ΠΩΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ Σ΄ΕΚΝΕΥΡΙΣΕΙ: «ΑΥΡΙΟ ΝΥΧΤΩΝΕΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ» της ΧΑΡΟΥΛΑΣ ΒΕΡΙΓΟΥ. Από την Μαντώ Χατζή.
Λένε πως τα βιβλία σε ηρεμούν. Στην προκειμένη περίπτωση πάντως περισσότερο εκνευρισμό παρά γαλήνη ένιωσα. Όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου, σκέφτηκα: «Α,τι ωραία να κι ένα δείγμα από ένα μικρό εκδοτικό οίκο που θέλει να μας προβάλει τη δουλειά του. Ας του δώσουμε μια ευκαιρία». Χα, καμία σχέση όμως με την πραγματικότητα.
Η ιστορία του βιβλίου βασίζεται στη γνωστή πετυχημένη συνταγή μιας ιστορίας αγάπης. Οι δύο μυθιστορηματικοί ήρωες, η Ζωή κι ο Αλέξανδρος, γνωρίζονται, ερωτεύονται, κάνουν σχέση. Εμπόδιο όμως στη σχέση αυτή θα μπει η οικογένεια της Ζωής, με κύριους εχθρούς της σχέσης τη μητέρα και το θείο της. Κι οι δύο συγγενείς, με πρόφαση την τιμή της κοπέλας αποφασίζουν να χωρίσουν το ζευγάρι πάση θυσία. Η ηρωίδα περνά πολύ δύσκολα (κοινώς η καταπιεστική μητέρα της κάνει το βίο αβίωτο) ώσπου στο τέλος αποφασίζει το λιγότερο οδυνηρό και για τους δύο.
Αν και η πλοκή δεν έχει σοβαρά προβλήματα στη ροή, η αφήγηση χολαίνει. Η συγγραφέας, στην προσπάθειά της, να μεταδώσει στον αναγνώστη τα τρυφερά συναισθήματα των ηρώων πέφτει στην παγίδα της υπερβολής. Χρησιμοποιεί πολλές μεταφορές και παρομοιώσεις, χωρίς τελικά να πετυχαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλα τα γλωσσικά στοιχεία (σχήματα λόγου, κοσμητικά επίθετα κλπ) είναι επιθυμητά κι απαραίτητα κατά τη γραφή ενός μυθιστορήματος, όμως στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για υπερβολική χρήση τους. Κι η υπερβολή συνήθως δεν αποδίδει ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα. Πολλές φορές κατά την ανάγνωση μιας σελίδας, έκανα μια παύση και σκεφτόμουν πόσες λέξεις σκορπίστηκαν άσκοπα, απλά και μόνο να καλυφθεί ένας συγκεκριμένος όγκος σελίδων. Όταν γράφει κανείς, πρέπει να γράφει όσο το δυνατόν πιο αβίαστα. Η ομορφιά της ανάγνωσης έγκειται μεταξύ των άλλων και στην ευκολία της ροής του λόγου.
Ένα άλλο στοιχείο που με ξένισε ήταν η χρήση, σε άκαιρες στιγμές της αφήγησης, φιλοσοφικών απόψεων καθώς κι αποφθεγμάτων σπουδαίων προσωπικοτήτων. Δε μπορεί, για παράδειγμα, ένας ερωτευμένος στο πρώτο ραντεβού να μιλά περί τυχαίου με ρήση του Γκαίτε. Είναι μη ρεαλιστικό. Κι αν η αφήγηση είναι όντως φανταστική, πρέπει να έχει ο συγγραφέας κατά νου την αναγκαιότητα της αληθοφάνειας, επομένως και ταύτισης του αναγνώστη με τον ήρωα.
Τέλος, μια συμβουλή που έχω να δώσω είναι να γίνεται προσεκτικότερος έλεγχος κι επιμέλεια της έκδοσης. Λάθη όπως πολύ αγάπη είναι απαράδεκτα.
Στα πλην:
1) Η αλόγιστη χρήση καλολογικών στοιχείων. Έχω την εντύπωση πως η συγγραφέας νόμιζε ότι συμμετείχε σε διαγωνισμό για την εύρεση της πιο ευφάνταστης μεταφοράς.
2) Ο αφόρητος μελοδραματισμός.
ΤΕΛΙΚΑ: 0,5 στα 5
«Αύριο νυχτώνει φθινόπωρο»-Χαρούλα Βερίγου
Εκδόσεις Φίλντισι
