Ο Δημήτρης Μακαλιάς μιλά για όλα στην Κουλτουρόσουπα…
Είναι νέος, ωραίος, πολυτάλαντος, καλλιεργημένος, ερωτευμένος… Δεν τα λες λίγα! Απόφοιτος της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ, κουβαλά παράλληλα στις αποσκευές του ένα πτυχίο Πολιτικών Επιστημών, σπουδές αρμονίας και πιάνου, ξεχωριστές θεατρικές και τηλεοπτικές συνεργασίες σε συνδυασμό με μπόλικη… αισιοδοξία και σταθερό μότο «όλα θα πάνε καλά» και το εννοεί! Το ευρύ κοινό τον γνώρισε μέσα από τη νεανική σειρά «Η γενιά των 592 ευρώ» και τον απόλαυσε ιδιαίτερα στο πρωτότυπο «Κάψε το σενάριο», αποδεικνύοντας το ταλέντο του στο δύσκολο είδος του αυτοσχεδιασμού, αλλά και τις τραγουδιστικές του ικανότητες. Με προσεγμένες και ενδιαφέρουσες θεατρικές επιλογές, ακολουθεί μια πορεία ποιοτική, δείχνοντας ξεχωριστή αγάπη στην καλή κωμωδία. Ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης με πίστη στη θετική ενέργεια, που δηλώνει ότι εκτιμά ιδιαίτερα την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια, το αληθινό χαμόγελο…
Με αφορμή τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Κωμωδίας που ξεκινά στις 14 Ιουνίου στο θέατρο Σοφούλη, ο Δημήτρης Μακαλιάς μιλά για όλα στην Κουλτουρόσουπα…
.
-Δημήτρη, πηγαίνοντας αρκετά πίσω, υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα που σε έσπρωξε στην υποκριτική ή έλεγες από μικρός «θα γίνω ηθοποιός»;
.
Από μικρός λάτρευα τον κινηματογράφο. Με μάγευε η σκοτεινή αίθουσα και οι ατελείωτες ιστορίες που με ταξίδευαν σε άλλα μέρη και καταστάσεις. Δεν ήθελα από μικρός να γίνω ηθοποιός αλλά να γίνω συνεργός σε τέτοιες ταινίες. Ο δρόμος με οδήγησε στην υποκριτική τελικά.
-Είναι γεγονός ότι ξεχώρισες σχετικά γρήγορα από τους νέους ηθοποιούς της γενιάς σου. Πέραν του δεδομένου ταλέντου, θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό ή το κυνήγησες πολύ;
.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η δουλειά θέλει συνεχές κυνήγι. Δεν μπορείς να την αφήσεις γιατί θα σε αφήσει πρώτη. Είναι τεράστια η αγορά και ελάχιστη η ζήτηση. Νιώθω πάρα πολύ τυχερός γιατί νιώθω πολύ ευτυχισμένος με τη δουλειά μου και τις επιλογές μου. Δουλεύω όμως ταυτόχρονα πάρα πολύ σκληρά και επίμονα για να μπορώ να προκαλώ την τύχη μου κάθε φορά.
-Ως απόφοιτος του ΚΘΒΕ και έχοντας ζήσει «από μέσα» την κρατική σκηνή της Θεσσαλονίκης, πώς βλέπεις σήμερα το πολιτιστικό της στίγμα; Την παρακολουθείς, σε ικανοποιεί; Έχεις άποψη για τα προβλήματά της;
.
Πολλές φορές οι κρατικοί οργανισμοί έχουν ιδιαίτερες δυσλειτουργίες. Το ΚΘΒΕ έχει μια συγκλονιστική παρακαταθήκη και μοναδικές στην Ελλάδα εγκαταστάσεις για να βρεθεί μπροστά στις πολιτιστικές εξελίξεις. Θεωρώ ότι το παλεύει έντιμα αλλά έχει ακόμα πολύ δρόμο για να ξεφύγει από τη λογική του παλιού δημοσίου και την μονιμότητα του. Οι Θεσσαλονικείς νιώθω ότι είναι λάτρεις του καλού θεάτρου και έχουν μια ανεπτυγμένη θεατρική παιδεία.
-Με την ευκαιρία, ποια είναι η γνώμη σου για τον ρόλο των κρατικών σκηνών στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας; Θα ήθελες να συνεργαστείς και πώς;
Έχω συνεργαστεί πολλές φορές με κρατικές σκηνές. Οι περισσότερες φορές ήταν ιδανικές. Υπάρχει ένας συγκλονιστικός σεβασμός στα εργασιακά παρόλο που οικονομικά πια είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Ωστόσο, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στο σύνολο του έχει όλες τις προδιαγραφές για να πετύχει. Τουλάχιστον έχει όλα τα μέσα. Και με αυτή τη λογική θα δούλευα ξανά και ξανά σε τέτοιους χώρους.
-Πάμε στο ελεύθερο θέατρο που υπηρετείς και όχι μόνο… Ποιες παραστάσεις που συμμετείχες θα θυμάσαι πάντα με αγάπη και παράλληλα, υπάρχει κάποια/ες που θέλεις να «ξεχάσεις» τη συνεργασία και γιατί;
Στα λίγα χρόνια που δουλεύω στο θέατρο έχω κάνει πάρα πολλές συνεργασίες που νιώθω περήφανος. Συμβολικά μόνο θα ξεχώριζα στιγμές που ένιωσα ότι κάτι «μετακινείται» καλλιτεχνικά, όπως ήταν οι «Χοντροί άντρες με φούστες», οι «Ηρακλείδες» σε σκηνοθεσία του Θεσσαλονικιού Δαμανιού Κωνσταντινίδη, η «Κατσαρίδα» αλλά και ο «Ηρακλής Μαινόμενος» του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Όσο για τις κακές συνεργασίες, δε μου αρέσει να τις ξεχνάω αλλά προτιμώ να τις θυμάμαι για να προσέχω στο μέλλον.
-Πρώτο σου σήριαλ «Η γενιά των 592 ευρώ» που σύστησε στο ευρύ κοινό νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς σαν εσένα. Τί θυμάσαι από αυτή την πρώτη τηλεοπτική δουλειά;
Από τις πιο ρομαντικές, αγνές και όμορφες στιγμές στη τηλεοπτική μου πορεία. Μια σειρά που μας γνώρισε επί της ουσίας στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό αλλά και έφτιαξε μια υπέροχη παρέα συνεργατών ζωής. Είναι από τις δουλειές που δουλέψαμε πολύ σκληρά. Κάναμε πρόβες, περνούσαμε πολλές ώρες μαζί και ζούσαμε το γύρισμα σχεδόν σαν…ζωή! Ακόμα το νοσταλγούμε και θέλουμε με κάποιο τρόπο να επιστρέψουμε σε αυτή τη «γενιά».
-Αλήθεια, φανταζόσουν τότε ότι «η γενιά των 592 ευρώ» (η γενιά σου), θα πήγαινε ακόμα πιο.. κάτω; Πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση ειδικά για έναν νέο ηθοποιό σήμερα;
Όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα η σειρά λεγόταν «Η γενιά των 700 ευρώ»! Μέχρι να βγεί στον αέρα έγινε 592 ευρώ και μετά ήρθε η κατρακύλα. Πλέον είμαστε «η γενιά του όσο να’ναι». Καμιά φορά και του τζάμπα. Αρκεί να δουλεύουμε. Οι νέοι έχουν όρεξη να δουλέψουν αλλά δυστυχώς για αυτούς έχουν και όνειρα. Και με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρει κανείς όπως ακριβώς το έχει φανταστεί. Για τη δική μας δουλειά, η επιβίωση είναι ακόμα πιο δύσκολη. Το θέατρο έχει γίνει πια είδος πολυτελείας, αντί να είναι ανάγκη.
-Στη συνέχεια σε βλέπουμε στο «Κάψε το σενάριο», μια πολύ πρωτότυπη ιδέα βασισμένη στον αυτοσχεδιασμό. Μίλησέ μας για την ιδιαιτερότητα αυτού του εγχειρήματος και τις δυσκολίες του…
Είναι από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες μου στο θέατρο και την τηλεόραση. Ένας άλλος κόσμος άνοιξε μπροστά μου! Και αυτό το οφείλω στον Λάμπρο Φισφή. Το Κάψε το σενάριο άνοιξε τους ασκούς και τώρα δεν υπάρχει επιστροφή. Οι παραστάσεις έχουν μια συλλεκτική αξία. Είναι μοναδικές και ιδιαίτερες καθώς κάθε φορά είναι τελείως διαφορετικές. Το κοινό και η στιγμή καθορίζουν το αποτέλεσμα! Δεν ξέρω αν είναι δύσκολο ή εύκολο. Μπορώ να σου πώ ότι προσωπικά ακόμα και 4 χρόνια μετά νιώθω κάθε φορά σαν να είναι πρεμιέρα!
-Κάποιοι θεωρούν το είδος του standupcomedy που παράλληλα συμμετέχεις, ελαφρώς… υποβαθμισμένο, ότι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αμιγώς «θεατρικό» είδος. Τί απαντάς;
Κατ’ αρχήν εγώ δεν κάνω stand up, αλλά αυτοσχεδιασμό ή πρόζα- ακόμα και αν έχει τη μορφή μονολόγου. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ είχα μια λανθασμένη αντίληψη για το stand up του παρελθόντος αλλά προκαλώ τον οποιονδήποτε να δει τον Λάμπρο Φισφή και μετά να μας πει αν δεν είναι αυτό καλό θεατρικό είδος!
-Το να προκαλέσεις γέλιο στον θεατή, είναι τελικά εύκολη ή δύσκολη υπόθεση; Πού εντοπίζεις τις βασικές πηγές γέλιου σε παρόμοια παράσταση;
Θεωρώ ότι πρέπει να είσαι αληθινός. Αυτό κάνει τους ανθρώπους είτε να γελάνε είτε να κλαίνε. Συγκινεί η αληθινή στιγμή του ηθοποιού, που σε συνδυασμό με το κατάλληλο timing απογειώνει την ατάκα. Ο αυτοσαρκασμός θα έλεγα ότι είναι μια σίγουρη πηγή γέλιου ή η απομυθοποίηση σου.
-Πηγαίνοντας στο κλασικό θέατρο, η ερμηνεία σου στο έργο της Πηνελόπης Δέλτα, σε έναν ιδιαίτερο ρόλο δίπλα στη Μιμή Ντενίση, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Μίλησέ μας για την εμπειρία αυτής της συνεργασίας…
Η συνεργασία μου με την Μιμή ξεκίνησε με τον Μάγκα και δεν μπορούσα να φανταστώ το μέγεθος αυτής της επαγγελματικής σχέσης έτσι όπως εξελίχθηκε. Η Μιμή είναι πραγματικά μια φίλη ζωής. Ένας συνεργάτης που θα ζήλευαν όλοι. Με αξιοπρέπεια, ήθος, εντιμότητα, εργατικότητα, αγάπη, γνώση και πολλά πολλά ακόμα χαρίσματα. Καταφέρνει να σε κερδίζει και να σε κάνει να νιώθεις ευτυχής. Νιώθω ασφάλεια και σιγουριά κοντά της ενώ ταυτόχρονα μου αφήνει το ελεύθερο να είμαι εγώ στα καλύτερα μου!
-Κοντά στην υποκριτική, έχουμε θαυμάσει τις τραγουδιστικές σου επιδόσεις και διαβάζουμε ότι έχεις σπουδάσει πιάνο και αρμονία. Σκέφτηκες ποτέ μια παράλληλη μουσική καριέρα;
Η αλήθεια είναι πώς όχι, αν και θα το ήθελα γιατί μου αρέσει πάρα πολύ! Ωστόσο, οι σπουδές μου αυτές θεωρώ ότι είναι ελλιπείς για να το κάνω επαγγελματικά. Τόσο μουσικά όσο και τραγουδιστικά. Το κάνω στο βαθμό που δεν εκθέτω κανέναν και τον εαυτό μου!
-Ως καλλιτέχνης της νέας γενιάς, αποδέχεσαι γενικά τις ακρότητες στην τέχνη; Θα μπορούσες να σοκάρεις αν πίστευες ότι αυτό έχει λόγο ύπαρξης;
Γενικότερα δεν είμαι άνθρωπος των άκρων αλλά δεν είμαι αρνητικός με αυτούς που είναι. Μου αρέσει η ακρότητα όταν έχει λόγο ύπαρξης. Όταν σημαίνει κάτι και ο στόχος του είναι καθαρός στο κοινό. Μου αρέσει να σοκάρομαι και να αφυπνίζομαι!
-Γενικά μιλώντας, μέχρι ποιο βαθμό θα μπορούσες να συμβιβαστείς προκειμένου να προωθήσεις την καριέρα σου; Σου έχουν ζητηθεί συμβιβασμοί που δεν άντεχες;
Δεν στηρίζω τους συμβιβασμούς στη ζωή μου και δε θα έκανα ποτέ τίποτα που δε θα με ικανοποιούσε πραγματικά. Ευτυχώς δε μου ζητήθηκε τίποτα περισσότερο από αυτό που ήθελα.
-Τί είναι αυτό που περισσότερο συναντάς στο χώρο σου; Αποδοχή και συμπαράσταση ή ανταγωνισμό και μαχαιρώματα; Τί λέει η προσωπική σου εμπειρία;
Συναντώ ανθρώπινες συμπεριφορές που συναντώ έτσι κι αλλιώς παντού, σε όλους τους χώρους. Σημασία έχει εσύ ο ίδιος πόσο χώρο δίνεις σε κακόβουλα σχόλια ή όχι. Φυσικά και υπάρχουν και οι δύο περιπτώσεις. Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να γλυτώσει από αυτά. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι και των δύο συμπεριφορών.
-Δηλώνεις αισιόδοξος με σταθερό σλόγκαν «Όλα θα πάνε καλά!» Δεδομένων των συνθηκών, υπάρχουν φορές που νιώθεις να… παραμυθιάζεσαι συνειδητά για να νιώσεις καλύτερα ή το πιστεύεις πραγματικά;
Ευτυχώς το νιώθω πραγματικά. Ξέρω ότι δεν μπορούν να πάνε όλα καλά αλλά πάντα ξεκινάω με αυτή την αίσθηση, προκαταβάλοντας τα πάντα με θετική ενέργεια και αποβάλλοντας κάθε τι αρνητικό.
-Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με τη δημοσιότητα; «Αγαπησιάρικη», «προβληματική» ή κάτι άλλο;
Δε με ενοχλεί καθόλου αλλά ούτε και μου λείπει. Γενικότερα νομίζω ότι τα θετικά στοιχεία υπερτερούν των αρνητικών.
-Στην επαφή σου με τους ανθρώπους, ποιο στοιχείο σε ελκύει δυνατά και ποιο σε απωθεί σε βαθμό να μην το ανέχεσαι;
Μου αρέσει πάρα πολύ ένα αληθινό χαμόγελο, ένας πρώτος καθρέφτης του ανθρώπου που έχω απέναντι μου. Με ελκύει η αυθεντικότητα και η ειλικρίνεια. Δύσκολα θα ανεχτώ κάποιον ο οποίος κρύβει πράγματα ή είναι πολύ κλειστός συναισθηματικά.
-Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα σε έναν μεγάλο έρωτα και μια μεγάλη καριέρα, πού θα κατέληγες; (Ναι πονάει, αλλά… πρέπει!)
Ευτυχώς είμαι στην ευχάριστη θέση να σου πώ ότι τον μεγάλο μου έρωτα τον έχω ήδη στη ζωή μου, επομένως δεν έχω να διαλέξω κάτι. Μου απομένει μόνο η μεγάλη καριέρα…χαχαχα!!
-Κλείνοντας, μίλησέ μας για το φεστιβάλ standup που συμμετέχεις και έρχεται σύντομα στη Θεσσαλονίκη…
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κωμωδίας του θεάτρου Άβατον, αποκτά ένα αδερφάκι στην Θεσσαλονίκη. Έχει ένα απλό και δυνατό σκοπό: το γέλιο! Θέλουμε να έρθει ο κόσμος να δει πολλές και διαφορετικές παραστάσεις με γνώμονα την κωμωδία. Θεατρικές παραστάσεις, stand up από την Ελλάδα και το εξωτερικό αλλά και παραστάσεις αυτοσχεδιασμού. Εγώ θα έχω την τύχη να έρθω μετά από πολύ καιρό με την παράσταση «Κωμικό Μπούμ», το παιδί του Κάψε το σενάριο. Μια μοναδική βραδιά αυτοσχεδιασμού! Είμαστε πολύ χαρούμενοι με τον Λάμπρο που βρέθηκε στο δρόμο μας η Παυλίνα Χαρέλα και θέλησε να μεγαλώσουμε αυτήν την τόσο όμορφη γιορτή. Και καλούμε τους πάντες να έρθουν να περάσουμε ωραία στο θέατρο Σοφούλη!!
-Και κάτι τελευταίο: Ποια είναι η «δική» σου Θεσσαλονίκη, όπως τη νιώθεις;
Είναι ο περίπατος στην παραλία με τους ήχους της πολύβουης Θεσσαλονίκης, είναι τα στενά γύρω από την πλατεία Αριστοτέλους, το Μακεδονία Παλλάς, η σχολή μου στην Σταυρούπολη, το Βασιλικό Θέατρο, οι κρέπες στην Ναυαρίνου αλλά και ο πουρές κάστανο στον Κάπελλα.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κωμωδίας του θεάτρου Άβατον στο θέατρο Σοφούλη. Πληροφορίες – πρόγραμμα εδώ.
