του Πνεύματος και της Τέχνης, έχετε ξεχωρίσει κάποιους, έχετε κρατήσει κάτι από αυτούς;
Πρώτος και κύριος είναι ο Γιόζεφ Μπόις, ο οποίος ήταν και ο πνευματικός μου δάσκαλος, ίσως ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης του β’ ήμισυ του 20^ου αιώνα παγκοσμίως. Μετά ήταν ο Άντυ Γουόρχολ, ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά, ο Αλέξανδρος Ιόλας, ο Λουκάς Σαμαράς, ο Γιάννης Κουνέλλης και διάφορα ονόματα συγγραφέων όπως ο ΝτανίλοΚις, ο Μανώλης Αναγνωστάκης. Αυτό που κράτησα από αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι μέσα από αυτούς αποδέχτηκα το διαφορετικό τρόπο σκέψης μου, με αγκάλιασαν σα να είμαι ένας από αυτούς, με αποδέχτηκαν, με έκανα μέλος της οικογένειάς τους και πίστεψα σ’ εμένα. Δεν είναι εύκολο να πηγαίνεις στο Βερολίνο και να συναντάς τον Ταρκόφσκι, αλλού τον Τζον Κασσαβέτη, τον Ηλία Καζάν, τον Μπέργκμαν, τον ΜικΤζάγκερ, τον Ντέβιντ Μπάουι και μια σειρά από ανθρώπους που ήταν οι ήρωές μου, πλέον μπορούσα να συνομιλήσω μαζί τους. Κι έτσι εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου και προχώρησα στη δουλειά μου.

·Ζείτε και διδάσκετε στη Γαλλία. Τι σας αρέσει σε αυτή τη χώρα, γιατί την επιλέξατε;
Στην αρχή την επέλεξα για δύο λόγους. Πρώτα απ’ όλα ήθελα να φύγω από το καταπιεστικό ελληνικό περιβάλλον και δεύτερον είδα ότι πολλοί από τους Έλληνες διανοούμενος βρέθηκαν στο Παρίσι, έζησαν κι εργάστηκαν εκεί, όπως ο Καστοριάδης, ο Ξενάκης, ο Πουλατζάς. Το μικρόβιο μου το είχε βάλει λίγο και η μητέρα μου που μου είχε πει ότι για ένα διάστημα ο παππούς μου είχε πάει κι εκείνος στο Παρίσι κι επειδή τον αγαπούσα με γοήτευσε αυτό. Θεώρησα ότι το πρώτο μου βήμα εκτός σπιτιού έπρεπε να είναι ένα μέρος όπου η διανόηση έχει ρίζες, με ενδιέφερε από μικρό παιδί ο πολιτισμός κι έτσι ήθελα να πάω σε μια κοιτίδα πολιτισμού, όπως είναι και το Παρίσι.

·Ποια είναι η σχέση των Γάλλων με την Τέχνη; Ποιες διαφορές εντοπίζεται στην αντιμετώπιση της τέχνης μεταξύ Γάλλων κι Ελλήνων;
Τεράστιες διαφορές. Οι Γάλλοι γεννιόνται με την Τέχνη. Από το σπίτι τους η Τέχνη είναι μέρος της καθημερινής τους παιδείας. Στη μεσαία και πάνω τάξη οι γονείς παρακινούν τα παιδιά να επισκεφτούν τα μουσεία. Κάτι που δε γίνεται στην Ελλάδα. Κι εγώ όταν έφυγα είχε πιο πολλές θεωρητικές γνώσεις μέσα από τα βιβλία παρά μέσα από την επαφή μου με μουσεία.

·Πώς βλέπετε την κατάσταση του Πολιτισμού στην Ελλάδα και τη σύγχρονη δημιουργία και Τέχνη;
Υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες οι οποίοι προσπαθούν, αλλά θα επιστρέψω στην αρχική μου θέση, οι περισσότεροι απ’ αυτούς εκφράζονται εικαστικά μ’ έναν φιλολογικό τρόπο. Δε φτάνει να έχω αισθήματα κι ανησυχίες για να εκφραστώ, πρέπει αυτά να μπορέσω να τα βάλω και σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο. Αυτό το ιστορικό πλαίσιο δεν το κατακτώ μόνο μέσα από τα βιβλία, χρειάζεται να υπάρχει και μια βιωματική σχέση με την ευρωπαϊκή πορεία. Στην Ελληνική Σύγχρονη Τέχνη υπάρχει η διάθεση να γίνουν πράγματα αλλά δεν ολοκληρώνονται γιατί λείπει αυτό το στοιχείο της βιωματικής παιδείας.

·Ποια η κατάσταση της Σύγχρονης Τέχνης σε παγκόσμιο επίπεδο;
Μεγάλη δημιουργικότητα αυτή τη στιγμή, είναι πολύ καλή στιγμή. Μπαίνουν νέα πρόσωπα, νέοι παράγοντες, Κινέζοι, Αφρικανοί, Ασιάτες καλλιτέχνες που διεκδικούν επί ίσοις όροις, Έλληνες όμως όχι. Αν δεν μπούμε ανταγωνιστικά στην παγκοσμιοποιημένη αγορά της Τέχνης δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσουμε. Για να γίνει αυτό πρέπει το μυαλό μας να σκεφτεί διαφορετικά. Χρειάζεται να αποκτήσουμε έναν ουσιαστικό κοσμοπολιτισμό.

·Πώς η Τέχνη μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητά μας και το παγκόσμιο γίγνεσθαι;
Απόλυτα. Αν ζεις με έναν τρόπο που η Τέχνη σου βάζει τότε μπορείς να επηρεάσεις και τις ανθρώπινες σχέσεις. Διαβάζοντας λογοτεχνία, αποκτώντας μια βιωματική επαφή με την Τέχνη αποκτάς μια παιδεία που αργότερα θα επηρεάσει τα πάντα. Για παράδειγμα αν πάει κάποιος σε μια έκθεση του YvesSaintLaurent για μόδα, με τον Άντυ Γουόρχολ, αν δει πώς ο YvesSaintLaurent πήρε έργα του Γουόρχολ, του Πικάσο και τα έκανε ρούχα, αυτόματα μπορεί να έχει πάρα πολλές ιδέες. Γενικά με αυτόν τον τρόπο η καθημερινότητά σου μπορεί να έχει κατοικηθεί από την Τέχνη. Αλλάζοντας η Τέχνη την καθημερινότητά σου, αλλάζει και τη σκέψη σου.

·Αλλάζει τις πολιτικές;
Θα μπορούσε να τις αλλάξει. Ο Γιόζεφ Μπόις προσπάθησε πάρα πολύ και γενικότερα ξέρουμε ότι πάρα πολλοί καλλιτέχνες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ζύμωση των ιδεών. Μόνο που στη σημερινή εποχή οι πολιτικές δεν είναι πολιτική , είναι χρηματοπιστωτικές εκτελέσεις των μεγάλων ολιγαρχών. Σήμερα δεν υπάρχει και δεν ασκείται πολιτική. Η πολιτική υπάρχει όταν αυτός που διοικεί έχει σχέση με τον κόσμο. Σήμερα αυτός δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο, αδιαφορεί γι’ αυτόν και το μόνο που κάνει είναι να υπακούει στις εντολές των εντολοδόχων του. Εντολοδόχοι είναι αυτοί οι δεκαπέντε ,είκοσι που διοικούν τον κόσμο με τα απίθανα δισεκατομμύριά τους. Υπάρχουν υπουργοί που καταλαμβάνουν τη θέση τους επειδή τους θέλει εκεί κάποιος βιομήχανος ή επιχειρηματίας. Στη σημερινή εποχή υπάρχει διάρρηξη μεταξύ της Τέχνης, της πολιτικής και του λαού.

·Θα σας πάω τώρα σιγά σιγά στην έκθεση που παρουσιάζεται στη Chalkos Gallery με τίτλο «Πανδημία Αγάπης». Ένας τίτλος που μας ξυπνά κάτι όμορφο αλλά και μια τρομακτική εμπειρία. Γιατί την ονομάσατε έτσι;
Γιατί τα έργα αυτά όπως και μια σειρά από ποιήματα γεννήθηκαν στην περίοδο της πανδημίας. Μια πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα καθώς έχασα μέσα σε έξι μήνες και τη μητέρα μου και την αδερφή μου. Επίσης ως ένας εξωστρεφής άνθρωπος υποχρεώθηκα να κλειστώ σ’ ένα σπίτι και να επικοινωνώ μέσα από τον υπολογιστή. Μου έκοψε την ορμή και με έριξε σε μια εσωστρέφεια, σε μια φυλακή για κάποια χρόνια που τώρα σιγά σιγά ξεπερνώ. Όλο αυτό παρήγαγε κάποιες αντιδράσεις, εικαστικές, ποιητικές και συγγραφικές. Αυτήν την περίοδο την ονομάζω αγάπη γιατί μπορεί να την έζησα με θλίψη αλλά μέσα από τα έργα δείχνω την αγάπη μουστον κόσμο μέσα από τη δουλειά μου.

·Τι θέματα θα δούμε στην έκθεση;
Θα δούμε τις καρδιές που προαναφέραμε ως καθοριστικό στοιχείο, θα δούμε θέματα ιστορικά που με απασχολούν πολύ, μορφές οι οποίες γεννιούνται από τις στάχτες, αφηρημένες μορφές που δεν ξέρουμε ακριβώς τι είναι αλλά θα δούμε και καθαρά χρώματα. Χρησιμοποιώ λίγα χρώματα αλλά με εσωτερικές διαβαθμίσεις για να εκφράσω πολλές συναισθηματικές κλίμακες.

·Κάτι ξεχωριστό στα έργα σας είναι ότι σε πολλά συνδυάζεται το λόγο και τη ζωγραφική. Αυτό πώς αποφασίσατε να το κάνετε;
Θυμηθείτε το λόγο του Συμωνίδη που είπαμε ότι η Ποίηση είναι μια Ζωγραφική που μιλάει και η Ζωγραφική μια σιωπηλή Ποίηση. Είναι κάτι που έκανα από μικρό παιδί. Ο λόγος ο γραπτός είναι μέρος μια εικόνας και η εικόνα μέρος του λόγου, δεν διαχωρίζονται είναι ένα σώμα.

·Και τώρα στις 4/5 θα παρουσιάσετε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη το νέο σας βιβλίο. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό.
Στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης θα παρουσιαστεί ένα από τα νέα μου βιβλία «Οι δύο ζωές ενός συγγραφέα» από τις εκδόσεις Νίκας. Δείχνει τη μάχη του ανθρώπου με μια ομάδα, καθώς η ομάδα πάει να ενσωματώσει ένα άτομο και πάει να το κάνει ακόμα και με τη βία. Το βιβλίο δείχνει τη διαμάχη και τους κραδασμούς προσωπικούς, κοινωνικούς, δημιουργικούς που υπήρξαν ανάμεσα σε αυτή τη συγκρουσιακή σχέση μεταξύ του ατόμου και της ομάδας.

Ευχαριστώ!