Από τη στήλη «Τηλεοπτικά μαντάτα» #20
Με το Netflix τον τελευταίο καιρό να βιώνει μία καθίζηση στις σειρές με το περιεχόμενο να έχει εξαντληθεί από τους περισσότερους χρήστες ελέω καραντίνας εμφανίστηκε μία σειρά, η οποία κυριολεκτικά τάραξε τα νερά…
.
Δικαιολογημένα ή μη;
Ο «Αθώος» (στα ισπανικά: «El Inocente») αποτελεί τη νέα ισπανική σειρά, η οποία εμφανίστηκε μέσα από την πλατφόρμα του Netflix. Οι Ισπανοί πραγματικά τα τελευταία χρόνια έχουν εισέλθει με πολύ δυναμικό τρόπο στα τηλεοπτικά πράγματα, δημιουργώντας πολύ ισχυρές παραγωγές, που οι περισσότερες δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τις αμερικάνικες σειρές. Έτσι, και αυτή η σειρά σίγουρα εξαρχής εντυπωσίασε από το στήσιμό της, από την ευρεία προώθησή της και από την πολυήμερη παραμονή της στις πρώτες θέσεις των τάσεων.
H υπόθεση πραγματεύεται την προσπάθεια του πρωταγωνιστή να ξαναφτιάξει τη ζωή του μετά την αποφυλάκισή του για την ανθρωποκτονία εξ αμελείας, που διέπραξε εναντίον ενός νέου. Η σύζυγός του δέχεται μία κλήση για δουλειά με αποτέλεσμα μετά από κάποιες μέρες να του στείλει φωτογραφίες από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου μαζί με ένα άλλο πρόσωπο. Το παρελθόν το δικό του και της συζύγου του επανέρχονται στο προσκήνιο, επηρεάζοντας τις ζωές τους, με μία μάχιμη αστυνομικό να αναζητά απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα…
Στα θετικά (+) χαρακτηριστικά της συγκαταλέγεται αρχικά το σενάριο. Πραγματικά, ο Αμερικανός σεναριογράφος Χάρλαν Κομπέν γράφει με έναν εξαιρετικά αγωνιώδη τρόπο, ώστε όλες οι σειρές τις οποίες έχει επιμεληθεί να έχουν μία συνεχή ροή, με μυστηριακή οπτική και πολλές ανατροπές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως αποτελούν μεταφορά από αντίστοιχα βιβλία του (βλ. «Ασφαλής» – «Ο ξένος» – «Τα δάση»). Επιμελημένη δουλειά, η οποία διακρίνεται σε μεγάλο βαθμό από άλλες ισπανικές σειρές, οι οποίες παρά την πλούσια παραγωγή τους, χρησιμοποιούν περισσότερο ευτελή σενάρια με υφολογία, που προσιδιάζει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σε πρόσκαιρες σαπουνόπερες.
Η επιλογή της θέση δύο ιστοριών, οι οποίες κινούνται παράλληλα και με κάποιο πρόσωπο ή με κάποιο γεγονός τελικά συνδέονται αποτελεί κλασική τεχνική του σεναριογράφου, που ακολουθείται σε όλες τις σειρές του. Ωστόσο, με εξέπληξε ευχάριστα το κοινωνικό νόημα, που προσπάθησε να προσδώσει μέσα από το κείμενό του, το οποίο είναι καίριο στις σύγχρονες σειρές. Δεν αρκεί η πρόκληση απλώς και μόνο μίας έντασης, αλλά και ο προβληματισμός του τηλεθεατή, ο οποίος εν προκειμένω είναι διαρκής.
Ακόμη, η παραγωγή ήταν πάρα πολύ προσεγμένη. Δόθηκε αρκετός σχεδιασμός των σκηνικών, αξιοποιήθηκαν εξωτερικοί χώροι, οι οποίοι διεύρυναν το φάσμα του στούντιο και δόθηκε ιδιαίτερη βάση στην ενδυματολογία. Ακόμη και στις πιο απλοϊκές σκηνές, οι ήρωες ήταν πολύ προσεγμένα ντυμένοι, με τις άλλες ιδιαίτερες στολές να είναι φτιαγμένες με προσοχή και όχι καρικατουρίστικα.
Αναφορικά με το καστ, η επιλογή φάνηκε να είναι πολύ προσεκτική. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βλέπουμε τον Μάριο Κάσας, την Ολίβια Κόστα και την αστυνομικό Αλεξάντρα Χιμένεθ. Οι δυο πρώτοι έχουν πολύ καλή χημεία, με την Αλεξάντρα Χιμένεθ να μαγνητίζει τα βλέμματα με την πολύ δυνατή ερμηνεία της. Ωστόσο, εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ηθοποιοί με τους δεύτερους ρόλους, οι οποίοι παρά το περιορισμένο της εμφάνισής τους κλέβουν τις εντυπώσεις. Μεταξύ αυτών, ο αξιωματικός Χοσέ Κορονάδο και η Μαρτίνα Γκουσμάν.
Στα αρνητικά (-) στοιχεία θα παρατηρούσαμε μέσα στο σενάριο την ύπαρξη σε σποραδικά σημεία ορισμένων κλισέ, τα οποία αλλοιώνουν το συνολικά ενδιαφέρον κείμενο και την σφιχτά δεμένη πλοκή.
Πέραν, αυτού η σκηνοθεσία αποτελεί ένα πολύ δυναμικό χαρακτηριστικό, το οποίο ωστόσο δεν φαίνεται να εξυψώνεται στο μέγιστο. Μία σειρά μυστηρίου με ανατροπές χρειάζεται μία σκηνοθετική ματιά, η οποία θα «κολλάει» ακόμα περισσότερο το κοινό στην τηλεόραση για να δει την εξέλιξη. Σε κάποια σημεία ήταν διαβαθμισμένη, σε κάποια όμως άλλα σημεία περισσότερο μονότονη.
Παράλληλα, έλειψε η μουσική από την σειρά. Αποτελεί απορίας άξιον, γιατί οι σκηνές γέμιζαν με συνεχείς διαλόγους, με τις σκηνές σιωπής να είναι ελάχιστες. Πάντοτε χρειάζεται μία ανάπαυλα στον τηλεθεατή, που αυξάνει την ένταση και την αναμονή του.
Συνολικά (=), θα λέγαμε, πως η νέα αυτή σειρά αποτελεί την έκπληξη του Netflixμε το σενάριο να κερδίζει πανηγυρικά όλες τις εντυπώσεις με το ορθά επιλεγμένο καστ και την ικανοποιητική παραγωγή να ακολουθούν. Για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται, πως όσες φιοριτούρες και να βάλεις σε μία σειρά, χωρίς καλό σενάριο δεν μπορεί να αποδώσει. Γιατί εύκολα χορταίνει το μάτι, αλλά δύσκολα προσελκύεται το μυαλό…
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..