Είδε ο Γιώργος Τοκμακίδης και σχολιάζει για τη Κουλτουρόσουπα
Τα Της Ταινίας:
Η ταινία για την οποία θα μιλήσουμε μας προϊδεάζει με τον τίτλο της για μία κατάσταση που θα πάει πολύ λάθος και θα φθάσει σε επίπεδα «ολικής ακύρωσης», όσο προχωράει η πλοκή της. Ο λόγος για την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Αλέξανδρου Τσιλιφώνη με τίτλο: «Café 404».
Η ιδέα της ταινίας βασίζεται σε μία συνηθισμένη κάποτε (τα παλιά καλά χρόνια) συνταγή των νέων δημιουργών να κάνουν την κινηματογραφική τους εμφάνιση με κρότο. Ο νεαρός καλλιτέχνης γνωρίζει ότι το είδος των ταινιών εγκλήματος δίνει μία άνεση και ένα εύρος «κινήσεων» που επιτρέπουν και στο τέλος συντελούν σε ένα ευφυές αποτέλεσμα.
Η μοναδική προϋπόθεση για να πετύχει ο συνδυασμός είναι η ακρίβεια στις δόσεις όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που τείνουν να συνεργάζονται μεταξύ τους με επάρκεια. Στην εν λόγω ταινία, η ισορροπία ανάμεσα στο δραματικό παρελθόν, το εγκληματικό παρόν, σε ένα πλαίσιο «μαύρης κωμωδίας» διατηρείται σχεδόν άψογα. Κάθε σκηνή έχει ως απώτερο σκοπό να εξυπηρετήσει τις προαναφερθείσες επιλογές και να βάζει τους ήρωες σε καταστάσεις, οι οποίες θα τους προκαλούν διαρκώς να ακολουθήσουν διαφορετική πορεία. Σε σημεία, η εκάστοτε πορεία οραματίζεται πριν περατωθεί, έτσι ώστε να αποτύχει πλήρως κατά την πραγματοποίηση της.
Η ιδέα, όπως είπαμε αποτελεί δοκιμασμένη πεπατημένη με μικρές αλλαγές, ανατροπές που έρχονται από εξωγενείς σε σχέση με το σενάριο παράγοντες. Το κύριο συστατικό στοιχείο σε αυτού του είδους τις ταινίες είναι οι χαρακτήρες τους. Η ιστορία και η πλοκή της, με τις κωμικοτραγικές της αυξομειώσεις δε θα μπορούσε να δουλέψει ποτέ δίχως αυτή τη δυναμική πρωταγωνιστική τετράδα. Ο Ντιμίτρι Γρυπάρης ως πρωταγωνιστής έχει ένα ικανοποιητικό ταξίδι χαρακτήρα με τις φάσεις από τις οποίες διέρχεται ο ήρωας του να τον αλλάζουν και να τον εξελίσσουν στο «αφεντικό» που θα έπρεπε να είναι ήδη από την αρχή της ταινίας.
Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, ένας κατεξοχήν κινηματογραφικός ηθοποιός, ερμηνεύει μία μορφή πατρικής φιγούρας για τον πρωταγωνιστή φέροντας όλα τα στοιχεία εκείνα ενός «μέντορα». Η Μάργκω Καραγιάννη είναι η αντίστοιχη «femmefatale», αλλά με μία ελληνική και ως εκ τούτου φρέσκια απεικόνιση και προσέγγιση. Ο Ζερόμ Καλούτα αποτελεί πάντοτε μία ευχάριστη προσθήκη με τον ρόλο του να ενισχύει τις κωμικές στιγμές. Άποψη μας, αλλά όλες οι ταινίες πρέπει να έχουν λίγο Καλούτα μέσα!Η Μαρία Ναυπλιώτου συμμετέχει σε ρόλο έκπληξη και είναι κάτι παραπάνω από απολαυστική, ενώ το σύνολο των ηθοποιών μιλάει στην αγγλική διεθνή γλώσσα.
Επίλογος Κατά Την Έξοδο:
Η ταινία καταφέρνει να μας επιστρέψει σε μία πιο απλή εποχή αναφορικά με το είδος που καλείται να εξυπηρετήσει. Τα μεγάλα νοήματα απομακρύνονται, οι πομπώδεις συμβολισμοί μετριάζονται και δίνεται βάση στον κεντρικό πυρήνα του είδους. Μία αδυναμία της ταινίας θα μπορούσε να είναι το σύνδρομο «κλιμάκωσης-αποκλιμάκωσης». Πράγματι, είθισται σε ταινίες εγκλήματος, η δράση να εντείνεται προοδευτικά μέχρι να φθάνει σε σημείο απροχώρητο, με τη λύση να δίνεται απροσδόκητα. Στη συγκεκριμένη ταινία διατηρήθηκε ένας πιο ρεαλιστικός τόνος και δε συνέβη αυτό. Ο επίλογος παραμένει «χαρακτηροκεντρικός» και είτε θα θεωρηθεί πρωτοτυπία, είτε παρέκκλιση της φόρμας.Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μία ηχηρή πρώτη απόπειρα από μέρους του σκηνοθέτη, με το βλέμμα μας καρφωμένο στις μελλοντικές του δουλειές.
Βαθμολογία: 6,6/10
«Café 404» (2024) εγχρ.
Διάρκεια: 1 ώρα και 33 λεπτά
Είδος: Εγκλήματος-Μαύρη Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Τσιλιφώνης
Πρωταγωνιστές: Ντιμίτρι Γρυπάρης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Μάργκω Καραγιάννη, ΖερόμΚαλούτα, Μαρία Ναυπλιώτου.
