Ένας υπέροχα εικαστικός, γλυκόπικρος και μυστηριώδης κόσμος αναδύεται από τη μοναδική συνεργασία του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τους εξαιρετικούς χορευτές του χοροθεάτρου του Βούπερταλ, του θρυλικού θεάτρου της Πίνα Μπάους.
.
Μια πρωτιά για όλους, μια μεγάλη συνεργασία για τη Στέγη.
Ο κόσμος του Δημήτρη Παπαϊωάννου –μέσα από το «New Piece I – Since she»- θα παρουσιαστεί στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, συμπαραγωγό της παράστασης, μόνο για 4 παραστάσεις, από τις 18 έως τις 21 Δεκεμβρίου. Εννέα χρόνια μετά την αιφνίδια απώλεια της θρυλικής Γερμανίδας, για πρώτη φορά το χοροθέατρο του Βούπερταλ προσκάλεσε έναν χορογράφο εκτός του σχήματος να χορογραφήσει το θρυλικό ανσάμπλ, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Πρόκειται για την τρίτη συνεργασία του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τη Στέγη, μετά τις μεγάλες επιτυχίες του «Still Life» (2014) και «Ο Μεγάλος Δαμαστής» (The Great Tamer, 2017).
Οι καρέκλες, που επάνω τους ισορροπούν οι χορευτές και οι οποίες τελικά γίνονται ένα σισύφειο βάρος, είναι ίσως μια αναφορά στο Café Müller (1978), την εμβληματική χορογραφία της Πίνα Μπάους, στην οποία χόρευε και η ίδια το πιο ωραίο και εκφραστικό σόλο που έχει ποτέ δημιουργηθεί. Εκεί, οι καρέκλες αποτελούσαν πιθανότατα αναφορά στα παιδικά της χρόνια και, συγκεκριμένα, στο εστιατόριο-ξενώνα των γονιών της στο Ζόλινγκεν, όπου μεγάλωσε. Ο ακατανόητος κόσμος των ενηλίκων, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, αποκαλυπτόταν για τη μικρή Μπάους ανάμεσα στις καρέκλες, κάτω από τα τραπέζια, όπου κρυβόταν και τον παρατηρούσε.
Αποδεχόμενος τη μεγάλη πρόκληση, ο Έλληνας σκηνοθέτης, χορογράφος και χορευτής κατάφερε στο «New Piece I -Since she», με τις χαρακτηριστικές, μαγικές εικόνες του, να αποτίσει φόρο τιμής στη μεγάλη Μπάους και, ταυτόχρονα, να ξαναδώσει ζωή στην κληρονομιά που εκείνη άφησε στον χορό. Μια σειρά από εικόνες υπέροχης εικαστικής ομορφιάς αντλούν από τον κόσμο της Γερμανίδας την κομψότητα και τον απρόσμενο σουρεαλισμό τους.
Χωρίς, ούτε στιγμή, να χάνει το βάθος της εικαστικής του παιδείας και τις ελληνικές αναφορές του, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου καταφέρνει να στήσει επί σκηνής έναν καθρέφτη που αναδεικνύει όλες τις αποχρώσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. «Ένα μικρό θαύμα» αποκάλεσε την παράσταση η La Repubblica, «ιδιοφυή φόρο τιμής» το Teatro e Critica, «μια συγκινητική ωδή στην Πίνα Μπάους» η De Volkskrant, «μια παράσταση σαν γλυκό ταξίδι στα άδυτα, όπου συναντάμε ζωντανή και γεμάτη ευφορία την ίδια την Μπάους» η La Libre.be. Με μάγο παρομοιάζει τον Δημήτρη Παπαϊωάννου η Wen Wei Po του Χονγκ Κονγκ, ενώ το Ballet2000 τον αποκαλεί «Σύγχρονο Ελληνικό Μύθο, έναν μοναδικό καλλιτέχνη, αδιαμφισβήτητο μετρ του κόσμου του».
Το «New Piece I – Since she» επιβεβαιώνει αυτά που αναφέρει η κριτική του Art Unlimited: «Στο Since she ο Παπαϊωάννου μιλά για τον θαυμασμό του για την Πίνα, για το πώς τον ενέπνευσε, για τα δικά του συναισθήματα, παρουσιάζοντας ένα έργο για την ομάδα της. Η απόπειρά του να μεταφράσει όλα αυτά σε συναισθήματα στέφεται με απόλυτη επιτυχία».
Συντελεστές
Σύλληψη, εικονοποίηση & σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου, σχεδιασμός σκηνικών: Τίνα Τζόκα, κοστούμια: Θάνος Παπαστεργίου, σχεδιασμός φωτισμών: Fernando Jacon, Στέφανος Δρουσιώτης, σχεδιασμός ήχου: Θανάσης Δεληγιάννης, επιμέλεια μουσικής: Θανάσης Δεληγιάννης, Στέφανος Δρουσιώτης, καλλιτεχνικοί Σύμβουλοι: Τίνα Παπανικολάου, Στέφανος Δρουσιώτης, διεύθυνση Προβών: Barbara Kaufmann, γλύπτης: Νεκτάριος Διονυσάτος, ενδυματολογική συνεργασία: Rike Zöllner, καλλιτεχνική φωτογράφιση: Julian Mommert.
Με τους: Ruth Amarante, Michael Carter, Silvia Farias Heredia, Ditta Miranda Jasjfi, Scott Jennings, Milan Kampfer, Blanca Noguerol Ramírez, Breanna O’Mara, Franko Schmidt, Azusa Seyama, Ekaterina Shushakova, Julie Anne Stanzak, Oleg Stepanov, Julian Stierle, Michael Strecker, Tsai-Wei Tien, Ophelia Young.
Μουσική: Χρήστος Κωνσταντίνου, Richard Wagner, Charles Ives, Johann Sebastian Bach, Aram Khachaturian, Gustav Mahler, Gija Kantscheli, Μαρίκα Παπαγκίκα, Wayne King, Λεό Ραπίτης, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Sergei Prokofiev, Giuseppe Verdi, Tom Waits.
Φωτογραφικό υλικό
