Παρασκευή σήμερα και την ερχομενη βδομαδα ακριβώς,
ξεκιναει το φεστιβαλ κινηματογραφου θεσσαλονικης.
Καλως εχοντων των πραγματων,
τετοια ωρα θα βρίσκομαι σε καποια αιθουσα στο λιμανι και θα βλεπω «μερες ανεξαρτησιας»...
Πάντα τέτοιο καιρό με πιάνει το κατιτί τις μου.
Πολυ νωρίτερα θα έχω βγάλει την καρτουλα μουκαι θα έχω πρόσβαση παντού,
έτσι ώστε να ελίσσομαι σε ότι με ενδιαφέρει και με ψυχαγωγεί.
Παρακολουθώ χρόνια και ζαμάνια το φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Πιτσιρίκι ήμουν και μαζί του μεγάλωσα.
Τώρα που το σκέφτομαι κυριολεκτικά.
Από το 80΄ τόσο, αν θυμάμαι καλά..
Ανελλιπώς.
Τότε πρόβαλε όλες τις ελληνικές παραγωγές της χρόνιαs και μόνο αυτές στο Μακεδονικών Σπουδών.
Για να μην σας τα πρήζω με νοσταλγικά, που δεν μου αρέσουν και μένα,
να πω μόνο για να δείξω την λοξά μου για το φεστιβάλ είναι ότι ξυπνούσα από τις 5 το πρωί
για να στηθώ στην ουρά του ταμείου για ένα εισιτήριο, για τις 3 βραδινές προβολές. ..
Ήμουν και γω παιδί του εξώστη,
όχι του β΄ ,
αλλά του α εξώστη,
μιας και εκεί ήταν μια οργανωμένη κατάσταση που πολλές φορές
δεν συμφωνούσα με τις πράξεις και την ιδεολογία τους.
Από τον πρώτο εξώστη λοιπόν, είδαν και είδαν τα ματάκια μου.
Όλο το κουλτούρε σύστημα της εποχής με τα παρελκόμενα του, μικρα «διαμαντακια» πολλές μα παρά πολλές-πιστέψτε με- ποιοτικές πατάτες,
αλλά και μεγάλες συγκινήσεις αλλού τύπου.
Θριάμβους, αποθεώσεις και γιούχα μέχρι απίστευτες κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Μεγάλες φίρμες τις εποχής να κάθονται δίπλα μου στα γνωστά καφέ,
αλλά και ψιλόάσημα ταλέντα που σήμερα κάνουν μεγάλες καριέρες.
Όλα είχαν την φάση τους και την πλάκα τους.
Αυτά είχαμε, αυτά ξέραμε, αυτά νιώθαμε, αυτά μας δείχνανε,αυτά ζούσαμε
ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ.
Μέχρι που το περίφημο δίδυμο Δημοπουλος Ειπιδης ήρθαν και τα άλλαξαν ΟΛΑ.
ΜΑ εντελώς ΟΛΑ και πολύ καλά έκαναν.
Άλλαξαν οι εποχές, αλλάξαμε και 
εμείς.
εμείς.
Το κάνανε διεθνές.
Σαν Καννεs...σαν Μπερλιναλε...σαν Βενετια....
σαν... ο.κ. δεν τρελλαθηκα ακομα...αντεχω...
Και λοιπον, όπως φάνηκε στην πορεία, ο κόσμος το αγάπησε.
Αλώστε είναι ο μοναδικός θεσμός της Θεσσαλονίκης
που όσο πάει δένεται περισσότερο με τον κόσμο και την πόλη.
Εκείνη την χρόνια θυμάμαι,
προσπαθούσα από την μια να καταλάβω 
το τι γινότανε
το τι γινότανε και από την άλλη να βάλω σε τάξη τις προτιμήσεις μου μπας και μην χάσω κάτι καλό.
Τους χρωστάμε πολλά και δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Όπως και η σημερινή διοίκηση, τα πάει εξαιρετικά,
να το πω...εχω μια αδυναμια στην Δεσποινα...
έφερε έναν αέρα ανανέωσης που το χρειαζόταν το φεστιβάλ.
εν ολιγοιs.... Αυτά.
Όρεξη έχουμε, δύναμη χρειαζόμαστε, καλές ταινίες να δούμε, σε 
ωραία πάρτι να πάμε, νέες φάτσες να βλέπουμε, τον Τζον Μαλκοβιτς να συναντήσουμε, να φάμε να πιούμε, να ξεσαλωσουμε, να γουστάρουμε.
ωραία πάρτι να πάμε, νέες φάτσες να βλέπουμε, τον Τζον Μαλκοβιτς να συναντήσουμε, να φάμε να πιούμε, να ξεσαλωσουμε, να γουστάρουμε.
και τα λέμε από δω από το bloc. Όσο μπορώ καθημερινά με εικόνες και μπλα-μπλα.
ολο το προγραμμα του φεστιβαλ, θα το βρειτε παρακατω
αντε βουρ...............
