Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Από το τρέιλερ ακόμη ήταν εμφανέστατο, πέραν πάσης αμφιβολίας, τί μας περίμενε τους ατυχείς τηλεθεατές, που τα τελευταία χρόνια λαχταράμε μάταια στους δέκτες μια σύγχρονη κωμωδία εν μέσω ανελέητου ψυχοπλακώματος, να πάρουμε μια παρήγορη ανάσα γέλιου… Όχι, δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι ξαφνικά θα σκάσει στις οθόνες η σούπερ κωμωδία που θα μας κάνει να ξεκαρδιστούμε… μαθημένοι πλέον σε συμβιβασμούς, ενίοτε σκληρούς, θα μπορούσαμε να αρκεστούμε στο ελάχιστο μιας ανάλαφρης, χαριτωμένης σειράς που ΔΕΝ θα καταγίνεται με φονικά, δολοπλοκίες, βασανισμούς, εμπρησμούς, ναυάγια, αρρώστιες, κλαυθμούς και οδυρμούς και γενικώς ό,τι πιο μαύρο κι άραχνο ξερνά η εποχή και οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι που εκτρέφει… Θα μπορούσαμε να αρκεστούμε σε ένα απλά ευχάριστο σενάριο με κωμικά στιγμιότυπα, έστω με ψήγματα αυθεντικού χιούμορ, έστω μόνο να μειδιάσουμε, έστω μόνο να αποξεχαστούμε χαλαρά μες στη μαυρίλα…
Η οποία μαυρίλα, ειδικά μετά την πανδημία που θα περίμενε κανείς ένα ανακουφιστικό «ουφ» αισιοδοξίας για να ξορκίσει το κακό, όλως παραδόξως καταπλάκωσε τους δέκτες με μυθοπλασίες που εξάντλησαν κάθε μορφής τραγωδία σε βαθμό σαδομαζοχισμού, λες και δεν ήταν αρκετά όσα περάσαμε ή όσα μας επιφυλάσσει καθημερινά η επικαιρότητα και χρειαζόμασταν επιπλέον… δόσεις δράματος για να τερματίσουμε την κατάθλιψη!
Οπότε λογικά οι έρμοι αναζητούσαμε εναγωνίως τα τελευταία χρόνια έστω μια αχτίδα χαμόγελου μέσα στους τόνους των δραματικών σήριαλ που μονοπώλησαν εμμονικά το τηλεοπτικό τοπίο και είναι αλήθεια ότι φέτος αναθαρρήσαμε όταν διαπιστώσαμε ότι επιτέλους τα κανάλια αφουγκράστηκαν την καθολική λαϊκή απαίτηση για λίγη κωμωδία κι αποφάσισαν τη φετινή σεζόν να εντάξουν κάποιες στο μενού, μήπως και σκάσει το χειλάκι μας… Όπως είπαμε, χωρίς τρελές φαντασιώσεις ότι αίφνης θα κάνουμε καινούργιο συκώτι από το γέλιο, αλλά με τη μίνιμουμ προσδοκία που γεννά ο όρος «κωμωδία», που λες δεν μπορεί, ένα μειδίαμα, μια ευχάριστη διάθεση, μια χαλάρωση θα προκύψουν διάολε, τί στο καλό!
Όλα αυτά τα αισιόδοξα βέβαια στη σφαίρα του φαντασιακού, μέχρι που ενέσκυψε στις οθόνες (αλλά κυρίως κατακέφαλα) «Η κατάρα της ΤζέλαςΔελαφράγκα» με τις εξής αναπόφευκτες παρενέργειες:
α) Μετανιώσαμε πικρά κι είπαμε καλύτερα να μας κοβόταν η γλώσσα που ζητούσαμε κωμωδία,
β) νοσταλγήσαμε ασυζητητί το βαρύ κι ασήκωτο δράμα,
γ) μείναμε κάγκελο από το μέγεθος της γελοιότητας που δεν φανταζόμασταν ότι μπορεί να καταφέρει τέτοια άλματα,
δ) επισκεφθήκαμε πάνω από μία φορά την τουαλέτα για ξέρασμα,
ε) φτύσαμε με την ψυχή μας κανάλι, υπεύθυνους προγράμματος, δημιουργούς, συντελεστές κλπ. για να… μη βασκαθούν μετά το απείρου κάλλους δημιούργημα – ανοσιούργημα!
Και όχι, δεν βιάζομαι να το κατακρίνω με το καλημέρα, από τα δυο πρώτα επεισόδια, που μπορεί ντεμέκ αργότερα να βελτιωθούν και να μας εκπλήξουν από… θαυμασμό! Γιατί μπορεί μια «καλή μέρα ενίοτε να ΜΗ φαίνεται από το πρωί», αλλά η κακή αρχή ενός σήριαλ σπανιότατα (για να μη πω ουδέποτε) αλλάζει στην πορεία, όταν αντιπροσωπεύει ξεκάθαρα το πάγιο δείγμα γραφής των δημιουργών του, εν προκειμένω του δίδυμου Ρέπα- Παπαθανασίου…
Οι οποίοι, μετά τόσα χρόνια εμπειρίας, θα περίμενε κανείς να εξελιχθούν, να συντονιστούν με την εποχή, να προσαρμοστούν στα νέα ερεθίσματα, να αναβαθμίσουν φαντασία και χιούμορ, αλλά κυρίως να σεβαστούν το τηλεοπτικό κοινό, κατανοώντας ότι δεν ανήκουμε όλοι στους θιασώτες του Σεφερλή, ούτε πάσχουμε όλοι από εγκεφαλική ανεπάρκεια, ούτε έχουμε υποστεί λοβοτομή, γιατί έτσι ακριβώς μας αντιμετώπισαν χωρίς την παραμικρή τσίπα! Θεωρώντας ότι είναι δυνατόν να γελάσουμε ή έστω να «ευθυμήσουμε» με παλιακό χιούμορ που βρωμάει μούχλα, με γελοίες ατάκες, καραγκιοζιλίκια, υστερίες,κιτσαριό που αντιγράφει αισθητική βιντεοκασέτας του ’80, ανόητες καρικατούρες δήθεν «παρωδίας», «εμπνευσμένα» ονόματα όπως Άνω- Κάτω Παπαριά ή Αδελφή Κατσιμίχα, Αδελφή Κατσάμπα, Αδελφή Καραμαζόφ για μοναχές, αξιοθρήνητη τάχα «ντοπιολαλιά», απανωτά, άνευ λόγου χαστούκια σε υπηρέτρια και λοιπά ανεκδιήγητα «ευρήματα» των οποίων η γελοιότητα μοιάζει απίστευτη, σε σημείο άλλοτε να αηδιάζεις κι άλλοτε να εξοργίζεσαι με την απροκάλυπτη υποτίμηση που δέχεσαι από κάποιους που σε θεωρούν σαν τα μούτρα τους! Και πιστεύουν ότι το φτηνιάρικο σκουπιδαριό που σε ταίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα (η μια εκδοχή χειρότερη της άλλης), εσύ θα το εκλάβεις ως… γκουρμεδιά και θα τους ανταμείψεις πλουσιοπάροχα με νούμερα τηλεθέασης, έτσι να τους ευχαριστήσεις για την κατάρα- όνομα και πράμα- που σου έριξαν!
Κι εδώ προκύπτει η απορία, ικανή να σου κάψει τον εγκέφαλο, διότι λες, άντε οι συγγραφείς μέχρι εκεί φτάνουν οι ικανότητές τους, καθότι έχουν αποδείξει επί χρόνια ότι το επίπεδο των κωμωδιών τους κινείται στο συγκεκριμένο πλαίσιο γελοιότητας και απευθύνονται σε κοινό «του χαχανητού» άνευ απαιτήσεων…Όμως εσείς οι υπεύθυνοι προγράμματος τρομάρα σας, με τί διάολο κριτήρια επιλέγετε μια κωμική σειρά;;; Γιατί αντιμετωπίζετε το σύνολο του κοινού ως κρετίνους που θα «διασκεδάσουν» με τέτοιες ξεπερασμένες, αναμασημένες φτήνιες στα όρια της αηδίας;; Πώς είναι δυνατόν να πετάτε πολύτιμο χρήμα περιμένοντας ψηλά νούμερα από τέτοιο καρκατσουλιό;; Και σεις οι σκηνοθέτες και κυρίως οι άξιοι, ταλαντούχοι, πολύπειροι ηθοποιοί που συμμετέχετε, πώς είναι δυνατόν να πετάτε τα προσόντα σας σε παρόμοια χωματερή που πρωτίστως υποτιμά εσάς και παράλληλα την νοημοσύνη και αισθητική του κοινού; Αξίζει για τα φράγκα τέτοιος εξευτελισμός, μετά την αξιόλογη πορεία σας οι περισσότεροι;;
Ομολογώ ότι ουδέποτε είχα σε εκτίμηση το συγγραφικό έργο του διάσημου ντουέτου και θυμάμαι ότι στο «Κλάμα βγήκε από τον παράδεισο» ήταν από τις ελάχιστες ταινίες που έφυγα στη μέση γιατί η ανοχή στη γελοιότητα μού σώθηκε, ενώ στο σήριαλ «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» με χίλια ζόρια άντεξα ένα επεισόδιο, νιώθοντας και στα δύο οργή και ταυτόχρονα θλίψη για το χαντάκωμα καλών ηθοποιών που θαυμάζω… και διαπιστώνω δυστυχώς μετά τόσα χρόνια, μια στείρα επανάληψη της εμπορικής συνταγής που συγχέει το αυθεντικό χιούμορ, αυτό που σου προσφέρει την πολύτιμη ψυχική ευφορία, με την κιτσάτη γελοιότητα που σε προσβάλλει και σου κάνει τα νεύρα κρόσσια, γιατί κάποιοι δημιουργοί κολλημένοι με ανύπαρκτη έμπνευση και ποιότητα, επιμένουν να σου την πετούν ανερυθρίαστα στη μούρη!
Αν νομίζατε κύριοι ότι τέτοιου είδους καρκατσουλιό ζητούσαμε ως κωμωδία και αντί γέλιου να ψυχαγωγηθούμε και να χαλαρώσουμε, καταλήγουμε είτε ναβρίζουμε οργισμένα είτε να θλιβόμαστε με την κατάντια, φέρτε πίσω πάραυτα ό,τι δράμα σας βρίσκεται και γράψτε «άκυρο» το αίτημα… Προς στιγμήν πιστέψαμε ότι θα αξιωθούμε οι στερημένοι κάτι σαν τις παλιές καλές κωμωδίες με το γνήσιο χιούμορ, αλλά φευ γελαστήκαμε, μας πλάκωσε κατάρα, οπότε πετάξτε τις σαβούρες στο καλάθι των αχρήστων που ανήκουν
Άλλωστε είναι βέβαιο ότι εκεί θα τις οδηγήσουν αναπόφευκτα τα πατωμένα νούμερα, όπως πχ. της άλλης «κωμικής» σειράς στην ΕΡΤ «Αρχελάου 5», όπου πιο αχταρμάς, αλαλούμ σενάριο, ανόητη σκηνοθεσία δεν ματάγινε και μάλιστα με δικά μας λεφτά… Χίλιες φορές να κλαίμε με τραγωδίες, παρά με «κωμωδίες» που επιπλέον τσιτώνουν το ήδη κλονισμένο νευρικό μας σύστημα! Δεν μας έφταναν όλα, μας «καταράστηκαν» κι από πάνω!
