Καραντίνα #season 2 (?)
.
.
Μετράμε δυο εβδομάδες (και κάτι μέρες) όταν από τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη και οι πολίτες της τέθηκαν σε αυστηρούς περιορισμούς για την προστασία της δημόσιας υγείας έπειτα από τη ραγδαία αύξηση κρουσμάτων του νέου κορωνοϊού.
Από εκείνη τη μαύρη μέρα σε πανελλαδικό επίπεδο μετράμε δεκάδες νεκρούς καθημερινά, ενώ τα κρούσματα όλο και πολλαπλασιάζονται. Πλέον δεν ισχύει το «δεν ξέρω κανέναν δικό μου να νοσεί», γιατί οι περισσότεροι έχουν κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο που έχει κολλήσει τον ιό.
%20(1).jpg)
Παράλληλα ένα άλλο δράμα «παίζεται» για άλλη μια φορά στον χώρο του πολιτισμού καθώς έχει παύσει κάθε είδους πολιτιστική δραστηριότητα μετρώντας και εκεί άλλου είδους θύματα. Τα θέατρα ίσα που ξεκίνησαν, έκλεισαν, τινάζοντας στον αέρα τον όποιο –επιφυλακτικό- προγραμματισμό είχαν προγραμματίσει. Ακόμη χειρότερα για τους κινηματογράφους. Τη μέρα που είχαν έναρξη χειμερινής σεζόν, έπαυσαν, αφήστε που καμιά σημαντική ταινία δεν διακινδύνευε να κάνει πρεμιέρα σε χώρους που θύμιζαν φαντάσματα. Στον κυκεώνα της πανδημίας δεν θα έλειπαν οι μουσικές σκηνές, το Βιβλίο ακόμη και οι αίθουσες Τέχνης που είδαν τους επισκέπτες τους να εξαφανίζονται. Δίπλα σε όλα αυτά και τα ΜΜΕ που ασχολούνται κυρίως με τον πολιτισμό. Τόσο οι συνθήκες μετάδοσης όσο και «δουλειάς», εγκλώβισαν και περιόρισαν προσαρμόζοντας σχεδόν όλη την υλη τους στην επικαιρότητα.
Σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση υπάρχουν και τα καλά νέα. Τα εμβόλια είναι σχεδόν έτοιμα και είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό αποτελεσματικά.
.
.jpg)
.
Η Κουλτουρόσουπα απευθύνθηκε σε 17 προσωπικότητες από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού να μας περιγράφουν συνοπτικά πως βλέπουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας και πως βιώνουν την καραντίνα.
Τους ευχαριστούμε.
Τον λόγο έχει σκηνοθέτης κ Κώστας Κιμούλης.
Ακούγεται σαν τίτλος επιτυχημένης ταινίας, αφού είναι σίγουρο, ότι θα υπάρξουν και άλλες.
Η κουφή κυρά Ντίνα, που εδώ και μερικούς μήνες, πιστεύει ότι όλοι ασχολούνται με αυτήν (καραντίνα), είναι καρφωμένη στην τηλεόραση για να δει, αν θα ζήσει και άλλα χρόνια, αλλά το σημαντικότερο πως θα τα ζήσει.
Από τότε που γεννήθηκε η κοινωνία της έχει επιβάλει τι να κάνει, τι να σκέφτεται, ακόμα και το τι να νιώθει. Επίσης την έχει ρυθμίσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να πιστεύει ότι αν δεν ακολουθήσει τους κανόνες, θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα. Από τη στιγμή που γεννήθηκε, οι γονείς της την δίδαξαν να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένους τρόπους. Αν έκανε, κάτι που της έλεγαν, ανταμειβόταν, ενώ αν δε το έκανε, την τιμωρούσαν. Στο σχολείο διδάχτηκε, τι να σκέφτεται, αλλά όχι πως να αναπτύξει τις σκέψεις της. Και φυσικά όλοι διδάσκονταν το ίδιο. Όταν σκεφτόταν διαφορετικά, ο δάσκαλος της έλεγε, πως είναι κακή μαθήτρια. Έτσι έμαθε να θέτει σε κίνδυνο τον τρόπο σκέψης της για να ξεφεύγει από τα προβλήματα. Μετά στην εκκλησία, όπου πάει και σήμερα κάθε Κυριακή, της δίδαξαν να έχει πίστη σε άλλους και όχι στον εαυτό της.
Οι γονείς, το σχολείο και η θρησκεία χρησιμοποίησαν το ίδιο πράγμα για να της πουν, να κάνει αυτό που ήθελαν να κάνει: ΦΟΒΟΣ. Αν θέλετε να χειραγωγήσετε κάποιον, πρέπει πρώτα απ’ όλα να τον κάνετε να φοβηθεί. Αυτή η τακτική χρησιμοποιείται συνεχώς στην καθημερινή μας ζωή, αλλά δεν το γνωρίζουμε. Π.χ. Οι πολιτικοί εκλέγονται πείθοντας τις μάζες μέσω του φόβου. Οι δημοσιογράφοι επηρεάζουν την κοινή γνώμη τρομοκρατώντας το μυαλό των ανθρώπων.
Ο φόβος ήταν και θα είναι το καλύτερο όπλο όλων των μεγάλων χειριστών. Μπορεί να ωθήσει τους ανθρώπους να κάνουν οτιδήποτε, ανεξάρτητα από το πόσο παράλογο είναι. Στο ίδιο έργο θεατές με την καραντίνα Νο1 με μια ολόιδια συνταγή.
Η λύση;
“Ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που έχει ξεπεράσει τους φόβους του” τάδε έφη Αριστοτέλης.
/
Δημοσιεύτηκαν:
-Βάσω Γουλιελμάκη: «Απαγορευτικό… Όταν το έχεις ξαναζήσει φοβάσαι περισσότερο!
-Γιάννης Ζαφειρίου : «Η αισιοδοξία έχει αρχίσει να χάνεται δυστυχώς».
-Γιώργος Λυκιαρδόπουλος : «Η δουλειά μας προϋποθέτει ψυχικές δεξιότητες και αντοχές τζόγου με τον ιό να κερδίζει μέχρι τώρα».
-Δέσποινα Σαρόγλου: «Νοέμβρης 2020. Δεύτερη καραντίνα. Λοβοτομή…»
-Έλενα Λεμονίδου: «Lockdown2 - the sequel - Ρόμπα γίναμε..»
-Ιφιγένεια Μανώλα: «Με υπομονή και αισιοδοξία… θα περάσει κι αυτό!»
-Καλλιόπη Ευαγγελίδου: «Απ’ τα μπουλούκια άντλησα δύναμη για την καραντίνα».
-Κωνσταντίνος Καβακιώτης: «Post Covid Theatre».
-Κώστας Κιμούλης: «Καραντίνα Νο2 - Φόβος ή επιβίωση;»
-Κώστας Παρχαρίδης-Chalkos Gallery: «Κοιτάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παρά και τη 2η καραντίνα».
-Λένα Πετροπούλου: «Στόχος δεν είναι η δημιουργία, αλλά η δημιουργική επιβίωση»
-Μαίρη Ανδρέου: Δεν είναι εδώ.. Αλλά ΕΙΝΑΙ... ΕΔΩ... Σ΄ αυτό το "join the meeting"...
-Μηνάς Βιντιάδης: «Οι «Αφανείς Ήρωες» της Καραντίνας»…
-Ναυσικά Γκράτζιου: «Ραδιοφωνικά χαμόγελα, το εννοώ και το μεταδίδω, θα περάσει κι αυτό»
-Νίκος Ψαρράς: «Aς γίνει ο εγκλεισμός ευκαιρία να αναλογιστούμε πως θέλουμε να είμαστε στη ζωή.
-Σταύρος Παρχαρίδης: «Δεν έμαθα τίποτα, γι’ αυτό μπορώ και επιβιώνω στους αιώνες».
-Τάσος Ρέτζιος: «Χαμένοι στη μετάφραση».
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..