“Το Κορίτσι Που Εξαφανίστηκε”, η μεγάλη κινηματογραφική επιστροφή του Ντέιβιντ Φίντσερ φέρει τη λογοτεχνική υπογραφή της μοναδικής Τζίλιαν Φλιν.
Ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά θρίλερ όλων των εποχών – που εξελίχθηκε σε απόλυτο must και πολυσυζητημένο μπεστ σέλερ – πέφτει στα χέρια του εικονοκλάστη μετρ Ντέιβιντ Φίντσερ. Ο σκηνοθέτης που μας χάρισε κάποιες από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες των τελευταίων δεκαετιών, υπεύθυνος για κλασικά πλέον κινηματογραφικά αριστουργήματα όπως το «Se7en», το «Fight Club», το «The Social Network», και το «Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον», μας μεταφέρει γι’ ακόμη μια φορά στο δικό του μυστηριώδες και ελκυστικό σύμπαν που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους κινηματογραφικούς δημιουργούς της γενιάς του.
Αυτή τη φορά, εκμεταλλευόμενος το μοναδικό ταλέντο των Μπεν Άφλεκ και Ρόζαμουντ Πάικ, μας οδηγεί σε μια άγρια διαδρομή που εξερευνά τη σύγχρονη κουλτούρα των media και της ενημέρωσης αλλά βουτάει την ίδια στιγμή, βαθιά, στα πιο σκοτεινά μέρη των ανθρώπινων σχέσεων και του γάμου – εκεί, όπου η μαύρη κωμωδία αντλεί τη θεματολογία της μέσα από κάλπικες υποσχέσεις και αναπόφευκτες πλάνες.
Το ζευγάρι που συναντάμε στο επίκεντρο των γεγονότων – ο πρώην Νεοϋορκέζος συγγραφέας Νικ Νταν και το αλλοτινό κουλ κορίτσι και σύζυγός του Νικ, πλέον, Έιμι, που μετακόμισαν πρόσφατα στις μεσοδυτικές πολιτείες – έχουν όλες τις περγαμηνές και τα φόντα να αποτελέσουν το τέλειο δείγμα σύγχρονης συζυγικής ευτυχίας και γαλήνης. Όμως εντελώς ξαφνικά, η Έιμι εξαφανίζεται κατά την ημέρα της 5ης επετείου του γάμου τους αφήνοντας να φανούν οι πρώτες ρωγμές στη σχέση και αποκαλύπτοντας σταδιακά έναν λαβύρινθο σκοτεινών σημείων και μυστικών που επισκιάζουν την επιφάνεια της καλογυαλισμένης τους, επίπλαστης, ευτυχίας.
Ο Νικ μετατρέπεται σε βασικό ύποπτο της εξαφάνισης, με ένα πέπλο μυστηρίου να καλύπτει την αλλόκοτη συμπεριφορά του. Η Έιμι γίνεται αντικείμενο φρενίτιδας για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία την αναζητούν – ζωντανή ή νεκρή, δεν έχει σημασία – προκειμένου να ταΐσουν τα μάτια του, διψασμένου για αποκαλύψεις, αδηφάγου κοινού.
Όπως ο Νικ και η Έιμι προσωποποιούν την πεμπτουσία του ρομαντικού ζεύγους, έτσι και η εξαφάνιση της Έιμι έχει όλα τα σημάδια ενός εμβληματικού αμερικανικού εγκλήματος. Μόνο που, πολύ σύντομα, η περίφημη εξαφάνιση μετατρέπεται σε δωμάτιο με καθρέφτες, όπου τα δελεαστικά και άγρια μυστικά οδηγούν σε νέα, πιο ελκυστικά και πιο επικίνδυνα πάθη. Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται είναι πολλές φορές σοκαριστικά και γεμάτα επιπλοκές, όμως τα σημαντικά ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τις πιο ανεξέλεγκτες εξελίξεις είναι τα πλέον προφανή: Ποιος είναι τελικά ο Νικ; Ποια είναι η Έιμι; Πόσοι από εμάς είμαστε παγιδευμένοι σε ανθρώπινες σχέσεις χτισμένες σε σαθρές και επισφαλείς βάσεις ψέματος, υποκρισίας και μεταμφίεσης;
Από το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη
Μετά τη δημοσίευσή του, το 2012, το βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν με τίτλο «Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε», δεν άργησε καθόλου να μετατραπεί σε ένα σπουδαίο λογοτεχνικό φαινόμενο – ένα ακραία δημοφιλές, με ασταμάτητη κυκλοφορία, αγωνιώδες μπεστ σέλερ που κρατάει τον θεατή απορροφημένο στις σελίδες του. Επίσης εντελώς άκοπα μετατράπηκε σε απόλυτο θέμα συζήτησης, του λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού κόσμου, αναγκάζοντας ακόμη και τους μη παραδοσιακούς αναγνώστες να ασχοληθούν με τη μυστηριώδη εξέλιξη της ανθρώπινης, κατά τα άλλα, ιστορίας του.
Φυσικά, το βιβλίο δεν επαινέθηκε μόνο για τους τόνους αδιάκοπου σασπένς που αφειδώς παρέχει αλλά για την αφηγηματική εφευρετικότητα και την προθυμία του να προσεγγίσει τα πιο σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Την ίδια στιγμή αποθεώθηκε βέβαια και για την ανατρεπτική οπτική του αναφορικά σε θέματα γάμου – κτητικότητας, δημόσιας – ιδιωτικής ζωής και αλήθειας – ψέματος.
Το μυθιστόρημα, παρότι ξεκάθαρα κινηματογραφικό και συναρπαστικό, έκρυβε στις σελίδες του πολλές ισχυρές φωνές και μπόλικα επικίνδυνα σημεία – για την περίπτωση της κινηματογραφικής του προσαρμογής – οπότε ο μόνος ικανός άνθρωπος να το μετατρέψει σε κινηματογραφικό σενάριο δεν ήταν άλλος από την ίδια τη συγγραφέα, Τζίλιαν Φλιν. Ευτυχώς για όλους, η ίδια δέχτηκε να το κάνει και κατάφερε να παραδώσει ένα σενάριο που να στραγγίζει την δεξιοτεχνική απεικόνιση του βαθύτατα εσωτερικού μυθιστορήματος, διατηρώντας ανέπαφη την ουσία και την υπέροχη ατμόσφαιρά του, σε ένα σφιχτοδεμένο κείμενο.
Αμέσως μετά, η Φλιν συνεργάστηκε με τον Ντέιβιντ Φίντσερ. Το πάντρεμα της ανεξάντλητης φαντασίας αλλά και της βαθιάς γνώσης της συγγραφέως, σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική αφήγηση του σπουδαίου κινηματογραφιστή, οδήγησαν σε ένα ισχυρό μείγμα ποτισμένο με το πιο ξεχωριστό κινηματογραφικό μαύρο χιούμορ που έχουμε συναντήσει. «Ο Ντέιβιντ ερμηνεύει τα γραφόμενα της Τζίλιαν και η Τζίλιαν λαμβάνει την ερμηνεία του και την ξαναμεταφέρει στο χαρτί. Κάπως έτσι ένιωθα όταν διάβαζα το σενάριο», αναφέρει ο πρωταγωνιστής, Μπεν Άφλεκ και συμπληρώνει: «Μέσα από αυτή τη διαδικασία, νιώθεις να προστίθεται ακόμη μεγαλύτερη οξύνοια στο περιεχόμενο, ακόμη περισσότερο σαρδόνιο χιούμορ καθώς επίσης και πολύ περισσότερες βασικές, ακρογωνιαίες, διαπιστώσεις. Είναι “τόσο Φίντσερ” το συγκεκριμένο πρότζεκτ που μπορεί να είναι ταυτόχρονα αναζωογονητικό και φοβερά αστείο.».
Ο δυο φορές υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθέτης, από την πλευρά του, φαίνεται ότι στο πρόσωπο της συγγραφέως βρήκε μια συνεργάτιδα που μπορούσε να εμπιστευτεί σε απόλυτο βαθμό: «Απήλαυσα φοβερά τη συνεργασία μου με την Τζίλιαν», δηλώνει, «Είναι τόσο εργατική και επιμελής! Δεν είναι από αυτούς τους ανθρώπους που εξανίστανται, εκτρέπονται ή θολώνουν με την παραμικρή αντίρρηση ή δυσκολία. Θα θυσιάσει την οργή και τον εγωισμό της για ν’ ακούσει και μια διαφορετική εκδοχή. Τη σέβομαι και την εκτιμώ απεριόριστα, όχι μόνο για την επαγγελματική της ηθική αλλά και για τον τρόπο που γράφει… σαν ένας θεατής που κάθεται στη δεύτερη σειρά και που σκύβει επίμονα προς τα μπρος – σε σημείο που νομίζεις πως θα πηδήξει στην πρώτη σειρά – καταναλώνοντας μανιωδώς ποπ κορν.»
Ένα σημαντικό κατόρθωμα του Φίντσερ στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι κατάφερε να χρησιμοποιήσει το εκκολαπτόμενο και υποβόσκον χιούμορ του κειμένου σαν ένα είδος σκοτεινής μυστική συνταγής, που εμποτίζει τα οπτικά συστατικά και τις ερμηνείες: «Οι άνθρωποι γελάνε και διασκεδάζουν στο σινεμά όταν βλέπουν κάτι αληθινό», αναφέρει σχετικά, «αυτό είναι που τους απελευθερώνει από το καβούκι τους, όταν κλείνονται μέσα σε μια θεοσκότεινη αίθουσα. Αν επιλέξεις τους κατάλληλους ανθρώπους για να κουβαλήσουν το μήνυμα – και τους ενθαρρύνεις να ανακαλύψουν την ανθρώπινη διάσταση σε όλο αυτό – τότε μόνο μπορείς να “φυτέψεις” τη ζωή σε ένα πρότζεκτ».
Ο Φίντσερ για τον Άφλεκ:
«Η επιλογή του καστ μιας ταινίας είναι παρόμοια διαδικασία με το να διαλέγεις παίκτες για μια ομάδα μπάσκετ. Στη δική μας περίπτωση, ας πούμε πως ο Μπεν Άφλεκ είναι ο πλέι μέικερ (πόιντ γκαρντ). Οφείλει να τροφοδοτεί την πλοκή. Στο βιβλίο η ροή είναι περισσότερο του στιλ “είπε εκείνη” και “είπε αυτός”, ενώ στην ταινία η εξέλιξη δίνεται από γεγονότα που έχουν βιώσει οι ήρωες. Είναι κάπως πιο υποκειμενικό. Δεν έχεις τις λέξεις μπροστά σου να σου δηλώσουν τα πάντα, οπότε πρέπει ο ηθοποιός να είναι φοβερά επιδέξιος. Είναι σαν ένα τρισδιάστατο σκάκι.»
Ο Φίντσερ ένιωθε επίσης ότι ο Άφλεκ έχει μια συγγένεια με τον άνθρωπο που απορροφάται, καλώς ή κακώς, στη δίνη της μανιώδους δημοσιότητας: «Προφανώς ο Μπεν είχε το κουράγιο να το αντιμετωπίσει. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο αδιευκρίνιστο πάνω του… Ίσως το χαμόγελό του.
Ο Νικ σε κάποια φάση πρέπει να πάει και να σταθεί μπροστά στην αφίσα της εξαφανισμένης του γυναίκας και να χαμογελάσει για τους φωτογράφους. Έπρεπε να βρω κάποιον που να μπορεί να αποδώσει την αντίδραση αυτή με πονηριά αλλά και με γοητεία.»
Καταλήγει συμπληρώνοντας: «Έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι ηθοποιοί κάνουν τις επιλογές τους προσπαθώντας να αποφύγουν καταστάσεις σαν αυτή στην οποία έμπλεξε ο δύσμοιρος Νικ. Όμως ο Μπεν είναι πανέξυπνος και με υπέροχο χιούμορ που τον βοήθησε να μάθει πώς να διαχειριστεί τη δημόσια εικόνα του Νικ. Φυσικά, όσο η ταινία εξελίσσεται, βλέπουμε ότι προοδεύει και ο ίδιος σε αυτό, προς το στάδιο της απόλυτης ολοκλήρωσης. Αντιλαμβανόταν πλέον τις λεπτές αποχρώσεις των μεταβολών και έγινε ένα με τον παραλογισμό της κατάστασης.»
Η εξαφάνιση της Έιμι
Η Έιμι Νταν είναι άφαντη. Όμως την ίδια στιγμή που εξαφανίζεται μέσα σε μυστηριώδη πυκνή ομίχλη, μετατρέπεται αυτόματα σε μια πανταχού παρούσα οντότητα, την εξαφάνιση της οποίας αγκαλιάζουν και ανακινούν μετά μανίας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αντιπροσωπεύει, ξάφνου, όλα εκείνα τα ευαίσθητα και εύθραυστα πράγματα που μπορεί κανείς πολύ εύκολα να χάσει στη ζωή του. Κι έτσι γίνεται γνωστή σε όλη την Αμερική. Πριν από αυτό όμως η Έιμι ήταν ήδη διάσημη ως συγγραφέας ιστοριών παιδικής λογοτεχνίας και «μητέρα» της λογοτεχνικής ηρωίδας «Απίθανη Έιμι».
Η υπέροχη Ρόζαμουντ Πάικ θυμάται την αυτόματη έλξη που ένιωσε όταν πρωτοήλθε αντιμέτωπη με την διεισδυτική ματιά του βιβλίου προς την σκοτεινή πλευρά της οικογενειακής διάστασης: «Με συνεπήρε η ιδέα του γάμου ως παιχνιδιού στρατηγικής – μέσα από τη σκέψη πως όλοι υποδυόμαστε μια συγκεκριμένη εκδοχή του εαυτού μας. Και η Έιμι είναι μια τόσο αξιοσημείωτη “κατασκευή”. Με συγκλόνισε το γεγονός του συνεχούς υποκριτικού της κυκεώνα, σαν να βρίσκεται σε ρόλο που της έχει αποτυπωθεί στο παρελθόν. Η μεγαλύτερη πρόκληση βέβαια με την Έιμι ήταν πως ότι κι αν συνέβαινε στο εσωτερικό της δεν είχε καμία επίδραση στη συμπεριφορά της. Αυτό ήταν την ίδια στιγμή μια τεράστια πρόκληση αλλά και μια απίστευτα γοητευτική προοπτική. Υποδυόμενη την Έιμι μπόρεσα να εξερευνήσω πολλές διαφορετικές πτυχές του γυναικείου μυαλού. Υπάρχουν σκηνές στις οποίες η Έιμι πρέπει να υποδυθεί δυο διαφορετικές γυναίκες σε διαφορετικούς ανθρώπους που βρίσκονται στον ίδιο χώρο – και οι θεατές πρέπει να διακρίνουν και τις δυο διαφορετικές εκδοχές της.»
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
2 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από την Odeon
|
Σκηνοθεσία
|
Ντέιβιντ Φίντσερ
|
|
Σενάριο
|
Τζίλιαν Φλιν
|
|
Παραγωγή
|
Ρις Ουίδερσπουν
Σεαν Σαφέν
Τζόσουα Ντόνεν
Άρνον Μίλσαν
|
|
Ηθοποιοί
|
Μπεν Άφλεκ
Ρόζαμουντ Πάικ
Νιλ Πάτρικ Χάρις
Τάιλερ Πέρι
Έμιλι Ραταϊκόφσκι
|
|
Φωτογραφία
|
Τζεφ Κρόνενουεθ
|
|
Μουσική
|
Τρεντ Ρέζνορ
Άτικους Ρος
|
|
Διάρκεια
|
145’
|
|
Διανομή
|
Odeon
|
Φωτογραφικό υλικό
