Οι 15 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ του 2015 από την Μαρίλια Καίσαρ (αυτές που όλοι είδατε και αυτές που θα έπρεπε να δείτε αλλά σας ξέφυγαν).

14. Love του Γκάσπαρ Νοε
Η ταινία προσπαθεί να καταγράψει την πεμπτουσία του ιλιγγιώδους νεανικού έρωτα, χωρίς να τσιγκουνεύεται σκηνές σεξ και εικόνες από γεννητικά όργανα. Είναι ένα συνειρμικό, αισθητικά άρτιο και αισθησιακό ταξίδι στα βάθη της μνήμης του καθένα, μια ευκαιρία να αναπολήσετε τις χαμένες σας αγάπες και να αρχίσει να ξυπνά μέσα σας η ελπίδα για νέα επίπονα ρομάντζα. Και παρότι πολλοί το κατηγόρησαν εμάς μας άρεσε πολύ και θα το ροβολάμε στη μνήμη μας καιρό.

13. Ο νόμος της αγοράς του Στεφάν Μπριζέ
Μια ταινία βαριά κι ασήκωτη, με ρεαλιστικές ερμηνείες, που κατορθώνει όμως μια ακριβέστατη απεικόνισης της σημερινής κατάστασης στην αγορά εργασίας. Σίγουρα δεν βοηθάει να ξεφύγει κανείς από την καθημερινότητα αλλά είναι ένα εξαιρετικό έναυσμα για σκέψη και προβληματισμό μιας και αγγίζει αγγίζει καθετί που πάει στραβά σήμερα.

12. It follows του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ
Η ταινία που προκάλεσε ρίγη στις φετινές Κάνες είναι σπλάτερ με  πρωτότυπη υπόθεση για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και κατορθώνει να είναι τρομακτική και αστεία μαζί σε έναν υπέρμετρο βαθμό cultιας. Με εξαιρετική σκηνοθεσία, πρωτότυπο σενάριο και πολύ χιούμορ καταφέρνει να διασκεδάσει χωρίς να πέσει στις λακκούβες επανάληψης.

11. Mommy του Ξαβιέ Ντολάν
Μια ταινία  για τις απανταχού μητέρες και την αγάπη, για τη φιλία και τις τοξικές σχέσεις των ανθρώπων, που όπως και η πραγματική ζωή είναι γεμάτη με όλο το φάσμα των συναισθημάτων από το ξέφρενο γέλιο, μέχρι την απόλυτη απόγνωση. Ο Ξαβιέ Ντολάν έχει βρει τη σωστή συνταγή και καταφέρνει να κάνει προσωπικό και ιδιαίτερο κινηματογράφο, με νόημα, στυλ και ταυτότητα.

10. Το μικρό νησί του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ
Σκοτεινό, αργόσυρτο και ατμοσφαιρικό θρίλερ που παρότι έκανε ένα μικρό και σεμνό πέρασμα από τα θερινά σινεμά κατάφερε να μας παρασύρει στον Ισπανικό Νότο του 1980. Με εξαιρετικές ερμηνείες, ρεαλιστική σκηνοθεσία, συγκλονιστική φωτογραφία, ένταση και το σασπένς να κλιμακώνεται αργά και σταδιακά μέχρι να σε φτάσει σε επίπεδα ασφυξίας, το μικρό νησί είναι το αστυνομικό θρίλερ της χρονιάς.

9. Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα της Άνα Λίλι Αμιρπούρ
Ένα απολαυστικό θρίλερ με γυναίκα σκηνοθέτη και ιρανική παραγωγή, συντελεί ίσως στην πιο επαναστατική ταινία της χρονιάς. Σίγουρα είναι κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί, εξαιρετικά ενδιαφέρον, ατμοσφαιρικό, με σκοτεινή φωτογραφία και ένταση ενώ το νήμα της ιστορίας ξανασερβίρει το λαβ στόρι με βρικόλακες , με τρόπο τόσο ιδιαίτερο που μας άφησε άναυδους. Ίσως η πιο σκοτεινή και ντεκαντανς ταινία της χρονιάς.

8. Χωρίς Μέτρο (Whiplash) του Νταμιέν Σαζέλ
Μια ταινία ξεκάθαρα διασκεδαστική, αστεία και γεμάτη ένταση και στρες, που μας πλημυρίζει με τζαζ μουσικές και ένταση, ενώ το φινάλε μας φέρνει την πολύτιμη κάθαρση και χαρά που αναζητάμε. Ακριβώς το είδος του κινηματογράφου που αρέσει σε όλο τον κόσμο να βλέπει στα σινεμά.

7. Αστακός του Γιώργου Λανθιμού
Αν δεν παινέσουμε το σπίτι μας, θα πέσει να μας πλακώσει λένε. Και πραγματικά το “The lobster” είναι μια απόδειξη του τι μπορεί να κάνει ο κύριος Λάνθιμος όταν του δοθούν τα απαραίτητα μέσα και οι σωστοί ηθοποιοί. Δεν απαρνιέται το ιδιαίτερο του στυλ αλλά αντίθετα επιδιώκει να μοιραστεί τον αλληγορικό και σουρεάλ κινηματογραφικό του σύμπαν με όλους μας, δίνοντας στο κοινό του αρκετή τροφή για σκέψη.

6. Λεβιάθαν του Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ
Oι ταινίες μεγάλης διάρκειας είναι για αυτούς, που έχουν τα κότσια να τις χειραγωγήσουν και να τις πουλήσουν σωστά στο απαιτητικό κινηματογραφικό κοινό. Ο θεατής χωρίς να το καταλαβαίνει διεισδύει  το μέσα στο κινηματογραφικό πανί και οι δυόμιση ώρες περνάνε σαν νερό. Εκπληκτική ταινία, με εξαιρετικές ρεαλιστικές ερμηνείες που καθηλώνουν.

5. Τιμπουκτού του Αμπντεραμάν Σισακό
Υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσής ταινίας και βραβευμένη στις Κάννες, το Τιμπουκτού είναι μια ρεαλιστική ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες που πραγματεύεται την καθημερινότητα στο Τιμπουκτού που διέπεται από τους τζιχαντιστές και τον ισλαμικό νόμο. Μια βαθιά και ειλικρινής απόδοση μιας πραγματικότητας πολύ μακριά από τον δυτικό πολιτισμό, που κατορθώνει να συγκλονίζει με την απλότητα της.

4. Το αλάτι της γης του Βιμ Βέντερς
Μπορεί να είναι ντοκιμαντέρ αλλά η ταινία αυτή ήταν με διαφορά, η πιο έντονη κινηματογραφική εμπειρία της φετινής σεζόν και μας σήκωσε την τρίχα κάγκελο. Όσα θετικά, διθυραμβικά σχόλια και αν κάνουμε θα είναι λίγα μπροστά σε αυτό το βίωμα που με μαεστρία σκηνοθέτησε ο μάστορας Βιμ Βέντερς.

3. Τα μυαλά που κουβαλάς( Inside Out)  του Πιτ Ντοκτέρ
Ναι, είναι μια παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων άλλα αντικατοπτρίζει την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το θυμικό και ανθρώπινος εγκέφαλος και το θυμικό των ανθρώπων, με τέτοιο τρόπο που μέχρι και η μαμά μου έσπευσε στο σινεμά για να το δει. Η εντυπωσιακή  και ανατρεπτική ταινία της Pixar αναπαριστά τη συμβαίνει στο μυαλό της 11χρονής πρωταγωνίστριας, με εκπαιδευτικό, διασκεδαστικό, επιστημονικά έγκυρο και γλαφυρό τρόπο, αφήνοντας το κοινό άναυδο

2. Ο χορός της πραγματικότητας του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι
«Ο χορός της πραγματικότητας» παρασύρει με ευκολία τον θεατή στον μαγικό του κόσμο και παρά τα φαντασιακά –σουρεαλιστικά στοιχεία παραμένει μια συγκροτημένη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Γεμάτη με ήχους, έντονα χρώματα, σουρεαλιστικές σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από όνειρο αλλά και μια γερή δόση αλήθειας και πραγματικότητας, η αυτοβιογραφία του Χοδορόφσκι, άξιζε τα 23 χρόνια αναμονής.