Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Οδός Κωνσταντινουπόλεως 75. Στην περιοχή του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και της Μπότσαρη.Εκεί που δέσποζε άλλοτε ο κινηματογράφος “Θεανώ” που λειτούργησε κυρίως ως τσοντάδικο.
Με μικρά διαλείμματα κινηματογράφου Α Προβολής για όλη την οικογένεια.
Το όνομά του το πήρε από τη Θεανώ, βαφτιστήρα του ιδιοκτήτη, που για χάρη της τον έκανε για ένα φεγγάρι και σινεμά για όλη την οικογένεια. Τη Θεανώ Θεανώ, όπως και τον αδελφό της το Σωτήρη τους ήξερα από την Περαία όπου κάναμε παρέα ως παιδιά. Αλλά και στο σινεμά Θεανώ όταν έγινε Α προβολής πήγα και παρακολούθησα τη Σπαγγέτι Οδύσσεια και τη Σπαγγέτι Ιλιάδα. Τα Ομηρικά Έπη σε Ιταλική εκδοχή. Δυστυχώς στην περίοδο λειτουργίας του ως σινεμά για όλη την οικογένεια δε γνώρισε μεγάλες επιτυχίες.
Θυμάμαι όμως καλά ότι κάποια Κυριακή η μαμά μου με την αδελφή μου που πήγαινε γυμνάσιο είδαν σε επανέκδοση το “Δόκτωρ Ζιβάγκο” με τον Ομάρ Σαρίφ και την Τζούλι Κρίστι κι εγώ έμεινα σπίτι παρέα με την ξαδέλφη μου Άση από τον Πειραιά που ήταν ενήλικη και τη φιλοξενούσαμε για λίγες μέρες. Πάντως λίγο καιρό μετά ο μπαμπάς μου που τότε παρακολουθούσε το Σχολείο Αγγλικής για τους στρατιωτικούς στην Αθήνα έφερε το ομότιτλο βιβλίο του Μπόρις Πάστερνακ από τη βιβλιοθήκη του συνονόματου παππού μου σε έκδοση του 1956 και το soundtrack της ταινίας σε βινύλιο που κυκλοφόρησε το 1967.
Παρότι δεν είχα δει την ταινία ενθουσιάστηκα με τα δυο αυτά συλλεκτικά κομμάτια. Και είχα προσέξει πόσο όμορφη ήταν η Τζούλι Κρίστι κι ότι η άλλη πρωταγωνίστρια, η Τζέραλντιν Τσάπλιν ήταν στη ζωή η κόρη του Τσάρλι Τσάπλιν, του Σαρλό. Μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι η μουσική που έπαιζε σε ένα κουρδιστό αυγό-πασχαλινό στολίδι μας, που παρέπεμπε στα Φαμπερζέ Αυγά από το μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης, ήταν το βασικό μουσικό θέμα της ταινίας γνωστό και ως Lara’s Theme.
Μου έμεινε όμως η απορία τόσα χρόνια πως λειτούργησε αυτός ο κινηματογράφος σε μια τόσο οικογενειακή περιοχή όπως ήταν τότε τουλάχιστον η περιοχή του Ιπποκράτειου. Διότι τότε τα τσοντάδικα ήταν συγκεντρωμένα στο κέντρο και δη στο Βαρδάρη. Ίσως όμως να το έκανε αυτό ο ιδιοκτήτης καθώς είχε το μονοπώλιο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Αλήθεια τώρα δε θα ήταν ωραία ιδέα να αναστήσει κάποιος το χώρο αυτό και γιατί όχι με το ίδιο όνομα, όχι όμως ως πορνοσινεμά, αλλά ως κινηματοθέατρο;
Θα ταν vintage cult κίνηση κατά την άποψη τη δική μου. Υπάρχει λίγο πιο κάτω επί της Δελφών η στάση Φλέμινγκ του Μετρό, οπότε η πρόσβαση θα είναι εύκολη. Ενώ περνάει και το λεωφορείο 31 σχεδόν μπροστά.