…και ναι, το ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΑΜΕ είναι η πιο ξεκαρδιστική ταινία του φετινού καλοκαιριού. Είδαμε + σχολιάζουμε…
Μια γαλλική καθολική συντηρητική οικογένεια με τέσσερις υπέροχες καλοαναθρεμμένες κόρες. Η πρώτη παντρεύεται έναν Εβραίο. Η δεύτερη παντρεύεται έναν Ασιάτη. Η τρίτη παντρεύεται έναν μουσουλμάνο. Όταν η τέταρτη θα ανακοινώσει πως παντρεύεται με έναν καθολικό το τελευταίο πράγμα που περιμένουν οι σο συντηρητικοί γονείς της, είναι να παντρευτεί έναν Αφρικανό, καθολικό μεν αλλά μαύρο δε. Και από εκεί και πέρα ξεκινά ένα θέατρο του παραλόγου που θα έκανε ακόμα και τους πιο αυστηρούς να ξεκαρδιστούν στο γέλιο.

Μια ταινία με ιδιαίτερα απλό σενάριο, κατάφερε να ενθουσιάσει το ελληνικό και γαλλικό κοινό με το πανέξυπνο ποιοτικό γαλλικό χιούμορ της και τα διφορούμενα ρατσιστικά αστεία της. Η ταινία αυτή κατάφερε να ξαναφέρει το γαλλικό κοινό στους κινηματογράφους κόβοντας 8 εκατομμύρια εισιτήρια, ενώ συνεχίζετε να προβάλετε στη χώρα μας για 10η εβδομάδα. Και όλο αυτός ο ντόρος δεν γίνεται για το τίποτα. Μια ταινία με σενάριο παλιάς κοπής, καλά αστεία στα σωστά σημεία, μπόλικο γαλλικό χιούμορ και οικογενειακά προβλήματα είναι ότι πρέπει για τους θερινούς κινηματογράφους της πόλης. Μια γρανίτα, λίγο ποπ κόρν, δροσερό αεράκι και πολύ γέλιο είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε όλοι μας τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού.

Οι συγκρούσεις που προκαλούνται ανάμεσα στους χαρακτήρες είναι αμέτρητες και ξεκαρδιστικές. Ο ανταγωνισμός και τα σχόλια ανάμεσα στους τέσσερις διαφορετικών θρησκειών και εθνικοτήτων γαμπρών. Η γαλλίδα μητέρα στα πρόθυρα της κατάθλιψης να κάνει ιδιαίτερα Zumba. Ο πεθερός από την Αφρική και ο πεθερός από τη Γαλλία που προσπαθούν και οι δυο να εμποδίσουν το γάμο και ευρύτερα μια οικογένεια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, μέσα σε ένα εντελώς πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό περιβάλλον.

Σε μια πολυπολιτισμική Ευρώπη, οπού οι μικτοί γάμοι μεταξύ διαφορετικών εθνικοτήτων-θρησκειών στην Γαλλία αποτελούν περίπου το 20 % των γάμων συνολικά, ταινίες σαν αυτήν είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου όλοι είμαστε διαφορετικοί και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα μας και ίσως να γελάσουμε και λίγο με αυτήν. Το αυτοσαρκαστικό χιούμορ κατακρίνει το πολιτικά ορθό και περνάει αντιρατσιστικά μηνύματα μέσα από καλοστημένα αστεία. Τα αστεία διαδέχονται το ένα το άλλο και εντάσσονται τόσο σωστά στη ροή της ταινίας που το κοινό κρατά κυριολεκτικά τη κοιλιά του από τα γέλια.

Οι ερμηνείες από όλο το καστ είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι. Διασκεδαστικές και ανάλαφρες, με σωστές εντάσεις και αν μη τι άλλο μπόλικο χιούμορ. Η καθοδήγηση που έγινε από το σκηνοθέτη της ταινίας, Φιλίπ ντε Σεβερόν είχε τα σωστά αστείρευτα αποτελέσματα. Ειδικά ο Κρίστιν Κλαβιέρ στο ρόλο του Κλοντ Βερνέιγ καταφέρνει μέσα από το ρόλο του να εκφράσει όλο τον συντηρητισμό της γαλλικής κοινωνίας, δημιουργώντας παράλληλα και συμπάθεια στο κοινό για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που υποδύεται, μέσα από συναισθηματικές εκρήξεις και με μπόλικο κέφι. Επίσης η Σαντάλ Λομπί στο ρόλο της θρησκευόμενης μητέρας, που βλέπει την οικογένεια της σχεδόν να διαλύεται και φτάνει στα πρόθυρα της κατάθλιψης είναι ρεαλιστική, αυθεντική και ιδιαίτερα διασκεδαστική.

Πραγματικά θα ήταν πολύ δύσκολο να βρω κάποιο αρνητικό για μια ταινία που με έκανε να γελάσω δυνατά στον θερινό κινηματογράφο μαζί με όλο το υπόλοιπο κοινό. Ναι είναι ανάλαφρη και καλοκαιρινή χωρίς βαθιά νοήματα και συναισθηματικές φανφάρες. Αλλά είναι επίκαιρη, σύγχρονη, γεμάτη σωστό χιούμορ και κατορθώνει να περάσει αντιρατσιστικά μηνύματα μέσα από ένα ιδιαίτερο ρατσιστικό χιούμορ. Ίσως τελικά μερικές ταινίες έρχονται στα σινεμά για αυτόν ακριβώς το λόγο, για να μας κάνουν να περάσουμε καλά και να μας κάνουν λιγάκι καλύτερους ανθρώπους.
Η ταινία Θεέ μου τι σου κάναμε; (Qu’est-ce qu’on a fait au Bon Dieu?) του Φιλίπ Ντε Σοβερόν συνεχίζει αψήφιστα την πορεία της στους ελληνικούς θερινούς κινηματογράφους για 10η εβδομάδα προβολής και δεν είναι καθόλου τυχαίο, μιας και αφήνει κοινό και κριτικούς ξεκαρδισμένους από το γέλιο.
Καλή προβολή σε όλους.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΑ
-«Θεέ μου τι Σου Κάναμε;» Η μεγαλύτερη επιτυχία της Γαλλίας, στις ελληνικές αίθουσες.
Φωτογραφικό υλικό