PANTIMO.GR: Το ηλεκτρονικό σπίτι του αγαπημένου μας Παναγιώτη Τιμογιαννάκη.
Το παρακάτω σημείωμα δεν μπορεί να είναι επαγγελματικό ούτε καν τυπικό και να με συγχωρέσετε για το προσωπικό του θέματος όταν πρόκειται για τον κριτικό κινηματογράφου Παναγιώτη Τιμογιαννάκη.
Γιατί «μεγάλωσα» με τον άνθρωπο αυτό διαβάζοντας τον όπου μα όπου κι αν υπήρχε το ονοματεπώνυμο του. Από το πάλαι ποτέ δοξασμένο «Ταχυδρόμο» που πουλιόταν μόνος του τότε, μέχρι τον «Ελεύθερο Τύπο» τελευταία, η πορεία «μας» μεγάλη και τα χρόνια, πολλά…
Και κάθε Πέμπτη, η Παρασκευή, ή Τετάρτη αν δεν κάνω λάθος, άλλαζαν κατά καιρούς –και συμφερόντων των εταιριών διανομής, οι πρεμιέρες των νέων ταινιών, κρατώντας πάντα το δισέλιδο των κριτικών του σε ένα συρτάρι. [Παναγιώτη, πολλά από αυτά υπάρχουν… ακόμα] και άρχιζε η μελέτη… τόσο πριν, όσο και μετά την ταινία… -εδώ συμφωνώ, εδώ δε καταλαβαίνω τι εννοεί, μα γιατί το επισημάνει τόσο πολύ αυτό το στοιχείο και πάει λέγοντας το διάβασμα...
Η αλήθεια είναι ότι μου διαμόρφωσε κατά κάποιο τρόπο χαρακτήρα και μου προσέφερε γνώση. Με οδήγησε σε νέα μονοπάτια και από κλασσικό κουλτουριάρη με μεταμόρφωσε σε θεατή με κριτήριο την τέχνη. Το βασικότερο; Να αντιδρώ επιτέλους σε όλα αυτά τα περι μεγάλης τέχνης που δεν καταλάβαινα χριστό βλέποντας τα, αλλά να συμφωνώ ως πρόβατο διαβάζοντας κατόπιν αναλύσεις επι αναλύσεων το τι θέλει να πει ο ποιητής…
Η κατηγορία Οσκαρ στην Ελλάδα είναι κεκτημένο δικαίωμα του ίδιου που όχι μόνο το καθιέρωσε στο αναγνωστικό κοινό με αναλύσεις, ναι, ναι, περι αναλύσεων υποψηφιοτήτων πρόκειται και όχι απλές προβλέψεις, αλλά το επέβαλε και στον υπόλοιπο Tύπο καθώς μέχρι τότε επρόκειτο για ένα ακόμα βραβείο σαν κι αυτό που δίνει μια επιτροπή 8 ατόμων στο Βερολίνο…
.
Δεν είναι η θέση μου να αναφερθώ στους πολλούς «πολέμους» που δεχόταν και δέχεται από λογής κουλτουριάρηδες, καθώς υπήρξε ένας από αυτούς που «γκρέμισε» τα κινηματογραφικά φεστιβάλ της παρέας με τα άρθρα του, τις κουλτουριάρικες ταινίες που τις πάσαραν ως μεγάλες, το λεγόμενο «νέο ελληνικό κινηματόγραφο» των λίγων, που αμφισβήτησε δημόσια σκηνοθέτες και πρόσωπα ως ερασιτέχνες τελικά, ενώ υμνεί, αναγνωρίζει και σέβεται τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο ως ιστορία και παράδειγμα προς μίμηση για τους νεώτερους.
.
Τον Παναγιώτη Τιμογιαννάκη γνώρισα πρώτα τηλεφωνικά και κατόπιν από κοντά. Του ζήτησα να μου στέλνει όλα του τα άρθρα και όλες του τις κριτικές να τις αναδημοσιεύω εδώ στην Κουλτουρόσουπα καθώς στην εφημερίδα που δούλευε τότε, δεν τις ανέβαζαν στο σαιτ τους, η μάλλον δεν τους ενδιέφερε. Εν ολίγοις δεν υπήρχε ηλεκτρονική πληροφόρηση της δουλειάς του και η εποχή το απαιτούσε.
Κοντά στα δυο χρόνια ο Παναγιώτης υπήρξε όπως καταλαβαίνετε ένας πολύτιμος συνεργάτης μας με πολλά οφέλη. Αδιάκοπα έστελνε όλη τη ροη της δουλειάς του και ως επαγγελματίας δεν παρενέβη ποτέ μα ποτέ σε τίτλους και εικόνες που εμείς προσαρμόζαμε στο δικό μας στυλ.
Επι προσωπικού, απλά μας μαγνήτισε…
Προς το τέλος της εργασιακής του καριέρας και αφού παραιτήθηκε κακήν κακώς από τον «Ελεύθερο Τύπο», γνώρισε τα σοσιαλ μιντια τα οποία και αγάπησε μονομιάς. Φτιάχτηκε η σελίδα του στο φεισμπουκ και από την πρώτη στιγμή κατακλύστηκε από φίλους και ακόλουθους.
Σήμερα κάποια ανάγκη του τον οδήγησε να δημιουργήσει την δίκη του ιστοσελίδα που μόλις βγήκε στον αέρα. Είναι το PANTIMO.GR από το ΠΑΝαγιώτης ΤΙΜΟγιαννακης. Σε αυτή την ηλεκτρονική διεύθυνση θα στεγάζονται, κριτικές και άρθρα του. Εδώ θα ενημερωνόμαστε για όλη την πορεία των Οσκαρ μέχρι τη μεγάλη βραδιά. Η σελίδα βγήκε δειλά σήμερα στον αέρα και σταδιακά θα εμπλουτιστεί και με άλλη υλη.
.
Τον Παναγιώτη Τιμογιαννάκη τον αγαπάμε για αυτό που είναι, ένας αυθεντικός καλλιεργημένος άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του.
Εμείς οι ταπεινοί… τους ευχόμαστε καλή επιτυχία μέσα από τη καρδιά μας.
.
Παρακάτω, η υποδοχή του στην σελίδα του.
Μέσα στην κρίση αποφάσισα να ανοίξω δικό μου «σπίτι». Αυτή εδώ την ιστοσελίδα. Και να δέχομαι καθημερινώς επισκέψεις. Ένα σπίτι φιλόξενων διαθέσεων, για να λέμε για το σινεμά (αλλά και για ό, τι άλλο προκύπτει) όσα δεν μπορούμε να λέμε στους περιοριστικούς νόμους της δημοσιογραφικής ύλης, της στήλης, της σελίδας, του αριθμού των λέξεων, των πιεσμένων χρόνων...
Το «σπίτι» θα επιπλώνεται και θα διακοσμείται σιγά – σιγά. Οταν πρωτο-νοίκιασα διαμέρισμα, σε πολύ νεαρή ηλικία, χάρη στο μισθολόγιο του «Ταχυδρόμου» επί αείμνηστου Νίκου Κυριαζίδη, εγκαταστάθηκα έχοντας μόνο ένα στρώμα, ένα ηλεκτρικό μπρίκι για τον καφέ κι ένα …πιστολάκι των μαλλιών για να μη βγαίνω λουσμένος στο δρόμο και χειροτερεύει η ιγμορίτιδα.
Ηταν τα τρία βασικά πράγματα που χρειαζόμουν.
Μετά, βέβαια, άρχισα να το εμπλουτίζω, να το επιπλώνω, να το διακοσμώ, μέχρι κι έγχρωμη τηλεόραση του αγόρασα-πολύ σύντομα. Μια χρονιά του έβαλα και χριστουγεννιάτικο δέντρο κι ας μην τα μπορώ.
Κι ύστερα, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Είπα, λοιπόν, να μην αλλάξω στρατηγική. Με τον ίδιο τρόπο ξεκινώ κι εδώ.
Για «στρώμα» έχω το σινεμά, για ηλεκτρικό μπρίκι την επικαιρότητα και αντί για πιστολάκι για τα κρυολογήματα, έχω τούτο το εργαλείο που συμβολίζει το όπου γη και πατρίς.
Τώρα πλέον είναι πολύ αργά για να κάνω πίσω.
Καλώς ήλθατε στο «σπίτι» μου!
Παναγιώτης Τιμογιαννάκης ή PANTIMO.GR
Φωτογραφικό υλικό
