Υπάρχουν κάποιες Χριστουγεννιάτικες ταινίες που όλοι ξέρουμε. Ταινίες όπως το «Μόνος Σπίτι», «Ο Αϊ Βασίλης Είναι… Λέρα» και οι εκατοντάδες εκδοχές της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας» του Ντίκενς, που άλλοτε είναι με ηθοποιούς, άλλοτε με τα Μάπετς κι άλλοτε τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, έχουν παίξει χιλιάδες φορές στην τηλεόραση κι έχουν γίνει συνώνυμες με την λατρεμένη αυτή εποχή. Το 2020, όμως, δεν είναι μια συνηθισμένη χρονιά. Οπότε δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για να δώσεις μια ευκαιρία σε μια χριστουγεννιάτικη ταινία που η ελληνική τηλεόραση δε πρόκειται ποτέ να δείξει.
Η ταινία:
Το «Tokyo Godfathers» είναι μια ιαπωνική τραγικωμική ταινία κινουμένων σχεδίων, σκηνοθετημένη από τον Σατόσι Κον κι ελαφρά βασισμένη στο βιβλίο του Πίτερ Μπ. Κάιν, «Three Godfathers».
Το στόρι…
Την παραμονή Χριστουγέννων, τρεις άστεγοι, ο αλκοολικός Γκιν, η διεμφυλική πρώην Drag Queen Χάνα και η έφηβη Μιγιούκι, βρίσκουν ένα βρέφος εγκαταλελειμμένο στα σκουπίδια. Αφού το φροντίζουν για λίγο στη σκηνή τους, αποφασίζουν να το επιστρέψουν στους γονείς του. Η αναζήτηση, όμως, αποδεικνύεται πιο δύσκολη απ’ ότι αναμενόταν και μπλέκονται σε μια περιπέτεια με μαφιόζους, ανθρωποκυνηγητά και Χριστουγεννιάτικα θαύματα.
Ένα από τα ατού της ταινίας (+) είναι ο σκηνοθέτης, Σατόσι Κον. Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης, που απεβίωσε το 2010, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της χώρας, κι έχει εμπνεύσει σκηνοθέτες του Χόλυγουντ όπως ο Κρίστοφερ Νόλαν και ο Ντάρεν Αρονόφσκι (παρεμπιπτόντως, αν σου αρέσει το «Μαύρος Κύκνος», τσέκαρε το «Perfect Blue» ∙ θα βρεις πολλές ομοιότητες). Εδώ, ο Κον δείχνει το ταλέντο του,καταφέρνοντας να ισορροπήσει την κωμωδία με την τραγωδία και το σασπένς με απόλυτη μαεστρία. Πολλές φορές, μάλιστα, αυτό συμβαίνει και μέσα στην ίδια σκηνή, χωρίς να προκαλεί προβλήματα. Αυτό δίνει στην ταινία ρεαλισμό, ενώ, ταυτόχρονα, την κάνει πιο απρόβλεπτη. Την ίδια στιγμή, η ταινία διατηρεί το πνεύμα της μαγείας που βλέπουμε σε χριστουγεννιάτικες ταινίες, όπως το «It’s a Wonderful Life».
Ο κυνικός Γκιν, η συναισθηματική Χάνα και η αναιδής Μιγιούκι είναι αξιαγάπητοι χαρακτήρες και η δυναμική τους είναι ένα από τα πιο ψυχαγωγικά κομμάτια της ταινίας (σε αυτό βοηθάει και το ξεκαρδιστικά εκφραστικό animation). Ταυτόχρονα, όμως, παραμένουν ανθρώπινοί, χάρη στον σιωπηλό πόνο που νιώθουν για την τροχιά που έχει πάρει η ζωή τους. Ο καλύτερος της χαρακτήρας της ταινίας είναι η Χάνα. Η Χάνα πιστεύει ότι η εμφάνιση του μωρού είναι θαύμα (κάτι διόλου απίθανο) και κινεί μεγάλο μέρος της πλοκής στην προσπάθεια της να βρει την οικογένεια του.
Ο βασικός, όμως, λόγος για να δεις την ταινία είναι η θεματική της αξία. Αντί να μας πηγαίνει στην θερμή θαλπωρή της οικογενειακής ζωής και του τζακιού που συνηθίζεται σε χριστουγεννιάτικες ταινίες, το «Tokyo Godfathers» μας βάζει στα παπούτσια των ανθρώπων που βρίσκονται απέξω, εγκλωβισμένοι σε σκηνές, αν είναι τυχεροί, και αναγκασμένοι να αρκεστούν σε ότι βρουν στα σκουπίδια ή τους δοθεί ως βοήθεια. Η ταινία δε διστάζει να εστιάσει στα συναισθήματα και την ψυχική κατάσταση των ανθρώπων αυτών και αυτό είναι ένα από τα σπουδαιότερα προτερήματά της.
Αν έχει ένα μειονέκτημα (-) η ταινία, αυτό είναι ότι κάποιες πολιτισμικές διαφορές μπορεί να αποτρέψουν κάποιους θεατές από το να τη δουν. Αρχικά, η ταυτότητα φύλου της Χάνα μπορεί να κάνει κάποιους να νιώσουν άβολα, κυρίως αν πρέπει να την εξηγήσουν σε άτομα μικρότερης ή προχωρημένης ηλικίας. Επίσης, η ταινία δε διστάζει να δείξει σκηνές βίας, πιο έντονης απ’ ότι συναντάμε ακόμη και σε ταινίες δράσης του Χόλυγουντ, καθώς και γυμνά γυναικεία στήθη σε σκηνές θηλασμού.
Εν κατακλείδι, το «Tokyo Godfathers» είναι μια ταινία στην οποία πρέπει να δώσεις οπωσδήποτε μια ευκαιρία, είτε λατρεύεις τις χριστουγεννιάτικες ταινίες, είτε τις θεωρείς γλυκανάλατες. Ναι, είναι τόσο καλή.
Βαθμολογία:
7,9 στα 10
*Μπορείς να βρεις την ταινία δωρεάν σε αγγλική μεταγλώττιση, αλλά χωρίς υπότιτλους, εδώ
Trailer εδώ
Φωτογραφικό υλικό
