Γιόκο Ονο για λίγους και εκλεκτούς και κατόπιν όποιος πρόλαβε, φαγητό είδε [Δημήτρια 2016].

Γιόκο 'Ονο για λίγους και εκλεκτούς και κατόπιν όποιος πρόλαβε, φαγητό είδε...

Το έκανε το θαύμα του πάλι ο «πολιτισμός» του Δήμου Θεσσαλονίκης μετατρέποντας τα εγκαίνια των 51^ων Δημητρίων σε πριβέ χαβαλέ… για όλους.

Μπορεί η απούσα καλλίτεχνις να έδωσε οδηγίες πώς να στηθεί, πώς να παρουσιαστεί και πώς να πασαριστεί η πολυδιαφημισμένη –εν Ελλάδι- περφόρμανς, αμφιβάλουμε όμως αν έδωσε διαταγή πως το εικαστικό απευθύνεται σε λίγους και εκλεκτούς, ή αν θέλετε δικούς μας προσκυνητές.

Συνέπεια των παραπάνω το αμφιλεγόμενο πόνημα της να διακτινίζεται στο μικρό αμφιθέατρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, ήτοι: 200 μόλις ατόμων και στον κάτω όροφο, στο ισόγειο, το πλήθος, ο λαός αν προτιμάτε, να βολοδέρνεται στα εσωτερικά των διαμερισμάτων χαζεύοντας τα λοιπά... Μια περφόρμανς που επιζητούσε καλούς πελάτες, απόλυτη ησυχία, μυστήριο και σασπένς, κανένα φλας και αυστηρή πόρτα. Ηταν τέτοια η «αυστηρότητα», που δεν επιτρεπόταν η είσοδος ούτε καν στο επάνω χώρο έξω από τη δράση εκεί που ήταν παραταγμένα δεκάδες ξύλινα φέρετρα. [φωτο αριστερά]. Δεν μας επετράπη και σε εμάς η είσοδος, [τους αναφέραμε πως εκπροσωπούμε Μέσο], καθώς όπως είπαν δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις, δεν επιτρεπόταν ούτε καν όρθιοι, όποτε δεν έχουμε και άποψη περί του πονήματος της εικαστικού [;] και δεν πρόκειται να κοπιάρουμε τα λεγόμενα ενός δελτίου Τύπου ενημερώντας για κάτι που δεν είδαμε.

Αναρωτιόμαστε όμως, πως ένας Δήμος Θεσσαλονίκης καπελώνει την ρεκλάμα του, τη μεγαλύτερη πολιτιστική ατραξιόν του, όταν καλεί ανοιχτά τους πολίτες της να χαρούν με την παρουσία τους τα εγκαίνια μιας διοργάνωσης που λέγονται «Δημήτρια», προκαλώντας με τις μεθόδους του δυσφορία και απογοήτευση. Το πράττει όμως με ευκολία, αφέλεια και τελικώς με καχυποψία, όταν κάλλιστα με τέτοιο υπέροχο καιρό η συγκεκριμένη περφόρμανς/εγκατάσταση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στον εξωτερικό χώρο του μουσείου, ήθελε δεν ήθελε η σύζυγος του συχωρεμένου Τζον Λένον.

Η αν ήταν τόσο βέβαιοι πως ο κόσμος που έσπευσε πριν λίγο στους χώρους της ΔΕΘ, ποσώς τους ενδιέφερε «τι θέλει να πει ο ποιητής» με φέρετρα, ταλαιπωρημένα δέντρα/ελιές με ευχές, κοινές σκάλες εμπορίου και σπασμένους καθρέφτες, αλλά κοπίασε μόνο και μόνο για το φαγοπότι... Όπως και να' χει ήταν προσβλητικό.

Για το οποίο οι δύστυχοι συμπολίτες μας περίμεναν καρτερικά στην «ύπαιθρο» να τελειώσει στα ενδότερα το "δημιούργημα", να μιλήσει με τον τρόπο του ο Δήμαρχος Μπουτάρης, να μιλήσει με τον επίσης γνωστό τρόπο/ύφος η αντιδήμαρχος Πολιτισμού Χρυσίδου, να βροντοφωνάξει η Ξανθίππη Χόιπελ του μουσείου για το πόσο χαρούμενη που επί της προεδρίας της έχει μια τόσο σημαντική έκθεση, μιας τόσο σημαντικής προσωπικότητας, να μιλήσει η της Επιτροπής των Δημητριών Θούλη Μισιρλόγλου ευχαριστώντας τους πάντες, να ξαναμιλήσει η αντιδήμαρχος Πολιτισμού Χρυσίδου γι αυτά που ξέχασε να πει την πρώτη φορά και να παίξει τέλος ένα βιντεάκι μήνυμα της Γιόκο προς τον ελληνικό λαό…

Μετά από τα παραπάνω μπλα - μπλα, εν ριπή οφθαλμού εξαφανίστηκαν καναπεδάκια, κασεράκια, κρακεράκια και πολλά σε -άκια εδέσματα και να μετατραπεί ο χώρος σε ένα ωραιότατο εικαστικό σκουπιδομάνι διότι ο «πολιτισμός» του Δήμου δεν μερίμνησε να παρατάξει έξτρα κάδους, μα κυρίως κάδους ανακύκλωσης από τις δεκάδες μπύρες που πετιόντουσαν με άνεση και χάρη… στους κοινούς κάδους.

Και του χρόνου…

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΗΤΡΙΩΝ ΕΔΩ