Τηλεοπτικά Μαντάτα #13
Φέτος μετά από αρκετά χρόνια η ελληνική τηλεόραση έπιασε απόλυτο πάτο. Πλήθος τηλεοπτικών σκουπιδιών κατακλύζουν όλες τις διαθέσιμες εμπορικές τηλεοπτικές ώρες. Κουτσομπολίστικες εκπομπές και φτηνοριάλιτι προβάλουν την ίντριγκα, το ξεκατίνιασμα, την αποχαύνωση, αλλά και πρότυπα ιδιαίτερα επικίνδυνα για τον τηλεθεατή. Φυσικά δεν είναι τυχαίο, πως παρά το μεγάλο πλήθος ανουσιότητας που κυκλοφορεί, αξιόλογες ελληνικές σειρές, όπως οι «Άγριες Μέλισσες», συνεχίζουν και φέτος, να εντυπωσιάζουν και να «κεντρίζουν» το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Είναι και αυτό μία ελπίδα, πως ο τηλεθεατής δεν έχει πάψει να ψάχνει σοβαρό και πρωτότυπο περιεχόμενο μυθοπλασίας.
Αν πρέπει να σταθούμε σε κάτι αξιοσημείωτο στην ελληνική τηλεόραση, τότε αυτό δεν είναι άλλο από τη μεγάλη αλλαγή, που έκανε η ΕΡΤ. Μετά από πάρα πολλά χρόνια απόλυτης παρακμής, φαίνεται η ΕΡΤ να ανταποκρίνεται στο στόχο, τον οποίο οφείλει να εκπληρώνει, να παρέχει δηλαδή ένα πλούσιο περιεχόμενο για όλους τους τηλεθεατές. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε, πως η ίδια η ΕΡΤ δουλεύει από την τσέπη μας και ακριβώς γι’ αυτό οφείλει να μας παρέχει ένα αξιοσέβαστο περιεχόμενο, που να έχει κάτι να πει.
Πέρα από τη γενικότερη αναβάθμιση η οποία φαίνεται να έχει λάβει χώρα φέτος με την ενίσχυση της ενημέρωσης και την παραγωγή πλήθος τηλεπαιχνιδιών, φαίνεται να ενισχύει ιδιαίτερα και να επενδύει στον τομέα της μυθοπλασίας, στον σημαντικότερο δηλαδή τομέα της ελληνικής τηλεόρασης. Και αυτό το κατάφερε με την παραγωγή τριών ελληνικών σειρών, ήτοι το «Χαιρέτα μου τον πλάτανο», που προβάλλεται σε καθημερινή βάση, τα «Καλύτερά μας χρόνια», που ήδη από την έναρξή τους απέσπασαν διθυραμβικά σχόλια, αλλά και την «Τούρτα της μαμάς», η οποία φέρει την υπογραφή του αχτύπητου διδύμου της ελληνικής τηλεόρασης, του Αλέξανδρου Ρήγα και του Δημήτρη Αποστόλου.
Η συγγραφή της συγκεκριμένης σειρά αποτέλεσε την αφορμή να ξαναενωθούν δύο συνεργάτες, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια μετά από τις (τραγικές) «Τρίχες», τα είχαν «σπάσει», με την σχέση τους να φτάνει στα άκρα, όταν ο Αλέξανδρος Ρήγας αποφάσισε να αναβιώσει το «Κόκκινο Δωμάτιο» μόνος του, με τον Δημήτρη Αποστόλου να φτάνει σε αποστολή εξωδίκων. Για το καλό όλων εμάς των τηλεθεατών, αυτό το τόσο δυναμικό δίδυμο επανενώθηκε για να μας προσφέρει ακόμη μία σειρά μετά τις μεγάλες επιτυχίες, που είχαν από κοινού υπογράψει (Δύο ξένοι, Τι ψυχή θα παραδόσεις μωρή;, Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, το Κόκκινο Δωμάτιο).
Φέτος επέστρεψαν με μία οικογενειακή κωμωδία, την «Τούρτα της μαμάς», η οποία βασίζεται στο εξής κόνσεπτ: ένωση μίας οικογένειας για ελληνικά τραπέζια, όπου συμβαίνουν αρκετές κωμικές καταστάσεις. Η ιδέα αρκετά απλοϊκή δημιουργεί μία σταθερή βάση πάνω στην οποία δημιουργούν οι δύο σεναριογράφοι. Η δυνατότητα αυτή να εναλλάσσουν τραπέζια και αιτίες, δίνει τη μεγάλη ευκαιρία σε πλήθος γκεστ, η οποία μόνο ανανεωτική μπορεί να θεωρηθεί για το ευρύτερο κόνσεπτ. Μέχρι στιγμής έχουν κάνει την εμφάνισή τους ιδιαίτερα αξιόλογοι ηθοποιοί, όπως η Χρύσα Ρώπα, η Μαρία Γεωργιάδου, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, ο Πασχάλης Τσαρούχας και ο Άγγελος Παπαδημητρίου, οι οποίοι προσέθεσαν κωμικές πινελιές στο συνολικό αποτέλεσμα.
Στο πρωταγωνιστικό δίδυμο της σειράς βλέπουμε το ιδιαίτερα αγαπητό δίδυμο των «Εγκλημάτων» την Καίτη Κωνσταντίνου και τον Κώστα Κόκλα, οι οποίοι περίπου 20 χρόνια μετά το τέλος της επιτυχημένης σειράς του Λευτέρη Παπαπέτρου ενώνουν τις δυνάμεις τους και πάλι. Η συγκεκριμένη επιλογή είναι μία έξυπνη επιλογή των Ρήγα-Αποστόλου καθώς πήραν μία ήδη δουλεμένη και αποδιδόμενη χημεία, ξεκινώντας με ένα πολύ σημαντικό πρώτο υλικό. Και πράγματι αυτοί οι δύο ταιριάζουν απόλυτα και φαίνεται να δένουν και σε δύο εντελώς διαφορετικούς ρόλους από ό,τι τους είχαμε συνηθίσει.
Εκτός αυτών των δύο στο βασικό καστ συμμετέχει πλήθος νέων ηλικιακά ηθοποιών. Ο ταλαντούχος Θάνος Λέκκας στο ρόλο του πιο μεγάλου γιου της οικογένειας αποτελεί μία ιδιαίτερη κωμική νότα, τόσο στην αλληλεπίδραση του πιο εκλεπτυσμένου χαρακτήρα του με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, όσο και με τον γιό του, τον οποίο τον μαλώνει για τις λιπαρές τροφές, που καταναλώνει. Στο αντίρροπο άκρο είναι ο άλλος γιος της οικογένειας, ο Πάρις Θωμόπουλος, ο οποίος δεν διστάζει να καταβροχθίσει ό,τι βρίσκεται μπροστά του σε κάθε σκηνή της σειράς. Και αυτοί οι δύο κωμικοί ρόλοι κατάφεραν να αποτελέσουν τους δύο ισχυρότερους διαύλους για να μιλήσουν για τη διαφορετικότητα, τη σεξουαλικότητα, τον σεβασμό στον άλλον, την ανάγκη άρσης κάθε είδους μισαλλοδοξίας και ρατσισμού. Και ο τρόπος με τον οποίο το καταφέρνουν, αλλά και ο σεβασμός στην προσέγγιση, τους κατατάσσουν στις εκπλήξεις αυτής της σειράς, αποτελώντας δύο από τα σημαντικότερα «υλικά» της «Τούρτας».
Συγκεκριμένα, η σειρά αυτή των Ρήγα-Αποστόλου δεν αποτελεί απλώς και μόνο μία σειρά κωμικών καταστάσεων. Οι δυο τους πιο ώριμοι σεναριακά από ποτέ καταφέρνουν μέσα από τις κωμικές καταστάσεις να εκφράσουν τις απόψεις, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς τους για τη σύγχρονη κοινωνία μας, όπου οι άνθρωποι δυσκολεύονται να σεβαστούν τις επιλογές και τα «θέλω» των συνανθρώπων τους. Έτσι, οι δύο σκηνές, όπου ο μεγάλος γιος της οικογένειας εξηγεί στον γιό του την αναγκαιότητα σεβασμού της διαφορετικότητας, αλλά και το comingoutτου μεσαίου γιού της οικογένειας μπήκαν ήδη στις κορυφαίες σκηνές της ελληνικής τηλεόρασης. Και αυτό δεν πρέπει να το αξιολογήσουμε μονάχα με το τι ειπώθηκε, αλλά και με το που ειπώθηκε. Το γεγονός, ότι πάνω αριστερά στην οθόνη μας γράφει ΕΡΤ, την ίδια ΕΡΤ, που πριν από κάποια χρόνια είχε λογοκρίνει ένα φιλί ανδρώναπό την σειρά «DowntonAbbey», κόβοντας την σχετική σκηνή, μόνο τεράστια έκπληξη μας δημιουργεί και μία ισχυρή πεποίθηση, πως τα κολλημένα μυαλά, που διευθύνουν εδώ και πολλές δεκαετίες την ελληνική τηλεόραση θα αλλάξουν. Αυτή την ΕΡΤ θέλουμε… Το μεγάλο βήμα, που έκανε φέτος να το ακολουθήσει και παρακάτω. Δεν είναι τυχαίο, πως έχει αποσπάσει τον θαυμασμό πλήθος τηλεθεατών, που έσπευσαν να υπογραμμίσουν αυτή τη σημαντική διαφοροποίηση (αυτονόητη μεν, ανύπαρκτη έως τώρα δε).
Το καστ συμπληρώνουν η Ιωάννα Πηλιχού, η οποία επιστρέφει δυναμικά στην κωμωδία, ο Αλέξανδρος Ρήγας, στο ρόλο του «πληρωμένου» κριτικού θεάτρου, που δίνει μία ιδιαίτερη πινελιά, χωρίς να συμμετέχει στα τραπέζια της οικογένειας, αλλά και ο νεαρός Μιχάλης Παπαδημητρίου, που προσφέρει μία ευχάριστη και ανανεωτική νότα στο καστ. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στη ναυαρχίδα της σειράς τη Λυδία Φωτοπούλου, η οποία σε έναν ρόλο έκπληξη θα λέγαμε, πως αποτελεί το alterego μίας ηρωίδας, που έχει μείνει ανεξίτηλη στην τηλεοπτική ιστορία, της Ντένης Μαρκορά, που ερμήνευσε η σπουδαία Ντίνα Κώνστα. Η συγκεκριμένη ηρωίδα αποτελεί μία τεράστια κωμική πηγή, η οποία ακριβώς λόγω της εξαιρετικής προσέγγισης της κ. Φωτοπούλου δεν ευτελίζεται και δεν καταντά καρικατούρα. Ποιος θα πίστευε, ότι θα βλέπαμε σε σειρά της ΕΡΤ να προβάλλεται ήρωας να καπνίζει μπάφο και να προσεγγίζεται με τόσο κωμικό τρόπο; Κι όμως συμβαίνει και αυτό αποδεικνύει μία ελευθερία στη σεναριακή διαμόρφωση, η οποία πρέπει και οφείλει να είναι επιτακτική.
Αν θέλουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις αυτές θα ήταν οι εξής: Θα πρέπει οι ήρωες να φωνάζουν λιγότερο. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό είναι αρκετά γνώριμο, τόσο στις τηλεοπτικές σειρές του διδύμου, όσο και στα θεατρικά έργα, που έχουν συγγράψει. Οι φωνές στα πρώτα αμήχανα επεισόδια ήταν εμφανείς και σε μεγάλες δόσεις, ωστόσο στα επόμενα φαίνεται να μειώνονται όλο και περισσότερο. Παράλληλα, κάποια ζητήματα ως προς την εικόνα και την εναλλαγή των σκηνών χρειάζονται προσοχή, καθώς η ταχύτατη εναλλαγή ναι μεν προσφέρει ένα πλούσιο αποτέλεσμα, ωστόσο η διατήρηση στην πλειοψηφία των σκηνών αυτού του στυλ κάπως κουράζει.
Την στιγμή, που τα ιδιωτικά κανάλια κάνουν βήματα πίσω σε παλαιότερες δεκαετίες, παρουσιάζοντας ευτελή προγράμματα τηλεοπτικής παρακμής, η δημόσια ΕΡΤ κάνει τεράστια βήματα μπροστά. Ας την ακολουθήσουν… Εμείς πάντως ως τηλεθεατές οφείλουμε να το κάνουμε… Τόσο για την αναβάθμιση της τηλεοπτικής πραγματικότητας, όσο και για την παραγωγή πρωτότυπου περιεχομένου σε έναν ωκεανό ανούσιων διασκευών.
Αν θέλουμε κάτι να κρατήσουμε από αυτήν την σειρά είναι η εξής ρήση του Ζακ Πρεβέρ «Όταν η αλήθεια δεν είναι ελεύθερη, η ελευθερία δεν είναι αληθινή»… Και ο καλύτερος τρόπος να ειπωθούν μεγάλες αλήθειες ελεύθερα, σίγουρα είναι η κωμωδία… Γιατί υπάρχει και αυτή κωμωδία… Γιατί θέλουμε αυτήν την κωμωδία…
.
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας
Σενάριo: Αλέξανδρος Ρήγας, Δημήτρης Αποστόλου
Σκηνογράφος: Ελένη-Μπελέ Καραγιάννη
Ενδυματολόγος: Ελένη Μπλέτσα
Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Αποστολίδης
Οργάνωση παραγωγής: Ευάγγελος Μαυρογιάννης
Εκτέλεση παραγωγής: Στέλιος Αγγελόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Κώστας Κόκλας (Τάσος, ο μπαμπάς), Καίτη Κωνσταντίνου (Ευανθία, η μαμά), Λυδία Φωτοπούλου (Μαριλού, η γιαγιά), Θάνος Λέκκας (Κυριάκος, ο μεγάλος γιος), Πάρις Θωμόπουλος (Πάρης, ο μεσαίος γιος), Μιχάλης Παπαδημητρίου (Θωμάς, ο μικρός γιος), Ιωάννα Πηλιχού (Βέτα, η νύφη), Αλέξανδρος Ρήγας (Ακύλας, ο θείος και κριτικός θεάτρου).
Η Χρύσα Ρώπα στον ρόλο της Αλεξάνδρας, μάνας του Τάσου και η Μαρία Γεωργιάδου στον ρόλο της Βάσως, μάνας της Βέτας.
Επίσης, εμφανίζονται οι Υακίνθη Παπαδοπούλου (Μυρτώ), Χάρης Χιώτης (Ζώης), Δημήτρης Τσώκος (Γιάγκος), Τριαντάφυλλος Δελής (Ντέμι), Νεφέλη Ορφανού (Αγγελική), Έφη Παπαθεοδώρου (Τασώ).
.
Η σειρά μεταδίδεται κάθε Πέμπτη, στις 23:00, και μετά τη μετάδοσή της από την ΕΡΤ1, διαθέσιμη στην ψηφιακή πλατφόρμα ERTFLIX.
.
Σκηνή εδώ
.
Δείτε και αυτό:
