Από την Ιωάννα Δούνδη.
Για να καταλήξουμε σε λογική απάντηση, πρέπει να τα πάρουμε με την σειρά.
Οι Άγριες μέλισσες είναι χωρίς αμφιβολία η τηλεοπτική επιτυχία της σεζόν στο κομμάτι της μυθοπλασίας.
Ξεκίνησε με προσμονή του κοινού από τα διαφημιστικά ακόμη, η οποία αποτυπώθηκε και στην συνέχεια, από την αρχή προβολής της καθημερινής σειράς, στα νούμερα τηλεθέασης. Το σερί υψηλής τηλεθέασης κράτησε, και για τα ελληνικά δεδομένα κρατάει ακόμη.
Τις τελευταίες εβδομάδες η σειρά έχει πέσει λίγο, με μερίδα του κοινού της να έχει μεταφερθεί, και μαζί με άλλους τηλεθεατές, να δίνουν την πρωτιά (στις ίδιες ώρες προβολής) στο απέναντι προϊόν, το ριάλιτι μαγειρικής, Master Chef.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι η σειρά ήταν υπερεκτιμημένη εξαρχής και απλά πέτυχε λόγω συγκυριών, και χαμηλού μέχρι τότε ανταγωνισμού; Ή ότι στην πίεση ενός καθημερινού προγράμματος έχει θυσιαστεί μέρος της ποιότητας;
Ας τα δούμε ένα ένα.
Οι «Άγριες Μέλισσες» ήταν μια σειρά καταδικασμένη να πετύχει. Μέσα σε ένα κλίμα τηλεοπτικής ανομβρίας, μια σειρά πιο προσεγμένη από τον μέσο όρο και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν μπορούσε να αποτύχει.
Δύο κατ’ εμέ ήταν τα δυνατά της στοιχεία.
Το φρέσκο καστ, αποτελούμενο στην πλειοψηφία του από ηθοποιούς που ο μέσος θεατής δεν γνώριζε, και κατά κοινή παραδοχή, είναι αρκετά ταλαντούχοι, ήταν το πρώτο δυνατό σημείο. Έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε μονίμως την ίδια δεκάδα ανθρώπων σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Δεν είναι δυνατόν να ταυτιστεί ο θεατής με έναν ηθοποιό που τον έναν μήνα τον βλέπει να κάνει τον μανάβη, την άλλη τον βαρκάρη, την άλλη τον οδηγό, κλπ κλπ.
Το ότι πρόκειται για μια σειρά εποχής, το σημείο δηλαδή του «διαφορετικού στο μάτι», ήταν και το δεύτερο αβαντάζ της σειράς. Προφανώς και ένα ταξίδι στον χρόνο, είναι πολύ ελκυστικό ως ιδέα για έναν θεατή.
Το πρώτο κομμάτι θεωρώ ότι έχασε την αίγλη του, από την υπερέκθεση των πρωταγωνιστών. Ο θεατής από εκεί που τους πρωτοείδε στην σειρά, και είχε το ραντεβού του να τους βλέπει το βράδυ στην προβολή της, ξαφνικά, έφτασε να μην τους βλέπει μόνο όταν κοιμάται.
Αναπαραγωγή σκηνών από την σειρά ολημερίς, καλεσμένοι σε όποια εκπομπή υπάρχει, πρωινή ή βραδυνή, στα εορταστικά εκπομπών, σε φιλανθρωπικά, φωτογραφήσεις σε περιοδικά, και διαφημίσεις. Όπου και να κοιτάξεις, τα ίδια πρόσωπα.
Από την μία ήταν καιρός ως προσωπικότητες να αναγνωριστούν και να δρέψουν τις δάφνες των προηγούμενων κόπων τους, το αναγνωρίζω και καταλαβαίνω γιατί δεν λένε πολλά όχι, όμως αυτό αυτόματα, έχει το κόστος του στην τηλεθέαση της δουλειάς τους.
.
.
Κάτι ακόμη που συνέβαλε στην επιτυχία της σειράς, ήταν το viral του θέματος. Σε καιρό σόσιαλ μίντια, τα νέα όχι μόνο μαθαίνονται γρήγορα, αλλά παίρνουν και μεγαλύτερη διάσταση. Μια ερωτική σκηνή που την είδαν 100.000 άνθρωποι στην τηλεόρασή τους, μπορεί να γίνει meme και να την δουν 5.000.000 στις ενημερώσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν όλοι συζητούν κάτι, ακόμη και από περιέργεια, θες να γίνεις μέρος αυτού. Να το δεις κι εσύ για να έχεις άποψη.
Και φτάνουμε στο κομμάτι που υστερούσε εξ αρχής, αλλά χάριν όσων προείπαμε, ίσως του συγχωρούνταν από το κοινό, ή απλά… δεν το αναγνώριζε, γιατί έχει εξοικειωθεί στο είδος της σαπουνόπερας.
Το σενάριο. Βλέπουμε ένα χωριό με μυστικά, όπου όλοι βγαίνουν συγγενείς με όλους, αδυνατούν να δουν τα προφανή, αλλά πάντα κρυφακούν, γιατί χωρίς αυτό, δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί η σειρά. Πραγματικά, πόσο δυνατή μπορεί να είναι μια ιστορία, μη ρεαλιστική και βασισμένη στο κουτσομπολιό;
Οι δε διάλογοι ερασιτεχνικοί και μη ρεαλιστικοί, πολλές φορές δεν κολλάνε καν με την προσωπικότητα που είχε εξαρχής δημιουργηθεί για τον χαρακτήρα ο οποίος φέρεται να κάνει πράγματα που δεν δικαιολογούνται από καμία λογική.
Δεν ξέρω αν φταίνε οι σεναριογράφοι ή η πίεση να βγει αυτή η δουλειά που απαιτείται για μία καθημερινή σειρά, η οποία σίγουρα είναι μεγάλη, αλλά σίγουρα ως έχει δεν μπορεί να ξεγελάσει έναν θεατή με αισθητικό κριτήριο.
Και πάμε σε ένα άλλο μεγάλο μείον της σειράς.
Τα spoilers. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι τα γυρίσματα είναι πολύ μπροστά, γιατί πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες της. Όμως δεν καταλαβαίνω πως έχει δοθεί αυτό το ελεύθερο στους πρωταγωνιστές να αποκαλύπτουν τόσο πολλά κομμάτια της συνέχειας, και στους δημοσιογράφους που γράφουν άρθρα για το θέμα τόση πολλή πληροφόρηση για αρκετό καιρό της πλοκής παρακάτω από αυτό που προβάλλεται.
Δεν είναι δυνατόν να ξέρει ο θεατής όλη την ιστορία που θα ακολουθήσει, και που ίσως είχε το στοιχείο του αιφνιδιασμού και της έκπληξης, όταν δεν μιλάμε για μια σειρά βασισμένη σε βιβλίο, οπότε θα ήταν και το αναμενόμενο.
.
.
Και θα κλείσω με ένα τεράστιο λάθος και πιθανό παροντικό και μελλοντικό μέγα φταίχτη για την πτώση του ενδιαφέροντος και της ποιότητας του προϊόντος, την, όπως ακούγεται, απόφαση για συνέχεια της σειράς κι άλλη σεζόν.
Αφενός ο θεατής κουράζεται και δεν κορυφώνεται το ενδιαφέρον του, αφετέρου η ιστορία πρέπει να τραβηχτεί για να μπορέσει να συνεχιστεί περισσότερο με αποτέλεσμα όχι μόνο να πέφτει σε κενά, αλλά και να προστίθενται κομμάτια στην με μηδενικό ενδιαφέρον, απλά για να… φτουρίσει.
Δεν ξέρω κατά πόσο με δραστικές αλλαγές μπορεί να σωθεί το επίπεδο της σειράς, πάντως είναι κρίμα να ¨προδώσει¨ το κοινό που την επιλέγει και την στηρίζει σε πείσμα όλων των παραπάνω.
Φωτογραφικό υλικό
