Γράφει ο Ματθαίος Οικονόμου.
Όταν η έμπνευση των σεναριογράφων για πρωτότυπες ιστορίες στερεύει, η λογοτεχνία αποδεικνύεται ένα ασφαλές καταφύγιο άντλησης ιδεών. Όλα τα μεγάλα αμερικανικά δίκτυα επενδύουν πλέον εκατομμύρια δολάρια στη μεταφορά επιτυχημένων μυθιστορημάτων στη μικρή οθόνη, κατακτώντας κοινό και κριτικούς. Το “The Haunting of Hill House” συνιστά μια τέτοια αντιπροσωπευτική περίπτωση που κατάφερε εδώ και ένα μήνα να δημιουργήσει ένα μεγάλο και θετικά φορτισμένο buzz στα social media, με αποτέλεσμα να κερδίζει συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις του κοινού.
Λίγα λόγια για τη σειρά
Βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Σίρλεϊ Τζάκσον που κυκλοφόρησε το 1959 ενώ υπεύθυνος για την τηλεοπτική μεταφορά είναι ο Μάικ Φλάναγκαν, δημιουργός των θρίλερ τρόμου “Oculus” (2013) και “Ouija: Origin of Evil” (2016). Αποτελείται από 10 επεισόδια τα οποία είναι διαθέσιμα στην πλατφόρμα του Netflix από τις 12 Οκτωβρίου. Πρωταγωνιστούν οι Μίσιελ Χούισμαν (Game of Thrones, The Age of Adaline), Ελίζαμπεθ Ρίζερ (The Twilight Saga, Grey’s Anatomy), Κέιτ Σίγκελ (Oculus, Ouija: Origin of Evil), Κάρλα Γκουτζίνο (Spy Kids Trilogy, Watchmen, Sucker Punch, San Andreas), Τίμοθι Χάτον (νεαρότερος κάτοχος Όσκαρ δεύτερου ρόλου με το οποίο τιμήθηκε στα 20 του για την ταινία Ordinary People του 1980) κ.α. Η υπόθεση επικεντρώνεται στην πολύτεκνη οικογένεια Κρέιν και τις τραυματικές τους εμπειρίες μετά την μετακόμισή τους στο Hill House εν έτει 1992 που κατέληξε στο θάνατο της συζύγου και μητέρας. Το στόρι ξεδιπλώνεται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους με συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στο σήμερα και το χθες και την προβλεπόμενη σταδιακή αποκάλυψη των όσων διαδραματίστηκαν 25 χρόνια πριν.
.
Υπέρ
Η ιστορία ενός στοιχειωμένου σπιτιού φαντάζει πλέον κλασσική και πολυχρησιμοποιημένη οπότε επαφίεται στον εκάστοτε δημιουργό (συγγραφέα, σεναριογράφο, σκηνοθέτη) να προσδώσει μια ενδιαφέρουσα πτυχή σε αυτή προσφέροντας τελικά κάτι το διαφορετικό. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται στην προκειμένη περίπτωση αφού δεν παρακολουθούμε μια τυποποιημένη παρουσίαση μιας ιστορίας τρόμου σε επίπεδο απλών γεγονότων αλλά τη βίωση μιας τραγωδίας μέσα από έξι διαφορετικούς χαρακτήρες. Κάθε επεισόδιο στο πρώτο μισό της σειράς επικεντρώνεται σε διαφορετικό απόγονο της οικογένειας Κρέιν παρουσιάζοντας επίγειους και μεταφυσικούς προβληματισμούς, αδυναμίες, πάθη, ερωτηματικά μα πάνω από όλα την αγάπη που έχουν μεταξύ τους, μια αγάπη που υπερβαίνει τελικά κάθε εμπόδιο. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια σειρά τρόμου αλλά με ένα οικογενειακό δράμα που πραγματεύεται την απώλεια, την οδύνη που τη συνοδεύει και τους τρόπους με τους οποίους διαφορετικοί άνθρωποι βιώνουν μια τέτοια κατάσταση. Παράλληλα, όμως, έχουμε να κάνουμε και με ένα δράμα που εξελίσσεται κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου το οποίο περιλαμβάνει πνεύματα, τρομακτικές οντότητες και ένα σπίτι που ψάχνει διακαώς το επόμενο θύμα του.
Όλοι οι πρωταγωνιστές της σειράς -ενήλικες και παιδιά- παραδίδουν εξαιρετικές ερμηνείες αφού καταφέρνουν να βρουν την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και τον τρόμο χωρίς να καταφεύγουν στους εύκολους μελοδραματισμούς. Επίσης, ως τηλεθεατές έχουμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε κάποια υπέροχα πλάνα καθώς η κάμερα ακολουθεί για παράδειγμα τον πατέρα ενώ κυκλοφορεί στους σκοτεινούς διαδρόμους του “Hill House”, χωρίς την παραμικρή εναλλαγή στη γωνία λήψης από κάποια άλλη τοποθετημένη στο χώρο κάμερα, με αποτέλεσμα να αποκομίζεις ως τηλεθεατής την αίσθηση πως βρίσκεσαι πράγματι εκεί ακολουθώντας τον ήρωα, συμμετέχοντας στην αγωνιώδη αναζήτησή του (6ο επεισόδιο). Όσον αφορά την πλοκή και την κατάληξή της, η ισορροπία αποτελεί και πάλι τη λέξη-κλειδί δεδομένου ότι αποφεύγεται τόσο η απόλυτη κάθαρση όσο και η απόλυτη τραγωδία.
.
Κατά
Ένα από τα ελάχιστα μειονεκτήματα που μπορεί κανείς να εντοπίσει στη συγκεκριμένη τηλεοπτική παραγωγή είναι η αίσθηση της αργής εξέλιξης της ιστορίας κυρίως στο πρώτο μισό. Αν και μιλάμε για 10 μόνο επεισόδια, σε κάποια από αυτά δημιουργείται η εντύπωση πως δεν διαδραματίστηκε κάτι σημαντικό ή ότι δεν έλαβε χώρα κάποια ουσιαστική αποκάλυψη σε σχέση με τα ερωτηματικά που προκύπτουν εξαρχής (π.χ. 2ο επεισόδιο). Όχι πως συμβαίνει σε βαθμό που θα σε αποθαρρύνει να συνεχίσεις να τη βλέπεις.
Το μεγαλύτερο φάουλ στην περίπτωση του “The Haunting of Hill House” δεν σχετίζεται με το δημιουργικό του κομμάτι αλλά με το επικοινωνιακό. Ειδικότερα, προωθείται ως σειρά τρόμου (horror series) παραπληροφορώντας το κοινό και προετοιμάζοντας το ενδεχομένως για κάτι διαφορετικό. Το δράμα κυριαρχεί, το μυστήριο είναι έντονο και ο τρόμος κάνει την παρουσία του σχεδόν σε κάθε επεισόδιο μεν αλλά με το σταγονόμετρο. Δεν είναι τυχαίο πως συχνά σε κριτικές συγκρίνεται με μια καθαρόαιμη δραματική σειρά όπως είναι το “This is us” (αν και θεωρώ άστοχη τη συγκεκριμένη σύγκριση).
/
Εν κατακλείδι,
Δες το. Στη χειρότερη περίπτωση θα το βρεις απλώς καλό. Στην καλύτερη, θα το χαρακτηρίσεις αριστούργημα, θα το σχολιάσεις εγκωμιαστικά στον κοινωνικό περίγυρο (ψηφιακό και μη), ίσως να αναζητήσεις και το βιβλίο (η ιστορία του οποίου να σημειώσουμε πως διαφέρει αρκετά σε σχέση με την υπό ανάλυση τηλεοπτική προσαρμογή). Ήδη γίνεται συζήτηση για ενδεχόμενη συνέχεια της σειράς χωρίς, ωστόσο, να έχει δοθεί μέχρι στιγμής το πράσινο φως από το Netflix. Σε σχετική ερώτηση, ο Φλάναγκαν δήλωσε στο EW.com: “Η ιστορία της οικογένειας Κρέιν έχει ειπωθεί. Ολοκληρώθηκε. Θεωρώ πως υπάρχουν άλλες κατευθύνσεις προς τις οποίες μπορούμε να κινηθούμε, με το σπίτι ή με κάτι εντελώς διαφορετικό. Μου αρέσει επίσης η ιδέα μιας ανθολογίας”. Νομίζω πως μας οφείλουν μια εξήγηση για το τι ήταν αυτό που στοίχειωσε εξαρχής το Hill House.
.
Εσείς τι λέτε;
Φωτογραφικό υλικό
