Είδε ο Γιώργος Τοκμακίδης και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα.
Εν Συντομία Εισαγωγή:
Στα τέλη του προηγούμενου έτους κυκλοφόρησε μία ταινία κινουμένων τρισδιάστατων σχεδίων, η οποία δεν άργησε να συνεπάρει κοινό, αλλά και κριτικούς. Ο λόγος για το φιλμ με τίτλο: «Flow» (2024) ευρωπαϊκής γενικότερα και λετονικής ειδικότερα παραγωγής. Πάμε λοιπόν να δούμε τι καταφέρνει αυτή η ταινία και πως διαχωρίζει τον εαυτό της από τον μέσο όρο των φιλμ του είδους.
Πλοκή;
Στη σύγχρονη εποχή συντελείται ένας βιβλικών διαστάσεων καταποντισμός, πλημμύρα με τους ανθρώπους να εξαφανίζονται από προσώπου γης. Ο παλιός κόσμος βρίσκεται πλέον κάτω από την επιφάνεια του νερού, του οποίου η στάθμη ολοένα και αυξάνεται. Μία μαύρη γάτα όμως καταφέρνει να επιβιώσει και με ένα πλωτό μέσο και τη συνδρομή και άλλων ζώων αρχίζει το ταξίδι τους στον νέο κόσμο. Μέσα από την αλληλεπίδραση τους, το κάθε ζώο θα αναλάβει από έναν ρόλο έτσι ώστε να βοηθηθεί και να ενισχυθεί το σύνολο τους. Σε ένα κλίμα αλλαγής του κόσμου γύρω τους, αυτή η ετερόκλητη ομάδα ζώων θα σχηματίσει μία δομή πρώτο-κοινωνίας για να επιβιώσει και θα συνεργαστεί για το κοινό αμοιβαίο και αντιληπτό τους καλό.
Πίσω από τις κάμερες:
Δημιουργός του έργου είναι ο λετονικής καταγωγής κινηματογραφιστής Γκίντς Ζιλμπαλόντις. Η ταινία που παραδίδει στους/στις θεατές μπορεί να προσδιοριστεί και ως ένα έργο «προσωποπαγές». Ο καλλιτέχνης έχει αναλάβει πρωτεύοντα ρόλο σε κάθε σημαντική πτυχή του φιλμ του. Αυτό σημαίνει ότι είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, φωτογράφος, μοντέρ και συνθέτης του θέματος της ταινίας. Προφανώς, διαθέτει έναν κύκλο συνεργατών, αλλά δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του, καθώς γνωρίζει την ιστορία που έχει στα χέρια του και θέλει να μοιραστεί με το κοινό, όπως και την εύθραυστη δυναμική της. Σε μία εποχή, που ο κινηματογράφος διέρχεται από κρίση ιδεών και περιεχομένου, ο σκηνοθέτης επιλέγει να προσφέρει αλήθεια και ρεαλισμό αφήνοντας την κυρίως πλοκή να κυμαίνεται, «να πλέει» στο φάσμα του αφαιρετικού.
Η πρώτη απόφαση που λαμβάνει προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ανατροπή μίας πάγιας σταθεράς που εισήχθη στον κόσμο του παραμυθιού ήδη από την εποχή του Αισώπου. Ο Ζιλμπαλόντις λοιπόν εξαφανίζει τον ομιλούντα διάλογο μεταξύ των ζώων. Κάθε μορφή επικοινωνίας ανάμεσα στους «χαρακτήρες» επιτυγχάνεται μέσα από τους άναρθρους ήχους που παράγει το εκάστοτε ζώο. Αυτοί θα είναι το γουργουρητό της γάτας, το γρύλισμα του σκύλου και οι υπόλοιποι θόρυβοι που ακούγονται από κάθε λογής ζώο που εμφανίζεται στο φιλμ. Επιπλέον, η επιλογή του μονοπλάνου για την προοδευτική ανάπτυξη της εκάστοτε σεκάνς ενισχύει την προαναφερθείσα κατεύθυνση του ρεαλισμού. Το ψηφιακό μέσο επιτρέπει στον δημιουργό του να το χρησιμοποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο θεωρεί ο ίδιος δόκιμο και ταιριαστό.
Μιλώντας για την τελική εικόνα της ταινίας, ο καλλιτέχνης ίσως ελλείψει των αναγκαίων οικονομικών πόρων χρησιμοποίησε ένα λογισμικό που φέρει τον τίτλο «Blender». Μάλιστα, όπως κάθε εφαρμογή και λογισμικό έχουν τη δωρεάν και την επί πληρωμή έκδοση, ο Ζιλμπαλόντις επιλέγει τη δωρεάν αντίστοιχη και αποδεικνύει έμπρακτα ότι το κεφάλαιο ενός πρότζεκτ διαδραματίζει δευτερεύοντα ρόλο έναντι του πυρήνα της κεντρικής ιδέας. Όσον αφορά τη ψηφιακή εικόνα αυτή καθ’ αυτή, πολλοί μίλησαν και προέβησαν σε σύγκριση με την αισθητική των ταινιών του ιάπωνα δημιουργό Χαγιάο Μιγιαζάκι και του «Studio Ghibli». Αυτό από μόνο του αποτελεί τιμή για τον νεαρό σκηνοθέτη και το έργο του. Εμείς από μεριάς μας, θα αρκεστούμε να πούμε ότι ενδεχομένως το ψηφιακό να φανεί κάπως «πλαστικό» στα μάτια του/της μέσου/ης θεατή, αλλά λόγω του πλήρους ασπασμού αυτής της επιλογής, το αποτέλεσμα δικαιώνει!
Καταλυτικός Επίλογος:
Σε αυτό το άρθρο δε θα υπάρξει το σύνηθες κομμάτι του «Μπροστά από τις κάμερες», καθώς δεν υπάρχουν ηθοποιοί για να δώσουν τη φωνή τους και αντιστοίχως να μεταγλωττιστούν από τους δικούς μας εγχώριους. Οι ήχοι των ζώων είναι αποτέλεσμα καταγραφής πραγματικών ζώων, εκτός ίσως από τους θορύβους του υδρόχοιρου. Το αντίστοιχο τμήμα της μίξης του ήχου επέλεξε να δώσει στον «χαρακτήρα» του συγκεκριμένου ζώου την άναρθρη φωνή μίας μικρής καμήλας, έτσι ώστε να ταιριάζει με την προσωπικότητα του ζώου. Κλείνοντας, η ταινία έχει ήδη προταθεί για δύο βραβεία όσκαρ, ενώ προστέθηκε στην κινηματογραφική συλλογή της «Criterion». Η καριέρα του Γκίντς Ζιλμπαλόντις ξεκινάει τώρα με τα βλέμματα να είναι στραμμένα για το επόμενο του πρότζεκτ.
Θα έβαζα με περιέργεια αιλουροειδούς ένα 7,3/10 για αυτό το ευτυχές πείραμα.
Διάρκεια: 1 ώρα και 25 λεπτά
Είδος: Κινούμενο Σχέδιο
Σκηνοθεσία: ΓκίντςΖιλμπαλόντις
