Η αυτοβιογραφική, παρ’ ότι που δεν το παραδέχτηκε όσο ζούσε, νουβέλα, του νομπελίστα Γερμανού συγγραφέα Τόμας Μαν, μετατρέπεται σε μια εξαίσια κινηματογραφική όπερα από τον Λουκίνο Βισκόντι. Ο σκηνοθέτης είχε την ιδιοφυή ιδέα να αλλάξει την ιδιότητα του πρωταγωνιστή Γκούσταβ φον Άσεμπαχ από συγγραφέα σε συνθέτη. Έτσι μπορεί να προσθέσειτη μεγαλειώδη μουσική του Γκούσταβ Μάλερ στον επιθανάτιο ρόγχο της επιθυμίας του για έναν 14χρονο Πολωνό. Είναι ένα αγόρι με αγγελικό πρόσωπο, ανύποπτο, φυσικά, φιλήδονο, οΤάτζιο. Τον υποδύεται ο Μπγιορν Αντρέσεν, ο οποίος κράτησε τις προσωπικές αποστάσεις του από το θέμα της παιδεραστίας, όπως παραδέχτηκε σε συνέντευξή του χρόνια αργότερα.
Ενώ η Βενετία βυθίζεται σε μια επιδημία πανώλης, ο Άσεμπαχ ξανανιώνει προσωρινά όταν βλέπει τον νεαρό να παιχνιδίζει στις βόλτες της καλής κοινωνίας στο εμβληματικό ξενοδοχείο Des Bains, στο παρακείμενο θέρετρο του Λίντο. Η καρδιά του τον προδίδει θεαματικά σε μια αξέχαστη σκηνή, εκεί που ξεγελά τον χαμένο χρόνο στην αθόρυβη έξοδό του με μαύρα μαλλιά, λευκό πρόσωπο και τονισμένο χρώμα στα χείλη.Το διονυσιακό με το απολλώνιο σε μια αέναη πάλη με επίκεντρο τη δημιουργία, ως ελιξίριο νεότητας και πηγή απέραντης μοναξιάς.
Αυτή η ταινία είναι η αρχή του ποιητικού κινηματογράφου. Ο ΛουκίνοΒισκόντι ξεκίνησε την σκηνοθετική καριέρα του με την πρώτη νεορεαλιστική ταινία, «Οι διαβολεμένοι εραστές», για να συνεχίσει, μετά από χρόνια, με την πρώτη ταινία ποιητικού ρεαλισμού, «Η γη τρέμει». Η δεύτερη ανατροπή του στην ιστορία του κινηματογράφου είναι με αυτή την ταινία που εισάγει στην ιστορία του κινηματογράφου την ποιητική αφήγηση και αισθητική.
Ο σκηνοθέτης κατάγεται από ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια. Είναι κομουνιστής, μαρξιστής και αναμορφωτής του ιταλικού κινηματογράφου. Είναι αυτός που βλέπει τις δομές της κινηματογραφικής αφήγησης, διακρίνει τα σημεία που μπορούν να μας δώσουν μια διαφορετική αφηγηματική δομή και κάνει, αριστουργηματικά, τις ανατροπές που χρειάζονται για να εξελιχθεί ο κινηματογράφος, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Maestro ήταν ο μόνος που του επιτρεπόταν να σταματήσει το γύρισμα για να σκεφτεί, γιατί όλοι ήξεραν ότι ήταν ικανός να κάνει τις αριστουργηματικές ανατροπές του, αρκεί να έχει χρόνο. Τα αυστηρά στούντιο της ιταλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας του το έδιναν απλόχερα.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ταινία: «Θάνατος στην Βενετία» Σκηνοθέτης: ΛουκίνοΒισκόντι Έτος παραγωγής: 1971
Αίθουσα: Κινηματοθέατρο Αθήναιον Βασ. Όλγας 35, Θεσσαλονίκη
Πρόσβαση: στάση Φάληρο ΟΑΣΘ, σταθμός Ευκλείδης μετρό
Ημέρα προβολής: Τετάρτη 7 Μαΐου 2025, 9.15 μμ.
