Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο μετά την είδηση του θανάτου του Δάκη. Ο τραγουδιστής τα τελευταία χρόνια πάλεψε γενναία με τον καρκίνο, ωστόσο η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ραγδαία τους τελευταίους μήνες.
Με αφορμή συναυλίας που θα δινόταν προς τιμήν του Μίμη Πλέσσα, στις 18 Νοεμβρίου 2018, στο Ράδιο Σίτυ, (αλλά τελικά δεν έγινε...) ο αξιαγάπητος Δάκης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Κουλτουρόσουπα.
.
Θα το θυμόμαστε για πάντα.
.
.
Ο Δάκης είναι ένας καλλιτέχνης που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά με τα τραγούδια του και σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή του ελληνικού τραγουδιού. Ακόμη και οι νεότεροι γνωρίζουν το όνομά του και όλο και κάπου έχουν σιγοτραγουδήσει κάποια από τις επιτυχίες του ενώ οι παλιότεροι δίχως αμφιβολία νοσταλγούν την εποχή που ο συγκεκριμένος τραγουδιστής μεσουρανούσε στα charts της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας. Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο Δάκης ήρθε στην Ελλάδα το 1963 και πολύ γρήγορα έκανε το όνομά του συνώνυμο της επιτυχίας στη χώρα μας. Τα τραγούδια του έγιναν γρήγορα νούμερο ένα, οι συμμετοχές του σε ταινίες της εποχής τράβηξαν την προσοχή και δεν ήταν λίγοι οι συνθέτες που επιθύμησαν πολύ γρήγορα να συνεργαστούν μαζί του.
.
Όπως μου είπε ο ίδιος στη συζήτησή μας, αυτός που θέλησε πρώτος να δουλέψει μαζί του ήταν ο Μίμης Πλέσσας ο οποίος του χάρισε και τα σπουδαιότερα τραγούδια του που κατάφεραν να αντέξουν την φθορά του χρόνου και ακούγονται ακόμη από το 1968. Ακολούθησαν συνεργασίες με σπουδαίους συνθέτες όπως τον Χατζηνάσιο και τον Σπανό και φυσικά το όνομα του Δάκη κυριάρχησε στις μαρκίζες των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης για πολύ καιρό. Αυτό που μου έκανε προσωπική εντύπωση ήταν το γεγονός ότι δεν συμμετείχε υποκριτικά σε θεατρικές ή κινηματογραφικές δουλειές, πράγμα που όπως μου εξήγησε φοβόταν να τολμήσει καθώς πίστευε ότι δεν είχε τέτοιο ταλέντο. Όταν το δοκίμασε μετά από παρότρυνση του Ντίνου Ηλιόπουλου τα παράτησε και έμεινε στο τραγούδι.
Ο Δάκης μιλά στην Κουλτουρόσουπα.
- Πώς νιώθετε που θα βρεθείτε ξανά στη Θεσσαλονίκη στη συναυλία με τον Μίμη Πλέσσα;
Το θέμα είναι απλό και το έχω πει πολλές φορές. Η Θεσσαλονίκη μου θυμίζει την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο δρόμος απ’ το Λευκό Πύργο μέχρι το λιμάνι και γενικά η Θεσσαλονίκη. Την λατρεύω. Μυρίζει πιο πολύ Ελλάδα απ’ ότι μυρίζει η Αθήνα πια. Δεν είναι σωστό αυτό που λέω αλλά είναι αλήθεια.
- Καταλαβαίνω ότι πρέπει να έχετε και όμορφες αναμνήσεις απ’ τη Θεσσαλονίκη.
Πάρα πολλές! Από πού να ξεκινήσω; Από το Φεστιβάλ Τραγουδιού; Απ’ το ότι ερχόμουν κάθε χρόνο και δούλευα σε εκείνα τα μεγάλα τα μαγαζιά στο αεροδρόμιο και ξεκινάγαμε μετά το Πάσχα και πηγαίναμε μέχρι τον Αύγουστο; Απ’ τις παραλίες που πηγαίναμε; Έχω περάσει ονειρεμένα στη Θεσσαλονίκη, τη λατρεύω.
- Θεωρείτε ότι έχει αλλάξει η πόλη μέσα στον χρόνο;
Φυσικά. Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Θυμάμαι ότι έμενα σ’ ένα ξενοδοχείο στην Αγία Τριάδα, σ’ ένα υπέροχο ξενοδοχείο και έλεγα «κοίτα τι ωραία που είναι η Θεσσαλονίκη». Κατεβαίνεις στην πόλη για να κουρευτείς ας πούμε και μετά έχεις ελεύθερο χρόνο για να πιεις καφέ, να κάνεις τις δουλειές σου. Όνειρο θερινής νυκτός. Τώρα στη Θεσσαλονίκη με τα πολλά αυτοκίνητα και τις δυσκολίες του πάρκινγκ δεν το τολμάς. Έγινε και αυτή μια Αθήνα, τι να γίνει; Αυτά δεν υπήρχαν τον παλιό καλό καιρό. Τι λέω τώρα, όλα αλλάζουν!
.
- Υπήρξαν πράγματα που στερηθήκατε κ. Δάκη για να κάνετε καριέρα; Έφερε μοναχικότητα η επιτυχία;
Συνειδητοποιώ ότι από μικρός ήμουν λιγάκι μοναχικός. Όχι μονόχνοτος, προσέξτε. Υπάρχει διαφορά. Βλέπω φωτογραφίες που πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο στην Αλεξάνδρεια και όλα τα παιδιά ήταν μαζί ενώ εγώ ήμουν με έναν ή δύο φίλους σε άλλη παρέα. Δεν ήμουν τόσο κοινωνικός. Ίσως να είμαι κοινωνικός αλλά να μην είμαι κοσμικός. Έχω πολύ λίγους καλούς φίλους και πάρα πολλούς γνωστούς. Αυτό βέβαια για την καριέρα μου είναι και καλό και κακό. Δυστυχώς, εμείς με τη δουλειά που κάνουμε πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με τους παραγωγούς, με τους δημοσιογράφους, να έχουμε αυτό που εγώ λέω σχέσεις συμφέροντος. Ποτέ δεν έκανα παρέα κάποιον μόνο επειδή ήταν δημοσιογράφος μήπως και γράψει κάτι. Αν κάποιον τον συμπαθούσα τον έκανα και παρέα αγνά και αθώα. Όχι με συμφέροντα από πίσω. Αυτό βέβαια συνήθως επηρεάζει την καριέρα ενός καλλιτέχνη διότι τον καλλιτέχνη πρέπει να τον θυμούνται. Πρέπει να μπαίνει στα περιοδικά, να ακούγεται στα ραδιόφωνα, να βγαίνει στις τηλεοράσεις. Εγώ δεν τα είχα αυτά αλλά δόξα τω θεώ η αγάπη του κόσμου με κράτησε.
- Έχει ο κόσμος τη διαίσθηση να κρίνει τι είναι αυτό που αξίζει και να το κρατάει στην κορυφή;
Δεν νομίζω ότι την έχουν όλοι αυτή τη διαίσθηση και τη γνώση. Υποψιάζομαι ότι στο κοινό κάνουν και πλύση εγκεφάλου. Το βλέπουμε με τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Κάνουνε πλύση εγκεφάλου στο κοινό και οι περισσότεροι το αποδέχονται.
- Ίσως να είναι υπερβολικά δεκτικοί σε αυτά που προβάλλονται στα μέσα;
Δεν υποψιάζονται ότι αυτό το πράγμα γίνεται για ένα σκοπό. Ακούνε ας πούμε ένα τραγούδι. Και το βάζουν τα ραδιόφωνα ξανά και ξανά γιατί έχει πληρώσει ο παραγωγός. Και σιγά σιγά ο κόσμος το αποδέχεται. Παλιά δεν συνέβαινε αυτό. Εγώ παλαιότερα είχα κάνει δίσκους που δεν τους έπαιζε η ΕΡΤ. Τότε δεν υπήρχαν άλλοι σταθμοί. Τότε έπρεπε να περάσεις από εξετάσεις για να σε παίξει το ραδιόφωνο. Και πέρασα τρεις φορές και με κόβανε. Την τρίτη φορά που είχα πάει για τις εξετάσεις μου λέει μια κυρία που ήταν στη γραμματεία: «Μην απελπίζεστε νεαρέ. Η Μούσχουρη πέρασε την πέμπτη φορά». Αυτό δεν υπάρχει σήμερα.
.
- Φαντάζομαι ότι ήταν και το ραδιόφωνο τελείως διαφορετικό στα μάτια του κόσμου.
Ε, βέβαια! Ήταν ψηλά στα μάτια του κόσμου. Μα τότε για να γίνεις τραγουδιστής έπρεπε να ήσουν τραγουδιστής. Τώρα με τα τεχνικά μέσα στα στούντιο πολλοί γίνονται τραγουδιστές χωρίς να είναι τραγουδιστές.
- Νιώσατε ποτέ ότι το κοινό σας γυρίζει την πλάτη;
Κοιτάξτε, ένας κύκλος είναι το πράγμα. Όπως η ζωή και ο θάνατος. Μπορώ να σας πω ότι αυτή είναι η τρίτη καριέρα που κάνω. Κάποιος είπε ότι η επιτυχία σε έναν καλλιτέχνη είναι σαν τη βροχή. Δεν ξέρεις πότε θα αρχίσει και πότε θα σταματήσει. Υπήρξαν περίοδοι που ο κόσμος, τα ραδιόφωνα, οι εταιρίες ήταν τελείως αδιάφοροι για το όνομα Δάκης. Υπήρξαν και υπάρχουν στιγμές που λες «καλά, τι έγινε τώρα, με ξαναθυμηθήκανε;». Νομίζω ότι είναι λογικό και φυσικό να συμβαίνει.
- Δεθήκατε συναισθηματικά με τραγούδι σας που το κοινό απέρριψε; Ξέρω ότι το «Τόσα Καλοκαίρια» δεν περιμένατε ότι θα γίνει τόσο μεγάλη επιτυχία.
Ναι, δεν το περίμενα. Πολλές φορές έχει συμβεί αυτό. Συμβαίνει πολλές φορές να ενθουσιάζεσαι με ένα τραγούδι που τραγουδάς και λες ότι αυτό θα γίνει επιτυχία. Και δεν γίνεται τίποτα. Όπως αντίθετα υπάρχει ένα τραγούδι που με πιέσανε να το κάνω, το «Tu veux ou tu veux pas». Δεν ήξερα και πώς να το τραγουδήσω. Μου το είχανε φέρει σε ένα δίσκο που είχε κάνει τότε η Μπριζίτ Μπαρντό. Και φαντάζεστε πως το έλεγε η Μπαρντό το τραγούδι. Όλο νάζι και τσαχπινιά. Ήμουν και καινούριος τότε και έπρεπε να το πω. Το είπα και δεν μου άρεσε καθόλου. Παρακάλεσα την εταιρία να μην το βάλει στον δίσκο και το έβαλε. Όταν το είδα μέσα στον δίσκο είπα ότι καταστράφηκε η καριέρα μου και ότι δεν θα κάνω τίποτα. Και το τραγούδι έγινε επιτυχία.
- Πιστεύετε ότι τα τραγούδια σας είναι διαχρονικά;
Δεν το πιστεύω, νομίζω ότι πλέον είναι και αποδεδειγμένο. Το 1968 έκανα το «Τόσα καλοκαίρια», το «Κορίτσι στάσου να σου πω» και πόσα άλλα. Το θέμα είναι ότι αυτά που έχει γράψει ο Πλέσσας είναι σαν να τα έχει γράψει φέτος. Τώρα. Είναι τραγούδια με μεγάλη αξία και γι’ αυτό κρατάνε 50 χρόνια. Το ξέρετε ότι είναι 50 χρόνια από τότε που τραγούδησα το «Τόσα καλοκαίρια»; Να σας πω και κάτι άλλο για να μην παρεξηγούμαι. Η διαχρονικότητα δεν οφείλεται στον τραγουδιστή. Οφείλεται στους συνθέτες και στους στιχουργούς. Έτυχε να τραγουδήσω εγώ το τραγούδι που έγραψαν ο Πλέσσας και ο Παπαδόπουλος. Έχω την εντύπωση ότι όποιος και να το τραγουδούσε, αυτό το τραγούδι πάντα θα ήταν διαχρονικό.
- Τι έκαναν καλά κατά τη γνώμη σας ο Πλέσσας και ο Παπαδόπουλος και είχε αυτή την επιτυχία αυτό το τραγούδι; Και τι κάνουν καλά γενικά οι συνθέτες και οι στιχουργοί για να αντέξει το τραγούδι τους στον χρόνο;
Νομίζω ότι τότε δεν γράφανε τραγούδια για να γίνουν επιτυχία όπως τώρα με τα σλόγκαν. Γράφανε τραγούδια μέσα από την ψυχή τους. Έγραφε ο Παπαδόπουλος έναν στίχο που τον είχε ζήσει και ήταν απ’ την ψυχούλα του μέσα. Έπαιρνε ο Πλέσσας τον στίχο και έβαζε μουσική όχι για να κάνει μια επιτυχία αλλά επειδή το αγαπούσε. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να ήταν. Και γι’ αυτό αυτά τα τραγούδια άντεξαν στον χρόνο.
.
- Θα σταματούσατε ποτέ το τραγούδι;
Όχι! Εγώ αν πάψω να τραγουδάω θα πάψω και να ζω. Είναι φοβερό. Υπάρχουν στιγμές που είμαι άρρωστος ή έχω πυρετό και βγαίνω και τραγουδάω και επιστρέφω στο καμαρίνι καλύτερα. Είναι ψυχοθεραπεία. Χωρίς το τραγούδι δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω.
- Εσείς τι μουσική επιλέγετε να ακούσετε; Πώς διασκεδάζετε;
Θα γελάσετε. Ακούω τα πάντα. Περισσότερο ακούω ξένη μουσική. Όταν ακούω ελληνικά ακούω από ρεμπέτικα μέχρι ό,τι άλλο. Προς θεού δεν μπορώ να ακούσω αυτά τα τραγούδια που είναι όλα ίδια, αυτές τις συρτορούμπες που παίζουν παντού. Τα πάντα ακούω και απορρίπτω ή αποδέχομαι.
- Θέλω να μου πείτε πώς γίνεται ένας άνθρωπος κοσμοπολίτης όπως εσείς που γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έμεινε στο Παρίσι δεν επεδίωξε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό.
Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία. Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι. Μερικούς θα τους πιστέψετε, μερικούς όχι. Είχα πάει στη Γαλλία για ένα δοκιμαστικό. Ο Ντέμης Ρούσσος ήταν δεύτερός μου ξάδερφος και έμενα στο σπίτι του στο Παρίσι. Είχαμε κάνει ένα ντέμο με σκοπό να κάνω καριέρα στη Γαλλία. Δυστυχώς όμως έπρεπε να μείνω εκεί έξι μήνες το λιγότερο. Και εγώ δεν μπορούσα να μείνω έξι μήνες γιατί στην Ελλάδα είχα ήδη υπογράψει ένα συμβόλαιο. Είχα τους γονείς μου εδώ οπότε έπρεπε και να τους συντηρώ γιατί τότε δεν υπήρχαν και πολλά λεφτά για να μπορέσω να μείνω εγώ εκεί έξι μήνες χωρίς δουλειά. Είναι μια περίεργη ιστορία. Αλλά δεν έχω μετανιώσει γιατί μένοντας στο Παρίσι ένα μήνα στο σπίτι του Ντέμη είδα ότι αυτός ο άνθρωπος ζούσε σε μια χρυσή φυλακή. Όπως όλα τα μεγάλα ονόματα εκτός Ελλάδος. Σε μια χρυσή φυλακή που δεν μπορείς να πας πουθενά και αν πας κάπου όλοι σε κοιτάνε. Θα μου πείτε το ίδιο γίνεται και εδώ. Είναι σε πολύ μικρότερο βαθμό. Θυμάμαι ότι έπρεπε να περάσει απ’ το στούντιο απέναντι σε ένα εστιατόριο για να πάμε να φάμε στο διάλλειμα μιας ηχογράφησης και ήταν οι άντρες της ασφάλειας απ’ έξω και τον πέρασαν απέναντι. Αυτό το πράγμα δεν θα το ήθελα. Το να μην μπορείς να χαρείς τις μικροχαρές της ζωής είναι τραγικό.
- Δεν βιώνετε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα;
Σε πολύ μικρότερο βαθμό. Κοιτάνε, σκουντάει ο ένας τον άλλο και λένε «Α, αυτός» αλλά εντάξει. Δεν θα ήθελα ποτέ να είμαι ο Μάικλ Τζάκσον. Όσο απίστευτο και αν σας φαίνεται. Να ζω σε μια χρυσή φυλακή και να μην μπορώ να πάω πουθενά. Τη ζωή μου τη χαίρομαι και χαίρομαι όλες τις μικροχαρές της. Και περπατάω και στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια και περνάω και δίπλα από τον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη σαν φυσιολογικός άνθρωπος.
- Δεν σας κουράζει ποτέ να σας απευθύνουν τον λόγο στον δρόμο;
Το έχω συνηθίσει εν μέρει. Αλλά εξαρτάται και από την περίπτωση. Αν κάποιος είναι ευγενικός και σου πει καλημέρα και συγχαρητήρια είναι εντάξει. Τώρα αν κάποιος δεν καταλαβαίνει μέχρι που μπορεί να φτάσει και γίνεται κουραστικός νομίζω ότι οποιοσδήποτε δεν θα το μπορούσε. Έχει ένα όριο η εκδήλωση αγάπης προς έναν καλλιτέχνη.
.
- Γίνατε γνωστός και από τις συμμετοχές σας στη μεγάλη οθόνη. Νοσταλγείτε ποτέ την εποχή του σινεμά;
Τις βλέπω τις ταινίες και έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Αλλά πιστέψτε με, δεν νοσταλγώ την ημέρα του γυρίσματος και τις ταλαιπωρίες εκείνες. Και πρέπει να ξέρετε ότι δεν παίρναμε και λεφτά. Είχαμε ένα κέρδος αλλά η ταλαιπωρία ήταν πολύ μεγάλη.
- Έχω την αίσθηση ότι ποτέ δεν συμμετείχατε σε ταινία υποκριτικά, έτσι δεν είναι;
Ναι και καλύτερα γιατί δεν νομίζω να έχω τέτοιο ταλέντο. (Γέλιο)
- Δεν το τολμήσατε ποτέ από φόβο;
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος μου είχε ζητήσει να παίξω σε μια παράσταση θεατρική και του είπα ότι θα το σκεφτώ. Μου έδωσε το σενάριο και δεκαπέντε μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την αγωνία μου. Πήγα στην πρώτη πρόβα και του είπα κ. Ηλιόπουλε λυπάμαι αλλά δεν μπορώ, αποκλείεται να τα μάθω όλα αυτά απ’ έξω. Νομίζω ότι ήταν ένα έργο του Καμύ. Είχε γυριστεί και σε ταινία με τον Αλέν Ντελόν. Ευτυχώς που δεν έγινε γιατί θα ήταν μεγάλη αποτυχία!
- Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όπλο κ. Δάκη και μπορέσατε να κάνετε αυτήν την καριέρα;
Δεν νομίζω να είναι κάτι ιδιαίτερο. Δεν πάλεψα. Ίσως η αγάπη μου στο τραγούδι και σε αυτό που κάνω. Πιστεύω ότι το κάνω έντιμα. Δεν κυνήγησα. Άρχισα να τραγουδάω επειδή μου άρεσε και αυτό το πράγμα εξελίχθηκε μόνο του. Άρχισαν να με ζητάνε, άρχισαν να με πληρώνουν, άρχισα να κάνω δίσκους. Δεν κυνήγησα την καριέρα μου ίσως λόγω και του χαρακτήρα μου. Είμαι ίσως λιγάκι ντροπαλός, δεν είμαι θρασύς.
- Πιστεύετε ότι αν το κυνηγούσατε περισσότερο θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη η καριέρα σας;
Φοβάμαι μη φανώ αχάριστος. Είμαι ευχαριστημένος με αυτό που είμαι. Ίσως αν το είχα κυνηγήσει να είχα κάνει πιο πολλά λεφτά, δεν ξέρω.
- Ονειρευτήκατε ποτέ πολλά χρήματα και «θωρακισμένη μερσεντές»;
Δεν ονειρεύτηκα παρότι κάποτε είχα τη δυνατότητα να πάρω μερσεντές. Θα ντρεπόμουν να κυκλοφορήσω με ένα εντυπωσιακό αμάξι. Θα μου πείτε δεν είναι εντυπωσιακό αμάξι πια η μερσεντές. Την ίδια δουλειά κάνω και με ένα άλλο αμάξι σαν και αυτό που έχω τώρα. Έχω δύο χαρακτήρες πάντως, είμαι Dr. Jekyll και Mr. Hyde. Όταν είμαι στη σκηνή θέλω να είμαι πάρα πολύ ωραία ντυμένος, θέλω να είμαι διαφορετικός απ’ τους άλλους και νομίζω ότι το πετυχαίνω. Κάτω από τη σκηνή θέλω να είμαι ίσα και όμοια με όλους. Δεν θέλησα ποτέ να έχω ένα εντυπωσιακό αμάξι, δεν θα ήθελα ποτέ να φοράω κάτι παράξενο και να γυρνάει ο κόσμος και να με κοιτάει. Δεν ξέρω πως συνυπάρχουν αυτές οι δύο προσωπικότητες μαζί.
- Νιώσατε ποτέ ανασφάλεια για τον εαυτό σας ή τις επιλογές σας;
Λοιπόν, αυτό θα φανεί λίγο εγωιστικό. Πάντα από πολύ μικρός ήξερα ότι τραγουδάω καλά. Και νομίζω ότι αποδείχτηκε. Αφού μπορώ και τραγουδώ μισό αιώνα και έξι χρόνια σημαίνει ότι τραγουδάω καλά. Αυτό το πράγμα το ήξερα πριν ασχοληθώ επαγγελματικά. Αλλά τραγουδούσα στο μπάνιο, ήμουν σεμνός. Ντρεπόμουν και δεν ήθελα να με ακούνε. Απορώ και εγώ ακόμη πως κατάφερα να βγαίνω μπροστά στον κόσμο χωρίς να τρέμω. Τώρα δεν βλέπω την ώρα να βγω στη σκηνή.
- Υπήρξαν συναντήσεις με καλλιτέχνες που σας καθόρισαν σαν τραγουδιστή και σαν άνθρωπο;
Ο Πλέσσας ήταν ο πρώτος που με εμπιστεύτηκε και πιστεύω ότι μου έδωσε τις βάσεις για την καριέρα μου. Είναι η προίκα μου. Και άλλοι συνθέτες βέβαια στη συνέχεια αλλά αν δεν ήταν τα τραγούδια του Πλέσσα πιθανόν εμένα τώρα να μην με ξέρατε. Η συνεργασία με διάφορους συναδέλφους με καθόρισε σαν άνθρωπο. Η συνεργασία μου για παράδειγμα με τις αδερφές Μπρόγερ. Εσείς ήσασταν αγέννητος. Έμαθα τι θα πει σεβασμός προς το θέατρο, σεβασμός προς τους συναδέλφους. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα από τη συνεργασία μου με τη Μαρινέλλα. Είμαι ένας άνθρωπος που από τις συνεργασίες κρατάω τα καλά και απορρίπτω τα κακά. Προσπαθώ να μην κάνω αυτά που επικρίνω σε άλλους.
- Υπήρξαν συνεργασίες στις οποίες δεν είχατε χημεία;
Υπήρξαν. Πολύ λίγες αλλά υπήρξαν. Είμαι ένας εύκολος άνθρωπος οπότε δεν συνέβη πολλές φορές αλλά συνέβη. Προσπάθησαν να πατήσουν επί πτωμάτων για να φανούν περισσότερο. Να σε μειώσει για να φανεί αυτός. Αυτά είναι που συμβαίνουν σε εμάς. Είτε επί σκηνής είτε με τις περιβόητες μαρκίζες και τη σειρά ονομάτων.
- Μιλήσατε πριν για σεβασμό και εκτίμηση. Υπάρχει σεβασμός από τους νέους τραγουδιστές στον παλιό;
Υπάρχει. Καμιά φορά νέοι συνάδελφοι μού φέρονται λες και είμαι ο παππούς τους. Ρε παιδιά λέω, εντάξει. Μπορεί να είμαι λίγο πιο μεγάλος από εσάς αλλά έλεος! (Γέλιο).
- Ξεχωρίζετε νέους τραγουδιστές;
Όσους τραγουδάνε σωστά τους ξεχωρίζω και θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους.
- Ποια συναυλία θυμάστε ως την ωραιότερή σας;
Δεν μπορώ να ξεχάσω και θα θυμάμαι μια ζωή τη συναυλία στο Ηρώδειο. Η αγάπη του κόσμου ήταν τόσο συγκινητική και τόσο μεγάλη που με εξέπληξε. Δεν το πίστευα ότι ο κόσμος με αγαπάει τόσο πολύ. Μόλις βγήκα στη σκηνή οι εκδηλώσεις ήταν τόσο έντονες και τόσο μεγάλες που έπαιζε η ορχήστρα την εισαγωγή και δεν άκουγα. Δυσκολευόμουν να ακούσω την εισαγωγή για να δω που θα μπω στο τραγούδι. Αυτό θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή.
- Υπάρχει κάποιο απωθημένο που δεν πραγματοποιήσατε ακόμη;
Θα ήθελα να κάνω ένα ντουέτο με την Barbra Streisand. (Γέλιο). Ή θα έχω τα όνειρα ή δεν θα τα έχω!
- Το επόμενο καλοκαίρι πώς το περιμένετε να είναι;
Εγώ ζω το καλοκαίρι, το λατρεύω. Το περασμένο καλοκαίρι ήταν ωραίο αλλά δεν ήταν όπως θα ήθελα λόγω των προβλημάτων υγείας που είχα. Ελπίζω και εύχομαι ότι ξεπεράστηκαν. Εύχομαι το επόμενο καλοκαίρι να είμαι πολύ καλά στην υγεία μου και να έχω λιγότερες υποχρεώσεις για να μπορέσω να κάνω και λίγα μπάνια που τόσο πολύ αγαπώ.
- Στη Θεσσαλονίκη θα σας ξαναδούμε στις 18 Νοεμβρίου στο Ράδιο Σίτυ με τον Μίμη Πλέσσα.
Βέβαια. Θα’ ναι μαζί μας η Εύη Σιαμαντά, αυτή η καταπληκτική τραγουδίστρια και συνεργάτες χρόνων. Το πρώτο μέρος της συναυλίας θα είναι το δικό μου ρεπερτόριο και στο δεύτερο μέρος θα είναι το ρεπερτόριο του Μίμη Πλέσσα. Χαίρομαι γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να ξεδιπλωθώ σε αυτή τη συναυλία και να ακούσει ο κόσμος τραγούδια του Πλέσσα που δεν μπορεί να φανταστεί ότι εγώ μπορώ να τα λέω.
- Αναμένουμε με ενδιαφέρον. Καλή επιτυχία να έχετε, σας ευχαριστώ πολύ!
Ευχαριστώ και εγώ πολύ!
