Οπισθόφυλλα και εξώφυλλα των “οπισθίων”…
Κάθε 1, 10 και 20 του μηνός στην Κουλτουρόσουπα.
Γράφει ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος για την Κουλτουρόσουπα.
Απορρίπτω εξώφυλλα και οπισθόφυλλα βιβλίων δίχως να διαβάσω ούτε μία σελίδα από αυτά. Ούτε μια λέξη… Γιατί να πράξω το τοιούτον; Μα… οι περισσότεροι “κριτικοί” -ευπώλητων και μη, μαύρης, ροζ και καφετί λογοτεχνίας- μάς προτείνουν να διαβάσουμε βιβλία αντιγράφοντας τα γραφόμενα από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων και μιλώντας μας με επαίνους για τα ωραία τους εξώφυλλα!
Από που να ξεκινήσω;
Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο που να φιλοξενεί τα οπίσθια σε πρώτο τραπέζι πίστα…
Ο κώλος της Άννας, μια νουβέλα με ροζέ εξώφυλλο από τις εκδόσεις Απόπειρα.
Πάμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου;
Γιατί βιάζομαι;
Πριν πάμε στο οπισθόφυλλο να μοιραστώ μαζί σας και την αφίσα της παρουσίασης:
Ροζ και αυτή με τον κώλο καμαρωτό, καμαρωτό!
Στο εξώφυλλο δεν έβαλαν τα οπίσθια της Άννας…
Θα μπορούσε να γίνει σειρά… Νούμερο 2: Ο κώλος της Ηλιάννας. Νούμερο 3: Ο κώλος της Μαριάννας…
Πάμε λοιπόν στο οπισθόφυλλο:
“Ο αγαπημένος, όπως και ο Θεός, είναι ουσιαστικά ένας βωμός όπου αναλίσκεται το απόθεμα του έρωτα μέσα μας. Αυτή η θυσία, η προσφορά, δεν απευθύνεται στον Θεό ή στον εραστή, αυτοί είναι μονάχα η Επίφαση για την τέλεσή της. Η θυσία είναι Αυτοσκοπός.
Ο Αλφόνσο Αλδεβαράν, ένας μεσήλικας, καθ όλα αξιοπρεπής άνδρας, ανύπανδρος, υπάλληλος για τριάντα συναπτά έτη στο Υπουργείο Οικονομικών, αναπτύσσει, εν μια νυκτί, μια ανεξήγητη, ασυγκράτητη, θρησκευτικής φύσεως λατρεία για τα οπίσθια της νεαρής υπηρέτριάς του, της Άννας.
Ποια ήταν όμως η ιδιαίτερη σημασία, η σκοτεινή αλήθεια που ανακάλυψε εκεί; Γιατί ο κώλος της Άννας κατόρθωσε να αφυπνίσει την ψυχή του από τον λήθαργό της και με μια αχτίδα αγαλλίασης να τη φωτίσει; Αυτό ήταν ένα ερώτημα στο οποίο δεν κατάφερε καμιά ικανοποιητική απάντηση να δώσει, όμως η αδυναμία του αυτή δεν ήταν παράλογη αλλά επιβεβλημένη, καθώς κάθε αντικείμενο λατρείας εσωκλείει ένα μυστήριο πάνω στο οποίο βασίζεται το αίσθημα αφοσίωσης που εμπνέει και χωρίς το οποίο θα ήταν αδύνατον να υπάρξει και να νοηθεί σαν τέτοιο· πρόκειται για ένα μυστήριο που δεν επιζητεί να λυθεί αλλά να παραμείνει ως έχει και που αντανακλά κάτι από τον γρίφο του ίδιου του λάτρη”.
Δεν κατάλαβα και πολλά! Πρέπει να τηρήσω την υπόσχεσή μου! Δε θα διαβάζω τα βιβλία, θα σας παραθέτω εξώφυλλα και οπισθόφυλλα και θα σχολιάζω λιγάκι… Ε… να ξέρετε και δυο λόγια για τον συγγραφέα. Τα αντιγράφω από τη βάση δεδομένων της Βιβλιονέτ:
“Ο Μιχάλης Αλμπάτης γεννήθηκε το 1973 στο Ζαρό, στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Από τα δεκαοχτώ του ζει στο Ηράκλειο, όπου, κατά τη νεότητά του, διέπρεψε στους κύκλους των οδοιπόρων της απώλειας και της αριστοκρατίας των αφανών. Το 2018 δημοσίευσε την πρώτη του νουβέλα “Ο κώλος της Άννας”, εκδ. Απόπειρα. Το διήγημά του “Ο άνδρας που έκλαιγε” έχει συμπεριληφθεί στη συλλογή “Παράξενες μέρες στο Ηράκλειο”, εκδ. Παράξενες Μέρες, 2018″.
ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ :
(10η χρονιά παρουσίας στην «Κ»)
ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ
-Τίτλος: «Οπισθόφυλλα και εξώφυλλα των “οπισθίων”».
Είδος: Κριτική.
Κατηγορία: Τέχνη και Βιβλίο
Συχνότητα: Κάθε 1, 10 και 20 του μηνός.
–
.
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..