The Young Pope: Όταν ο Sorrentino έχει κέφια Mustsee vol. 3 Από την Δανάη Οικονόμου.
Τι δουλειά έχει ένας νέος Αμερικανός που λατρεύει το κάπνισμα και πίνει Cherry Coke Zero για πρωινό (εμείς γιατί δεν έχουμε τέτοια;) στο Βατικανό παριστάνοντας τον Πάπα που όλοι λατρεύουν να μισούν;
Ο βραβευμένος με όσκαρ ιταλός σκηνοθέτης Paolo Sorrentino ( δείτε “Η Τέλεια Ομορφιά” και “Η Νιότη”) με μαγνητίζει από την πρώτη κιόλας σκηνή και δεν μου αφήνει περιθώρια να πιστέψω πως το The Young Pope είναι μια σειρά ... της σειράς.
Ένα μωράκι μπουσουλάει επάνω σε μια πυραμίδα από ... μωρά (!) μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και αμέσως μετά εμφανίζεται ο Jude Law ως ο νέος Πάπας ονόματι Πίος ο 13ος που ετοιμάζεται να κάνει την πρώτη δημόσια εμφάνισή του.
Βγαίνει στο μπαλκόνι, το πλήθος παραληρεί, φλας παντού. Ξαφνικά ανοίγει τα χέρια (θυμηθείτε Ανδρέα Παπανδρέου σε προεκλογική ομιλία) και λέει : «Τι έχουμε ξεχάσει; Έχουμε ξεχάσει πώς να παίζουμε. Πώς να αυνανιζόμαστε. Πώς να χρησιμοποιούμε αντισυλληπτικά. Πώς να κάνουμε αποβολές ... πώς να γιορτάζουμε ομοφυλόφιλους γάμους. Να επιτρέπουμε στους ιερείς να αγαπούν ο ένας τον άλλον, ακόμα και να παντρευτούν ... Έχουμε ξεχάσει να αποφασίζουμε να πεθάνουμε εάν απεχθανόμαστε τη ζωή. Έχουμε ξεχάσει πώς να παίζουμε. Έχουμε ξεχάσει την ευτυχία. "
Και ενώ σκέφτομαι “Τι φάση;;;” Τρεις κόκκινοι καρδινάλιοι λιποθυμούν... πλοφ! Πέφτουν προς τα πίσω σαν καρτούν απλά για να καταλάβω δευτερόλεπτα αργότερα ότι η σκηνή είναι μέρος ονείρου και όχι πραγματικότητα. Μαγευτικός Sorrentino εκπληκτικός Jude Law!
Ο Law παίζει τον Lenny Belardo, έναν συντηρητικό Αμερικανό καρδινάλιο που γίνεται ο πρώτος Αμερικανός Πάπας στην ιστορία. Η νίκη του Lenny ήταν το αποτέλεσμα μιας μπερδεμένης μακιαβελικής ίντριγκας με τον σύμβουλο - μέντορά του, καρδινάλιο Michael Spencer (ερμηνεύει μονοαδικά ο ο James Cromwell) ο οποίος προοριζόταν για να γίνει ο ίδιος Πάπας.
Στο Βατικανό επικρατεί πανδαιμόνιο. Ο νέος (και ωραίος) Πάπας ήρθε για να φέρει τα πάνω κάτω και σίγουρα για να μείνει και μάλιστα για καιρό. Αλλάζει θέση στις ιεραρχίες προκαλώντας απανωτά εγκεφαλικά στις τάξεις των καρδιναλίων, καπνίζει παντού, βάζει σπιούνους, αλλά το πιο σημαντικό απ΄ όλα είναι ότι ο νεαρός Πάπας δίνει μια στενή γραμματειακή θέση, παγιωμένα ανδρική, στην ηλικιωμένη καλόγρια που τον πήρε και τον φρόντιζε όταν ήταν ορφανό παιδάκι. Αυτή είναι η Αδελφή Μαίρη - και βλέποντας τη Diane Keaton στο ρόλο της μαμάς – μοναχής που συμβουλεύει και μηχανορραφεί μπροστά στα έκπληκτα βλέμματα των καρδιναλίων, είμαι σίγουρη πως ο Sorrentino κάνει επίδειξη! Και καλά κάνει γιατί μπορεί!
Όλα έχουν την υπογραφή του Sorrentino: εξαιρετικά σύνθετες, στυλιζαρισμένες σιωπηλές ομαδικές σκηνές και φωτογραφία σαν πίνακας της αναγέννησης, ονειρική ηλεκτρονική μουσική, μια ζοφερή διάθεση κάπου ανάμεσα στο θαύμα και την αγωνία. Όπως και στην Μεγάλη Ομορφιά, υπάρχει μεγάλη ευλάβεια για τη Ρώμη και τα παπικά μυστήρια, ενώ είναι ιδιοφυής σύλληψη εναλλαγής της γλώσσας. Ένας Αμερικανός Πάπας στον οποίο όλοι οι Ιταλοί πρέπει να απευθύνονται στα Αγγλικά!
Μετά το τέλος της πρώτης σεζόν και εν αναμονή της δεύτερης, με σιγουριά σας λέω ότι πρόκειται για μια διασκεδαστικά σκοτεινή και .... άτακτη σειρά που αξίζει να δείτε!
Μέχρι την επόμενη φορά, σας αφήνω με το τραγούδι τίτλων της σειράς, διασκευή του “All Along the Watchtower” του αγαπημένου Bob Dylan από έναν ράπερ ονόματι Devlin (σαφώς προτιμώ το original ή του μακαρίτη του Hendrix τελοσπάντων, αλλά να μη με λέτε και οπισθοδρομική!). Φιλιά!
