Τηλεοπτική χαρμολύπη. Άρθρο του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη.
Την εβδομάδα που μας πέρασε, παρά τις γύρω μας ασχήμιες, τηλεοπτικά ήμουν πολύ ευτυχής.
Διότι ξανάρχισαν στη RAI2 οι εκπομπές για τις οποίες σας έλεγα και φοβόμουν ότι τις είχε φάει η «μαρμάγκα (αλήθεια, τι είναι η μαρμάγκα; «δηλητηριώδης αράχνη» λέει το λεξικό Μπαμπινιώτη) ήτοι το μεσημεριανό αθλητικό (κι όχι μόνο) της Κυριακής «Quelli che aspettano» καθώς και το καθημερινό «μαγκαζίνο» «I fatti vostri» με όλο του το συμπαθές επιτελείο.
Ωστόσο, την «οικονομία» και τις «περικοπές» για τα οποία φοβόμουν, τα είδα. Στο αθλητικό. Με τον τρόπο, όμως, που τα κάνουν οι μπαγάσηδες οι Ιταλοί οι οποίοι έχουν την αισθητική ως επιπλέον «ρέζους» στην κάθε ομάδα αίματος: Έκοψαν τις ζωντανές αποστολές σε όλα τα γήπεδα της Ιταλίας και τι έκαναν; Καταπληκτικά γραφήματα, παλιού ραδιοφώνου, που κάνει νοσταλγική αναμετάδοση από τα ματς της Κυριακής, όταν μια φάση κλιμακώνεται. Στήνονται όλοι να ακούσουν ραδιόφωνο και καλά και κατόπιν συνεχίζεται το πανηγύρι εντός πλατό.
Τις υποψίες μου τις έβαλε το γεγονός ότι στο ρωμαϊκό ντέρμπι Roma – Lazio, που νικήσαμε 2-0 (με τη Roma ο υποφαινόμενος), είχαν στήσει τραπεζάκι κάπου έξω από το Stadio Olimpico με κεντρικό παρουσιαστή και τέσσερις επώνυμους καλεσμένους, δύο από την κάθε ομάδα και το κανάλι συνδεόταν με αυτούς όταν υπήρχε γκολ, πέναλτι ή κάποια φάση επικινδυνότητας… Γιατί, όμως, να μη δείχνει και το γκολ;
Εδώ, πάλι, στα δικά μας πέρα από τη βαρυθυμία με τα γεγονότα της δολοφονίας του μουσικού Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του οπλισμένου φασίστα Ρουπακιά είχαμε και τα νέα προγράμματα. Θες η κακή διάθεση, θες όλοι αυτοί που ξέραμε και ξανάβγαιναν στο γυαλί, μου θύμιζαν το παλιό διαφημιστικό αστείο του Χάρι Κλυνν «πάλι φουντούνια θάπαιρνα». ‘Η… «Ζώνη Λυκόφωτος»
Διότι: Κάνω ζάπινγκ στο Star, βλέπω τη Μάρα Ζαχαρέα χτενισμένη αλά Λαμπίρη, γυρίζω στο ΣΚΑΙ πέφτω στην αληθινή Λαμπίρη, γυρίζω από δω κι από κει και το βράδι παρακολουθώ σε συνέχειες από το ΣΚΑΙ κυρίως αλλά κι από τον ΑΝΤ1 τελευταίως τα «άπαντα» της δράσης της «Χρυσής Αυγής»… Κάθε μέρα, κάθε μέρα. Σε σημείο που αρχίζω να αισθάνομαι σαν τον Μάλκολμ Μακ Ντόουελ στο «Κουρδιστό πορτοκάλι» , σαν να με έχουν καθηλώσει κι εγώ πρέπει να βλέπω όλες τις εν Ελλάδι φασιστικές επιθέσεις. Αρχίζω κι αισθάνομαι σαν κι εκείνον. Μου βγαίνει υπαρξιακό. Αναρωτιέμαι τι αμαρτίες έκανα όπως εκείνος ο ψυχοπαθής – φονιάς-θύμα και με τιμωρούν δι αυτού του τρόπου. Ώσπου συνειδητοποιώ πως σε κάτι διαφέρω από εκείνον: Εγώ έχω τηλεκοντρόλ. Κάνω αμέσως ζάπινγκ και τα κακά πνεύματα εξαφανίζονται δια μαγείας.
Και μια ματιά στο πρόγραμμα της εβδομάδας όπου οι «προβεβλημένες» ταινίες είναι αδιάφορες όσο κι οι κινηματογραφικές που βγήκαν στις αίθουσες την ίδια εβδομάδα.
Στο ελληνικό καθημερινό πρόγραμμα της ΔΤ, μου έχει μόνο κωμωδίες. Β’ διαλογής. Και στην κωμωδία είμαι δύσκολος. Στο δράμα, αντίθετα είμαι ολιγαρκής. Από δράμα, μου έχει την Πέμπτη το «Αγάπησα ένα αλήτη», ένα της «Κλακ Φιλμ» που αντί να το κάνουν με τον Ξανθόπουλο, το έκαναν με τον Αλεξανδράκη, ο οποίος εκείνη την περίοδο, την πρώτη φάση της Χούντας, περνούσε μεγάλη οικονομική στενότητα, οι προτάσεις στο σινεμά είχαν περιοριστεί , παρόλο ότι στο θέατρο έπαιζε χειμώνα καλοκαίρι…
Από το πρόγραμμα των κωμωδιών μόνο στη σημερινή Κυριακή αξίζει το «Έξω φτώχεια και καλή καρδιά» με τον Βέγγο και τον Γιώργο Οικονομίδη που είναι κι ένα επιπλέον ντοκουμέντο για τη ραδιοφωνία της εποχής και το πώς γίνονταν τα θρυλικά «νέα ταλέντα» του Γιώργου Οικονομίδη. Τραγουδά κι η πανέμορφη Μάριον Σίβα, μεγάλη αγάπη τότε του κονφερασιέ, ενώ σε μια σκηνή που εμφανίζονται δύο κοριτσάκια να τραγουδήσουν και λέγονται «Πόπη και Λουκία», η «Πόπη» είναι η κατοπινή Πόπη Αστεριάδη με την αγγελική φωνή
Την δε Τετάρτη παίζεται μία από τις χειρότερες ελληνικές κωμωδίες που έχω δει, «Ο κούκλος» με το Νίκο Ρίζο, που είχε έρθει τελευταία στον εισπρακτικό πίνακα της χρονιάς της κι έχει μία σκηνή που λέει κάποιος «πεθύμησα ελληνικό γλέντι» και πάνε σε μπουάτ στην Πλάκα όπου ο Πουλόπουλος τραγουδά την ήρεμη μπαλάντα «Θάθελα νάχα»
Το βράδι βέβαια έχει τον Ολυμπιακό με την Αντερλεχτ κι ελπίζω το αποτέλεσμα να μη με κάνει να μου φανεί ο «κούκλος» σαν…. « Τούτσι» μπροστά του..
Φωτογραφικό υλικό
