Με τον τελευταίο στίχο του Εθνικού Ύμνου της Ελλάδας, στα ελληνικά, έκλεισε ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου την αντιφώνησή του στο επίσημο δείπνο που προς τιμήν των υψηλών προσκεκλημένων της χώρας η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σε μια «ζεστή» ομιλία, ο πρίγκιπας Κάρολος αναφέρθηκε στη σημασία της Επανάστασης του 1821, υπογράμμισε ότι η νίκη ήλθε με τις προσπάθειες όχι ενός ήρωα, αλλά πολλών, επανέλαβε ότι η Βρετανία θα είναι πάντα στο πλευρό της Ελλάδας και έκανε ειδική αναφορά στην «Καρτερία», το ατμοκίνητο πλοίο που παρήγγειλε ο αξιωματικός Χέιστινγκς σε αγγλικό ναυπηγείο, για να συνδράμει τους Έλληνες στον αγώνα τους.
Αναλυτικά, η αντιφώνηση του πρίγκιπα Κάρολου είχε ως εξής:
Εξοχότατοι, Κυρίες και Κύριοι,
Θα ήθελα αρχίζοντας να σας ευχαριστήσω, Κυρία Πρόεδρε, για τη μεγάλη χαρά και τιμή να βρίσκομαι απόψε εδώ, σ’ αυτόν τον υπέροχο εθνικό εορτασμό.
Αποτελεί ιδιαίτερη χαρά για τη σύζυγό μου και μένα το γεγονός ότι επιστρέφουμε στην Ελλάδα, που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Άλλωστε, η Ελλάδα είναι η πατρίδα του παππού μου και ο τόπος γέννησης του πατέρα μου, πριν από σχεδόν εκατό χρόνια, στην εκατονταετηρίδα της Ελληνικής Επανάστασης. Αργότερα, στην Αθήνα, η αγαπητή γιαγιά μου, πριγκίπισσα Αλίκη, κατά τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της ναζιστικής κατοχής, έσωσε μια οικογένεια Εβραίων – μια πράξη για την οποία της απονεμήθηκε ο τίτλος «Δικαία των Εθνών» από το Ισραήλ .
Νιώθω μια βαθιά σύνδεση με την Ελλάδα -τα τοπία της, την ιστορία της και τον πολιτισμό της- και σε αυτό δεν είμαι μόνος: ένα κομμάτι της ουσίας της Ελλάδας βρίσκεται μέσα σε όλους μας. Ως πηγή του δυτικού πολιτισμού, το πνεύμα της Ελλάδας διαπερνά τις κοινωνίες και τις δημοκρατίες μας. Χωρίς την Ελλάδα, οι νόμοι μας, η τέχνη μας, ο τρόπος ζωής μας, δεν θα είχαν ακμάσει.
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που το 1812 το ποίημα του Λόρδου Byron, «Το Προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ», όπου για πρώτη φορά υπερασπίσθηκε τον αγώνα για την αυτοδιάθεση των Ελλήνων, είχε τόση απήχηση στο ευρωπαϊκό κοινό. Ο ελληνικός αγώνας εκλήφθηκε, όχι ως η επιδίωξη ενός ξένου λαού, αλλά ως ο κοινός μας αγώνας. Όπως δήλωσε, ο Percy Shelley, φίλος του Byron, στον πρόλογο του ποιήματος «Ελλάς»: «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Έτσι, στις σελίδες της ιστορίας, μαζί με τους Έλληνες ήρωες της επανάστασης, καταγράφονται τα ονόματα Βρετανών, που συγκινήθηκαν βαθιά από αυτό το πνεύμα του Φιλελληνισμού και συμμετείχαν στον αγώνα. Μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Μιαούλη, τον Κανάρη και τη Μπουμπουλίνα (σ.σ. εδώ έκανε σαρδάμ αποκαλώντας την “Μπουλουμπίνα“), διαβάζουμε για τους Γκόρντον, Κόχρεην, Τσωρτς και Κόδριγκτον.
Ωστόσο, ο θρίαμβος της Ελλάδας δεν οφείλεται σε έναν ήρωα, αλλά στο εξαιρετικό θάρρος και το σθένος του λαού της – και σε ό,τι ένας Βρετανός ιστορικός αποκάλεσε «θεϊκή φλόγα που άναψε στην ψυχή των Ελλήνων». Εάν δεν υπήρχε η αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού να αγωνιστεί, μπροστά σε φοβερά δεινά, και σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, δεν θα είχε κατακτηθεί ποτέ η ανεξαρτησία.
Κατά την τελευταία μας επίσκεψη στην Ελλάδα το 2018, σε μια ομιλία μου σε αυτήν την αίθουσα, διηγήθηκα την ιστορία του ατμοκίνητου πολεμικού πλοίου «Καρτερία», το οποίο παρήγγειλε ο αξιωματικός Χέιστινγκς σε αγγλικό ναυπηγείο, για να συνδράμει τους Έλληνες στον αγώνα τους. Συμμετέχοντας στον στόλο του επαναστατικού Ελληνικού Ναυτικού, η «Καρτερία» έγινε το πρώτο ατμοκίνητο πολεμικό πλοίο που συμμετείχε σε πολεμικές ενέργειες και διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στον πόλεμο.
«Καρτερία», φυσικά, σημαίνει Επιμονή ή Αντοχή. Ήταν ένα όνομα ιδιαίτερα κατάλληλο για εκείνη την εποχή, το οποίο, πιστεύω, ότι παραμένει συμβολικό ακόμη και σήμερα – στα απελπιστικά δύσκολα έτη της οικονομικής κρίσης, και τώρα μεσούσης αυτής της φοβερής πανδημίας που έχει διαταράξει τις ζωές και το βιός τόσων πολλών ανθρώπων. Τρέφω μεγάλο θαυμασμό για το σθένος του ελληνικού λαού και με συγκινεί ιδιαίτερα η αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα των νέων ανθρώπων της Ελλάδας. Νιώθω ιδιαίτερη περηφάνεια που ο φιλανθρωπικός οργανισμός Prince’s Trust International κατόρθωσε να βοηθήσει τόσους πολλούς νέους στην Ελλάδα ώστε να βρουν εργασία, να επιμορφωθούν ή να ξεκινήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις, δίνοντας τους τα εφόδια ώστε να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και να συμβάλλουν στην ευημερία και τη δύναμη της χώρας τους.
.
.
Εξοχότατοι, Κυρίες και Κύριοι,
Καθώς όλοι μας εργαζόμαστε για την ανοικοδόμηση των κοινωνιών μας και των οικονομιών μας στο πλαίσιο ενός έτους αδιανόητων μέχρι σήμερα μεταβολών, προκειμένου να θέσουμε τον κόσμο μας σε μια πιο βιώσιμη τροχιά, το θάρρος, η αποφασιστικότητα και οι προσδοκίες του 1821 θα μπορούσαν να αποτελέσουν, ενδεχομένως, πηγή έμπνευσης για εμάς. Και πάλι, το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο. Οι επιλογές μας θα καθορίσουν τις τύχες όχι μόνο των Εθνών μας, αλλά και του μοναδικού αυτού πλανήτη που μοιραζόμαστε. Από την πλευρά μου, για να υποστηρίξω αυτή τη ζωτικής σημασίας προσπάθεια, έχω συνεργαστεί με εκατοντάδες διευθύνοντες συμβούλους προκειμένου να διαμορφώσω έναν χάρτη πορείας που θα τοποθετεί τους ανθρώπους, τον πλανήτη και τη Φύση στο επίκεντρο της οικονομικής μας μετάβασης. Αποκάλεσα αυτό το σχέδιο “Terra Carta” και με συγκινεί βαθύτατα το γεγονός ότι η Αθήνα επιθυμεί να θέσει σε εφαρμογή τις ιδέες που εμπεριέχονται σε αυτό.
Εξοχότατη – σήμερα, όπως και το 1821, η Ελλάδα μπορεί να υπολογίζει στους φίλους της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι δεσμοί μεταξύ μας είναι ισχυροί και ζωτικοί και κάνουν τεράστια διαφορά στην κοινή μας ευημερία και ασφάλεια. Όπως ακριβώς οι ιστορίες μας είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους, έτσι είναι και το μέλλον μας. Με αυτό το πνεύμα, αύριο, οι Βρετανοί φίλοι σας θα σταθούμε δίπλα σας για άλλη μια φορά και θα αισθανθούμε μεγάλη υπερηφάνεια με την αφυπνιστική προτροπή του Διονύσιου Σολωμού:
Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά!
Ζήτω η Ελλάς!
.
Φωτογραφικό υλικό
