H Kulturosupa.gr χρησιμοποιεί cookies για βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με τη χρήση αυτού του ιστοτόπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.
Μάθετε περισσότερα για τα cookies
«Αγαπώντας τον Πάμπλο, μισώντας τον Εσκομπάρ;». Είδαμε και Σχολιάζουμε.
23 Ιουνίου 20183808 Views
«Αγαπώντας τον Πάμπλο, μισώντας τον Εσκομπάρ;». Είδαμε και Σχολιάζουμε.
Είδαμε και Σχολιάζουμε.
‘Άμα βρισκόταν εν ζωή ο Πάμπλο Εσκομπάρ, πολύ πιθανό να ξαφνιαζόταν από το ντόρο που έχει κάνει στα καλλιτεχνικά δρώμενα η ιστορία του προς την κορυφή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Λατινικής Αμερικής, τα μπλεξίματα του με τις Αρχές των ΗΠΑ και η νομοτελειακή παρακμή του. Όχι ότι (από ότι μπορούμε να εικάσουμε πάντα για την προσωπικότητα του) ο ElPatron ήταν κάποια μετριοπαθής παρουσία, άλλα σίγουρα τόσος ντόρος θα τον παραξένευε, ενώ πολύ πιθανό ένα σαρδόνιο χαμόγελο να διαγραφόταν στο πρόσωπο του, καθώς κατάφερε αυτό που φαινομενικά αποζητάει μέσα από τους ρόλους του: Αναγνώριση και σεβασμό (συζητήσιμο βέβαια σαν έννοια στην συγκεκριμένη περίπτωση).
Η μεγάλη αυτή απήχηση που έχουν οι συγκεκριμένες παραγωγές (μπορώ να μετρήσω τουλάχιστον 4 αντίστοιχες την τελευταία πενταετία) οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην σειρά Narcos του καλωδιακού Netflix. Η τελευταία έχει αποκτήσει φανατικό κοινό παγκοσμίως έχοντας ως βασικό χαρακτηριστικό ότι δεν είναι αμιγώς παραγωγή που βασίζεται στις ΗΠΑ. Έχει μια πλειάδα συντελεστών από την Λατινική Αμερική, ομάδες συνεργατών που ασχολούνται αποκλειστικά με τον τόπο γυρισμάτων και ένα πράγματι καταπληκτικό ηθοποιό στον ρόλο του Εσκομπάρ, τον Βαγκνερ Μόουρα. Η σειρά πραγματεύεται τις περιπέτειες στις οποίες εισήλθε ο Κολομβιανός ναρκωβαρόνος από τη στιγμή που μπήκε στο μάτι της CIA μέσα από την οπτική γωνία και των 2 αντιπαρατιθέμενων στρατοπέδων. Συνίσταται ανεπιφύλακτα.
Το τελευταίο εγχείρημα πάνω στην δαιδαλώδης ζωή του τιμημένου για σήμερα προσώπου είναι η ταινία «Αγαπώντας τον Πάμπλο», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα της Βιρτζίνια Βαγιέχο, δημοσιογράφου και ερωμένης του Εσκομπάρ στα χρόνια της παντοκρατορίας του. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Ισπανός σκηνοθέτης Φερνάντο Λέον Ντε Αράνοα, με παραγωγούς και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους το καλύτερο εξαγώγιμο δίδυμο του ισπανικού κινηματογράφου στο Χόλλυγουντ τα τελευταία είκοσι χρόνια, τους Χαβιέ Μπαρδέμ και Πενέλοπε Κρούζ.
Γενικά για την ταινία
Η διήγηση της ιστορίας του Πάμπλο Εσκομπάρ (Χαβιέ Μπαρδέμ) μέσα από την πλευρά της ερωμένης του Βιργίνια Βαγιέχο (Πενέλοπε Κρούζ) και εξέχον μέλος της κολομβιανής σόουμπιζ της εποχής. Μέσα από τη διήγηση της βλέπουμε και μια εξωτερική ματιά πάνω στον άνθρωπο Πάμπλο και στον αδυσώπητο Εσκομπάρ.
Πλεονεκτήματα
· Η παρουσία του Χαβιέ Μπαρδέμ. Και δεν μιλάμε αποκλειστικά στην ερμηνεία του (Ο Ισπανός έχει πραγματοποιήσει απείρως πιο μεστές και ολοκληρωμένες ερμηνείες), αλλά στην παρουσία και προσωπικότητα που έβγαλε στην ενσάρκωση του πρωταγωνιστικού ρόλου. Ένας μπαρουτοκαπνισμένος ηθοποιός με την απαραίτητη βαρύτητα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του πλέον απαιτητικού ρόλου. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στην μετάλλαξη στην εμφάνιση του, όπου για τις ανάγκες της ταινίας πρέπει να πήρε τουλάχιστον 20-25 κιλά, κίνηση που καταδεικνύει την αφοσίωση του και τον επαγγελματισμό του.
· Η Πενέλοπε Κρούζ με τα χρόνια ωριμάζει προς το καλύτερο σαν ερμηνεύτρια. Με μακρά θητεία στο πλευρό ενός γνήσιου κινηματογραφιστή όπως ο Πέδρο Αλμοδοβάρ, είναι εμφανής η διαφορά της από την απλά όμορφη παρουσία που εμφανίστηκε πριν από 20 χρόνια περίπου στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Η ενσάρκωση του ρόλου της δημοσιογράφου και αντικείμενο του πόθου του εκρηκτικού Κολομβιανού δεν είναι ικανή να σταθεί στο ίδιο επίπεδο με άλλες του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά με τον αέρα της, την σεξουαλικότητα της και την ιδιαίτερη χημεία που έχει με τον συμπρωταγωνιστή της (και σύντροφο της στη ζωή) βοήθησε στο να σχηματιστεί στο κοινό μια εικόνα για την περσόνα του Πάμπλο Εσκομπάρ εκτός των παρανόμων δραστηριοτήτων του.
Μειονεκτήματα
· Το βασικό μειονέκτημα της ταινίας αφορούσε την ταχύτατη εξέλιξη της πλοκής, με συνέπεια να μην δίνεται ο χρόνος στο θεατή να επεξεργαστεί τον όγκο της πληροφορίας που γίνεται γνώστης. Με αυτή την τεχνική που εφήρμοσε ο δημιουργός δεν θέτει ένα εύλογο διάστημα για την ανάπτυξη τουλάχιστον των βασικών χαρακτήρων του καθιστώντας τους πιο οικείους στα μάτια του κοινού. Επιπρόσθετα, εφόσον αποτελεί μια ισπανική παραγωγή η ταινία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, ως επί το πλείστον, στην ισπανική γλώσσα στα πρότυπα της πολύ επιτυχημένης σειράς Narcos, που προαναφέρθηκε.
Και τελικά;
Τελικά, να την δείτε. Θα σας συνιστούσα κιόλας να την δείτε σε έναν από τους θερινούς κινηματογράφους της πόλης μας. Είναι η ενδεδειγμένη λύση για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.