Καλή χρονιά αγαπημένοι κουλτουριάρηδες φίλοι, γεμάτη υγεία, ευτυχία, χαμόγελα και κινηματογραφική μαγεία!
Τελευταία ταινία της χρονιάς, κι είπα να δω κάτι φαντασμαγορικό. “The Greatest Showman” λοιπόν, με τον Χιου Τζάκμαν σε πρωταγωνιστικό ρόλο και με απώτερο σκοπό να γίνει η επόμενη μεγάλη ταινία του Χόλυγουντ- ξέρεις, από ‘κείνες που θυμίζουν τον παλιό καλό αμερικάνικο κινηματογράφο. Το τρέιλερ με είχε συναρπάσει· μιούζικαλ, παραστάσεις, τσίρκο, freak show και δεν συμμαζεύεται. 10 πόντους σ’ εκείνους τους μάστορες των τρέιλερ, -10 όταν η ταινία δεν φτάνει τα expectations που έχουν δημιουργηθεί.
Η ταινία αφηγείται με τραγουδιστό κι όχι βιογραφικό τρόπο την ζωή του Φινέα Μπάρνουμ, του οραματιστή που κυνήγησε τα όνειρα του, κατάφερε να αλλάξει τη ζωή του και να γίνει ο πρώτος επίσημος «Showman». Το περίφημο τσίρκο του ήταν γεμάτο από ανθρώπινα «περίεργα», άντρες και γυναίκες με ιδιαιτερότητες, παράξενα κι αφύσικα χαρακτηριστικά, ικανά να προκαλέσουν την περιέργεια του κοινού κι όχι μόνο· εκατοντάδες κομμένα εισιτήρια που οδήγησαν τον φτωχό άνεργο με το επιχειρηματικό μυαλό στα σαλόνια της αριστοκρατίας της Νέας Υόρκης και στο παλάτι της βασίλισσας της Αγγλίας.
Η ταινία ξεκινάει από την παιδική ηλικία του Μπάρνουμ, χωρίς στον ήλιο μοίρα, αλλά με μεγάλο έρωτα για την κόρη μιας αριστοκρατικής οικογένειας στην οποία δούλευε σαν ράφτης. Κάπως τα καταφέρνει, κάπως την παντρεύεται, κάπως παλεύουν με τις δύο τους κόρες να φτιάξουν τη ζωή τους. Αφού εκείνος μένει άνεργος, έρχεται αναπάντεχα η ιδέα για το σόου, ένα σόου ικανό να φιλοξενήσει όλα τα «τέρατα» του κόσμου, όλους εκείνους τους απόκληρους, που έχουν κάποιο ταλέντο να προσφέρουν αλλά κανείς δεν τους δίνει ευκαιρίες. Κανείς εκτός από τον Μπάρνουμ.
Πριν η ταινία περάσει από όλα τα κλισέ- η επιτυχία, η θολούρα που φέρνει η δόξα, οι λάθος επιλογές, η αποτυχία και τελικά η λύτρωση, ας δούμε κι εμείς τα πράγματα αναλυτικά:
Συν (+)
- Φαντασμαγορικό μιούζικαλ το δίχως άλλο. Χορευτικά, φωνές, ωραία ανεβαστικά κομμάτια ( το “This is me” παρεμπιπτόντως υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ). Το περιβάλλον του τσίρκου ευνόησε ακόμη περισσότερο την όλη προσπάθεια και κάθε σκηνή με ομαδικά χορευτικά είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
- Ο Χιου Τζάκμαν την γούσταρε αυτή την δουλειά. Ναι, ο Γούλβεριν και τραγουδάει και χορεύει και το έχει αποδείξει πολλές φορές- ας μην ξεχνάμε ότι πριν γίνει X-Men είχε κερδίσει βραβεία για τις μουσικοχορευτικές παραστάσεις του. Πράγματι, είναι ο Σόουμαν που όλοι περιμένουμε να δούμε.
- Τι φωνή έχει αυτή η άτιμη η Ρεμπέκα Φέργκιουσον. Καταπληκτική. Στην ταινία, μαγεύει το κοινό της Αμερικής και κερδίζει 1000$ το βράδυ για την περιοδεία της, ενώ στην κινηματογραφική αίθουσα που βρισκόμουν, κατάφερε να σταματήσει την διπλανή μου από το να σχολιάζει το κάθε τι. Πολύ θετικό το δίχως άλλο.
- Ωραία κοινωνικά μηνύματα, αν και θα τα θέλαμε εντονότερα. Ένα βλέμμα κάτω από την επιφάνεια, μια προσπάθεια αποδοχής του διαφορετικού κι ένα σόου που σκοπό είχε να «υμνήσει την ανθρωπότητα» όπως ανέφεραν συχνά πυκνά οι διάλογοι στην ταινία. ( Ως εκεί καλά, αλλά αν κοιτάξεις λίγο βαθύτερα, πρόκειται γι’ ένα ανθρώπινο τσίρκο με σκοπό το κέρδος. Όχι ότι μπορεί βέβαια κανείς να κατηγορήσει την ταινία γι’ αυτό- τον αληθινό Μπάρνουμ να βρούμε).
Πλην (-)
- Όσο και να το παλέψανε, Το «Greatest Showman” δεν πρόκειται να γίνει “La La Land” ποτέ. Ναι μεν τα τραγούδια έχουν γραφτεί από το ίδιο μουσικό δίδυμο, αλλά δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός για το ποια ταινία κερδίζει τον διαγωνισμό του καλύτερο μιούζικαλ των τελευταίων ετών. Και για να μη λέτε πως συγκρίνω άδικα, οι δύο ταινίες κυκλοφόρησαν την ίδια ακριβώς εποχή- πριν τα Χριστούγεννα. Όχι όμως βέβαια και με την ίδια επιτυχία.
- Το σενάριο, να, δεν... Χωρίς βάθος, χωρίς ανατροπές, φαντάζεσαι το τέλος από το πρώτο τέταρτο της ταινίας. Ευχάριστα κυλάει, δεν το συζητώ. Αλλά να, πολύ προβλέψιμο, και το κατρακύλισμα και η δόξα που τυφλώνει και τελικά το «Συγγνώμη παρασύρθηκα»- «Δεν πειράζει, εμείς σε συγχωρούμε». Ας είναι.
- Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο Φινέας Μπάρνουμ. Τι κρίμα που στην ταινία χάνονται όλες οι πτυχές του. Υπήρξε Σόουμαν, μα και επιχειρηματίας και πολιτικός και φιλάνθρωπος και γενικότερα άνθρωπος πολυπράγμων, πονηρός, τσαρλατάνος και ταλαντούχος. Ο ρόλος του στην ταινία πιο φλατ, λιγότερο τρισδιάστατος. Όποιος θέλει ας ανοίξει τη wiki να μορφωθεί.
- Ωραία η ερωτική ιστορία του Ζακ Έφρον και της Ζεντάγια. Και ωραίο τραγούδι και χορευτικό και κούκλοι και οι δύο. Από την άλλη, φανταστικοί ήρωες σε μια κατά τα άλλα αληθινή ιστορία, χωρίς ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του έργου, πάρα μόνο να δείξει πως ο έρωτας ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικής τάξης ήταν κατακριτέος. Κάτι μου λέει ότι το ξέραμε ήδη.
- Μιούζικαλ ίσον παραμύθι. Παραμύθι χωρίς εμβάθυνση, χωρίς ένα γιατί πίσω από τις αλλόκοτες πράξεις του Μπάρνουμ, χωρίς την κοινωνική κριτική που ανέφερα προηγουμένως. Βέβαια αν δεις την ταινία επιφανειακά υπόσχομαι, δεν θα προβληματιστείς καθόλου.
Και τελικά;
Το “Greatest Showman” το παρακολουθείς μαγνητισμένος, ενώ μέσα σου ξέρεις πως δεν έχει τίποτα ξεχωριστό. Εντυπωσιακά χορευτικά, ευχάριστα τραγούδια και σίγουρα μια αξιοπρεπέστατη ταινία για τις διακοπές. Λειτουργεί όντως σαν τσίρκο· εκείνη την ώρα σε μαγεύει, μα αργότερα αναρωτιέσαι αν άξιζε πραγματικά τον τόσο ενθουσιασμό. Οπότε καλύτερα μη προσπαθήσεις να την αναλύσεις, μείνε στο αίσθημα που σου δημιουργεί την ώρα προβολής της.
Άντε και καλή μας χρονιά!
Βαθμολογία:
5,5/10
