Από τη στήλη Τηλεοπτικά Μαντάτα #25του Γιώργου Μπαστουνά για την Κουλτουρόσουπα.
Η φετινή τηλεοπτική σεζόν έχει ήδη κάνει την εμφάνισή της έντονη και ορισμένες φορές την παρουσία της επιτακτική. Πλήθος νέων σειρών κάνει πρεμιέρα αυτές τις μέρες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μεγάλες δόσεις μυθοπλασίας.
Η σημερινή αναφορά της στήλης δεν αφορά σε ακόμα μία νέα σειρά, αλλά στην πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου μίας ήδη υπάρχουσας σειράς, που ακούει στο όνομα «Τα καλύτερά μας χρόνια». Η συγκεκριμένη τηλεοπτική προσπάθεια πέρσι απέσπασε πλήθος θετικών σχολίων για το περιεχόμενό της. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στην καθημερινότητα μίας ελληνικής οικογένειας στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 και στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, προσεγγίζοντας ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα για πρώτη φορά. Φέτος, στον δεύτερο κύκλο θα μεταβεί στην περίοδο της μεταπολίτευσης, αποτελώντας τη μικρογραφία εκείνης της εποχής.
Η σειρά αποτελεί ένα αυθεντικό δημιούργημα με κινηματογραφικούς όρους, που σίγουρα ξεπερνά τα μέχρι τώρα περιορισμένα πλαίσια της ελληνικής τηλεόρασης. Η μετάβαση από πλήθος σύγχρονων οικογενειακών κωμωδιών, που βγάζουν μία επαναληπτικότητα και μία μιζέρια σε μία οικογενειακή κωμωδία εποχής με αρκετά δραματικά στοιχεία ήταν απόλυτα επιτυχής, αποδεικνύοντας, πως το κοινό έχει γούστο και απαιτήσεις.
Πολύπλευρη σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα με υψηλές προδιαγραφές, με την σκυτάλη φέτος να παραλαμβάνει ο επίσης έμπειρος Νίκος Κρητικός. Το σενάριο αποτελεί ένα πρωτότυπο δημιούργημα των Νίκου Απειρανθίτη, Δώρας Μασκλαβάνου, Κατερίνας Μπέη, οι οποίοι αξιοποίησαν την ιστορικότητα της εποχής, εντάσσοντας τα γεγονότα μέσα στην πλοκή, με τις στιχομυθίες να κινούνται σε υψηλά επίπεδα, εμβαθύνοντας στους χαρακτήρες, τους οποίους χτίζουν σταδιακά επεισόδιο με το επεισόδιο.
Πέραν των παραπάνω αναφορών, κάθε δεύτερος κύκλος μίας σειράς κρύβει τον φόβο να πέσει σε λούπα επανάληψης και να ξεχειλώσει αυτό, που με κόπο δημιούργησε. Παρά την ιστορική ακολουθία, η σειρά μπορούσε να σφάλει σε αυτό το σημείο. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συνέβη. Αντίθετα, συνέδεσε τους θεατές και πάλι στη συχνότητα της ΕΡΤ για να παρακολουθήσουν μία συγκλονιστική ερμηνεία, που σήμανε την έναρξη της δεύτερης σεζόν. Αυτή η ερμηνεία ανήκει στον Γιώργο Κωνσταντίνου, ο οποίος πραγματικά είχε λείψει από την τηλεόραση. Ο ίδιος έμπειρος, αεικίνητος, δυναμικός έφερε την εμπειρία του και την προσέφερε απλόχερα στους τηλεοπτικούς δέκτες μας.
Αναλυτικότερα, στο πρώτο επεισόδιο εμφανίζεται ένας ουρανοκατέβατος άστεγος στην αλάνα και αναστατώνει τα παιδιά, καθώς δεν ξέρει ούτε ποιος είναι, ούτε τι κάνει εκεί. Τα παιδιά πασχίζουν να τον βοηθήσουν ως που όλοι μπλέκουν σε ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τη γιαγιά της οικογένειας, την -υπέροχη- Υβόννη Μαλτέζου.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου υποδύεται ένα πρόσωπο, το οποίο πάσχει από άνοια. Ο ίδιος έχει βιώσει τις θηριωδίες στο κολαστήριο του Άουσβιτς με την μνήμη του να έχει μείνει χαραγμένη σε εκείνο το χρονικό σημείο. Μέσα από την αλληλεπίδρασή του με τους ήρωες, αλλά και τις αφηγήσεις του εντάσσει στην ιστορία τα αποτρόπαια ιστορικά γεγονότα της μεγαλύτερης και πιο καταστροφικής πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης το 1917, του Πογκρόμ του Κάμπελ (εμπρησμός της Εβραϊκής συνοικίας Κάμπελ στην Καλαμαριά) και την τραγική σελίδα του Ολοκαυτώματος. Η μνήμη του επαναφέρει στο μυαλό του όλες εκείνες τις στιγμές ξανά και ξανά… Ο ίδιος, φέροντας πάνω του το αναγνωριστικό αριθμό από το στρατόπεδο συγκέντρωσης επαναλαμβάνει πόσο ζυγίζει η στάχτη κάθε πτώματος… 640 γραμμάρια όλα κι όλα. Αναρωτιέται αν είμαστε στάχτες σε μία υπαρξιακή περιήγηση γεμάτη τραύματα.
Η συναισθηματική φόρτιση του επεισοδίου είναι πολύ μεγάλη, με τις περιγραφές να αναβιώνουν αυτό το κομμάτι της ιστορίας με έναν τόσο εύληπτο τρόπο. Η ερμηνεία του Γιώργου Κωνσταντίνου είναι υποδειγματική. Αποφεύγει ανούσιες υπερβολές, παρουσιάζοντας τον χαρακτήρα με μία αμεσότητα και ισορροπία, που δεν αποκλίνει ούτε στιγμή. Το επεισόδιο είναι αφιερωμένο πάνω σε αυτόν τον χαρακτήρα, που καθηλώνει με την ιστορία να ολοκληρώνεται με ακόμη πιο καθηλωτικό τρόπο, σε έναν κύκλο γεμάτο και συμπαγή.
Συγχαρητήρια αξίζουν στην Υβόννη Μαλτέζου, η οποία μαγνητίζει με την ερμηνεία της από την αρχή της σειράς, κουβαλώντας τη μεγάλη της θεατρική εμπειρία. Στο άλλο άκρο ο πιτσιρικάς Μανώλης Γκίνης, ο οποίος όχι αδίκως αποτέλεσε ίσως το πρόσωπο της περσινής χρονιάς, που απέδειξε πως τελικά το ταλέντο δεν έχει ηλικία…
Μπράβο στην ΕΡΤ γι’ αυτό, που μας παρουσιάζει… Ίσως μερικά επεισόδια της σειράς να αποτελέσουν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι διδασκαλίας αυτών των γεγονότων μέσα από μία κινηματογραφική εικόνα, ένα ζωντανό κείμενο και ερμηνείες, που εντυπωσιάζουν με τη μεστότητα και αμεσότητά τους.
-
ΜΠΑΣΤΟΥΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: 3 στήλες.
(3η χρονιά παρουσίας στην «Κ»).
Είδος: Θεατρική κριτική.
Κατηγορία: Θεατρομανία.
Συχνότητα: Οποτεδήποτε.
-Τίτλος: «Τηλεοπτικά Μαντάτα» (3η σεζόν).
Είδος: Τηλεοπτικός σχολιασμός.
Κατηγορία: Αυτά και Άλλα.
Συχνότητα: Οποτεδήποτε.
Είδος: Συνεντεύξεις
Κατηγορία: Συνεντεύξεις, Θεατρομανία.
Συχνότητα: Οποτεδήποτε.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..