.
Το «Μια Νύχτα Μαγική» είναι η νέα συνεργασία του σκηνοθέτη Κριστόφ Ονορέ («Sorry Angel», 2018) και της Κιάρα Μαστρογιάννι («Τα Τραγούδια της Αγάπης», 2007), μία πέρα για πέρα γαλλική, αισθηματική δραματική κωμωδία. Και μόλις έκανε την πρεμιέρα της στο Ολύμπιον.
Το στόρι…
Η Μαρία (Κιάρα Μαστρογιάννι) είναι μια καθηγήτρια με πολλές φιλοσοφικές σκέψεις κι έντονη εξωσυζυγική σεξουαλική ζωή. Όταν ο σύζυγός της, Ρίτσαρντ (Μπενζαμάν Μπιολέ), ανακαλύπτει τις εξωσυζυγικές της σχέσεις, η Μαρία φεύγει και, χωρίς ειδοποίηση, πηγαίνει να μείνει στο ξενοδοχείο απέναντι από το διαμέρισμά τους. Μέσα στη νύχτα, όμως, δέχεται μια σειρά από τελείως αναπάντεχους επισκέπτες: Τον Ρίτσαντ στα είκοσι του (Βενσάν Λακόστ), την καθηγήτρια πιάνου και πρώτη του αγάπη, Αϊρίν (Καμίγ Κοτέν), τη μητέρα της κι όλους τους εραστές που είχε στη ζωή της.
Στα θετικά (+) καλή σε γενικές γραμμές είναι η σκηνοθεσία του Ονορέ, αλλά… Ο σκηνοθέτης παντρεύει έξυπνα το σουρεαλιστικό και ονειρικό με το ρεαλιστικό, δίνοντας στη ταινία μια γνήσια γοητεία. Εδώ, βέβαια, πρέπει να αναφερθεί ότι στην επίτευξη της ονειρικής αυτής ατμόσφαιρας πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν και η μουσική και η διεύθυνση φωτογραφίας του Ρέμι Σεβρίν.
Όμως το δυνατότερο κομμάτι της ταινίας είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Η Μαστρογιάννι κι ο Λακόστ είναι η ψυχή της ταινίας. Η πρώτη δίνει μια εκπληκτική ερμηνεία, καταφέρνοντας να συνδυάσει κυνισμό, γοητεία και ανθρωπιά σε ένα ρόλο για τον οποίο δίκαια βραβεύτηκε στις Κάννες. Ο Λακόστ, ο οποίος επίσης έχει συνεργαστεί ξανά με τον Ονορέ στο «Sorry Angel», φέρνει τη δική του χαρισματική και κωμική ενέργεια, το οποίο σε συνδυασμό με την ερμηνεία της Μαστρογιάννι δημιουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα και ψυχαγωγική χημεία.
.
.
Στα αρνητικά (-) της ταινίας είναι η φλυαρία της… όπου η ατμόσφαιρα και η ερμηνεία των ηθοποιών δε καταφέρνουν να την σώσουν καθιστώντας την ως το μεγαλύτερο πρόβλημα. Συγκεκριμένα, στο πρώτο της μισό, η πλοκή κινείται δυναμικά και, παρά την ονειρική ατμόσφαιρα, λογικά. Ακόμη δεν γνωρίζεις αν όσα παρακολουθείς οφείλονται σε μαγικό ρεαλισμό (όπως για παράδειγμα στην «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς), ή στο υποσυνείδητο της πρωταγωνίστριας που τα φαντάζεται όλα, αλλά αυτό δεν προκαλεί προβλήματα. Οτιδήποτε συμβαίνει συνδέεται μέσα από τους φιλοσοφικούς διαλόγους των χαρακτήρων, που κυρίως αφορούν τον γάμο και τις σεξουαλικές σχέσεις. Μετά από ένα σημείο, όμως, η σύνδεση αυτή χάνεται και η αφήγηση καταπιάνεται με διάφορα άσχετα θέματα. Όταν προς το τέλος η ταινία επιστρέφει στο αρχικό της μοτίβο, αναγκαστικά αναρωτιέσαι τι στο καλό ήταν αυτό το περίεργο μισάωρο που διέκοψε την ροή της.
.
.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η ανομοιόμορφη αναπαράσταση του Ρίτσαρντ στις ηλικίες των 14, 20 και 40 ετών. Συγκεκριμένα, στις ηλικίες των 14 και 40, ο χαρακτήρας είναι πιο αμήχανος, εσωστρεφής και μαλθακός. Στην ηλικία των 20, όμως, παρουσιάζεται ως πιο χαρισματικός και με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αν και η αφήγηση προσπαθεί να το δικαιολογήσει μέσω σχολίων δύο άλλων χαρακτήρων, η δικαιολόγηση δεν είναι πειστική. Το ίδιο ισχύει και για την αναπαράσταση της Αϊρίν στις ηλικίες των 40 και 60 ετών, αν κι εδώ το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο, αφού η Αϊρίν στην ηλικία των 60 εμφανίζεται για λίγα μόλις λεπτά, και αφορά περισσότερο την επιλογή ηθοποιών, παρά το σενάριο.
Εν κατακλείδι (=), αν έχεις βαρεθεί τις ταινίες του Χόλυγουντ και θες κάτι πιο «ευρωπαϊκό», η ταινία είναι μάλλον μια καλή επιλογή. Παρά τις πολλές επιρροές της από την ιστορία του Γαλλικού κινηματογράφου, καταφέρνει να μείνει γνήσια σε ένα ποτάμι remake, sequel και έργων-προσαρμογών που πλήττουν τον σύγχρονο κινηματογράφο. Αυτό είναι και το πιο αξιόλογο κομμάτι της.
Βαθμολογία:
5,1 στα 10
Τρέιλερ:
.
Δείτε & αυτά:
–Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα, κλικ εδώ.
–Τι παίζουν οι κινηματογράφοι στη Θεσσαλονίκη, κλικ εδώ.
–Θέατρο: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Συναυλίες: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Σινεμά: Είδαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
–Βιβλίο: Διαβάσαμε & Σχολιάζουμε, κλικ εδώ.
.
–Κερδίστε προσκλήσεις – Βιβλία, κλικ εδώ.
..
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
