.
Το «Σαρμάκο-Μια ιστορία του Βορρά» είναι μια δραματική ταινία σκηνοθετημένη από τον Μάρκο Παπαδόπουλο, σε συνεργασία με φοιτητές/ριες του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ, στο οποίο σπούδασε και ο ίδιος κατά διαστήματα. Πρωταγωνιστούν οι Αλέξανδρος Νικολαϊδης, Χριστίνα Δαγκάκη, Δημήτρης Κρίκος και Νίκος Κορεξιανός.
Το στόρι…
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 1949: Ο Αντώνης είναι ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού «Μακεδονικόν», μαζί με τον φίλο του Στελλάκη, έναν επικίνδυνο άντρα, μπλεγμένο με τον υπόκοσμο. Με τον εμφύλιο στα τελειώματα η πόλη βρίσκεται σε σύγχυση, αλλά το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το μαγαζί του και οι πελάτες του ∙ μέχρι τη στιγμή διαβάζει ένα έκτακτο νέο στην εφημερίδα που κάνει την πιο βίαια ανάμνηση του να επιστρέψει.
Στα θετικά (+), ο Παπαδόπουλος κάνει πολύ καλή δουλειά στην προσπάθειά του να πιάσει την αισθητική της εποχής. Κατ’ αρχάς, η μουσική της ταινίας είναι αψεγάδιαστη. Όποτε υπάρχει σκηνή στην οποία οι ρεμπέτες παίζουν μουσική σε πηγαίνει πίσω στον χρόνο. Επίσης, είναι φανερό από το λεξιλόγιο των χαρακτήρων ότι έχει γίνει πολλή έρευνα προκειμένου να αναπαρασταθεί η εποχή με ακρίβεια. Ως αποτέλεσμα, απλά και μόνο βλέποντας την ταινία μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς την αγάπη που ο σκηνοθέτης τρέφει για την κουλτούρα της εποχής αυτής.
Ένα άλλο θετικό είναι η εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας του Νίκου Κολιούκου. Είτε πρόκειται για εσωτερικές σκηνές στο «Μακεδονικόν», είτε για τις αναπάντεχες σκηνές στην φύση, τα πλάνα είναι πανέμορφα. Εδώ βοηθάει και η εμπνευσμένη επιλογή του Παπαδόπουλου, που χρησιμοποιεί πολλά στιλιστικά στοιχεία των Γουέστερν και των Φιλμ Νουάρ του ‘40 και του ’50 για την ατμόσφαιρά της ταινίας.
Η υποκριτική των βασικών ηθοποιών είναι σε γενικό βαθμό καλή. Οι δευτερεύοντες ηθοποιοί, αν όχι πάντα στο ίδιο επίπεδο, έχουν κάποιες πολύ δυνατές ερμηνείες.
.
.
Ένα πρόβλημα (-) με τους ηθοποιούς είναι ότι πολλοί από αυτούς είναι πιο νέοι (ή ίσως νέοι με σύγχρονο τρόπο, αφού στο παρελθόν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων σκλήραιναν από μικρή ηλικία λόγω των συνθηκών) απ’ ότι θα ταίριαζε στον ρόλο και ότι σε κάποιες περιπτώσεις δίνεται η εντύπωση ότι υποκρίνονται άτομα μεγαλύτερη ηλικίας απ’ ότι είναι κάνοντας την φωνή τους πιο χοντρή ή τραχιά.
Το βασικό πρόβλημα της ταινίας, όμως, είναι δομικό. Τόσο η πρώτη σκηνή, όσο και οι τίτλοι αρχής (με πολύ όμορφο animationμε πυλό, γνωστό ως «Claymation») φτιάχνουν ατμόσφαιρα με πολύ έξυπνο και διασκεδαστικό τρόπο. Ύστερα, όμως, η ταινία συνεχίζει να προσπαθεί να σε βάλει στο κλίμα και, ταυτόχρονα, να συστήσει χαρακτήρες, κάποιοι από τους οποίους είναι κάπως ανούσιοι, και να κάνει προοικονομία για μελλοντικά γεγονότα.
Όλα αυτά διακόπτονται κάπως ξαφνικά για την εισαγωγή νέας υποπλοκής (που θα μπορούσε να χαρακτηριστική και η βασική, ίσως), που περιλαμβάνει και μια αναδρομή, η οποία διαρκεί περισσότερα από είκοσι λεπτά.Η υποπλοκή αυτή κρατάει περίπου μία ώρα και μετά τελειώνει. Έτσι, στο εικοσάλεπτο που απομένει, η αφήγηση γυρνάει στις υποπλοκές και τους χαρακτήρες που είχαν αναπτυχθεί στο πρώτο μισάωρο της ταινίας, χωρίς να πολυαναφερθούν μετά και μάλιστα η μία από αυτές τελειώνει πολύ βιαστικά.
Εν κατακλείδι (=), το «Σαρμάκο – Μια ιστορία του Βορρά» είναι μια αρκετά καλή προσπάθεια για πρώτη ταινία και μπορεί να συγκινήσει ανθρώπους που έχουν έντονα συναισθήματα για την κουλτούρα που αναπαριστάται, αλλά έχει κάποια σημαντικά προβλήματα που αφαιρούν πολύ από την εμπειρία.
Βαθμολογία:
4,1 στα 10
.
Δείτε και αυτό:
«Σαρμάκο-Μια ιστορία του Βορρά»: Ο σκηνοθέτης της ταινίας Μάρκος Παπαδόπουλος μιλά στην Κουλτουρόσουπα.
.
111111111111111111111111111111111111111
Φωτογραφικό υλικό
