Ναι μεν αλλά… το «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου… Είδαμε & Σχολιάζουμε…
Βγαίνοντας από την αίθουσα του κινηματογράφου στο μυαλό μου ερχόταν η προτελευταία ταινία του που λεγόταν «Bank Bang». Μια ευχάριστη και απρόσμενη έκπληξη που αν δεν είδατε ψάξτε την, και ενώ η προηγούμενη το «Wasted Youth» μου «κλείδωσε» πως αυτός ο σκηνοθέτης έχει σπουδαίο παρόν στην ελληνική κινηματογραφία, ήρθε τώρα η τελευταία του ταινία, το «Suntan», να με προβληματίσει για το μέλλον του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου…
Όπου σε ένα νησί που λέγεται Αντίπαρος… διορίζεται καταχείμωνο ένας εσωστρεφής γιατρουδάκος που εκτός των δεκάδων περιστατικών του καλοκαιριού έρχεται αντιμέτωπος με μια Λολίτα «για όλες τις δουλειές»…
Λέμε αρχικά πως πρόκειται για μια καλή ταινία χαρακτήρων καθώς μπλέκονται δυο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί τόσο ηλικιακά όσο και ιδιοσυγκρασίας. Αυτός 40φευγα χοντρός και άσχημος, αυτή 20άρα φωτιά και λάβρα. Αυτός χαμένος στον κλειστό του κόσμο, αυτή χαρά θεού με όλο τον κόσμο. Αυτός απομονωμένος στο καβούκι του, αυτή αραχτή στο αντίσκηνο με την παρέα της. Μέχρι που ένα περιστατικό τους φέρνει κοντά για να ακολουθήσει μια γνωριμία κάτω από τον καυτό ήλιο. Μόνο που αυτοί οι δυο κόσμοι είναι αδύνατο να συμπράξουν γιατί άλλα τα πιστεύω του χοντρού, άλλα της καλλονής. Και από κει και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα… και κυρίως τα «σκληρά»…
Επιβραβεύουμε αρχικώς τα καλά [+]στοιχεία της ταινίας και αυτά είναι:
Καταρχήν το καστ των ηθοποιών. Πρώτα απ όλα ο «χοντρός» και «άσχημος» που ρατσιστικά χαρακτηρίζουμε, αντικειμενικά όμως είναι και χοντρός και άσχημος… είναι εν τέλει ο αξιαγάπητος Μάκης Παπαδημητρίου. Μια κινηματογραφική περσόνα που γράφει στο πανί [στο θέατρο το ίδιο χάρμα είναι], όπου η άνεση του να ερμηνεύσει τον ηρώα είναι αξιοθαύμαστη. Από το αρχικά απλανές αθώο βλέμμα του, εν συνεχεία η αμηχανία μπροστά στον καρπό του έρωτα του καταλήγοντας στις σκοτεινές σκέψεις και όσα αυτά σκοπεύει να κάνει… Εξαιρετική επιλογή.
Το έτερον ήμισυ είναι η νεοεμφανιζόμενη και ως μέχρι χθες άγνωστη στο πανελλήνιο, Έλλη Τρίγγου. Αποτελεσματική και με φειδώ, φτάνει εκεί που έχει καθοδηγηθεί από τον σκηνοθέτη της. Ομορφιά, τσαγανό λέγειν και φυσικά τα φυσικά της προσόντα, κλέβουν και την «παράσταση…».
Λοιποί συντελεστές συμπληρώνουν μια ομάδα χαρακτήρων όπως οφείλουν υποστηρικτικά των δυο πρωταγωνιστών [και της ιστορίας] χωρίς κανένας τους να ξεφεύγει από τη γραμμή και το ύφος αλλά ούτε και να ξεχωρίζουν.
Ένα στοιχείο που ξεχωρίζει και εντυπωσιάζει είναι η τολμηρότητα. Παραλίγο να φανεί το «πουλί» του γιατρού [είμαι βέβαιος θα έπεσε άνωθεν εντολή να κοπεί στο μοντάζ], ενώ όλοι οι άλλοι κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού είναι παντελώς, μα παντελώς… ολόγυμνοι. Καθόσον το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στη γνωστή παραλία γυμνιστών του νησιού, και ενώ ο σκηνοθέτης απέφυγε τα του πρωταγωνιστή… δόξα το θεό υπήρξε απόλυτα ρεαλιστικός στις υπόλοιπες σκηνές και μας φλόμωσε [αστειεύομαι βέβαια…] σε πλήθος «πουλάκια» και «πεταλούδες». Να ναι καλά ο άνθρωπος…
Το σασπένς και μέχρι που το πάει… Εκεί είναι το θέμα αλλά και το πρόβλημα της ταινίας που θα πούμε και παρακάτω. Γιατί ενώ ανακαλύπτουμε αδιέξοδο από τη μια πλευρά και κόλλημα από την άλλη, το τέλος φαντάζει προβλεπόμενο και ρηχός ο τρόπος της όποιας κάθαρσης… Παρόλα αυτά ωραίο γενικά κλίμα και ροή, ατμόσφαιρα που ενίοτε σκάει ο τζίτζικας, βραδάκι ξεσάλωμα μέχρι πρωίας, ένταση τις καθημερινές, κυρίως όμως χρώμα και φως ελληνικό, άρα; Καλοκαιρινές διακοπές σε αιγαιοπελαγίτικο νησί. Όπως κάνει το κορίτσι της παρέας, και όταν του βαρέσει ο «γεματούλης» της ταινίας, ή ένα πράμα άλλης βέβαια έκδοσης: «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου…».
Για να πάμε και στα αρνητικά [-] όπου στεναχωρηθήκαμε -τρόπος του λέγειν- για τα παρακάτω:
Το ναι μεν αλλά σενάριο που έγραψε ο σκηνοθέτης μαζί με τον Σύλλα Τζουμέρκα [όπου Σύλλας Τζουμέρκας, μιλάμε για μεγάλο κουλτουριάρικο κεφάλι, μόνο αν είδατε την «Χώρα Προέλευσης», θα καταλάβατε για τι ψωνισμένη ποιότητα μιλάμε, όπου φύγει, φύγει δηλαδή…]. Οι συνδημιουργοί λοιπόν, δεν μπήκαν καν στον κόπο να μας πουν –εξηγήσουν- δυο σφήνες βρε παιδιά, για το ποιόν του ηρώα τους. Ποιος είναι; Από πού μας ήρθε; Γιατί είναι τόσο συνεσταλμένος; Γιατί δεν του παίρνεις κουβέντα; Τι νταλγκά βαράει; Πως δικαιολογούνται οι αντιδράσεις του; Απάντηση υπάρχει και είναι μία: δεν ασχολήθηκαν. Και μιας που δεν ασχολήθηκαν στο πιο σημαντικό στοιχείο του πρωταγωνιστή αυτοί, πως να πειστεί ο θεατής για τις πράξεις του;
Στο ναι μεν αλλά και η σκηνοθεσία καθόσον όλα κυλούν ρόδινα αλλά εκεί προς το τέλος μας τα χαλά, αφήνει μετέωρο το κλείσιμο, όπερ σημαίνει δεν έχω έμπνευση [το σενάριο που λέγαμε] αφήνοντας την αίσθηση του ανεκπλήρωτου.
Εν ολίγοις [=]
Ναι μεν αλλά…
Βαθμολογία
5,5 στα 10
k
SUNTAN SUNTAN Κοινωνική, Έγχρ., Διάρκεια: 104′ Παραγωγή: Ελλάδα – Γερμανία Σκηνοθεσία: Αργύρης Παπαδημητρόπουλος Πρωταγωνιστούν:Μάκης Παπαδημητρίου, Έλλη Τρίγκου, Μιλού Φαν Χρούσεν, Ντίμι Χαρτ
λ
Που προβάλλεται; ΕΔΩ
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ: ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
