Το Παζλ της Καραμέλας ή αλλιώς CandyPuzzle vol.6
+ βίντεο
Τα κομμάτια του Παζλ είναι ανακατεμένα και πολύχρωμα επάνω στο τραπέζι μας, μας περιμένουν να τα συνθέσουμε. Φαίνεται πως δεν έχουν νόημα εξαρχής, πως χρειάζεται να συμπληρωθούν με άλλα κομμάτια, για να αποκτήσουν μορφή κι υπόσταση. Στην πραγματικότητα, τα κομμάτια αυτά έχουν τη δική τους αξία, μια ποιότητα ξεχωριστή που απλά αναδύεται, όταν μπει σε ένα κάδρο.
Έτσι είμαστε κι εμείς οι άνθρωποι. Έχουμε τη δική μας ποιότητα κι αξία, που εξαρχής μένει μυστική κι αδιόρατη. Όταν όμως συνδεθούμε ουσιαστικά με τους Άλλους, ξαφνικά κι αμετάκλητα παίρνουμε τη θέση μας, αναγνωριζόμαστε, και αναδύεται η μορφή και το σχήμα της προσωπικότητάς μας, σταδιακά και με απαλότητα. Είναι ωραίο που στην αρχή δεν μας καταλαβαίνουν, καθώς η χαρά της ανακάλυψης αποτελεί συνδετικό κρίκο της κάθε κοινωνίας. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το παζλ. Άνθρωποι της τέχνης, της επιστήμης και του πολιτισμού γενικότερα θα αποτελέσουν τα κομμάτια ενός παζλ με καραμέλες, που θα γλυκάνει τη ζωή μας. Σας προσκαλώ λοιπόν σε αυτό το κέρασμα…
_____
.
Ορθογώνιο χαρτί, ανοιγμένο διάπλατα επάνω στο τραπέζι. Με περιμένει. Σκέφτομαι να απαντήσω, όμως διστάζω. Παντού μού κρατούν το στόμα κλειστό. Μου κάνουν και νόημα, να μη μιλήσω. Γιατί μιλούν οι «μεγάλοι». Ε, κι εγώ υπακούοντας στη συνθήκη του μεγαλόκοσμου, όπου κάποτε θα ανήκω και δε με συμφέρει να απορρίψω από τώρα, έχω αποδεχθεί τα απαραίτητα μαθήματα να μη μιλάω, να μην εκφράζομαι, αλλά να φουσκώνω με λόγια το λαιμό μου και να τα καταπίνω. Έτσι, όταν κλείνω την πόρτα του δωματίου μου, καταλαβαίνω πως, αν δε μιλήσω, απλά θα «σκάσω». Η εν δυνάμει λογοδιάρροιά μου με πνίγει. Τα λόγια που δεν είπα μετατρέπονται σε θηλιές και παίζουν σχοινάκι γύρω από το κεφάλι μου. Πονοκέφαλος με πιάνει, και δεν είναι η πρώτη φορά. Γι αυτό κι αποφασίζω να γράψω.
Κάπως έτσι γεννιούνται οι ποιητές, θεωρώ. Κι αν είμαι τυχερή και μεγαλώσω κι ωριμάσω, και σταματήσω να πονοκεφαλιάζω τον εαυτό μου, ίσως τολμήσω να μετατρέψω τις επιστολές μου σε λευκά περιστέρια διαμοιράζοντας με αγάπη και ιδιαίτερη φροντίδα τον εσωτερικό μου κόσμο…παντού. Οι περισσότεροι από εμάς, άλλωστε, κάπως έτσι μεγαλώσαμε, προορισμένοι για τον σύλλογο του σώπαινε.
Και μετά τα είπαμε όλα μαζεμένα… ή τα θάψαμε.
Έχοντας τα πιο δυνατά ερεθίσματα, η Αναστασία Αρουτζίδου έκανε τη δική της αρχή σε ένα λογοτεχνικό ταξίδι, για το οποίο ήταν έτοιμη από μικρή και δεν τη νοιάζει το πού θα τη βγάλει. Είναι πεπεισμένη πως το ταξίδι της αυτό είναι από τα πιο δημιουργικά κι όμορφα της ζωής της. Δεν έχει άδικο. Ιδιαίτερα καλλιτεχνική φύση από παιδί, ασχολήθηκε με τη μουσική και με τη γραφή, θέτοντας τις βάσεις της μετέπειτα πορείας της. Το 2020 ξεκίνησε το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο περιγράφει ανθρώπους καθημερινούς, της «διπλανής πόρτας», και αφηγείται τις ιστορίες τους.
H Αμαλία, η πρωταγωνίστριά της, είναι μια ευαίσθητη ζωγράφος που θέλει να προχωρήσει και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Ο δρόμος μπροστά της δύσβατος κι απαιτητικός, όμως αυτή δεν απογοητεύεται. Αισθάνεται πως μέσα από τον πόνο και τη δυσκολία εγκυμονούνται υπέροχες οι αλλαγές, πως πίσω από οτιδήποτε κακό υπάρχει πάντοτε το καλό. Και περπατά με ειλικρίνεια κι αυθεντικότητα τον επιλεχθέντα της δρόμο.
Τα Γράμματα στους αγαπημένους είναι ένα πολύ ρομαντικό κι ευαίσθητο μυθιστόρημα γεμάτο επιστολές, μια λυρική απόπειρα να επικοινωνήσουν αληθινά κι απέριττα άνθρωποι μεταξύ τους αλλά και με την ψυχή τους. Είναι ένα μυθιστόρημα φουλ στις γεύσεις και τις μυρωδιές. Βρίθει από λέξεις, συναισθήματα κι εικόνες ζωής. Θα ανακαλύψετε τον εαυτό σας μέσα του, θα ταυτιστείτε, θα συγκινηθείτε, θα χαμογελάσετε ονειροπολώντας.
Ευχαριστούμε την Αναστασία για τον χρόνο που μας διέθεσε, τα παιδάκια της «τζαμαρίας» μας, καθώς και το αγαπημένο μας Le Monde για τη φιλοξενία. Ευχόμαστε στα Γράμματα καλό ταξίδι!
.
Βιντεοσκόπηση και μοντάζ: Τάσος Πέππας
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media