Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Όταν πριν από λίγες εβδομάδες ανακοινώθηκε η εκδημία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ δύο ταινίες μου ήρθαν άμεσα στο μυαλό. Τα Καλύτερα μας Χρόνια και το Πέρα από την Αφρική.
Έφηβος το 1986 τη μία την ειδα στο βίντεο και την άλλη στον κινηματογράφο. Εκτός από την αδυναμία μου στον Ρέντφορντ, είχα κι έχω μια τεράστια αδυναμία στην Μπάρμπρα Στρέιζαντ και τη Μέριλ Στριπ .
Καλύτερα μας Χρόνια
Θυμάμαι πως τότε στα 16 μου είχα συνδεθεί και ταυτιστεί για τους δικούς μου λόγους με τους πρωταγωνιστές και των δυο ταινιών. Βέβαια συνετέλεσαν τα μέγιστα τα soundtracks των ταινιών αυτών. Διαθέτω μάλιστα και ημερολόγιο από τότε όπου έγραφα τις ταινίες που έβλεπα στον κινηματογράφο το βίντεο και την τηλεόραση. Κι έτσι ο Ρέντφορντ ειναι, στο μυαλό το δικό μου, κομμάτι από την εφηβεία μου.
Πέρα από την Αφρική
Έχει πλάκα πως συνδεόμαστε με ρόλους και ηθοποιούς αλλά και ανθρώπους που νομίζουμε ότι τους ξέρουμε, ενώ δε τους γνωρίσαμε ποτέ από κοντά.
Εξηγείται όμως τούτο το φαινόμενο. Οι ρόλοι, οι ηθοποιοί, τα σενάρια, οι ταινίες, οι άνθρωποι, οι προσωπικότητες συμβολίζουν πάντα κάτι από τη ζωή και τις εμπειρίες μας .
Προβάλουμε πάνω τους κομμάτια από τη δική μας ζωή. Κι αυτό είναι παρήγορο, λυτρωτικό, ανακουφιστικό, αλλά και διασκεδαστικό, παιχνιδιάρικο. Εξίσου είναι απόδραση από την πραγματικότητα δια της μυθοπλασίας, πόρτα ή παράθυρο στη δημιουργική μας φαντασία.
Εν τέλει τα καλύτερα μας χρόνια είναι πέρα από την Αφρική, πέρα από τον πλανήτη, πέρα από το γαλαξία.
Είναι αυτά που ζήσαμε, αυτά που δε ζήσαμε ακόμη.
Είναι αυτά που δεν αφορούν τόσο το σώμα μας, όσο την ψυχή και το πνεύμα μας .
Ίσως και να είναι το σκασιαρχείο του νου μας από την καθημερινότητα.
Είναι κάτι πολύ προσωπικό, αλλα και οικουμενικό. Τόσο απλό, όσο και περίπλοκο.
Είναι ένα ταξίδι που σημασία δεν έχει ο προορισμός του , αλλά η πορεία του μέσα στο χρόνο!
Δείτε όλα τα άρθρα του Γιάννη Κυφωνίδη με μια ματιά εδώ
Ο ωραίος Ρόμπερτ Ρέντφορντ δεν υπάρχει πια, θα μείνουν για πάντα οι εξαίρετες ταινίες του
