Από την Π. Στασινοπούλου
.
Αυτό το πράγμα δεν το καταλαβαίνω, σε οποιονδήποτε τομέα… να επιλέγει κάποιος την υποτιμητική φθορά, αντί της αξιοπρεπούς διακοπής, είτε πρόκειται για σχέση, για καριέρα, για συνεργασία ή καλή (;) ώρα για σήριαλ… που σημαίνει δύο πράγματα: είτε ότι δεν αντιλήφθηκε τον ερχομό της φθοράς λόγω έλλειψης αυτοκριτικής ή παραπλανητικών «μηνυμάτων», είτε ότι μια χαρά το αντιλήφθηκε, αλλά δεν τον απασχολεί και προτιμά το σύρσιμο ως αργό τέλος, μήπως «κάτι» κερδίσει στο παρά ένα… Ξεχνώντας το σοφό ότι «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», ότι η υστεροφημία είναι μεγάλη υπόθεση, ότι η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει… παρά ταύτα, επιμένει να τον θυμούνται στην κατάπτωσή του και όχι στη δόξα του! Επιλογές με το αντίστοιχο τίμημα βεβαίως… γιατί η διακοπή στο κατάλληλο οριακό σημείο, ναι μεν έχει αξιοπρέπεια, αλλά πονάει… η φθορά πάλι είναι μεν ανώδυνη εκ πρώτης όψεως, αλλά στοιχίζει ηθικά… διαλέγεις και παίρνεις!
Και οι συντελεστές του σήριαλ «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», που στα πρώτα χρόνια προβολής σημείωσε μεγάλη επιτυχία και αγαπήθηκε ιδιαίτερα, διάλεξαν τη φθορά… Δεν γνωρίζω αν και πόση πτώση έχουν τα αρχικά υψηλά νούμερα τηλεθέασης, ωστόσο, ακόμα κι αν είναι σχετικά «καλά», οι πάντες διαπιστώνουμε ότι πλέον η σειρά δεν τραβάει, σέρνεται και είναι λυπηρό να γίνεσαι μάρτυρας της αποδόμησης αυτού που κάποτε αγάπησες και θαύμασες… θα ήθελες να το κρατήσεις στη μνήμη σου ακμαίο, ζωντανό, σπινθηροβόλο όπως σου συστήθηκε κι εσύ του χάρισες την απόλυτη αποδοχή σου, εκτιμώντας τους απολαυστικούς, αυθεντικούς χαρακτήρες, τις αληθοφανείς κωμικές καταστάσεις, το λαμπερό, ευρηματικό χιούμορ, τις εξαιρετικές ερμηνείες…
Όταν για πρώτη φορά τον Οκτώβρη του 2013, εν μέσω κρίσης και θλιβερής τηλεοπτικής μιζέριας, έκανε την εμφάνισή του στους δέκτες το καινούργιο σήριαλ, φάνταζε πραγματική, παρήγορη όαση στη ξεραίλα του τοπίου. Βασισμένο σε ισπανική σειρά με τίτλο «Σκηνές γάμου» και χωρίς να διαθέτει τίποτα πρωτότυπο ή καμιά «θεαματική» πλοκή σε επίπεδο μυθοπλασίας, κατάφερε με την αμεσότητα, την αυθεντικότητα, την αλήθεια, το έξυπνο χιούμορ χαρακτήρων και καταστάσεων, να προσφέρει μια απολαυστική κωμική σειρά, αποτυπώνοντας με ακρίβεια απολύτως αναγνωρίσιμα πρότυπα του «μέσου Έλληνα», που ουδέποτε ξέπεσαν στην καρικατούρα- κατά την εύκολη συνταγή για παραγωγή φτηνού γέλιου… ο τηλεθεατής μπορούσε άμεσα να ταυτιστεί με κάποιον από τους έξη αρχικούς ήρωες, ανάλογα με την ηλικία του, καθώς αυτό που επιπλέον ξεχώρισε στο σήριαλ ήταν η έξυπνη δομή του: αυτοτελή επεισόδια με τρία ζευγάρια αυτόνομα που δεν συνδέονται μεταξύ τους, χωρισμένα σε νεανική, μέση και ώριμη ηλικία, καλύπτοντας μια γκάμα από 25άρηδες μέχρι 65άρηδες…
Το αρχικό καστ των πρωταγωνιστών με τους Αντώνη Αντωνίου- Ελένη Κοκκίδου (ώριμο ζευγάρι), Βλαδίμηρο Κυριακίδη- Δάφνη Λαμπρόγιαννη (μέσης ηλικίας) και Πάνο Βλάχο- Ιωάννα Τριανταφυλίδου (νεαρό), αγαπήθηκαν αυθόρμητα από κοινό φανατικό, που απολάμβανε τόσο τις εξαιρετικές ερμηνείες όλων, όσο και τα εύστοχα σενάρια με ρεαλιστικές και γνήσια κωμικές συνθήκες της καθημερινότητας, που βιώνει η πλειοψηφία αντίστοιχων ηλικιακά ζευγαριών… κι αυτό γιατί οι σοφά δομημένοι και άριστα μελετημένοι χαρακτήρες ανταποκρίνονταν με συνέπεια και απόλυτη αληθοφάνεια στις «προδιαγραφές» τους, οδηγώντας πολλούς να ταυτιστούν με τον Μηνά και τη Βούλα ή τον Ηλία και τη Μαρίνα ή τον Χάρη και τη Βάσω… η ελληνική πραγματικότητα κι όσα απρόοπτα καλούνταν να αντιμετωπίσουν οι ήρωες ήταν ίδια ή «κοντινά» με τα βιώματα του θεατή, προκαλώντας γέλιο κυρίως μέσω του οικείου ρεαλισμού και όχι του σουρεαλισμού των τραβηγμένων ή υπερβατικών καταστάσεων…
Αυτά τα ωραία κι απολαυστικά που ανταμείφθηκαν με υψηλή τηλεθέαση, τα δύο πρώτα χρόνια… από τα μέσα του τρίτου κύκλου που αποχώρησε το νεανικό ζευγάρι των Βλάχου- Τριανταφυλλίδου, άρχισε να διαφαίνεται η «κόπωση» της σειράς, που ουδόλως κατάφερε να αμβλύνει η αντικατάσταση με Γιάννη Τσιμιτσέλη- Δανάη Επιθυμιάδη, ως ένα αδιάφορο νεαρό ζευγάρι με χαρακτήρες που σεναριακά έπασχαν στη δομή τους… έκτοτε, σε μια προσπάθεια ανανέωσης- ανάκαμψης και κρατώντας ως «σταθερές αξίες» τα δύο πρώτα ζευγάρια, ακολούθησαν απανωτές αντικαταστάσεις ή προσθήκες καινούργιων σε κάθε κύκλο, όπως Νάντια Κοντογιώργη- Γιώργος Χρυσοστόμου (από τα πλέον αδιάφορα), Φωτεινή Αθερίδη- Κωνσταντίνος Πλεμμένος ( από τα πλέον αδύναμα), αναμασώντας χωρίς έμπνευση πλέον, προβλέψιμα στερεότυπα ή καταφεύγοντας σε υπερβολές, όπου η κάμψη συνολικά ήταν εμφανέστατη, έχοντας χαθεί η αρχική «αθωότητα»…
Οι τελευταίες προσθήκες με Σπύρο Τσεκούρα και Άννα Κουτσαφτίκη ως Θεσσαλονικιώτικο ζευγάρι, καθώς και των Σπύρου Χατζηαγγελάκη και Μαρίας Χάνου ως νεανικό, λειτούργησαν μεν ως τονωτική «ένεση» προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα διαφορετική νότα- ειδικά οι «Θεσσαλονικείς», ωστόσο οι σεναριογράφοι δεν βρίσκονται σίγουρα στην καλύτερη φάση τους, ενώ στο μεταξύ αποχώρησε από το αρχικό καστ και η Δάφνη Λαμπρόγιαννη, αφήνοντας τον «Ηλία» ως χωρισμένο εργένη και το κενό ήρθε να καλύψει η Κλέλια Ρένεση. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι η σεναριακή ανατροπή θα ανανέωνε το ενδιαφέρον της σειράς, δυστυχώς η κάμψη πήρε τη μορφή κατηφόρας παρασύροντας όλα τα ζευγάρια, με ελάχιστες καλές ή απλά ανεκτές στιγμές και πάντως οριστικά χαμένη την αυθεντικότητα…
Διότι η υπερβολή που επιμελώς απέφυγαν οι πρώτοι κύκλοι εστιάζοντας στον οικείο- χιουμοριστικό ρεαλισμό, τώρα εγκαταστάθηκε για τα καλά, μαζί με εμφανές έλλειμμα έμπνευσης, αρχής γενομένης από το «υπό διαμόρφωση» ζεύγος των Κυριακίδη- Ρένεση, με αγνώριστο τον αρχικό ανδρικό χαρακτήρα, καρικατούρα τον γυναικείο και τραβηγμένα από τα μαλλιά στιγμιότυπα μέχρι… ξεμαλλιάσματος, όπου πχ. κάνουν υποτίθεται έρωτα προσφωνώντας ο ένας τον άλλον «κυρ Ηλλλλία» και «κυρά Καίτη» (!) ή αντιμετωπίζοντας τη σχέση τους και μια εγκυμοσύνη με τον πλέον φαιδρό εξωπραγματικό τρόπο! Ομοίως και η καθημερινότητα του Μηνά και της Βούλας ελάχιστα πλέον παραπέμπει σε πειστική αληθοφάνεια, ενώ έχει προστεθεί άχαρα ένας αφελής διδακτισμός ενίοτε, βάζοντας στο στόμα των καλών ηθοποιών ατάκες ως κοινωνικά ή οικολογικά «μηνύματα» που αδυνατίζουν με τον χειρότερο τρόπο το κείμενο και μόνο οι άξιες ερμηνείες σώζουν ακόμη τα προσχήματα… Βεβαίως ούτε το νεανικό ζευγάρι ξεφεύγει από την πληγή της υπερβολής που αιφνίδια ενέσκυψε, καλούμενο να υπηρετήσει σχεδόν σουρεαλιστικές συγγραφικές εμπνεύσεις, με πιο ισορροπημένο και ρεαλιστικό (ακόμη) το ζεύγος των Θεσσαλονικέων, το μόνο που κάπως διασώζει την αυθεντικότητά του…
Κατόπιν τούτων, κύριοι συντελεστές της (πρώην) αγαπημένης σειράς, αντί να προχωράτε σε νέους ανέμπνευστους κύκλους που θυμίζουν άχαρα ξέφτια των λαμπερών αρχικών έχοντας αλλοιώσει συνολικά το πνεύμα, δεχτείτε το απόλυτα φυσιολογικό ότι «όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν»… ότι η σειρά έχει προ καιρού ολοκληρώσει τον κύκλο της με την απολαυστική μορφή που μας συστήθηκε και έκανε την ποιοτική διαφορά… δεν είναι κακό, αντίθετα είναι γενναίο και αξιοπρεπές. Διότι τώρα παράγετε ένα αδιάφορο προϊόν του συρμού στο οποίο θα έπρεπε να δώσετε άλλον τίτλο, προκειμένου να αποφύγετε τη… μουρμούρα ημών των τηλεθεατών – θαυμαστών του πρωτότυπου.
Φωτογραφικό υλικό
