Είδαμε τον «ΑΣΤΑΚΟ» του ΛΑΝΘΙΜΟΥ (και σχολιάζουμε) και συστήνουμε ανεπιφύλακτα να δείτε και εσείς.
Το weird greek cinema ως ιδιαίτερο κινηματογραφικό είδος, κατάφερε όχι μόνο να κάνει την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή γνωστή στους διεθνείς σινεφίλ, αλλά πλέον βγήκε έξω από τα σύνορα της χώρας μας σε μια επιτέλους διεθνή παραγωγή. Ο Λάνθιμος, κατάφερε να ξεφύγει από τη νόρμα και να περάσει το ιδιαίτερο ύφος του στη διεθνή κινηματογραφική παραγωγή, με διεθνές εξαιρετικό καστ και τις αναμενόμενες βραβεύσεις. Έτσι μετά την υποψηφιότητα για ξενόγλωσσο όσκαρ και τις βραβεύσεις στις Κάννες με τον Κυνόδοντα, τις μάλλον παραμελημένες από το κοινό Άλπεις, ο Γιώργος Λάνθιμος ξαναχτυπά με μία αλληγορική, ρομαντική ιστορία που κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής στο 68ο Φεστιβάλ Καννών. Ο πολυαναμενόμενος λοιπόν αστακός ή αλλιώς “The Lobster”, με πρωταγωνιστές τον Κόλιν Φάρελ, τη Ρειτσέλ Βάις, τις αγαπημένες πρωταγωνίστριες του Κυνόδοντα και ένα διεθνές καστ έρχεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 22.10.
Η παράξενη και ουτοπική υπόθεση της ταινίας μας μεταφέρει κάπου στο μέλλον σε μια δυστοπική κοινωνία όπου σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης, όσοι χωρίζουν και μένουν μόνοι, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί, είναι υποχρεωμένοι να βρουν ένα σύντροφο μέσα σε 45 μέρες, ενώ συμμετέχουν σε ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες ανάμεσα στις οποίες είναι και το κυνήγι των Μοναχικών που ζουν στο δάσος. Για κάθε Μοναχό που σκοτώνουν, κερδίζουν μια μέρα διαμονής. Αν αποτύχουν να βρουν σύντροφο μετά το πέρας τον ημερών, μεταμορφώνονται σε κάποιο ζώο της επιλογής τους και αφήνονται ελεύθεροι στο Δάσος. Ένας απεγνωσμένος Άντρας δραπετεύει από το Ξενοδοχείο, και εντάσσεται στη κοινωνία των Μοναχικών, όπου για κακή του τύχη ερωτεύεται, παρ’ όλο που κάτι τέτοιο είναι ενάντια στους κανόνες τους.
Η ταινία μπορούμε να πούμε πως χωρίζεται σε δύο ευδιάκριτα μέρη. Στο πρώτο κομμάτι ο Άντρας καταφτάνει στο ξενοδοχείο για ένα προκαθορισμένο αριθμό ημερών προσπαθώντας να βρει μια σύντροφο για να συνεχίσει τη ζωή του. Το Ξενοδοχείο διέπεται από αυστηρούς κανόνες όπως συνηθίζεται σε όλες τις ταινίες του Λάνθιμου, αυτή τη φορά όμως αντικείμενο των κανόνων αυτών είναι ο έρωτας και η μοναξιά. Στο δεύτερο μέρος ο πρωταγωνιστής το σκάει για να ενταχθεί στην κοινωνία των Μοναχικών. Εκεί όμως που περιμέναμε πως θα βρει μια κάποια ελευθερία εντάσσεται για άλλη μια φορά σε ένα αυστηρό κοινωνικό σύνολο γεμάτο με δεσμά και απαγορεύσεις ακόμα χειρότερες και βίαιες από αυτές του Ξενοδοχείου.
Όλη η ταινία του Λάνθιμου επιδιώκει μέσω της αλληγορίας να δώσει μια απάντηση στο ζήτημα της αγάπης και στο πρόβλημα της μοναξιάς μέσα από μια σκληρή και αποστασιοποιημένη κινηματογράφηση. Ο σουρεαλιστικός κόσμος του Λάνθιμου αντικατοπτρίζει τους μεγαλύτερους μας φόβους και τις πιο βαθιές αλήθειες για τη μοναξιά και την αγάπη με όλες αυτές τις ενδόμυχες και απόκρυφες σκέψεις να εκτίθενται συνεχώς μέσα από τους σαν ρομπότ ήρωες του, που αρνούνται να φιλτράρουν σκέψεις και κίνητρα.
Η ιδιαίτερη αισθητική και σκηνοθεσία του Λάνθιμου ξεχωρίζουν από τις πρώτες στιγμές της ταινίας, ενώ οι άβολες σιωπές που συνήθως μας κούραζαν αντικαθιστούνται με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο που δίνει ροή και κίνηση στην ιστορία. Η υπόθεση αλληγορική και ιδιαίτερη, μας πιάνει από τα μαλλιά από την αρχή, ενώ οι ήρωες του Λάνθιμου μοιάζουν παγιδευμένοι ανάμεσα στους κανόνες και τις ανώτερες καταστάσεις που διέπουν την ζωή τους. Για άλλη μια φορά οι ηθοποιοί ερμηνεύουν σαν άβουλά πιόνια μέσα σε ένα παράξενο και τρομακτικό σύμπαν, αυτή τη φορά όμως ο τρόπος ομιλίας και εκφοράς του λόγου, η κινησιολογία και οι ερμηνείες ως σύνολο δεν μοιάζουν τόσο παράταιρες αλλά αγκαλιάζονται από την αγγλική γλώσσα σε ένα πότε άβολο και πότε αστείο αποτέλεσμα, που δημιουργεί αναμφίβολως ανάμεικτα αισθήματα στον θεατή. Ο Κόλιν Φάρελ καταφέρνει να ενταχτεί πλήρως στο κινηματογραφικό σύμπαν του Λάνθιμου, προσφέρει μια εξαιρετική και ξεχωριστή ερμηνεία ενώ παράλληλα αποδεικνύει το εύρος του ως ηθοποιός.
Συνοψίζοντας[=] το “The lobster” είναι μια απόδειξη του τι μπορεί να κάνει ο κύριος Λάνθιμος όταν του δοθούν τα απαραίτητα μέσα και οι σωστοί ηθοποιοί. Δεν απαρνιέται το ιδιαίτερο του στυλ αλλά αντίθετα επιδιώκει να μοιραστεί τον αλληγορικό και σουρεάλ κινηματογραφικό του σύμπαν με όλους μας, δίνοντας μας αρκετή τροφή για σκέψη. Η ταινία του παραμένει ανοιχτή σε άπειρες διαφορετικές ερμηνείες, ενώ παράλληλα διαθέτει κωμικό στοιχείο ( που ο καθένας μπορεί να το εκλάβει διαφορετικά είτε ως τρομερό εφιάλτη είτε ως μαύρο χιούμορ), ροή που τρέχει και πρωτοτυπία ( που απουσιάζει πλήρως από τον σημερινό κινηματογράφο). Με το διεθνές καστ και την αγγλική γλώσσα να ενισχύουν το εγχείρημα του, ο Λάνθιμος παρουσιάζει ταινία με ταινία σημαντική βελτίωση, κάνοντας τις ταινίες του όλο και πιο αρεστές στο ευρύ κοινό, χωρίς να χάνει το ξεχωριστό στυλ του. Συστήνουμε ανεπιφύλακτα μιας και είτε το μισήσετε είτε το λατρέψετε , σίγουρα θα κερδίσετε πολλά.
Βαθμολογία: 7,5/10
O Aστακός – The Lobster του Γιώργου Λάνθιμου με τους Κόλιν Φέρελ, Ρέιτσελ Βάις, Ολίβια Κόλμαν, Άσλεϊ Γιένσεν, Αριάν Λαμπντ, Τζον Σ. Ράιλι, Λέα Σεντού, Aγγελική Παπούλια, Μάικλ Σμάιλι, Μπεν Γουίσοου
ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ: ΕΔΩ
Φωτογραφικό υλικό
