Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Αχ αυτά τα ταλαίπωρα κανάλια… από το δω το πάνε, από κει το φέρνουν, γύρω- γύρω το κλωθογυρνάνε και στο ίδιο καταλήγουν… Ποιο;; Ας το πάρει το ποτάμι κι εννοώ το «remake» παλιών πετυχημένων σήριαλ… Αυτά που πριν κάμποσα χρόνια ή δεκαετίες έγραψαν λαμπρή ιστορία στους δέκτες φέρνοντας… ζαλιστικά νούμερα που σήμερα μοιάζουν εξωπραγματικά, με την ελπίδα ότι η σύγχρονη αναβίωση θα αγγίξει έστω και τα μισά από εκείνα τα «μυθικά» ποσοστά… Προφανώς δεν είναι τόσο αιθεροβάμονες να ευελπιστούν στα πάλαι ποτέ 30άρια, 40άρια ή 50άρια και βάλε του ένδοξου παρελθόντος, ωστόσο οτιδήποτε σήμερα μέσα στον ανελέητο ανταγωνισμό της μετριότητας ξεκολλήσει από το μίζερο 15άρι, είναι βέβαιο ότι θα γιορταστεί με σαμπάνιες, ενώ αν ξεπεράσει το 20άρι, μιλάμε για πανηγυρικούς οργασμούς μετά βεγγαλικών!
Και βεβαίως το θέμα αφορά πρωτίστως και κυρίως τις κωμικές σειρές, τί άλλο;;Από δράμα τα κανάλια μπούκωσαν το σύμπαν με τοξική υπερδοσολογία, σε σημείο το κοινό να χρήζει επειγόντως αποτοξίνωσης και για την αυτοπροστασία του να επιλέγει χίλες φορές… τηλεπωλήσεις ή σκουπιδαριό, παρά μια ακόμα τραγωδία! Κι έτσι, ένεκα η απώλεια τηλεθεατών (και διαφημιστών), τελευταία το πάλεψαν φιλότιμα με τον τομέα «κωμωδία» ψάχνοντας απεγνωσμένα αντίστοιχα σενάρια, έλα όμως που το άτιμο είδος ΔΕΝ έκατσε πουθενά, με την μία αποτυχία να διαδέχεται την άλλη και μονοψήφια νούμερα που τα λες και ντροπή του πίνακα τηλεθέασης… Γιατί όταν ο στερημένος τηλεθεατής περιμένει με λαχτάρα έστω να μειδιάσει με κάτι ανάλαφρο και χαριτωμένο και αντ’ αυτών εισπράττει τόνους γελοιότητας ατάλαντων που τον υποτιμούν χυδαία, όσο απελπισμένος και να ‘ ναι, προφανώς θα φτύσει τα εμετικά κατασκευάσματα, προτιμώντας ακόμη και αυθεντικά σκουπίδια, που τουλάχιστον δεν τον κοροϊδεύουν με παραπλανητικούς τίτλους… Και κάπως έτσι λόγω «έλλειψης τηλεθεατών» κόπηκαν άρον- άρον φέτος κάμποσες «κωμωδίες» της συμφοράς…
Ωστόσο η ανάγκη μιας καλής κωμικής σειράς φυσικά παραμένει και τη σωτήρια λύση στα δύσκολα προσφέρουν όπως πάντα οι απανωτές επαναλήψεις παλιών επιτυχημένων κωμωδιών, σημειώνοντας στο τοπίο ανομβρίας αξιοπρόσεκτα έως εντυπωσιακά νούμερα, χάρη στην πλήρη έλλειψη ανταγωνισμού στο είδος και χάρη στην επιτακτική ψυχική ανάγκη για ανάσα γέλιου στο ζοφερό παρόν… Παρότι ο τηλεθεατής έχει αποστηθίσει διαλόγους, πλοκή, ατάκες κάθε επεισοδίου ξέροντας επακριβώς τί ακολουθεί το επόμενο λεπτό, εντούτοις τα παρακολουθεί ξανά και ξανά στις επαναλήψεις, αν όχι με το ίδιο γέλιο, αλλά οπωσδήποτε με ανάλαφρη διάθεση ευφορίας ως πολύτιμο ζητούμενο σήμερα περισσότερο από ποτέ, εξ ου και η ανταμοιβή με γενναία ποσοστά, εφόσον στερείται άλλης αντίστοιχης επιλογής… Οπότε επαναλήψεις δημοφιλών κωμικών σειρών όπως «Οι Απαράδεκτοι», «Οι τρεις Χάριτες», «50-50», «Εγκλήματα», «Ευτυχισμένοι μαζί», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Είσαι το ταίρι μου», «Στο παρά πέντε», «Καφέ της Χαράς», «Το Σόι σου» και αρκετές ακόμη παλιότερων δεκαετιών, παίζουν μόνιμα στους δέκτες ως σταθερή αξία, καθότι… ποιος στραβός (κανάλι) δεν θέλει το φως του (τηλεθέαση)!
Βλέποντας όμως ο «στραβός» ότι η επανάληψη στο διηνεκές του ίδιου παλιακού προϊόντος, πέρα από κορεσμό (κάποιες κόπιες έλιωσαν!) έχει επιπλέον ξεπεραστεί από την εποχή και στο εξής μόνο η νοσταλγία είναι αδύνατο να κρατήσει το κοινό, σκέφτηκαν τη λύση του «remake» ή ακριβέστερα του «revival»…γιατί ο πρώτος όρος σημαίνει επαναδημιουργία με καινούργιους ηθοποιούς πάνω στους υπάρχοντες χαρακτήρες και με σύγχρονη διαφορετική πλοκή, ενώ ο δεύτερος όρος ή αλλιώς «sequel», σημαίνει συνέχεια με καινούργιο κύκλο της ίδιας ιστορίας με τους ίδιους αρχικούς ηθοποιούς και την εξέλιξη των χαρακτήρων και της πλοκής στο σήμερα… Ήδη πραγματοποιήθηκαν απόπειρες σίκουελ για τις σειρές «Λόγω τιμής» και «Καφέ της Χαράς» με χλιαρή ανταπόκριση και περιορισμένα επεισόδια χωρίς να αποδώσουν τα αναμενόμενα και βεβαίως χωρίς να αγγίξουν ούτε κατά διάνοια τη αρχική τους επιτυχία…
Εντούτοις οι βολιδοσκοπήσεις κι ανάλογες συζητήσεις για σίκουελ και άλλων σειρών, όπως «Οι Απαράδεκτοι», «Οι τρεις Χάριτες», «Στο παρά πέντε», «Οι επτά θανάσιμες πεθερές» κλπ. δεν έπαψαν ποτέ να απασχολούν τα κανάλια πιέζοντας τους δημιουργούς, ενώ πρόσφατα για τη σειρά «Το Σόι σου» έχουν καταλήξει σε συμφωνία για νέο κύκλο καινούργιων επεισοδίων, δεδομένου ότι οι επαναλήψεις των παλιών κόβουν μονέδα… Κι αυτό για ένα σαφώς κάτω του μετρίου έως ανόητο δείγμα κωμικού σήριαλ του συρμού χωρίς ίχνος έμπνευσης, με τυποποιημένο «οικογενειακό» χιούμορ, τραβηγμένες βαρετές ιστορίες, χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες, χαζοχαρούμενες καταστάσεις, καρικατούρες χαρακτήρων, εκνευριστικές ερμηνείες μερικών κλπ, που όμως , ω του θαύματος, μέσα στην απόλυτη ξηρασία γέλιου και σε αντιπαραβολή με τις σύγχρονες γελοιότητες, φαντάζει ελκυστική… «όαση» με πιστό κοινό, κατά το «στους αόμματους βασιλεύει ο μονόφθαλμος»! Και εφόσον οι συντελεστές αποφάσισαν να μη μας… στερήσουν την εξέλιξη των ανούσιων ιστοριών τους, είναι αναμενόμενο ο επί τούτου ντόρος για την… «μεγάλη επιστροφή» να καλλιεργεί τεχνηέντως τις ανάλογες προσδοκίες!
Οι οποίες, έχω βάσιμες υπόνοιες ότι θα πάνε στον βρόντο, όχι μόνο γιατί το συγκεκριμένο σήριαλ είναι σεναριακά καταδικασμένο σε μια αδιάφορη μετριότητα, αλλά γιατί θα ακολουθήσει νομοτελειακά τη μοίρα σχεδόν όλων των ανάλογων προσπαθειών όπου «η ιστορία (εν γένει) επαναλαμβάνεται ως φάρσα» κι όταν με παλιά υλικά θέλεις να φτιάξεις σύγχρονη κατασκευή… Διότι α)είναι αδύνατο το ξαναζεσταμένο φαγητό να πουληθεί σαν φρέσκο, απλά στην αρχή ο πεινασμένος θα ψιλοτσιμπήσει, ίσα να ξεγελάσει το άδειο στομάχι… β) η αναβίωση γνωστής συνταγής στερεί εκ των πραμάτων την έκπληξη ως παράγοντα ενδιαφέροντος… γ) η επιτυχία της πρώτης εκτέλεσης, κάθε άλλο παρά εγγυάται κάτι αντίστοιχο για τη δεύτερη «μακιγιαρισμένη»… δ) οι υστερικές επαναλήψεις, εδώ με υπερδοσολογία καθημερινής… αντιβίωσης, έχουν «κάψει» προκαταβολικά τη συνέχεια… ε) όλα τα ωραία αξίζουν στην πρωτότυπη εκδοχή τους, το μετέπειτα αναμάσημα τα ξεφτίζει, πόσω μάλλον όταν υπήρξαν εξαρχής άνοστα «νιανιά»…στ) είναι άλλο η νοσταλγία για κάτι αυθεντικό του παρελθόντος κι εντελώς άλλο το σκόπιμο ξεχείλωμά του προς εκμετάλλευση, που έχει όνομα και λέγεται «παρακμή»…
Γιατί μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν τα ανούσια μνημόσυνα παλιών επιτυχημένων σειρών με ευσεβή πόθο να φέρουν νούμερα στο κανάλι, επειδή η έμπνευση των σύγχρονων κωμωδιογράφων στέρεψε απελπιστικά και η επιστροφή στα αναμασήματα παλιών σήριαλ φαντάζει αποκλειστικός μονόδρομος…Το λες και κατάντια, όχι απλά παρακμή! Ό,τι πέτυχε στην εποχή του με συγκεκριμένες συνθήκες, είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι θα πετύχει εξίσου σε άλλη εποχή με ανατροπή των συνθηκών… και ό,τι ολοκλήρωσε τον κύκλο του δίνοντας και την τελευταία σταγόνα ικμάδας, το αφήνουμε ήσυχο στη μνήμη του χρόνου και ανοίγουμε νέο κύκλο… ΔΕΝ «ανασταίνουμε τον μακαρίτη» όποτε μας βολεύει για αχρείαστες τελετές μνημόσυνων με κονιάκ και παξιμάδι στη μνήμη του… οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους κι οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, που τα κάνατε όλα αχταρμά κι αρχίσαν ξαφνικά «μακαρίτες» προ 20ετίας και βάλε, να διεκδικούν κι αυτοί «καφέ παρηγοριάς» στο… εμπρός προς τα πίσω!
Νισάφι με την τυμβωρυχία!
